Διαβάζω στην “Κ” και εξανίσταμαι. Είμαι που είμαι, απογίνομαι.  Μόνο που δεν μας λέει η κ.Υπουργός, ποιοί κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα; Θα λογοδοτήσουν; (Όπως λογοδότησαν οι υπαίτιοι του …Χρηματιστηρίου!!!).Ποιοί κατασπατάλησαν τα 500 δισ.; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Η μεσαία τάξη, γενικότερα; Οι συνταξιούχοι; Διότι αυτά τα χρήματα εδόθησαν. Πού πήγαν; Απλή ερώτηση: Κάθε χρόνο ακούω να γίνεται αύξηση του ποσοστού για την Παιδεία. Απο 3,5% στο 5%. Αυτό το “ζαβό”, “λειψό” 3,5% όμως είναι ΠΟΛΛΑ λεφτά! Τα έχουμε δεί στα σχολεία; Να ρωτήσουμε κάτι …”ξεκούδουνες” επιτροπές, μήπως; Επίσης τα χρήματα για την Άμυνα είναι ΠΟΛΛΑ λεφτά! Θα έπρεπε να είμαστε οπλισμένοι σαν …αστακοί! Κι εμείς είμαστε …μαριδούλες! Πού είναι αυτά τα χρήματα; Σίγουρα δεν τα έχει ο συνταξιούχος 90χρονος πατέρας μου! Ούτε εγώ! Ούτε σεις, συνάδελφοι της τάξης! Εντύπωση μου κάνει επίσης, ότι το Σύνταγμα μόλις αυτές τις ημέρες το διάβασαν οι εθνοπατέρες! Περί κατάργησης του υπαλλήλου-όταν δεν υπάρχει η οργανική-του δημοσιονομικού κανόνα και, και, και…Γεμίσαμε όμως τις δημόσιες υπηρεσίες: ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΛΠ, Ολυμπιακή με τα πολιτικά μας ρουσφέτια! Να μην γίνω όμως γραφική! Αλλά να δεν τα χωράει το λιγοστό μυαλό μου όλα τούτα! Αμ! όλη αυτή η τρομολαγνεία; Λες  και γίνεται πόλεμος! Και γιατί είμαι τόσο σίγουρη ότι πολλοί θησαυρίζουν εις βάρος μας; Γιατί μου μοιάζει κατασκευασμένο όλο τούτο;  Γιατί είμαι τόσο σίγουρη ότι υπήρχε και άλλη/ες λύση/εις. Γιατί;;;;;

 Συνταγματικά πλαίσια οικονομικής πολιτικής

Της Ντορας Μπακογιαννη

H προσφυγή στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης είναι γεγονός. H Eλλάδα έχει μπροστά της μια δύσκολη και σκληρή διαδικασία, τουλάχιστον τριετίας. H μεγάλη πρόκληση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία είναι μέσα σε αυτή την περίοδο αν θα καταφέρουμε να ξεκινήσουμε τη σταδιακή μείωση του χρέους, περιορίζοντας τις δημόσιες δαπάνες και ξεκινώντας μια καινούργια αναπτυξιακή διαδικασία.

Κοιτάζοντας πίσω, αυτές τις ιστορικές στιγμές, βλέπουμε ότι το νεοελληνικό κράτος από της γεννήσεώς του -και ακόμη πιο πριν, από τα πρώτα επαναστατικά χρόνια- έκανε, με εξαίρεση ελάχιστες κυβερνήσεις (π.χ. Χαριλάου Τρικούπη, Ελευθερίου Βενιζέλου, Κωνσταντίνου Καραμανλή), οικονομική πολιτική με κριτήρια άσχετα προς την οικονομία.

Η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια έζησε ένα όργιο κακοδιαχείρισης, καθώς οι εθνικοί πόροι, αλλά και τα δάνεια, διοχετεύθηκαν -κατά μεγάλο μέρος- για την εξυπηρέτηση αλλότριων, ιδίως κομματικών, συμφερόντων. Στα «κομματικά συμφέροντα» εντάσσω και την, ιδίως από το 1981 και μετά, ψευδεπίγραφη άσκηση «κοινωνικής πολιτικής» η οποία, ενώ δεν έλυσε κανένα κοινωνικό πρόβλημα, διόγκωσε το κράτος και τις δαπάνες του και επέτεινε όλα αυτά τα φαινόμενα.

Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, καθώς την τελευταία τριακονταετία όλα τα φαινόμενα κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος και άσκησης αλυσιτελούς οικονομικής πολιτικής επιτάθηκαν. Δεν είναι τυχαίο που η περίπτωσή μας περιγράφεται διεθνώς ως «ελληνική τραγωδία». Διότι τι άλλο παρά τραγωδία είναι το γεγονός ότι αυξήσαμε το χρέος μας στο 113% του ΑΕΠ χωρίς ούτε την οικονομία να καταστήσουμε ανταγωνιστική ούτε τα κοινωνικά προβλήματα να λύσουμε, ενώ κατασπαταλήσαμε και πεντακόσια δισεκατομμύρια ευρώ; Τριακόσια του χρέους και διακόσια των κοινοτικών ενισχύσεων. Θυμίζω ότι μεταξύ 1912 και 1922 η Ελλάς διεξήγαγε τέσσερις πολέμους, δύο Βαλκανικούς, ένα Παγκόσμιο και τον Μικρασιατικό, χωρίς καν να πλησιάσει σε αυτό το σημείο.

Η κρισιμότητα των στιγμών επιβάλλει βαθιές τομές και ριζικές ανατροπές και γενναίες πολιτικές αποφάσεις. Ξεκινώντας από το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Είναι βέβαιον ότι με τις τελευταίες αναθεωρητικές προσπάθειες του Συντάγματος χάσαμε, με κοινή ευθύνη όλων μας, πολλές ευκαιρίες. Διαβάστε όλο το άρθρο »

Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης.Του Ευγένιου Τριβιζά

O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.

Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS», το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.

Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.

Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.
Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.

Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία(1) . Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.

Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.

Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.
1. «Crowd events in the Μetropolitan Αrea», Τhe Κingston Law Review, vol.9, Νo.3, December 1979.
2. Αshley Μontagu, Floyd Μatson «Τhe Dehumanization of Μan», Νew Υork: ΜcGraw-Ηill, 1983

Διορθώστε με παρακαλώ αν το κείμενο αυτό είναι ανακριβές.

Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας της Ελλάδας ΜΑΣ! Aναφέρεται εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής.

Ο νόμος απαιτούσε τα εξής:

1) Να είναι Έλλην πολίτης

2) Nα κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία

3) Nα ΜΗΝ είναι κίναιδος και

4) Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής. Αν ο κύριος αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.

Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν :

AΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ !!!

5ος π.Χ. ΑΙΩΝΑΣ — ΧΡΥΣΟYΣ ΑΙΩΝ

Σαν αύριο, 9 Νοεμβρίου 1989, το Τείχος του Βερολίνου πέφτει με παταγώδη θόρυβο ενώνοντας ξανά τις δύο Γερμανίες, την Ανατολική και τη Δυτική, και σηματοδοτώντας εξελίξεις που θα προκαλούσαν ριζικές αλλαγές στον διεθνή πολιτικό χάρτη. Είκοσι χρόνια μετά η επέτειος τιμάται στη Γερμανία, αλλά και σε όλον τον κόσμο με διαλέξεις, εκθέσεις, τηλεοπτικές εκπομπές και επετειακά αφιερώματα που ερευνούν και αναλύουν τις αιτίες οι οποίες οδήγησαν στην κατάρρευση του κομμουνισμού και στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Από την επετειακή «φρενίτιδα» δεν εξαιρείται βεβαίως και η Ελλάδα.

Αυτά 20 χρόνια μετά. Διότι πριν από 20 χρόνια, όταν οι πολίτες του κόσμου παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στη Γερμανία, οι πολίτες της μικρής χερσονήσου στην οποία καταλήγει η Ευρώπη, εσωστρεφείς, ενίοτε εγωκεντρικοί και εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό μας, εξακολουθούσαμε να ασχολούμαστε με τα της παράγκας μας- το εγχώριο «βρώμικο ΄89» δεν άφηνε χώρο για άλλη είδηση-, χωρίς να έχουμε αξιολογήσει όπως θα έπρεπε τις εξελίξεις που άλλαξαν τον ευρωπαϊκό- και όχι μόνο- χάρτη.  ΤοΒημα

Γηράσκω αεί διδασκομένη! Απο το Γραφείο Πρωθυπουργού ( www.opengov.gr ), το ακόλουθο νέο.  στα πλαίσια της ανοιχτής διακυβέρνησης (δηλαδή;;;;).   Πρόσκληση για την πλήρωση των θέσεων των Γενικών και Ειδικών Γραμματέων της Κυβέρνησης και των Γενικών Γραμματέων Περιφερειών.  Πάλι έχω απορίες και πολύυυυ  διστακτικά τις διατυπώνω:

• Πώς εξασφαλίζεται η διαφάνεια και η αξιοκρατία;
• Επειδή ο Έλλην “ψοφάει” για καρέκλα, αν γίνουν 10000 αιτήσεις, επιεικώς συνολικά, και όχι ανα υπουργείο, ποιός θα τις εξετάσει; (δείτε εδώ!)
  
• Και αν πιστέψω οτι θα τις εξετάσουν ενδελεχώς, πότε τα Υπουργεία θα ορίσουν τους Γενικούς Γραμματείς τους;
• Ποιός  “πράσινος” Υπουργός  θαδεχόταν Γ.Γ έναν “μπλέ” τεχνοκράτη; Δηλαδή μπορεί να δούμε στο Υπουργείο Εργασίας “Πράσινο”  Υπουργό με “κόκκινο” Γ.Γ.; Πολύ … “προχό”!
• Φαντάζεστε το αντίθετο σενάριο; Μή μου πείτε οτι αν αυτό είχε γίνει απο την “μπλέ” ομάδα, οτι δεν θα είχαν σηκωθεί τα πεζοδρόμια στην Αθήνα;

Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’ αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.»

Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)

Εδώ δεν είναι Κορέα!  Χωρίς σχόλια!

Ο Χρήστος Γιανναράς επισημαίνει στην “Κ”,  ότι τα δύο τρίτα των όσων εψήφισαν αποφασίζουν για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους χωρίς να έχουν καταλάβει τι συνέπειες έχει ο εξωφρενικός υπερδανεισμός του κράτους, η κατεστημένη κλοπή του κρατικού κορβανά, η θεσμοποιημένη αναξιοκρατία, η δημοσιοϋπαλληλοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων και ανυπαρξία συλλογικής άμυνας, η καλπάζουσα δημογραφική φθίση, η διάλυση του σχολειού και ο εξευτελισμός των πανεπιστημίων, η επικρεμάμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, η συντελεσμένη χρεοκοπία του συστήματος υγείας. Για πολλοστή φορά παραγράφηκαν με την ψήφο της πλειονότητας τα κοινωνικά και πολιτικά εγκλήματα της ιδιοτελούς έμπρακτης σύμπνοιας των «κομμάτων εξουσίας».
Δυστυχώς η περίπτωσή μας των Νεοελλήνων ενισχύει τον ισχυρισμό του διαβόητου Σάμιουελ Χάντινγκτον ότι κοινωνίες υπανάπτυκτες δεν έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν και αφομοιώσουν το δυτικό μοντέλο της (κοινοβουλευτικής) δημοκρατίας. Τα πολιτικά κόμματα στις κοινωνίες αυτές αλλοτριώνονται σε συντεχνίες συμφερόντων και σε καρκινώματα διαφθοράς, το δικαίωμα της ψήφου υπηρετεί ιδιοτελείς συναλλαγές, ο κομματικός φανατισμός συναγωνίζεται την αλογία της ποδοσφαιροφιλίας. Πολίτες «ανεπαισθήτως» υπόδουλοι, λαός ανυποψίαστων ραγιάδων, σκλάβοι ντοπαρισμένοι με ψευδαισθήσεις ελευθερίας. Μας επιτρέπουν να ψηφίζουμε, αλλά με στημένους ακαταμάχητους μηχανισμούς υφαρπαγής της ψήφου μας. Μας παραμυθιάζουν με φαντασιώσεις ελευθερίας και δικαιωμάτων, με το να μας αφήνουν να «διαδηλώνουμε» αναμηρυκάζοντας συνθήματα που μας υπαγορεύουν κομματικοί εγκάθετοι με ντουντούκα. Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία τόσοι πολλοί δεν υποτάχθηκαν με τόσο ζήλο στα επαγγελματικά συμφέροντα τόσο λίγων.  Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο …εδώ…

Δεν χρειάζεται να ξέρετε Κορεάτικα! Θα καταλάβετε…

Όταν είσαι ο Μίκης Θεοδωράκης, μπορείς να πείς και αυτά…

H απόφαση του Σχολείου σας να με τιμήσει αναγορεύοντάς με επίτιμο διδάκτορά του με συγκινεί και με τιμά βαθύτατα, γι’ αυτό σας ευχαριστώ θερμά.

Πρώτον γιατί το Κολλέγιό σας αποτελεί πρότυπο στη χώρα μας στην υπηρεσία της αγωγής, της μάθησης και της πολιτιστικής καλλιέργειας των νέων μαθητών και δεύτερον γιατί εκπροσωπεί ένα μεγάλο λαό, τον αμερικανικό, η παρουσία του οποίου στους τελευταίους αιώνες προσέδωσε μια νέα ώθηση στον διεθνή πατριωτικό – πολιτικό – επιστημονικό και πνευματικό πολιτισμό, σε βαθμό που να εμπλουτισθεί και να πάρει καινούργια φρεσκάδα και ορμή ο αγώνας του ανθρώπου για ευημερία, μόρφωση και ανθρώπινα δικαιώματα.

Η συμβολή του Λαού αυτού στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για τη νίκη των ελεύθερων λαών επί των σκοτεινών και απάνθρωπων επιθετικών δυνάμεων και οι μεγάλες θυσίες του κέρδισαν για πάντα την ευγνωμοσύνη μας.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο ηγετικός ρόλος των ΗΠΑ σε όλους τους τομείς της ζωής, με συνέπεια την κατάκτηση αυτού του υψηλότατου επιπέδου ευημερίας, δεν οφείλεται μόνο στον φυσικό πλούτο της απέραντης αυτής χώρας, αλλά κυρίως στην εργατικότητα και μεθοδικότητα, στην τολμηρή και ελεύθερη λήψη των αποφάσεων, με μια λέξη στην αμερικανική ποιότητα σκέψης και δράσης.

Ετσι μ’ αυτό τον τρόπο η χώρα αυτή έγινε τόσο δυνατή και με τέτοια επιρροή σε παγκόσμια κλίμακα, ώστε με βάση τη θεωρία περί Αρμονίας και Χάους να έχει τη δύναμη να μπορεί γυρίζοντας ένα διακόπτη από δω ή από κει να επιβάλει σε όλο τον κόσμο και σε όλους τους λαούς είτε την Αρμονία, δηλαδή τον Παράδεισο, είτε το Χάος, δηλαδή την Κόλαση. Και για τον λόγο αυτόν ακριβώς η ευθύνη της μπροστά στην Παγκόσμια Ιστορία είναι τεράστια.

Δεν ξέρω αληθινά αν όλος ο αμερικανικός λαός έχει συνειδητοποιήσει το γεγονός αυτό, αλλά είμαι βέβαιος, επειδή σας γνωρίζω καλά, ότι εάν κάποτε συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ο διακόπτης θα γυρίσει οριστικά προς την κατεύθυνση της Αρμονίας, της Ειρήνης και της Ευημερίας όλων των λαών, αν κάποτε το αποφασίσετε όλοι μαζί.

Γνωρίζω ότι η συχνά κριτική στάση μου απέναντι στη χώρα αυτή θεωρείται από πολλούς «αντιαμερικανισμός». Ομως στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο: Δηλαδή ο θαυμασμός μου για τη χώρα αυτή και τον λαό της είναι τόσο μεγάλος, ώστε να υποφέρω και να διαμαρτύρομαι κάθε φορά που κάποιος ή κάποιοι προβαίνουν σε ενέργειες στο όνομα της Αμερικής, τις οποίες θεωρώ κατάφωρα αντιαμερικανικές. Γιατί «Αμερική» για μένα σημαίνει προ παντός ελευθερία, πρόοδος, καλοσύνη, ειρήνη, αλληλεγγύη μορφωτική, επιστημονική και πολιτιστική καλλιέργεια.

Δηλαδή Φάρος για όλους τους λαούς. Αμερική για μένα είναι αυτός ο Διακόπτης και περιμένω να δω το χέρι που θα τον στρέψει οριστικά και τελεσίδικα προς την κατεύθυνση της Αρμονίας, γεγονός που θα ανυψώσει τη χώρα αυτή στο βάθρο που της πρέπει και της αξίζει: του αγαπημένου φίλου όλων των λαών της οικουμένης και φυσικά και του ελληνικού, που δεν έπαψε ποτέ στο βάθος της ψυχής του να σας θαυμάζει, να σας αγαπά και να ελπίζει.

 Το κείμενο αυτό είναι μήνυμα που έστειλε στο «Deree College» του «Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος», o  Μiκης Θεοδωρακης,  με αφορμή την ανακήρυξή του σε επίτιμο διδάκτορα.