Ο Αλέξανδρος Κουμάντος από την Δραπετσώνα, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, δημιούργησε την “Πειραϊκή Μικροζυθοποιϊα” και πουλά την φρέσκια βιολογική μπίρα του, εκτός από την Ελλάδα, ακόμη και στους Γερμανούς!!! Όπως και στην Αμερική, στο Βέλγιο και στη Γαλλία. Πριν ανοίξει την επιχείρηση, επί επτά ολόκληρα χρόνια, από το 1988 έως το 2005, επισκέφτηκε πολλά μικροζυθοποιεία στης Ευρώπη, Αμερική και Καναδά. Παράγει δυο είδη μπίρας: Ρils, δηλ. ξανθιά μπίρα με ελαφρύ άρωμα, και pale ale, δηλ. καστανή, γλυκιά, αρωματική και….
ελαφρώς πικάντικη, με 5% αλκοόλ.
Οι μπίρες είναι φρέσκιες (με τρίμηνη διάρκεια ζωής) και παστεριωμένες, ενώ ζυμώνονται και ωριμάζουν έξι μήνες πριν φτάσουν στο ποτήρι. Λέει ο ίδιος: “Η τάση στο εξωτερικό αυτήν τη στιγμή είναι η επιστροφή στους μικρούς παραγωγούς. Αυτούς που δημιούργησαν την παράδοση τη δεκαετία του ’50 πριν αναγκαστούν να κλείσουν από τη μαζική κατανάλωση. Έξω η γνώση είναι ελεύθερη. Η μπίρα είναι το ποτό του φτωχού και σχεδόν κάθε γειτονιά έχει ένα μικροζυθοποιείο. Μπαίνεις στις αποθήκες με τις δεξαμενές, βλέπεις τη δουλειά, μαθαίνεις τα μυστικά. Οι ζυθοποιοί δεν έχουν κάτι να κρύψουν γιατί απλώς η επιτυχία μιας μπίρας βρίσκεται αλλού. Δεν αρκεί καλός λυκίσκος και βύνη. Θυμάμαι τους μικροζυθοποιούς από το εξωτερικό, που μου έλεγαν ότι το γεγονός πως έχεις ένα σωστό προϊόν δεν σημαίνει ότι θα πείσεις κιόλας. Στην αρχή, δεν τους πίστευα. Τους πρώτους μήνες, όμως, κατάλαβα ότι τελικά το πιο σημαντικό δεν ήταν να φτιάξω μια καλή μπίρα, αλλά να μάθω να την πουλάω. Εξοπλίστηκα με ένα φορητό ψυγείο, πάγωνα τις μπίρες από την προηγούμενη και πήγαινα από σούπερ μάρκετ σε σούπερ μάρκετ και από ταβέρνα σε ταβέρνα. Το ενθαρρυντικό ήταν ότι όταν τη δοκίμαζαν όχι απλώς τους άρεσε αλλά έκαναν και τις πρώτες παραγγελίες. Μέχρι όμως πριν από έναν χρόνο δεν υπήρχε καν τμήμα πωλήσεων στην επιχείρηση!”.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/05/blog-post_20.html#ixzz1N92N5l9v