ΟΜΗΡΙΚΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ (στ.362-364
και 405-406) )
–
Στα ομηρικά έπη εντοπίζουμε τουλάχιστον 200 παρομοιώσεις. Αποτελεί ένα από τα
αγαπημένα εκφραστικά μέσα-σχήματα λόγου του Ομήρου. Διακρίνονται: σε
α)απλές-σύντομες (δεν ξεπερνούν το μισό στίχο β) εκτενέστερες-πλατιές-διεξοδικές
(πολύστιχες).
-Με
την παρομοίωση συσχετίζεται μια ιδιότητα ενός προσώπου, ζώου, πράγματος κλπ με
την ιδιότητα ενός άλλου προσώπου (ζώου…).Κυρίως όμως παρομοιάζονται ανθρώπινες
ενέργειες με φαινόμενα και στοιχεία της φύσης.
-Αρχίζουν
συνήθως με τις λέξεις σαν, καθώς,
όπως, σαν να, μοιάζει, λες και
– Προσδίδουν στην αφήγηση
ζωντάνια, παραστατικότητα , χαλάρωση, επιβράδυνση, συμπληρώνουν την περιγραφή)
Στις
πλατιές παρομοιώσεις ξεχωρίζουμε :
Α)
Το αναφορικό μέρος (όπως, σαν καθώς)
Β)
Το δεικτικό μέρος (έτσι, παρόμοια…)
Γ)
Τον κοινό όρο (το κοινό γνώρισμα)
ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ
321-326: φυσούν όλοι οι άνεμοι και
σηκώνουν ένα τεράστιο κύμα- o
Οδυσσέας χάνει το θάρρος του και εύχεται να είχε πεθάνει στη μάχη.
346-354 και
361-366: ένα
δεύτερο μεγάλο κύμα συντρίβει το κατάρτι και πετάει μακριά τον Οδυσσέα- O
Οδυσσέας προσπαθεί
να αρπάξει πάλι τη σχεδία και να σωθεί.
402-406: κορυφώνεται η τρικυμία και
διαλύει τη σχεδία- ο Οδυσσέας ξεντύνεται και φοράει το μαντίλι της Λευκοθέας.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ (στ.329-345 και 393-401)
Ο
Όμηρος είναι ο πρώτος εισηγητής του εσωτερικού μονόλογου στη λογοτεχνία.
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα διάλογο του ήρωα με τον εαυτό του σε κρίσιμες
στιγμές της αφήγησης, όταν ο ήρωας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και έτσι
εκφράζει τους φόβους του, τις ανησυχίες του και αναζητεί να βρει μια λύση.
