Το Σάββατο του Λαζάρου σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας, συνήθιζαν να ζυμώνουν μικρά γλυκά ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπου με τα χέρια σταυρωμένα στην κοιλιά, τα Λαζαράκια. Αυτά τα ανθρωπάκια παριστάνουν το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο και συμβολίζουν την Ανάστασή του. Αφού τα έπλαθαν, έβαζαν στη θέση των ματιών δυο γαρίφαλα, ενώ συνήθιζαν να φτιάχνουν τόσα λαζαράκια, όσα ήταν και τα παιδιά της κάθε οικογένειας. Σύμφωνα με το έθιμο, «Λαζαράκια για τον Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις»
Την συνταγή την δανειστήκαμε από την πολύ καλή συνάδελφο Ζήση Ανθή
Ευχαριστούμε πολύ και τον κ. Παναγιώτη Πετρόπουλο, που μας βοήθησε στην μετάφαρση της συνταγής
Μαζί με τα παιδιά ζυμώσαμε και φτιάξαμε τα δικά μας λαζαράκια, ενώ συγχρόνως μάθαμε και τα κάλαντα του Λάζαρου:
Πού ’σαι Λάζαρε, που είναι η φωνή σου
που σε γύρευε η μάνα κι η αδερφή σου.
Ήμουνα στη γη, στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους εχθρούς, εχθρούς βαλαντωμένος.
Bάγια, βάγια των Bαγιών τρώνε ψάρια και κολιόν
και την άλλη Kυριακή ψήνουν το παχύ τ’ αρνί.
Επίσης, φτιάξαμε και μια κατασκευή
Την ιδέα την δανείστηκα από την πολύ καλή μου φίλη και συνάδελφο Αριάδνη Ευαγγελοπούλου