Αρκεί μόνο μια απλή σκέψη, μια ευφάνταστη ιδέα καθώς περπατάς στους δρόμους της πόλης και ιδού! Χωρίς χρώματα και πινέλα, μόνο με μερικά μεγάλα αυτοκόλλητα, ο καλλιτέχνης του δρόμου Aakash Nihalani έκανε το θαύμα του!

Ο Δημήτριος Χριστοδούλου είναι μαθηματικός και φυσικός, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 19 Οκτωβρίου του 1951, ενώ διδάσκει στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο (ETH) της Ζυρίχης, ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα της  Ευρώπης. Η έρευνά του αφορά τη Θεωρία των Μερικών Διαφορικών Εξισώσεων, της Διαφορικής Γεωμετρίας, της Θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας, των εξισώσεων του Einstein καθώς και της Μηχανικής των ρευστών. Ήταν 17 ετών όταν άφησε πίσω την Ελλάδα για μεταπτυχιακές σπουδές στη φυσική στο Πανεπιστήμιο Princeton των ΗΠΑ, ήταν μόλις στη Β’ Λυκείου τότε. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του μέσα σε 3 χρόνια και το μέλλον ήταν μπροστά του. Το 1972, αν και μόλις 22 ετών επέστρεψε στην Ελλάδα ως καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παραιτήθηκε μετά από μικρό χρονικό διάστημα για την επόμενη στάση της καριέρας του, ως ερευνητής στο CERN στη Γενεύη. Έχει διδάξει σε πολλά Πανεπιστήμια, στο Syracuse της Νέας Υόρκης, στο Princeton, στο Ινστιτούτο Courant της Νέας Υόρκης και από το 2001 έως σήμερα βρίσκεται στο ETH στη Ζυρίχη. Έχει αναγορευθεί σε Επίτιμο Διδάκτορα σε πλειάδα Πανεπιστημίων όπως το  Brown University, το Boston University,  το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ.α. Η διδακτορική του διατριβή περιείχε την κεντρική ιδέα, που οδήγησε στη συνέχεια τον S. Hawking, τον J. Bekenstein και άλλους στη τελική διατύπωση της θερμοδυναμικής των Μελανών Οπών και της ακτινοβολίας Hawking. Στο πλαίσιο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, έχει αποδείξει (σε συνεργασία με τον S. Kleinerman), την ευστάθεια του χωρόχρονου Minkowski στον οποίο ζούμε και έχει διατυπώσει αυστηρά θεωρήματα σχετικά με τον σχηματισμό των Μελανών Οπών. Το 2011 του απενεμήθη το βραβείο Shaw, εκ των πιο σημαντικών βραβείων, γνωστό ως το «Νόμπελ της Ασίας», για το σύνολο της προσφοράς του στα Μαθηματικά, το 2008 το βραβείο Αστρονομίας Tomalla, το 1999 το βραβείο Bocher της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρίας, το 1993 το βραβείο του Ιδρύματος Mac Arthur για τα Μαθηματικά και τη Φυσική. Τον Ιούλιο του 2000 δέχθηκε το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. (Το Τάγμα του Φοίνικος απονέμεται από την ελληνική κυβέρνηση σε Έλληνες πολίτες που υπερέχουν στις τέχνες και τις επιστήμες.) Είναι μέλος της Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών.

‘Ενα video με μαθηματικά και μουσική, χρυσές τομές, χρυσά ορθογώνια, τέχνη, μπιλιάρδο και Donald Duck!

Σε ηλικία 26 ετών, ο Albert Einstein, ανασυνθέτοντας τα αποτελέματα των ερευνών του Maxwell και του Lorentz, διατυπώσε στο άρθρο του «Επί της Ηλεκτροδυναμικής των κινουμένων σωμάτων” τη θεωρία της “ειδικής” σχετικότητας, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει «απόλυτος χώρος» ούτε «απόλυτος χρόνος», εφόσον και τα δύο εξαρτώνται από την ταχύτητα. Τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας θα συμπληρώσει ο Einstein το 1916 με τη γενική σχετικότητα. Πηγή

ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ τέθηκε καθηγητής στην Αλαµπάµα των ΗΠΑ επειδή χρησιµοποίησε το σενάριο µιας πιθανής δολοφονίας του προέδρου Μπαράκ Οµπάµα για να εξηγήσει ένα γεωµετρικό πρόβληµα στους µαθητές του. Ο Γκρέγκορι Χάρισον, καθηγητής στο γυµνάσιο Κόρνερ, προκάλεσε εκτενή έρευνα των µυστικών υπηρεσιών µετά τη συζήτηση που είχε µε τους µαθητές στην τάξη του για τις πιθανές γωνίες που θα έπρεπε να χρησιµοποιήσει κάποιος εάν ήθελε να δολοφονήσει τον πρόεδρο της χώρας. Οµως έπειτα από τις έντονες αντιδράσεις γονέων και πολιτών για το «κακόγουστο παράδειγµα» που χρησιµοποίησε ο Χάρισον, ο καθηγητής τέθηκε σε διαθεσιµότητα. Οπως περιέγραψαν µαθητές του, ο Χάρισον δίδασκε γεωµετρία και αναφερόταν σε παράλληλες γραµµές και γωνίες. Για παράδειγµα, συζήτησε µε τα παιδιά σε ποια γωνία και σε ποια απόσταση θα έπρεπε να σταθούν αν ήθελαν να σκοτώσουν τον Οµπάµα. «Μιλούσε για γωνίες και εφαπτόµενες», περιγράφει ένας µαθητής, «και είπε: εάν ήσασταν σε αυτό το κτίριο θα έπρεπε να σταθείτε σε αυτήν τη γωνία για να τον πετύχετε». «Δεν υπάρχει καµία δικαιολογία για αυτά τα σχόλια», είπε ο επιθεωρητής των σχολείων της περιοχής, µια µαθήτρια όµως υπερασπίστηκε τον Χάµιλτον: «Το σχόλιο δεν ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά ποιος στην Αµερική δεν έχει κάνει ένα αστείο για τον Οµπάµα; Το κάνουν να ακούγεται σαν να σχεδίαζε τη δολοφονία του, κάτι που σίγουρα δεν συνέβη». ΤΑΝΕΑ

Οταν τα παιδιά διδάσκονται στο σχολείο μαθηματικά, μπορούν να προσεγγίσουν την ομορφιά τους μόνο με αφηρημένο και θεωρητικό τρόπο. Σίγουρα όχι με χρώμα και εικόνες.  Η έκθεση «Ιmaginary» έρχεται να ανατρέψει αυτόν τον κανόνα, δίνοντας σε όλους μας τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε εικόνες τέχνης με ένα ανέλπιστο εργαλείο: την αλγεβρική γεωμετρία.

Oταν οι αδαείς περί τα μαθηματικά ακούνε κάποιον να λέει πόσο όμορφη είναι μια εξίσωση, συνήθως τον κοιτάζουν με δυσπιστία. Τώρα ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουν. Σε αυτό θα τους βοηθήσει η έκθεση «Ιmaginary». Δίνοντας μορφή και χρώμα στους αφηρημένους αλγεβρικούς τύπους η πρωτότυπη πρωτοβουλία του γερμανικού μαθηματικού ινστιτούτου Μathematische Forschungsinstitut Οberwolfach φιλοδοξεί να κάνει ακόμη και όσους μισούν τα μαθηματικά να τα αγαπήσουν. Ή τουλάχιστον- και αυτό είναι ίσως πιο σημαντικό- να τα κατανοήσουν.

Η εξίσωση x2+z2=y3 (1-y)3 είναι ένα πράσινο λεμόνι, η (x2+9/4y +z21)3-x z3=0- μια ενδιαφέρουσα για τους μαθηματικούς «κορυφή» ή «παραδοξότητα»- είναι μια κατακόκκινη ζουμερή καρδιά. Πώς κάτι τόσο «στεγνό» όσο ένας μαθηματικός τύπος μπορεί να μετατραπεί σε έργο τέχνης; «Η όλη ιδέα ξεκίνησε από το γεγονός ότι τα μαθηματικά είναι πολύ αφηρημένα,κάτι το οποίο πραγματικά συμβαίνει μέσα στο μυαλό μας και απέχει πολύ από τον πραγματικό κόσμο» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Αντρέας Ματ, διδάκτωρ μαθηματικός και συντονιστής της έκθεσης. «Θελήσαμε να τα κάνουμε πιο “χειροπιαστά” για το ευρύ κοινό και διαλέξαμε αυτή την κάπως διαφορετική προσέγγιση, την καλλιτεχνική οπτικοποίησή τους».

Η βάση αυτής της οπτικοποίησης είναι η αλγεβρική γεωμετρία, ο κλάδος των μαθηματικών που συνδυάζει την αντιμεταθετική άλγεβρα με τη γεωμετρία. «Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η άλγεβρα» εξηγεί ο κ. Ματ «είναι ο τύπος και η γεωμετρία είναι η εικόνα. Αυτό είναι και το νόημα του τίτλου”Ιmaginary”. Η λέξη “εικόνα”- “image”- αποτελεί μέρος του αφηρημένου “φανταστικού””imaginary”» . Το όλο εγχείρημα έχει δύο σκέλη: ένα καθαρά μαθηματικό και ένα δημιουργικό, καλλιτεχνικό. Ειδικά προγράμματα που αναπτύχθηκαν από τους μαθηματικούς επιτρέπουν την «τοποθέτηση» των αλγεβρικών εξισώσεων στον χώρο και τη δημιουργία των ανάλογων σχημάτων- αλγεβρικών επιφανειών- τα οποία στη συνέχεια ο καθένας μπορεί να «γεμίσει» με τα χρώματα που θεωρεί κατάλληλα. Και όταν λέμε «ο καθένας» το εννοούμε: τα προγράμματα είναι εύχρηστα και δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις. Αντιθέτως, καθώς αναπτύσσει κάποιος το σχήμα, σιγά σιγά εκπαιδεύεται και αρχίζει να μπαίνει στο πνεύμα των μαθηματικών και να κατανοεί τη λειτουργία τους.  ToBHMA

Οι λέξεις έβγαιναν δειλά από το στόμα του. Το βλέμμα του έκοβε βόλτες στο πάτωμα. Έμοιαζε πνιγμένος στην ντροπή. Ανασηκωμένοι ώμοι, σκυμένο κεφάλι, σώμα δύσπιστο, απόμακρο και φοβισμένο. Ήταν στιγμές που ένιωθα ανήμπορος. Σα να μας χώριζε ένας γυάλινος τοίχος.

Ο Τζον Νας, ο βραβευμένος με Νόμπελ μαθηματικός, δεν ήταν ποτέ εύκολος συνομιλητής. Η Σίλβια Νασάρ τον παρουσιάζει στη βιογραφία του («A beautiful Mind», «Ένα Υπέροχο Μυαλό») ως εκκεντρικό και υπερόπτη. Ένας άνθρωπος που έχει επίγνωση της μεγαλοφυΐας του και δε σπαταλά τον πολύτιμο χρόνο του σε ανώφελες συζητήσεις με αδαείς.

Ο Νας διέφερε από μικρός. Προτιμούσε να λύνει μαθηματικούς γρίφους την ώρα που οι συνομήλικοί του έπαιζαν στη γειτονιά. Ήταν προικισμένος με ένα ανήσυχο μυαλό που διψούσε για εξερεύνηση και γνώση. Κοινωνικά όμως ήταν αδέξιος. Με τρόπους και ωριμότητα μικρού παιδιού.

Ακόμα κι αν είχε ανάγκη την αγάπη, ο Νας δεν ήξερε πώς να την αναζητήσει. Και πολύ περισσότερο δεν ήξερε πώς να την προσφέρει στους άλλους. Ήταν ψυχρός, απλησίαστος, ανέκφραστος. Λες και του είχαν στραγγίσει κάθε ρανίδα συναισθήματος.

Στη δεκαετία του ’50 ο Νας εμφάνισε συμπτώματα σχιζοφρένειας. Κυκλοφορούσε στο ΜΙΤ, όπου επρόκειτο να γίνει μόνιμος καθηγητής, με ένα αντίτυπο των New York Times λέγοντας ότι περιέχει κρυφά μηνύματα από εξωγήινους που μόνο αυτός μπορούσε να αποκωδικοποιήσει. Νόμιζε ότι θα γινόταν κυβερνήτης της Ανταρκτικής. Έβλεπε γύρω του συνωμοσίες.

Πέρασε τα επόμενα 30 χρόνια στη σκιά της κοινωνίας. Επέστρεψε στο Πρίστον όπου έγινε γνωστός ως «Φάντασμα». Στοίχειωνε τις αίθουσες διδασκαλίας, ζητούσε τσιγάρα ή φωτιά από τους φοιτητές, χάραζε στους πίνακες δυσεπίλυτους γρίφους.

Κι όμως, μετά από αυτή την περιπλάνηση στο παράλληλο σύμπαν που δημιουργεί μια ψυχική νόσος ο Νας επέστρεψε στη δική μας μίζερη πραγματικότητα. Σε έναν κόσμο που καυχάται για τον κομφορμισμό του, αλλά είναι απογυμνωμένος από την έκπληξη, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του παραλόγου.

Πριν συναντήσω τον Νας, 82 ετών σήμερα, στο γραφείο του στο Πρίνστον δεν ήξερα πώς να τον αντιμετωπίσω. Έπεσα στην παγίδα των στερεότυπων. Φοβόμουν τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του. Με τρόμαζε το γεγονός ότι ο Νας ταξίδευε για χρόνια στον κόσμο της σχιζοφρένειας. Δεν ήξερα πώς έπρεπε να τον αντιμετωπίσω.

Όταν όμως κάθισα απέναντί του αντιλήφθηκα πόσο λάθος έκανα. Όντως ο Νας είναι εκκεντρικός. Αποφεύγει να σε κοιτάξει στα μάτια, συχνά ψελλίζει τις απαντήσεις του και -σπάνια- χαμογελά με παιδική αθωότητα και ένοχη ντροπή. Όμως τα ταξίδι του μυαλού του δεν τον κάνει ανάξιο συνομιλητή. Το κάθε άλλο. Τον έχει προικίσει με εμπειρίες και εικόνες. Σίγουρα έχει μπολιάσει τη ζωή του με απογοητεύσεις και χαμένες ευκαιρίες, αλλά τον έχει αναδείξει νικητή.

Ο Νας μπορεί και δαμάζει τις σκέψεις του. Αγνοεί τις σειρήνες του παραλόγου που ακόμα τον καλούν κοντά τους. Είναι ένας Οδυσσέας που περιπλανιόταν για χρόνια χωρίς να γνωρίζει και να φαντάζεται ότι ο κόσμος πορευόταν μπροστά εν τη απουσία του. Όταν ξεκαθάρισε τις σκέψεις του ο Νας βρέθηκε σε μια κοινωνία διαφορετική. Κατάφερε όμως να συμβιβαστεί. Συνέχισε να αναζητά λύσεις σε γρίφους και να δημιουργεί.

Εύκολα βαφτίζουμε κάποιον «τρελό» ή «παράξενο». Εύκολα θεωρούμε «επικίνδυνο» όποιον διαφέρει από εμάς. Είναι ανέξοδο και απλοϊκό να βάζουμε ταμπέλες. Γιατί χρειάζεται χρόνος, διάθεση και καθαρό μυαλό για να κατανοήσεις όποιον υποφέρει ή υπέφερε από μια ψυχική ασθένεια. Δεν υπάρχουν εμφανή τραύματα, δεν πρόκειται για πληγές που κρύβονται με έναν επίδεσμο ή επουλώνονται με γιατροσόφια. Πρόκειται για μια αόρατη μάχη, εγκλωβισμένη στο μυαλό του ασθενούς.

Μια σύγκρουση συχνά χωρίς σημάδια την οποία χλευάζουμε ή προς την οποία δυσπιστούμε. Ένα μοναχικό ταξίδι στο οποίο δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το βαρκάρη. Τουλάχιστον, ας φροντίσουμε να βρει γρήγορα λιμάνι και ας μη βουλιάξουμε το πλοίο του με την περιφρόνηση ή την άγνοιά μας. TANEA

Πριν απο επτά χρόνια, ο ιδιόρρυθμος Ρώσος μαθηματικός Γκριγκόρι Πέρελμαν ξάφνιασε τον επιστημονικό κόσμο υποστηρίζοντας ότι είχε λύσει έναν από τους μεγαλύτερους γρίφους των μαθηματικών, τη λεγόμενη Εικασία του Πουανκαρέ κι έπειτα αποσύρθηκε στο καταφύγιό του στην Αγία Πετρούπολη όσο γρήγορα είχε εμφανιστεί στο προσκήνιο.  Τρία χρόνια αργότερα, ο δρ Πέρελμαν δεν εμφανίστηκε για να παραλάβει ένα βαρύτιμο βραβείο από τη Διεθνή Ένωση Μαθηματικών στη Μαδρίτη. Τώρα, όμως, τον περιμένει έπαθλο ύψους 1 εκατ.
δολαρίων από το Clay Μathematics Ιnstitute του Κέμπριτζ στη Μασαχουσέτη. Το έπαθλο ανακοινώθηκε την περασμένη Πέμπτη από τον Τζέιμς Κάρλσον, πρόεδρο του Ινστιτούτου. Ο Ρώσος μαθηματικός είναι ο πρώτος που τιμάται με αυτό το βραβείο. Θα το δεχθεί ή θα το περιφρονήσει όπως έκανε το 2006; «Θα με ενημερώσει εν ευθέτω χρόνο» δήλωσε ο δρ Κάρλσον, αλλά χωρίς να αναφερθεί σε περισσότερες λεπτομέρειες.

Όταν ο Γκριγκόρι Πέρελμαν έλυσε την Εικασία του Πουανκαρέ, την οποία διατύπωσε ο Γάλλος μαθηματικός το 1904, εργαζόταν ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Στέκλοφ στην Αγία Πετρούπολη.

Ο Jules Henri Poincaré γεννήθηκε 29 Απριλίου του 1854 στη γειτονιά Cité Ducale της πόλης Nancy της Γαλλίας. Ο πατέρας του, Leon Poincaré, υπήρξε καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της πόλης και πήρε τα πρώτα μαθήματα από τη χαρισματική μητέρα του, Eugénie Launois, εξαιτίας της προσβολής του από τη σοβαρότατη τότε ασθένεια της διφθερίτιδας. Συνέχισε τις σπουδές του στο Λύκειο της Nancy (που τώρα ονομάζεται προς τιμή του Λύκειο Henri Poincaré, μαζί με το Πανεπιστήμιο της Nancy) με καταπληκτικές επιδόσεις σε πολλά αντικείμενα και χαρακτηριζόμενος από τον καθηγητή μαθηματικών ως «τέρας των μαθηματικών». Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο εισήλθε στην École Polytechnique, όπου δημοσίευσε την πρώτη του εργασία με τίτλο: «Démonstration nouvelle des propriétés de l’indicatrice d’une surface». Το διδακτορικό του ήταν στην περιοχή των διαφορικών εξισώσεων και είχε τίτλο «Sur les propriétés des fonctions définies par les équations différences».
Ο Poincaré είχε συμβολή σε πάρα πολλά πεδία καθαρών και εφαρμοσμένων μαθηματικών όπως ουράνια μηχανική, μηχανική των ρευστών, οπτική, ηλεκτρισμό, τηλεγραφία, τριχοειδή φαινόμενα, ελαστικότητα, θερμοδυναμική, δυναμική θεωρία, κβαντική θεωρία και φυσική κοσμολογία.
Υπήρξε εκλαϊκευτής μαθηματικών και φυσικής και έγραψε διάφορα βιβλία για το ευρύ κοινό.
Ο Poincaré διατύπωσε ένα από τα πιο διάσημα προβλήματα στα μαθηματικά γνωστό ως Εικασία του Poincaré. Υποστηρίζει ότι «εάν οποιοσδήποτε βρόχος σε ένα δεδομένο τρισδιάστατο χώρο μπορεί να συρρικνωθεί σε ένα σημείο, ο χώρος είναι ισοδύναμος με μια σφαίρα». Το πρόβλημα που τέθηκε το 1904 λύθηκε από τον Ρώσο μαθηματικό Grigori Yakovlevich Perelman.
Επειδή ασχολήθηκε και συνεισέφερε σε ένα ευρύ πεδίο των μαθηματικών περιγράφεται συχνά ως τελευταίος πανεπιστήμων των μαθηματικών. Μεταξύ των άλλων μελέτησε το πρόβλημα των τριών σωμάτων στην ουράνια μηχανική και τις θεωρίες των φωτεινών και ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Θεωρείται ότι συνέβαλε στην ανακάλυψη (με τον Albert Einstein και τον Hendrik Lorentz) της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας.
Πέθανε στις 17 Ιουλίου 1912 σε ηλικία 58 ετών στο Παρίσι. 

«Ανέβασε» στο Διαδίκτυο ένα σκαρίφημα της λύσης, το οποίο κατελάμβανε τρεις σελίδες χαρτιού, τραβώντας σαν μαγνήτης το ενδιαφέρον της μαθηματικής κοινότητας.  Έπειτα από ένα ιλιγγιώδες τουρ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο δρ Πέρελμαν επέστρεψε στη Ρωσία και σιγά σιγά σταμάτησε να απαντά στα μηνύματα που έφταναν στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο έως ότου «εξαφανίσθηκε» εντελώς.

Χιλιάδες επιστήμονες, φοιτητές αλλά και απλοί χρήστες του Διαδικτύου μετείχαν σε μια online καμπάνια ζητώντας από την αρμόδια διεθνή επιτροπή να δώσει την ονομασία που επέλεξαν σε μια κατηγορία τεράστιων αριθμών.

Οι υποστηρικτές του αιτήματος ισχυρίζονται ότι αυτοί οι τεράστιοι αριθμοί έχουν ζωτική σημασία για τους επιστήμονες όσον αφορά τους υπολογισμούς σε πολλά ερευνητικά πεδία, όπως η ενέργεια του ήλιου, οι αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών και ο αριθμός των ατόμων.

Περισσότεροι από 27.000 άνθρωποι ζητούν κάθε αριθμός που είναι μεγαλύτερος από το 1 ακολουθούμενο από 27 μηδενικά να ονομάζεται «Ηella». Ως σήμερα ο μεγαλύτερος αριθμός με διεθνώς αναγνωρισμένο πρόθημα είναι το 1 ακολουθούμενο από 24 μηδενι κά (yotta). Αν και το προτεινόμενο όνομα «Ηella» θυμίζει Ελλάδα, εν τούτοις πρόκειται για μια λέξη της καλιφορνέζικης αργκό η οποία σημαίνει «πάρα πολλά».

Τώρα τον λόγο έχει η Διεθνής Επιτροπή Μέτρων και Σταθμών που είναι αρμόδια για την ονοματοδοσία. Η εκστρατεία οργανώθηκε επειδή, σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, η ανάλυση διαφόρων φυσικών φαινομένων αποκαλύπτει φυσικές ποσότητες που υπερβαίνουν την τάξη μεγέθους των 27 μηδενικών. Ο αριθμός των ατόμων που μετείχαν στην όλη διαδικασία είναι μεν αξιοσημείωτος αλλά ειδικοί του χώρου αναφέρουν ότι η Διεθνής Επιτροπή δύσκολα θα υιοθετήσει το αίτημα, καθώς οι όροι που έχει εγκρίνει για τους μικρότερους (μεγάλους) αριθμούς σπάνια χρησιμοποιούνται και δεν φαίνεται διατεθειμένη να περιπλέξει περισσότερο τα πράγματα εγκρίνοντας κάποιο καινούργιο.

Μια μέρα σαν και τη σημερινή, το 1879, γεννήθηκε ο γερμανός φυσικός Άλμπερτ Αϊνστάιν, που βραβεύθηκε Νόμπελ ως «πατέρας» της θεωρίας της σχετικότητας. Κυρίως όμως, η σημερινή μέρα έχει καθιερωθεί ως η «Παγκόσμια Ημέρα της Σταθεράς ∏». Η ημέρα γιορτάζεται σήμερα εξαιτίας των αριθμητικών συμπτώσεων. Ως γνωστόν, η τιμή της σταθεράς ∏=3,14 και και στο εξωτερικό, όπου γράφουν πρώτα το μήνα και μετά την ημέρα, σήμερα έχουμε 3-14 (14/3 βλέπετε).

Μάλιστα, η ημέρα γιορτάζεται με πάρτι σε πολλές μαθηματικές σχολές του κόσμου ακριβώς στη 1.59 μετά το μεσημέρι, καθώς τα 1, 5 και 9 είναι οι τρεις αριθμοί που ακολουθούν τη σταθερά 3,14 η οποία στην επταψήφια εκδοχή της είναι ∏=3,14159.

Ο εορτασμός της ημέρας του “π” καθιερώθηκε το 1988 από τον Larry Shaw στο Φρανσίσκο. Γιορτάζεται, δε, με την …κατανάλωση στρογγυλών πιτών – στα αγγλικά το ελληνικό γράμμα π θυμίζει την αγγλική λέξη pie (πίτα) η οποία προφέρεται ως “πάι”. Και σήμερα η google αφιερώνει το λογότυπό της στον αριθμό αυτόν.

Τι είναι το π; Η μαθηματική σταθερά π είναι ένας πραγματικός αριθμός που μπορεί να οριστεί ως ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του στην Ευκλείδεια γεωμετρία, και ο οποίος χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα μαθηματικά, τη φυσική και τη μηχανολογία.

Ο συμβολισμός προέρχεται από το αρχικό γράμμα «π» (πι) της λέξης «περιφέρεια», και έχει καθιερωθεί διεθνώς, ενώ στο λατινικό αλφάβητο συμβολίζεται ως Pi, όταν δεν είναι διαθέσιμοι τυπογραφικά ελληνικοί χαρακτήρες. Το π είναι γνωστό επίσης ως σταθερά του Αρχιμήδη (δεν πρέπει να συγχέεται με τον αριθμό του Αρχιμήδη) ή αριθμός του Λούντολφ.

Η σημερινή ημερομηνία εμφανίζεται στο αμερικανικό ημερολόγιο ως 3/14 ή 3-14, τα οποία αντιστοιχούν στα δύο πρώτα ψηφία του αριθμού “π”. Και αν θέλει κανείς να είναι ακόμα πιο ακριβής τότε στις 1:59 και 26 δευτερόλεπτα θα γιορτάζει το “π” παράγοντας τα επτά πρώτα ψηφία του, ήτοι τον αριθμό 3,1415926.

Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί, το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, καί όν, φεύ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι. (Το πλήθος των γραμμάτων κάθε λέξης της φράσης αυτής αντιστοιχεί σε καθένα από τα διαδοχικά ψηφία του αριθμού π (3,14159…))

Για την απομνημόνευση των πρώτων λίγων δεκαδικών ψηφίων του αριθμού π έχουν επινοηθεί διάφοροι μνημονικοί κανόνες, ανάμεσά τους και η παραπάτω φράση, με την οποία μπορεί να θυμάται κανείς τα πρώτα 23 δεκαδικά ψηφία του π

Τον μάθαμε στο σχολείο, ας κάναμε και αλλιώς, και σήμερα η google αφιερώνει το logo της σε αυτόν. Το π που προέρχεται από το πρώτο γράμμα της λέξης περιφέρεια μας βοηθα σύμφωνα με τον Ευκλέιδη να βρούμε την διάμετρο του κύκλου.

Τα πρώτα 50 δεκαδικά ψηφία του π είναι:
3,14159 26535 89793 23846 26433 83279 50288 41971 69399 37510

Το ρεκόρ Γκίνες είναι 67.890 ψηφία και το κατέχει ο Lu Chao, 24-χρονος κινέζος φοιτητής. Του πήρε 24 ώρες και 4 λεπτά για να θυμηθεί και τα 67.890 δεκαδικά ψηφία του π χωρίς λάθος