Η θεωρία των χορδών, που δημιουργήθηκε μεταξύ άλλων από τον 63χρονο Μάικλ Γκριν, έγινε η πρώτη στην ιστορία της φυσικής που προέβλεψε τον αριθμό δέκα διαστάσεων του χωρο-χρόνου. Ένας από τους δημιουργούς της «θεωρίας των χορδών» στην κοσμολογία, ήδη από τη δεκαετία του ΄70, ο 63χρονος Μάικλ Γκριν, ανακοινώθηκε ότι θα είναι ο επόμενος καθηγητής στη διάσημη Λουκασιανή Έδρα Μαθηματικών του πανεπιστημίου Κέιμπριτζ, διαδεχόμενος τον εξίσου διάσημο Στέφεν Χόκινγκ. Ο τελευταίος διατηρούσε τη συγκεκριμένη έδρα από το 1980, αλλά παραιτήθηκε πρόσφατα, σε ηλικία 67 ετών (καθώς σύμφωνα με τους κανονισμούς του Κέιμπριτζ είναι το ανώτατο όριο ηλικίας για τον κάτοχο της θέσης), αναλαμβάνοντας πλέον μια διακεκριμένη θέση ερευνητή στο καναδικό Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Περίμετρος.

Παράλληλα, ο Χόκινγκ παραμένει διευθυντής ερευνών στο Τμήμα εφαρμοσμένων μαθηματικών και θεωρητικής φυσικής του Κέιμπριτζ, όπου θα συνεχίσει τις ερευνητικές εργασίες του στην κοσμολογία και τη βαρύτητα. Από το 1993 ο Γκριν, ο οποίος θα αναλάβει επίσημα το νέο πόστο του την 1η Νοεμβρίου, ήταν συνάδελφος του Χόκινγκ και καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο Κέιμπριτζ, από όπου είχε πάρει και το διδακτορικό του, ενώ έχει επίσης περάσει από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Λονδίνου (Κουίν Μέρι) και του Πρίνστον (ΗΠΑ).

Η Λουκασιανή έδρα του Κέιμπριτζ -που φέρει το όνομα του μέλους του βρετανικού Κοινοβουλίου Χένρι Λούκας, ο οποίος είχε κάνει τη σχετική δωρεά στο πανεπιστήμιο για τη δημιουργία της- δημιουργήθηκε το 1663 και θεωρείται το «πόστο» με το μεγαλύτερο επιστημονικό κύρος στον κόσμο. Μεταξύ άλλων, τη θέση κατείχαν ο Ισαάκ Νεύτων (από το 1669 έως το 1702) και ο νομπελίστας Πολ Ντιράκ (από το 1932 έως το 1969).

Για περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση:

http://www.lucasianchair.org/.

Ο Γκριν, μέλος της Βασιλικής Εταιρίας, του κορυφαίου επιστημονικού φορέα της Βρετανίας, είναι ο 18ος κατά σειρά επιστήμονας που καταλαμβάνει την επίζηλη θέση. Το 1984, μαζί με τον Τζον Σβαρτς του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), ο Γκριν ξεκίνησε την «επανάσταση των χορδών» στη σύγχρονη φυσική.

Η συγκεκριμένη άκρως πολύπλοκη θεωρία υποστηρίζει ότι τα πάντα στο σύμπαν αποτελούνται από μικροσκοπικές δονούμενες χορδές ενέργειας, ενώ περιγράφει τους διαφορετικούς τύπους σωματιδίων στον κόσμο και πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η θεωρία των χορδών έγινε η πρώτη στην ιστορία της φυσικής που προέβλεψε τον αριθμό δέκα διαστάσεων του χωρο-χρόνου και σταδιακά, από μια περιθωριακή, θεωρία, βρέθηκε στο επίκεντρο των κύριων θεωρητικών αναζητήσεων στη φυσική και την κοσμολογία.

Η θεωρία των χορδών, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κέιμπριτζ, θεωρείται γενικά σήμερα η πιο πετυχημένη «υποψήφια» για να ενώσει την κβαντική θεωρία και την θεωρία της γενικής σχετικότητας, δηλαδή τις δύο θεμελιώδεις θεωρίες της φυσικής, δημιουργώντας έτσι μια συνεκτική κβαντική θεωρία της βαρύτητας.

Η Google στις 2 Οκτωβρίου αφιερώνει την ημέρα στα γενέθλια του πατέρα της μεθόδου της παθητικής αντίστασης, της αντίστασης χωρίς βία, στον μεγάλο Ινδό πολιτικό, στοχαστή και επαναστάτη Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα) . Πηγή

Η διδασκαλία του επηρέασε το διεθνές κίνημα για την ειρήνη και μαζί με τον ασκητικό βίο του συνέτειναν στο να καθιερωθεί σαν ένα από τα παγκόσμια σύμβολα του 20ου αιώνα. Απέκτησε την προσωνυμία Μαχάτμα, που φέρεται να του απέδωσε στα 1915 ο Ινδός νομπελίστας ποιητής Ταγκόρ και που στα σανσκριτικά σημαίνει “μεγαλόψυχος”.

Δολοφονήθηκε το 1947 από ένα φανατικό ινδουιστή, λίγο μετά την απελευθέρωση της χώρας.

Έμεινε στη Νότια Αφρική (1893-1914) και εκεί υπερασπίστηκε τους 150.000 Ινδούς μετανάστες στη χώρα αυτή. Ίδρυσε την αγγλοϊνδική εταιρεία του Τράνσβααλ και την εφημερίδα “Ινδική γνώμη”. Γύρισε στην Ινδία και εξήγειρε τους Ινδούς σε εκστρατεία παθητικής αντίστασης κατά των Άγγλων. Ο Γκάντι, η ψυχή του κινήματος, ακολούθησε την εξής τακτική:

· μη συμμετοχή στα δάνεια, δικαστική απεργία, μποϊκοτάζ στις κυβερνητικές σχολές, άρνηση να πάρουν μέρος σε ανώτερη θέση και

· διάδοση του δόγματος Syadeshi και διεκδίκηση εθνικής ανεξαρτησίας. Καταδιώχτηκε και φυλακίστηκε. Στη συνέχεια συνέχισε ανοιχτό πια κίνημα. Με την τακτική του συνέχισε να καταδιώκεται και από το 1932 – 33 άρχισε απεργία πείνας, για να προκαλέσει την προσοχή για τις συνθήκες ζωής των εγκαταλειμμένων παιδιών. Επίσης, πήρε μέρος στις τελικές διαπραγματεύσεις για την ανεξαρτησία της Ινδίας το 1947. Τέλος στις 30 Ιανουαρίου 1948 κάποιος φανατικός Βραχμάνος τον δολοφόνησε. Το γεγονός προκάλεσε μεγάλη λύπη στην Ινδία και η σκόνη του διασκορπίστηκε στον ποταμό Γάγγη. Ο Γκάντι στη φυλακή του είχε καταφέρει να κάνει απεργία πείνας μέχρι τα τελευταία όρια των δυνάμεών του.

Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1869, στο Πορμπαντάρ, μια μικρή πόλη στη δυτική ακτή της Ινδίας στην επαρχία Γκουτζάρατ. Η οικογένειά του ανήκε στην κάστα Βανισίγια, σύμφωνα με την ινδουιστική παράδοση του κοινωνικού διαχωρισμού σε κάστες. Ο παππούς του ήταν τοπικός κυβερνήτης του Πορμπαντάρ θέση στην οποία τον διαδέχτηκε ο γιος του και πατέρας του Μαχάτμα, Καραμτσάντ. Η μητέρα του, Πουτλιμπάι, που ήταν η τέταρτη σύζυγος του Καραμτσάντ (οι τρεις προηγούμενες είχαν πεθάνει κατά τη διάρκεια της γέννας) επηρέασε καταλυτικά το χαρακτήρα του με την αγιότητα του βίου της, την ευγένειά της και τη θρησκευτική της πίστη.

Σοφά Λόγια

* Αναμφιβόλως θα ήμουν χριστιανός, αν οι χριστιανοί ήταν χριστιανοί εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.

* Αυτό που κάνουμε στα δάση του κόσμου δεν είναι παρά μια αντανάκλαση καθρέφτη αυτού που κάνουμε στους εαυτούς μας και ο ένας στον άλλο.

* Η γη παράγει αρκετά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες κάθε ανθρώπου, όχι όμως την απληστία του.
o Earth provides enough to satisfy every man’s need, but not any man’s greed.

* Ο καθένας έχει δίκιο με τον τρόπο του, αλλά δεν είναι απίθανο όλοι να έχουν άδικο.

* Όσα λιγότερα έχεις, τόσο λιγότερα θέλεις.

* Πρέπει να είσαι η αλλαγή που εύχεσαι να δεις στον κόσμο.

* Πρέπει να σεβόμαστε τις άλλες θρησκείες εξίσου όπως σεβόμαστε τη δική μας. Η μερική/εν μέρει ανεκτικότητα επομένως δεν είναι αρκετή.

* Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν και μετά νικάς.
o First they ignore you, then they laugh at you, then they fight you, then you win.

* Τη στιγμή που ο σκλάβος αποφασίζει να μην είναι πια σκλάβος, οι αλυσίδες του σπάνε.

* Το αισθάνομαι πως η πνευματική πρόοδος όντως απαιτεί, σε κάποιο στάδιο, πως πρέπει να σταματήσουμε να σκοτώνουμε τα συντροφικά μας πλάσματα για την ικανοποίηση των σωματικών μας γούστων.

* Αν η μόρφωση δεν συνοδεύεται και από συμπόνια όχι απλά είναι άχρηστη, αλλά γίνεται και καταστροφική.

Το νεότερο και ένα από τα βαρύτερα στοιχεία του περιοδικού πίνακα «βαφτίστηκε» κοπερνίκιο προς τιμήν του μεγάλου αστρονόμου Νικόλαου Κοπέρνικου (επάνω γραβούρα). Το συγκεκριμένο στοιχείο, που φέρει πλέον τη συντομογραφία Cp, αποτελεί μια τεχνητή ουσία που δημιουργήθηκε σε εργαστήριο της Γερμανίας. Εχει 112 πρωτόνια στον πυρήνα του και είναι ένα από τα βαρύτερα γνωστά στοιχεία, πολύ βαρύτερο από τον μόλυβδο ή το ουράνιο. Είναι εξαιρετικά ασταθές και δεν μπορεί να υπάρξει στη φύση για περισσότερο από μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου. Οπως δήλωσε ο επικεφαλής της διεθνούς ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε το Cp στο Κέντρο Ερευνας Βαρέων Ιόντων στη Γερμανία Σίγκουρντ Χόφμαν, πρόθεση των ερευνητών ήταν να τιμήσουν έναν σπουδαίο επιστήμονα «που άλλαξε την εικόνα μας για τον κόσμο». Το νέο όνομα αναμένεται να εγκριθεί επισήμως από τη Διεθνή Ενωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (ΙUΡΑC) περίπου σε έξι μήνες. “K”

Με την πένα στο ένα χέρι και το τηλεσκόπιο στο άλλο, ο Τhomas Harriot εστίασε τον φακό του στη Σελήνη καιμε προσοχή και ακρίβεια άρχισε να σχεδιάζει. Κάποιες ώρες αργότερα είχε φτιάξει έναν περίπλοκο χάρτη της επιφάνειας της Σελήνης, με τους κρατήρες, τα όρη και τις άδειες «θάλασσες» του πλανήτη. Η ημερομηνία που αναγράφεται στην άκρη του χάρτη είναι η 26η Ιουλίου 1609, τέσσερις μήνες προτού γίνουν γνωστές οι αστρονομικές παρατηρήσεις του Γαλιλαίου . Αντίθετα με τον Ιταλό, ο οποίος απόλαυσε δόξα και χρήμα, ο Harriot ήταν ένας σεμνός βρετανός ευγενής ο οποίος δεν θεώρησε ποτέ ότι έπρεπε να εκδοθεί η δουλειά του. Σήμερα, μετά 400 χρόνια, ο Harriot έχει αναγνωριστεί ως ο πρώτος αστρονόμος που κατέγραψε παρατηρήσεις οι οποίες έγιναν μέσα από τηλεσκόπιο. Δύο από τα σκίτσα του για τη Σελήνη, μαζί με επισημάνσεις για τον Δία, παρουσιάστηκαν χθες στο Μουσείο Επιστήμης του Λονδίνου, σε μια έκθεση που συνδυάζει την 40ή επέτειο της ιστορικής αποστολής του «Αpollo ΙΙ» και τη συμπλήρωση 400 ετών από τις καταγραφές του Harriot. ToBHMA

Μέσ’ στους αιώνες μιλούν οι ίδιες για τον εαυτό τους. Οι άνδρες; Για τα ελάχιστα που μπόρεσαν να καταλάβουν για ‘κείνες… Μητέρα, κόρη, σύζυγος, ερωμένη· ω, οι γυναίκες!«Η ομορφιά μιας γυναίκας είναι η πιο καλή συστατική επιστολή» Αριστοτέλης.
Η γυναίκα είναι θηλυκό κατασκεύασμα και για όπλο της έχει τα δάκρυα» Ευριπίδης.
«Η γυναίκα έπρεπε να ονομαστεί αστάθεια και όχι γυναίκα» Σέξπιρ.
«Οταν μια γυναίκα είναι τίμια, την εκτιμούν και δεν την πλησιάζουν. Οταν δεν είναι τίμια, την πλησιάζουν και δεν την εκτιμούν» Καντ.
«Τα πλούτη κάνουν τη γυναίκα αλαζονική, η ομορφιά ύποπτη κι η ασχήμια μισητή» Βολταίρος.
«Η γυναίκα πρέπει να είναι σαν μια καλή ταινία τρόμου: όσο περισσότερο χώρο αφήνει για τη φαντασία μας τόσο καλύτερα» Α. Χίτσκοκ.
«Κάποτε οι κοπέλες κοκκίνιζαν όταν τις ντρόπιαζες, τώρα ντρέπονται όταν κοκκινίζουν» Σεβαλιέ.
«Οι γυναίκες είναι πιο έξυπνες από τους άντρες επειδή ξέρουν λιγότερα και καταλαβαίνουν περισσότερα» Τζ. Στίβενς.
«Οι γυναίκες συνήθως βλέπουν χωρίς να κοιτάζουν, ενώ οι άνδρες κοιτάζουν χωρίς να βλέπουν.
“Οι γυναίκες παίζουν με την ομορφιά τους, όπως παίζουν τα παιδιά με το μαχαίρι τους: στα τελευταία πληγώνονται» Β. Ουγκώ.
«Εάν συνάντησες μια κακή γυναίκα, ν’ απομακρυνθείς απ’ αυτήν για να μην καταστρέψεις την ζωή σου, αν συνάντησες καλή γυναίκα, ν’ απομακρυνθείς για να μην καταστρέψεις τη ζωή της» Ν. Βέκσιν.
«Η γυναίκα θέλει πολλά από έναν άνδρα. Ο άνδρας θέλει μόνο ένα! Από πολλές γυναίκες» Κ. Μελιχάν.
«Αν η γυναίκα δεν έχει δίκιο, να της ζητήσεις συγγνώμη» Γαλλική ρήση.
«Το να βρει μια γυναίκα σύζυγο είναι τέχνη. Το να τον κρατήσει είναι εργασία» Σ.ντε Μπολιβάρ.
«Η γυναίκα κρύβει από τον άνδρα το παρελθόν της, ο άνδρας από τη γυναίκα το μέλλον της» Αγνώστου.
«Εάν μια γυναίκα αρκείται στα λεφτά, τότε σίγουρα δεν έχει επαρκή φαντασία» Α. Μπράιτερ.
«Κανέναν δεν μπορείς να κρατήσεις δίπλα σου την ημέρα, μ’ εκείνο που έγινε τη νύχτα» Σάλι Στένφορντ.
«Εάν ο σύζυγος βλέπει δύο ποδοσφαιρικούς αγώνες στη σειρά, τότε πρέπει να αναγνωριστεί νομικά νεκρός» Ερμα Μπόμπεκ. «Ανεξάρτητη γυναίκα είναι εκείνη η οποία δεν βρήκε κανέναν άνδρα που θα ήθελε να είναι εξαρτημένος απ’ αυτήν» Σ. Γκιτρί.
«Η γυναίκα είναι εκείνο το καρφάκι στο οποίο ο αστείος κρεμάει τις πλάκες του, ο κήρυκας της διδαχές του, ο γκρινιάρης τις γρουσουζιές του, ο αμαρτωλός τις δικαιολογίες του» Χ. Ρόουλεν.
«Τα γυναικεία δάκρυα είναι η συνέχεια της συζήτησης με άλλα μέσα» Μ. Μαστρογιάνι.
«Το καλύτερο στολίδι μιας κοπέλας είναι η σεμνότητα και το διαφανές φόρεμα» Ε. Σβαρτς.
«Εκανα μεγάλο λάθος όταν τοποθέτησα τη γυναίκα μου πάνω στο βάθρο. Τώρα απ’ εκεί δεν μπορεί να φτάσει στο πάτωμα για να το καθαρίσει» Αγνώστου.
«Οι γυναίκες χαλάνε οποιαδήποτε σχέση, όταν προσπαθούν να την παρατείνουν για πάντα» Ο. Ουάιλντ.
«Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας μου με τις γυναίκες; Με την υπηρέτρια συμπεριφέρομαι σαν με την κυρία, αλλά με την κυρία, σαν με την υπηρέτρια» Τζ. Μπράμελ.
«Για να μη βαρεθείς το περιεχόμενο πρέπει συχνότερα ν’ αλλάζεις τη συσκευασία. Γι’ αυτό οι γυναίκες με προθυμία υποτάσσονται στη μόδα» Ν. Κόβαρντ.
«Οι γυναίκες αγαπάνε τους σιωπηλούς άνδρες, γιατί νομίζουν πως εκείνοι τις ακούνε»… Σ. Γκιτρί.

Α.Ρουμελιώτης

Όταν είσαι ο Μίκης Θεοδωράκης, μπορείς να πείς και αυτά…

H απόφαση του Σχολείου σας να με τιμήσει αναγορεύοντάς με επίτιμο διδάκτορά του με συγκινεί και με τιμά βαθύτατα, γι’ αυτό σας ευχαριστώ θερμά.

Πρώτον γιατί το Κολλέγιό σας αποτελεί πρότυπο στη χώρα μας στην υπηρεσία της αγωγής, της μάθησης και της πολιτιστικής καλλιέργειας των νέων μαθητών και δεύτερον γιατί εκπροσωπεί ένα μεγάλο λαό, τον αμερικανικό, η παρουσία του οποίου στους τελευταίους αιώνες προσέδωσε μια νέα ώθηση στον διεθνή πατριωτικό – πολιτικό – επιστημονικό και πνευματικό πολιτισμό, σε βαθμό που να εμπλουτισθεί και να πάρει καινούργια φρεσκάδα και ορμή ο αγώνας του ανθρώπου για ευημερία, μόρφωση και ανθρώπινα δικαιώματα.

Η συμβολή του Λαού αυτού στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για τη νίκη των ελεύθερων λαών επί των σκοτεινών και απάνθρωπων επιθετικών δυνάμεων και οι μεγάλες θυσίες του κέρδισαν για πάντα την ευγνωμοσύνη μας.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο ηγετικός ρόλος των ΗΠΑ σε όλους τους τομείς της ζωής, με συνέπεια την κατάκτηση αυτού του υψηλότατου επιπέδου ευημερίας, δεν οφείλεται μόνο στον φυσικό πλούτο της απέραντης αυτής χώρας, αλλά κυρίως στην εργατικότητα και μεθοδικότητα, στην τολμηρή και ελεύθερη λήψη των αποφάσεων, με μια λέξη στην αμερικανική ποιότητα σκέψης και δράσης.

Ετσι μ’ αυτό τον τρόπο η χώρα αυτή έγινε τόσο δυνατή και με τέτοια επιρροή σε παγκόσμια κλίμακα, ώστε με βάση τη θεωρία περί Αρμονίας και Χάους να έχει τη δύναμη να μπορεί γυρίζοντας ένα διακόπτη από δω ή από κει να επιβάλει σε όλο τον κόσμο και σε όλους τους λαούς είτε την Αρμονία, δηλαδή τον Παράδεισο, είτε το Χάος, δηλαδή την Κόλαση. Και για τον λόγο αυτόν ακριβώς η ευθύνη της μπροστά στην Παγκόσμια Ιστορία είναι τεράστια.

Δεν ξέρω αληθινά αν όλος ο αμερικανικός λαός έχει συνειδητοποιήσει το γεγονός αυτό, αλλά είμαι βέβαιος, επειδή σας γνωρίζω καλά, ότι εάν κάποτε συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ο διακόπτης θα γυρίσει οριστικά προς την κατεύθυνση της Αρμονίας, της Ειρήνης και της Ευημερίας όλων των λαών, αν κάποτε το αποφασίσετε όλοι μαζί.

Γνωρίζω ότι η συχνά κριτική στάση μου απέναντι στη χώρα αυτή θεωρείται από πολλούς «αντιαμερικανισμός». Ομως στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο: Δηλαδή ο θαυμασμός μου για τη χώρα αυτή και τον λαό της είναι τόσο μεγάλος, ώστε να υποφέρω και να διαμαρτύρομαι κάθε φορά που κάποιος ή κάποιοι προβαίνουν σε ενέργειες στο όνομα της Αμερικής, τις οποίες θεωρώ κατάφωρα αντιαμερικανικές. Γιατί «Αμερική» για μένα σημαίνει προ παντός ελευθερία, πρόοδος, καλοσύνη, ειρήνη, αλληλεγγύη μορφωτική, επιστημονική και πολιτιστική καλλιέργεια.

Δηλαδή Φάρος για όλους τους λαούς. Αμερική για μένα είναι αυτός ο Διακόπτης και περιμένω να δω το χέρι που θα τον στρέψει οριστικά και τελεσίδικα προς την κατεύθυνση της Αρμονίας, γεγονός που θα ανυψώσει τη χώρα αυτή στο βάθρο που της πρέπει και της αξίζει: του αγαπημένου φίλου όλων των λαών της οικουμένης και φυσικά και του ελληνικού, που δεν έπαψε ποτέ στο βάθος της ψυχής του να σας θαυμάζει, να σας αγαπά και να ελπίζει.

 Το κείμενο αυτό είναι μήνυμα που έστειλε στο «Deree College» του «Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος», o  Μiκης Θεοδωρακης,  με αφορμή την ανακήρυξή του σε επίτιμο διδάκτορα.

H ανάπτυξη του ARPANET (προδρόμου του Internet) επέτρεψε τη δημιουργία «κουτιών αλληλογραφίας» (mailbox), για χρήστες του ίδιου κεντρικού υπολογιστή. Για τον Pέιμοντ Σάμιουελ Tόμλινσον όμως, το στοίχημα ήταν να μπορέσει να «αλληλογραφήσει» με χρήστες σε διαφορετικούς και απομακρυσμένους υπολογιστές. Γεννημένος το 1941, με μεταπτυχιακές σπουδές στο MIT της Mασαχουσέτης, βρέθηκε στα 1967 να εργάζεται ως προγραμματιστής στην εταιρεία που χρηματοδοτήθηκε από το αμερικανικό υπουργείο Aμυνας για να στήσει το ARPANET. Κατάφερε να φτιάξει ένα πρόγραμμα (κώδικα) 200 αράδων που επέτρεπε την αποστολή μηνυμάτων σε μακρινούς υπολογιστές. Για να το κάνει να λειτουργήσει, επινόησε ένα απλό σύστημα: πληκτρολογούσε πρώτα το όνομα του χρήστη και αμέσως μετά το όνομα της μηχανής με την οποία ο αποδέκτης υπολογιστής είναι συνδεμένος. Eκείνο που τον παίδευε, ήταν να βρει ένα σύμβολο που να μην υπήρχε περίπτωση να χρησιμοποιείται σε όνομα χρήστη ή μηχανής.

Tο χρειαζόταν για να παρεμβάλλεται ανάμεσα στα δύο ονόματα και να επιτρέπει στο πρόγραμμα να «αντιληφθεί» πού τελειώνει το πρώτο και πού αρχίζει το δεύτερο όνομα. Bρήκε τη λύση στα 1972, όταν έμαθε τη λατινική λέξη ad (σημαίνει «προς»): Σε κάποια κείμενα του ΣT’ και Z’ αιώνα αντικαθιστάται από το σύμβολο @. Hταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν. Γεννήθηκε το «παπάκι» και το e-mail έγινε ο πιο δημοφιλής τρόπος επικοινωνίας. Mετά, άρχισαν οι αμφισβητήσεις: Tο @ δεν προέρχεται από το σύμπλεγμα του λατινικού ad αλλά είναι εφεύρεση του IH’ αιώνα. Σημαίνει τιμή μονάδας («2 μήλα προς [@] 4 λεπτά το καθένα»). O Tόμλινσον όμως, αδιαφορεί για τη γλωσσολογία. Mε το παπάκι πλούτισε και, από το 2000 έως σήμερα, έχει λάβει 4 διεθνή βραβεία.

Τις νύχτες του φθινοπώρου του 1937 οι περαστικοί από τη διασταύρωση της 40ής οδού με την 6η Λεωφόρο, πίσω από τη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, μπορούσαν ακόμη να δουν στο πάρκο Μπράιαντ μια οικεία για τους περιοίκους μορφή. Ενας πανύψηλος, ξερακιανός, ηλικιωμένος άνδρας, ντυμένος με μαύρο παλιομοδίτικο πανωφόρι, λευκό πουκάμισο με σκληρό κολάρο, γκρίζα σουέντ γάντια και μαύρο καπέλο Ντέρμπι, στεκόταν ανάμεσα στα περιστέρια. Τα τάιζε, τους μιλούσε, τα χάιδευε, τα άφηνε να κάθονται επάνω του και να γεμίζουν τα ρούχα του με τις ακαθαρσίες τους.

Ο «άνδρας με τα περιστέρια» ήταν ο Νίκολα Τέσλα, ο άνθρωπος στον οποίον οφείλουμε το εναλλασσόμενο ηλεκτρικό ρεύμα και τις ασύρματες επικοινωνίες. Εκείνες οι νύχτες του 1937 ήταν οι τελευταίες που οι Νεοϋορκέζοι θα τον έβλεπαν ανάμεσα στα πουλιά του πάρκου. Ενα ταξί θα έπεφτε επάνω του ενώ περπατούσε, αφηρημένος όπως πάντα, στους δρόμους του Μανχάταν. Παρά τα 81 του χρόνια, ο Τέσλα επέζησε αλλά, ανήμπορος πια, περιορίστηκε στο δωμάτιο 3327 του 33ου ορόφου του ξενοδοχείου Νew Υorker. Μια καμαριέρα τον βρήκε νεκρό το πρωί της 7ης Ιανουαρίου του 1943.

Αν και πολλοί τον θεωρούν τον μεγαλύτερο εφευρέτη του 20ού αιώνα, ο Τέσλα πέθανε παραγνωρισμένος και καταχρεωμένος. Σερβικής καταγωγής, γεννημένος το 1856 στην τότε αυστροουγγρική Κροατία, μετανάστευσε το 1884 στην Αμερική για να κυνηγήσει τις μεγάλες ιδέες του. Ο «κυρίαρχος των κεραυνών» ήταν χαρισματικός μαθητής (έλυνε τις ασκήσεις τόσο γρήγορα ώστε οι δάσκαλοί του τον κατηγορούσαν ότι αντέγραφε) αλλά, σύμφωνα με πανεπιστημιακές πηγές, δεν πήρε ποτέ το πτυχίο του ηλεκτρολόγου μηχανολόγου. Διάβαζε όμως ασταμάτητα- μιλούσε περισσότερες από επτά γλώσσες και είχε μια ιδιαίτερη διαίσθηση σε ό,τι είχε σχέση με τον ηλεκτρισμό. Από την τεράστια συμβολή του στον τομέα αυτόν ελάχιστα είναι γνωστά στο ευρύ κοινό- ίσως η μονάδα μαγνητικής επαγωγής και το πηνίο που φέρουν το όνομά του. Και όμως, αυτός κατασκεύασε τον πρώτο υδροηλεκτρικό σταθμό στους καταρράκτες του Νιαγάρα και, επιμένοντας στις αρετές του εναλλασσόμενου ρεύματος, αποδείχθηκε σωστός στον «Πόλεμο των Ρευμάτων» έναντι του αρχικά συνεργάτη και μετέπειτα άσπονδου εχθρού του Θωμά Εντισον.

Πραγματικός σόουμαν και αφάνταστα εκκεντρικός ακόμη και για την ελαστική απέναντι στην ιδιορρυθμία εποχή των αρχών του προηγούμενου αιώνα, ο Τέσλα ενσαρκώνει τον κατ΄ εξοχήν «τρελό επιστήμονα» των μυθιστορημάτων και μία από τις περιπτώσεις που περιλαμβάνονται σε μόνιμη βάση στις μελέτες και στα δοκίμια που επιδιώκουν να διερευνήσουν τις σχέσεις της μεγαλοφυΐας με τις ψυχικές παθήσεις. Από τις τελευταίες φαίνεται ότι τον συνόδευαν πολλές. Οι ειδικοί υποστηρίζουν σήμερα ότι έπασχε από ψυχαναγκαστική διαταραχή- κατάσταση μάλλον άγνωστη την εποχή εκείνη- και ότι υπέφερε από συναισθησία και οπτικές και ακουστικές παραισθήσεις. Του αποδίδουν επίσης μια σειρά από εμμονές και φοβίες: Μικροβιοφοβία, αρρωστοφοβία, σφαιροφοβία (φόβος για τα σφαιρικά αντικείμενα), σκοτοφιλία (αγάπη για το σκοτάδι), εμμονή με τον αριθμό 3, περιστεροφιλία.

Στα ξενοδοχεία, όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ζητούσε πάντοτε δωμάτια με αριθμό που να διαιρείται διά του τρία και, προτού μπει σε ένα κτίριο, έκανε τον γύρο του τετραγώνου τρεις φορές. Απέφευγε τις χειραψίες- συνήθως έδενε τα χέρια πίσω από την πλάτη του- και ακολουθούσε μια αυστηρή τελετουργία στο φαγητό του. Απαιτούσε να τον σερβίρει ο αρχισερβιτόρος, πάντοτε στο ίδιο τραπέζι, το οποίο έπρεπε να στρωθεί ειδικά για αυτόν με καθαρό τραπεζομάντιλο και αποστειρωμένα σερβίτσια. Δίπλα του έπρεπε να υπάρχουν 18 καθαρές πετσέτες τις οποίες χρησιμοποιούσε για να πιάνει κάθε πιάτο ή αντικείμενο. Στο Ρalm Room του παλιού Waldorf Αstoria, όπου έμεινε για πολλά χρόνια, διάφοροι θαυμαστές του συνωστίζονταν για να τον δουν. Εκείνος όμως έτρωγε πάντοτε μόνος, εκτός από τις σπάνιες φορές που ήταν υποχρεωμένος να δειπνήσει με τους συνεργάτες ή τους χρηματοδότες του.

Ο Τέσλα απέφευγε τις κοινωνικές συναναστροφές, όταν όμως αποφάσιζε να μιλήσει λέγεται ότι ήταν εξαιρετικά γοητευτικός. Παρά το γεγονός ότι πολλές κυρίες τον πολιόρκησαν, δεν παντρεύτηκε ποτέ ούτε είχε κάποια ερωτική σχέση- επέμενε ότι η αγνότητα είχε βοηθήσει πολύ τις επιστημονικές του ικανότητες. Επιπλέον, εξαιτίας της σφαιροφοβίας του, δεν άντεχε τη θέα των γυναικείων κοσμημάτων, ιδιαίτερα των μαργαριταριών, ενώ μπορούσε να λιποθυμήσει αν έβλεπε στο πιάτο του ένα ολόκληρο ροδάκινο.

Φωταγωγώντας φαντασμαγορικά την Εκθεση του Σικάγου, αρνούμενος το Νομπέλ για να μην το μοιραστεί με τον Εντισον, «οδηγώντας» τηλεκατευθυνόμενα πλοιάρια, κάνοντας ηλεκτρικές εκκενώσεις και πολύχρωμους σπινθήρες να διαπερνούν το σώμα του, στολίζοντας με αναμμένους ηλεκτρικούς λαμπτήρες το φόρεμα της κυρίας Βάντερμπιλτ,υποστηρίζοντας ότι επικοινωνεί με Αρειανούς, σχεδιάζοντας την «Ακτίνα Θανάτου», ένα τρομερό όπλο που, ως αποτροπή, θα έσβηνε για πάντα τους πολέμους, προβλέποντας προφητικά πολλές μεταγενέστερες εξελίξεις και προβαίνοντας σε σημαντικές ανακαλύψεις χωρίς ποτέ να εξηγεί το πώς ούτε να επιδιώκει τα εύσημα, ο Νίκολα Τέσλα θεοποιήθηκε και απαξιώθηκε όσο κανείς, όχι μόνο εν ζωή αλλά και μετά θάνατον.

Αν και μεγάλο μέρος της συμβολής του έχει πλέον αναγνωριστεί, αρκετοί επιστημονικοί κύκλοι αρνούνται να τον θεωρήσουν «δικό» τους- φοβούμενοι ίσως το γεγονός ότι πολλοί οπαδοί των παραφυσικών φαινομένων και των UFΟ επικαλούνται τις ιδέες και τις θεωρίες του. Το βέβαιο είναι ότι ελάχιστοι επιστήμονες έχουν εξάψει τόσο τη φαντασία όσο αυτός. Αποτέλεσε την έμπνευση για το «Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη»του Νίκολας Ρεγκμε πρωταγωνιστή τον Ντέιβιντ Μπάουι, ο οποίος επίσης ενσάρκωσε τον Τέσλα σε μια από τις πιο «μαγικές» απεικονίσεις του στην ταινία «Τhe Ρrestige». Ο Ορσον Γουέλς χρηματοδότησε μια γιουγκοσλαβική κινηματογραφική παραγωγή αφιερωμένη στη ζωή του εφευρέτη, στην οποία υποδύθηκε ο ίδιος τον χρηματοδότη του,Τζ. Π.Μόργκαν.

Οταν, μετά το ατύχημα, ο Τέσλα αναγκάστηκε να μείνει πλέον στο κρεβάτι, προσέλαβε έναν αγγελιαφόρο της Western Union για να ταΐζει τα περιστέρια στο πάρκο. Ως φόρο τιμής ίσως στη μοναδική αγάπη της ζωής του, ένα λευκό θηλυκό περιστέρι για το οποίο είχε εξομολογηθεί στον μετέπειτα βιογράφο τουΤζον Ο΄ Νιλ: «Ταΐζω τα περιστέρια εδώ και χρόνια, χιλιάδες από αυτά…Υπήρξε όμως ένα λευκό περιστέρι, ένα όμορφο πουλί. Ηταν θηλυκό. Το αναγνώριζα οπουδήποτε. Ναι,το αγαπούσα αυτό το περιστέρι, το αγαπούσα όπως ένας άνδρας αγαπά μια γυναίκα. Και με αγαπούσε και εκείνη».

Υποστήριζε ότι το περιστέρι αυτό τον ακολουθούσε παντού, εκείνος το φρόντιζε και, όσο το είχε κοντά του, ήταν ευτυχισμένος, ώσπου μια νύχτα μπήκε στο δωμάτιό του για να τον αποχαιρετίσει επειδή πέθαινε. «Οταν πέθανε», είπε, «κάτι χάθηκε από τη ζωή μου.Ναι,ταΐζω τα περιστέρια εδώ και χρόνια. Συνεχίζω να τα ταΐζω, χιλιάδες από αυτά, γιατί, στο κάτω κάτω, δεν ξέρεις ποτέ…».  Πηγή

Πριν από ένα χρόνο, τέτοιες μέρες, είκοσι δύο Ελληνες επιστήμονες, κορυφαίοι στους τομείς τους διεθνώς, είχαν συνυπογράψει ένα κείμενο για το παρόν και το μέλλον της έρευνας εν Ελλάδι. Το κείμενο δεν προσέχτηκε όσο του άξιζε, και δυστυχώς όλα όσα ακολούθησαν, από την έκρηξη της νεολαίας και την συνεχιζόμενη αποσάθρωση του δημόσιου σχολείου, έως την επιχειρούμενη συρρίκνωση των ερευνητικών κέντρων άνευ διαβούλευσης, δικαιολογούν τον δραματικό τόνο των 22, αλλά και κάνουν ακόμη πιο επίκαιρες και αναγκαίες τις λύσεις που προτείνουν. Το κείμενο, υπό τον τίτλο «Για την Ελλάδα δεν υπάρχει μέλλον χωρίς έρευνα», παραδόθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Κάρολο Παπούλια, που είχε την πρωτοβουλία να καλέσει τους επιστήμονες, παραδόθηκε στον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή, έφτασε και στα χέρια του τότε υπουργού Παιδείας Ευ. Στυλιανίδη, δημοσιεύθηκε εν περιλήψει, γράφτηκαν μερικά σχόλια, κι έμεινε εκεί.

Από το λιτό και σαφές κείμενο των 22, κρατάω το προοίμιο: «η ευημερία ή η περιθωριοποίηση μιας χώρας θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητά της να παράγει νέα γνώση, να αναπτύσσει τεχνολογία και να καινοτομεί». Κρατάω και τις επισημάνσεις τους για το brain drain, για τη μετανάστευση επιστημόνων δηλαδή, αλλά και τις λύσεις που προτείνουν ώστε να αποτραπεί η μετανάστευση και να επαναπατριστούν οι καταξιωμένοι και οι ταλαντούχοι νέοι. Ιδιαίτερη σημασία, ανώτερη και από τα συγκεκριμένα, έχει το ιδεολογικό – αξιακό πλαίσιο που προτείνουν: «Απαιτείται συντονισμένη προσπάθεια από καταξιωμένους επιστήμονες, την Πολιτεία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ώστε να περάσει στη Νέα Γενιά το μήνυμα ότι ο δρόμος της επιστημονικής έρευνας, με τον οποίο συνδέονται ενδογενώς η αξιοκρατία, η ανιδιοτέλεια και η συνεχής αναζήτηση της αλήθειας, αποτελεί πρότυπο δημιουργικής ζωής…».

Ιδού, οι διεθνείς αριστείς της επιστήμης, μαθηματικοί, γιατροί, φυσικοί, ο Χριστοδούλου και ο Μοσχοβάκης, ο Κεχρής και ο Οικονόμου, ο Ηλιόπουλος και ο Φωκάς, ο Παπαδημητρίου και ο Δημόπουλος, ο Καφάτος και ο Τσίχλης και ο Μπούρας, 22 κορυφαίοι μιλούν επιτέλους ευθέως για αξίες ζωής: για ανιδιοτέλεια, αξιοκρατία, αναζήτηση αλήθειας. Αυτά μπορούν να αποτελούν πρότυπο ζωής. Αυτά εμπνέει η επιστήμη στον νέο. Κι αυτά υπόσχεται σαν ανταμοιβή.

Πρότυπο δημιουργικής ζωής. Ενα χρόνο αργότερα, φέτος, την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποδέχτηκε στην Ηρώδου Αττικού τον 28χρονο επιστήμονα Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, μαζί με τον δάσκαλό του στο Μπέρκλεϊ Χρ. Παπαδημητρίου. Ποιος είναι ο Δασκαλάκης; Ο «πληροφορικάριος» Δασκαλάκης, πτυχιούχος του ΕΜΠ, με τη διδακτορική διατριβή του στο Μπέρκλεϊ κέρδισε το Doctoral Dissertation Award 2008 της Association for Computing Machinery, κορυφαία διάκριση για νέο επιστήμονα. Κέρδισε και μια θέση διδάσκοντος στο ΜΙΤ.

Ο Δασκαλάκης δεν είναι διάσημος ποδοσφαιριστής ή τραγουδιστής, δεν κερδίζει εκατομμύρια από μεταγραφές και διαφημίσεις, δεν οδηγεί Φεράρι ή Πόρσε (ούτε καν Lexus που διαφήμιζε πέρυσι ο ακαδημαϊκός Νανόπουλος). Δεν είναι πλούσιος ούτε θα γίνει, από την επιστημονική του εργασία. Οι επιτυχίες του οφείλονται στο ταλέντο του ασφαλώς, αλλά και στη σκληρή δουλειά, στην επιμονή, στην προσήλωση, στην πίστη στη δημιουργία. Είναι πρότυπο δημιουργικής ζωής;

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πιστεύει πως ναι, είναι. Γι’ αυτό τον κάλεσε, για να τιμήσει στο πρόσωπό του όλα τα Ελληνόπουλα που σπουδάζουν και προκόβουν, που εργάζονται και μελετούν, και προσφέρουν, απανταχού. Μα και αρκετοί νέοι το πιστεύουν. Αρκετοί φοιτητές και μαθητές ήξεραν τον πρωταθλητή Δασκαλάκη, τον διακεκριμένο της γενιάς τους, τον μαθηματικό και πληροφορικάριο σταρ, τον δικό τους τσάμπιον. Στα μπλογκ έγραψαν ήδη, τον καιρό της Eurovision, της εθνικής μας τύφλωσης: Σάκης ή Δασκαλάκης; Προφανώς, αυτοί που έκαναν τη σύγκριση, έχουν διαλέξει πρότυπο, και δεν είναι ο Σάκης Eurovision Ρουβάς.

Προχθές, ο Πρόεδρος εξέφρασε την αγωνία του, για το πώς θα φέρουμε από «έξω» αυτά τα λαμπρά παιδιά εδώ, «μέσα». Την ίδια αγωνία συμμερίζονται χιλιάδες οικογένειες, που βλέπουν τα παιδιά τους να ανθούν «έξω». Δεν αντιστρέφεται εύκολα η μετανάστευση των αρίστων. Γιατί το «μέσα» μας είναι στενόχωρο και οκνηρό, ανάξιο να υποδεχθεί αυτά τα ταλέντα. Ας το αλλάξουμε, αν μπορούμε. Ως τότε, ας προβάλλουμε τέτοια και άλλα πρότυπα, αξιοκρατίας, ανιδιοτέλειας, αναζήτησης αλήθειας. Το θέλουν πολλοί νέοι, πολύ περισσότεροι και πολύ διαφορετικοί απ’ όσους δείχνουν τα media. Tου Nικου Γ. Ξυδακη

Η πρώην πρόεδρος των Φιλιππίνων, Corazon Aquino, είναι σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση τις τελευταίες ημέρες.  Η 76-χρονη χήρα του Ninoy Aquino, πάσχει απο καρκίνο , που διαγνώστηκε τον  Μάρτιο του 2008, λίγους μήνες πριν έλθει στην Αθήνα για να προλογήσει το βιβλίο του Σταύρου Ψινάκη “A country not even his own” (μια πατρίδα, ούτε καν η δική του), (ελληνικός τίτλος: Ο Έλληνας των Φιλιππίνων.  Για τον Σταύρο Ψινάκη και την ιστορία του θα σας πω εκτενέστερα, σε άλλο post. 

Η  Corazon Aquino, που οι Φιλιππινέζοι αποκαλούν χαϊδευτικά Cory, ήταν μια “ταπεινή” νοικοκυρά, που αναμείχθηκε με την πολιτική το 1986, όταν ο σύζυγός της, και αρχηγός της αντιπολίτευσης επι δικτατορίας Φερδινάνδου και Ιμέλντας Μάρκος,  γερουσιαστής  Benigno “Ninoy” Aquino (δείτε το video) δολοφονήθηκε επιστρέφοντας απο την Αμερική.  Λίγο αργότερα οδήγησε σχεδόν αναίμακτα στην πτώση των Μάρκος και ανέλαβε την προεδρία της χώρας, που είχε βυθιστεί στα χρέη και την φτώχεια, έπειτα από την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και την διαφθορά του καθεστώτος Μάρκος.  Έχοντας στο πλευρό της έντιμους επι το πλείστον ανθρώπους, κατάφερε να αντιμετωπίσει 7 πραξικοπήματα (!) και να σταθεροποιήσει την δημοκρατία στην χώρα της.  Το 1992, άφησε τα “κοινά”, έμεινε όμως ενεργή στα κοινωνικά και πολιτικά θέματα.  Πριν ασθενήσει, πρωτοστατούσε σε διαμαρτυρίες κατά της σημερινής προέδρου Gloria Macapagal Arroyo (δείτε το video), κόρης του τ. προέδρου Macapagal -τον οποίο διαδέχθηκε με εκλογές ο Μάρκος- ενός μετριοπαθούς και σώφρονα πολιτικού. (Αλλά βλέπετε το βλαστάρι του….)  Πρωτοστάτησε λοιπόν, σε πολλές πορείες διαμαρτυρίας, μαζί με πολλούς επιφανείς και απλούς πολίτες, με κύρια κατηγορία την απάτη στις εκλογές και την διαφθορά.  Αποδεικτικά στοιχεία υπάρχουν στην δικαιοσύνη και στον τύπο οτι η πρόεδρος Arroyo και οι συν αυτή, ξόδεψαν 8 δις δολλάρια για ταξίδια τον προηγούμενο χρόνο.  Δεν χρειάζεται να πούμε ότι ένας ακόμα στρατιωτικός νόμος επικρέμεται στα κεφάλια των Φιλιππινέζων, για να βυθίσει αυτήν την φτωχή χώρα – που πριν, αλλά και μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο ανθούσε στην Ν.Α. Ασία (πρώτη σε ποσοστό αλφαβητισμού, εκπαίδευσης,  παραγωγής πρώτων υλών στην περιοχή της Ν.Α. Ασίας) -στη οδύνη και την απόγνωση.  Τα μέτρα ασφαλείας “δείχνουν” δρακόντεια και ο στρατός είναι παρά τω πλευρώ της προέδρου, για να την προστατεύει.

Και όσο η λαοφιλής τ. πρόεδρος περιμένει καρτερικά ότι μέλλει γενέσθαι, η  Ιμέλντα Μάρκος που γιόρτασε προχθές με ένα πάρτυ 2000 ατόμων τα 80 της χρόνια, δηλώνει πάμπτωχη,  γιατί  εκτός απο   το δαχτυλίδι των 20 εκατομμυρίων δολλαρίων (δείτε το video), που φορούσε, δεν έχει τίποτε άλλο, και θα πρέπει οι “πιστοί της” να κάνουν έρανο για να μπορέσει και αυτή να…ζήσει!  Ναι , καλά θυμάστε οι παλαιότεροι, η Ιμέλντα είναι η σύζυγος του Μάρκος με τα  200 ζευγάρια παπούσια (δείτε το video).

Η Tita Cory, όμως,  έτσι αποκαλεί ο λαός την αγαπημένη του  πρόεδρο, εδώ και λίγες ημέρες αρνήθηκε να κάνει άλλες χημειοθεραπείες και να πάρει άλλα φάρμακα.  “Είμαι έτοιμη για ότι και να συμβεί, έζησα μια ζωή γεμάτη, αφήνω πίσω τα παιδιά μου κι έχω έναν λαό που θα με θυμάται με σεβασμό”, δηλώνει.  Το συγκινητικό είναι ότι όλοι τρέχουν στις καθημερινές λειτουργίες για την υγεία της, δεδομένου ότι οι Φιλιππινέζοι είναι βαθειά θρησκευόμενοι καθολικοί χριστιανοί, το μόνο χριστιανικό κράτος της Ν.Α. Ασίας και το μόνο αγγλόφωνο και ισπανόφωνο.