Μπορεί να θυμίζει cyborg, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για τη συσκευή που γοήτευσε τόσο τη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ όσο και τον ισπανό πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο: το ηλεκτρονικό «μάτι» των γερμανικών εταιρειών SiWear, SΑΡ, teΧΧmo και Daimler ΑG, το οποίο χάρη στη διαρκή σύνδεσή του με ηλεκτρονικό υπολογιστή προσφέρει στον χρήστη τη δυνατότητα να ενημερώνεται σε πραγματικό χρόνο για αντικείμενα στα οποία στρέφει το βλέμμα του. Πρόκειται για μια προηγμένη εφαρμογή της «επαυξημένης πραγματικότητας» που θα αρχίσει σιγά σιγά να μπαίνει στη ζωή μας. Στόχος των δημιουργών της προσαρτημένης επί της κεφαλής οθόνης (ΗΜD- Ηead-mounted display) είναι η χρήση της για την αξιολόγηση προϊόντων σε αποθήκες, τον έλεγχο παραγωγής σε εργοστάσια και τη διευκόλυνση υπηρεσιών αεροδρομίου. Η συγκεκριμένη τεχνολογία, σύμφωνα με τους ειδικούς, αναμένεται να περιορίσει σημαντικά τόσο το κόστος των εργασιών όσο και τα λάθη που γίνονται πολλές φορές λόγω ελλιπούς ή καθυστερημένης ενημέρωσης των ήδη υπαρχόντων συστημάτων. ToBHMA

To κείµενο που ακολουθεί αφορά µια ερώτηση που ήταν θέµα σε εξετάσεις Φυσικής στο Πανεπιστήµιο της Κοπεγχάγης:«Να περιγράψετε πώς µπορούµε να µετρήσουµε το ύψος ενός ουρανοξύστη χρησιµοποιώντας ένα ßαρόµετρο».

Ένας φοιτητής απάντησε: «Δένετε ένα µακρύ σπάγγο στο λαιµό του ßαρόµετρου και στη συνέχεια κατεßάζετε το ßαρόµετρο από την ταράτσα µέχρι να εγγίζει το έδαφος. Το ύψος του κτιρίου θα ισούται µε το µήκος του νήµατος συν το µήκος του ßαρόµετρου».

Αυτή η πρωτότυπη απάντηση εξόργισε τόσο τον εξεταστή, ώστε αυτός έκοψε το φοιτητή στο συγκεκριµένο µάθηµα. Ο φοιτητής προσέφυγε στις αρχές του Πανεπιστηµίου, ισχυριζόµενος ότι η απάντησή του ήταν αναµφίßολα σωστή και ότι αδίκως κόπηκε.

Το Πανεπιστήµιο όρισε έναν άλλο εξεταστή να διερευνήσει το θέµα και να αποφασίσει εάν έπρεπε να κοπεί ο φοιτητής ή όχι. Ο κριτής αυτός θεώρησε ότι η απάντηση που δόθηκε ήταν πράγµατι σωστή, αλλά δεν φανέρωνε καµία αξιοσηµείωτη γνώση Φυσικής.

Για να διαλευκανθεί τελείως το θέµα, αποφασίστηκε να καλέσουν το φοιτητή και να
του αφήσουν έξι λεπτά, µέσα στα οποία αυτός θα έπρεπε να δώσει µια προφορική απάντηση που να µην είναι τόσο απλοϊκή, αλλά να δείχνει κάποια εξοικείωση µε τις ßασικές αρχές της Φυσικής..

Για πέντε λεπτά ο φοιτητής έµενε σιωπηλός, ßαθιά απορροφηµένος στις σκέψεις του. Ο εξεταστής του θύµισε ότι ο χρόνος τελειώνει και ο φοιτητής απάντησε ότι είχε
στο µυαλό του µερικές ιδιαίτερα σχετικές απαντήσεις, αλλά δε µπορούσε να αποφασίσει ποια να χρησιµοποιήσει. Στην προτροπή να ßιαστεί, απάντησε ως εξής:

«Κατ’ αρχήν, θα µπορούσαµε να ανεßάσουµε το
ßαρόµετρο στην ταράτσα του ουρανοξύστη, να
το αφήσουµε να πέσει και να µετρήσουµε το
χρόνο που κάνει µέχρι να φτάσει στο έδαφος.
Το ύψος του κτιρίου µπορεί να υπολογιστεί
τότε από τον τύπο: H=(gt 2)/2. Όµως, δε θα το
συνιστούσα γιατί θα ήταν κρίµα για το
ßαρόµετρο».

«Μια άλλη εναλλακτική απάντηση» είπε ο
φοιτητής «είναι η εξής: Εάν υπάρχει
ηλιοφάνεια, θα µπορούσαµε να µετρήσουµε το
ύψος του
ßαρόµετρου, να το στήσουµε όρθιο στο έδαφος
και µετά να µετρήσουµε του µήκος της σκιάς
του. Στη συνέχεια µετρούµε το µήκος της
σκιάς του ουρανοξύστη, και µε απλό τρόπο
µπορούµε να υπολογίσουµε το πραγµατικό
ύψος του ουρανοξύστη µε αριθµητική
αναλογία».

«Αλλά, εάν θα θέλατε να αντιµετωπίσετε το
θέµα µε ιδιαίτερα επιστηµονικό τρόπο, θα
µπορούσατε να δέσετε ένα µικρού µήκους
νήµα στο ßαρόµετρο και να το θέσετε σε
ταλάντωση σαν εκκρεµές, πρώτα στο έδαφος
και µετά στην ταράτσα του ουρανοξύστη. Το
ύψος θα µπορούσε να ßρεθεί
µετρώντας και συγκρίνοντας τις δύο
περιόδους, οι οποίες είναι αντιστρόφως
ανάλογες των τετραγωνικών ριζών των
επιταχύνσεων της ßαρύτητας στο έδαφος και
στο ύψος του ουρανοξύστη. Η επιτάχυνση της
ßαρύτητας εξαρτάται µε τη σειρά της από το
ύψος από την επιφάνεια της γης και συνεπώς
γνωρίζοντας την
επιτάχυνση της ßαρύτητας στην ταράτσα
ßρίσκουµε το ζητούµενο ύψος».

«Α!»είπε πάλι ο φοιτητής, «Υπάρχει κι ένας
άλλος τρόπος, όχι
κακός: Αν ο ουρανοξύστης διαθέτει
εξωτερική σκάλα κινδύνου, θα ήταν
ευκολότερο να ανεßεί κανείς τη σκάλα
ßάζοντας διαδοχικά σηµάδια
επαναλαµßάνοντας το µήκος του ßαρόµετρου.
Μετά θα ήταν εύκολο να υπολογίσει το ύψος
του ουρανοξύστη προσθέτοντας όλα αυτά τα
µήκη.

Αλλά, αν απλώς θα θέλατε να είστε ιδιαίτερα
ßαρετός δίνοντας µια ορθόδοξη απάντηση, θα
µπορούσατε να µετρήσετε την ατµοσφαιρική
πίεση στην ταράτσα και στο έδαφος και να
µετατρέψετε τη διαφορά των millibars σε ανάλογη
διαφορά σε µέτρα.»

«Όµως, επειδή ως φοιτητές
παροτρυνόµαστε συνέχεια να ασκούµε την
ανεξαρτησία του µυαλού µας και να
εφαρµόζουµε επιστηµονικές µεθόδους,
αναµφίßολα ο καλύτερος τρόπος θα ήταν να
χτυπήσουµε την πόρτα του θυρωρού και να του
πούµε:

Αν θα ήθελες να έχεις ένα ωραίο καινούριο
ßαρόµετρο, θα σου χαρίσω αυτό αν µου πεις το
ύψος του ουρανοξύστη».

Ο φοιτητής ήταν ο Niels Bohr, ο µόνος Δανός που
τιµήθηκε µε το ßραßείο Νόµπελ Φυσικής.

ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ κάνουν τα φλασάκια, τα USΒ memory sticks, στην καθημερινότητα των Γάλλων με τη χρήση τους να ξεκινά από τα μέσα μεταφοράς και να φτάνει έως τα αρτοποιεία και τα περίπτερα. Από χθες οι κάτοικοι του Μονπελιέ στη Νότια Γαλλία χρησιμοποιούν τη μικροσκοπική συσκευή αποθήκευσης δεδομένων ως εισιτήριο στο τραμ και τα λεωφορεία. Το πρόγραμμα πρόκειται να υιοθετήσουν σύντομα ο δήμος της Γκρενόμπλ και η περιφέρεια του Παρισιού, ενώ οι κρατικοί σιδηρόδρομοι πρόκειται να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα ιαπωνικής προέλευσης το οποίο επιτρέπει στους ταξιδιώτες να «κατεβάζουν» και να πληρώνουν εικονικά εισιτήρια από το κινητό τους τηλέφωνο.
Η γαλλική κυβέρνηση θεωρεί ότι το USΒ θα γίνει σύντομα ένα είδος ηλεκτρονικής ταυτότητας. Τον περασμένο μήνα άρχισε η εφαρμογή ενός προγράμματος, το οποίο περιέχει όλους τους κωδικούς πρόσβασης σε ένα φλασάκι με στόχο την απλοποίηση των τραπεζικών συναλλαγών αλλά και των πληρωμών στα ψώνια. Προβλέπεται ότι στο μέλλον το USΒ θα λειτουργεί ως πιστωτική κάρτα, κινητό τηλέφωνο και ταυτότητα ή διαβατήριο. Οι δήμοι του Μπορντό και της Τουλόν δείχνουν ήδη τον δρόμο: στις δύο πόλεις εφαρμόζεται πιλοτικά ένα πρόγραμμα με το οποίο οι καταναλωτές χρησιμοποιούν memory sticks για την αγορά αγαθών όπως το ψωμί, η εφημερίδα και τα τσιγάρα. ΤΑΝΕΑ

Αυτό που βλέπετε στο παραπάνω βίντεο, δεν είναι στην πραγματικότητα ένας άνθρωπος πίσω από ένα παράθυρο που “φτιάχνει” την ώρα, αλλά μια επίπεδη οθόνη που παίζει ένα 24 ωρών βίντεο, στο οποίο ο καλλιτέχνης που το δημιούργησε, σβήνει και γράφει το κάθε λεπτό. Αυτό το βίντεο παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της έκθεσης “Design Miami during Art Basel Miami Beach 2009”. Εκπληκτικό?!?

Πρόκειται για τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Σικάγο και στέλεχος της NASA από το 1960, Δρ. Αθανάσιο Οικονόμου, στον οποίο εφέτος θα απονεμηθεί το Βραβείο «Νίκη 2009», από το ερευνητικό και εκπαιδευτικό Ινστιτούτο «Athens InformatioTechnology» (ΑΙΤ). Ο κ.Οικονόμου είναι ο υπεύθυνος σχεδιασμού του ειδικού εξοπλισμού για τα διαπλανητικά διαστημόπλοια που αποστέλλονται προς εξερεύνηση των πλανητών. Με επιστημονικά όργανά του έχουν εξοπλιστεί τα διαστημόπλοια πολλών αποστολών της ΝΑSΑ στη Σελήνη, τον Άρη και τον Κρόνο.

Τον Αύγουστο, η NASA ανακοίνωσε ότι τα μικροσωματίδια από την ουρά του κομήτη Wild 2 που παγίδεψε ο εξοπλισμός του διαπρεπούς Έλληνα επιστήμονα στο διαστημόπλοιο Stardust, περιέχουν την ουσία γλυκίνη, από τα δομικά στοιχεία της ζωής. Είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται ότι οι κομήτες περιέχουν αμινοξέα, οι οποίοι συνδυάζονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν τις πρωτεΐνες, δηλαδή, τα βασικά λειτουργικά και δομικά μόρια των ζωντανών οργανισμών.

Η απονομή του Βραβείου «Νίκη 2009» θα γίνει τη Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου 2009, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, στην Αθήνα, στη διάρκεια ειδικής τελετής, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στο Ταμείο Υποτροφιών, Βραβείων και Οικονομικής Βοήθειας Σπουδών του ΑΙΤ. Το Βραβείο το οποίο είναι εμπνευσμένο από τη Νίκη της Σαμοθράκης, φιλοτέχνησε ο γλύπτης Κώστας Ανανίδας και θα απονείμει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. Επίσημος ομιλητής θα είναι ο Πρόεδρος του κορυφαίου Αμερικανικού Πανεπιστημίου Carnegie MelloUniversity, Dr. Jared L. Cohon.

Το ΑΙΤ είναι μη κερδοσκοπικό, κορυφαίο εκπαιδευτικό και ερευνητικό Κολέγιο Αριστείας, με αποκλειστικές συνεργασίες στην εκπαίδευση και την έρευνα με τα Πανεπιστήμια Carnegie Melloκαι Harvard των ΗΠΑ και Aalborg της Δανίας. Εφέτος καθιερώνει το θεσμό του Βραβείου «Νίκη», με σκοπό την αναγνώριση των διεθνώς διακεκριμένων Ελλήνων ή Ελληνικής καταγωγής επιστημόνων, για τη συμβολή τους στην πρόοδο των επιστημών και της τεχνολογίας.

Μέχρι σήμερα, το ΑΙΤ έχει απονείμει μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών σε 450 αποφοίτους, διακεκριμένα διεθνώς στελέχη ή και εξειδικευμένο ερευνητικό προσωπικό χορηγώντας επίσης πάνω από 300 υποτροφίες και οικονομικές ενισχύσεις σε αριστούχους φοιτητές από 21 χώρες. Τη δια βίου εκπαίδευση του ΑΙΤ έχουν παρακολουθήσει περισσότερα από 2 500 ανώτερα και ανώτατα στελέχη του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα της ΝΑ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής.

Ο Δρ. Οικονόμου έχει ζήσει από κοντά την κατάκτηση της Σελήνης, τις προσεδαφίσεις μη επανδρωμένων αποστολών στον Άρη, έχει μελετήσει τους κομήτες και είναι ένας από τους εμπνευστές των πρώτων αποστολών στον Κρόνο, βάσει των οποίων το 2035 θα μπορέσει να φύγει η πρώτη επανδρωμένη αποστολή για τον Άρη.  “K”

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινής μας ζωής. Ακόμα και οι κοινωνικές επαφές, σε πολλές περιπτώσεις, γίνονται με τη βοήθεια του Διαδικτύου στις εξειδικευμένες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. ‘Oμως, αν και ο κόσμος μας μεγαλώνει και τα σύνορα πέφτουν χάρη στο Ιντερνετ, όσοι έχουν σοβαρά προβλήματα όρασης και πολύ περισσότερο όσοι δεν βλέπουν καθόλου νιώθουν απομονωμένοι, έξω από το πεδίο της δράσης. Τώρα, ένα νέο τεχνολογικό θαύμα θα τους επιτρέψει να ταξιδεύουν στο Ιντερνετ. Μάλιστα, χάρη στο ειδικό λογισμικό θα μπορούν να «βλέπουν» ακόμα και γραφικές παραστάσεις. Ο εφευρέτης του ελπίζει ότι με τη βοήθεια του εξελιγμένου προγράμματος άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα όρασης θα καταφέρουν να δουλέψουν σε γραφεία.

Δεκαέξι ακίδες

Το σύστημα, το οποίο κατασκευάζεται από την ισραηλινή εταιρεία Tactile World, χρησιμοποιεί μία μικρή συσκευή που εκ πρώτης όψεως μοιάζει με κοινό ποντίκι ηλεκτρονικού υπολογιστή. Στο επάνω μέρος της, ωστόσο, είναι διαιρεμένο σε δύο τμήματα καθένα από τα οποία διαθέτει 16 ακίδες, τοποθετημένες σε συστοιχίες τέσσερα επί τέσσερα. Το λογισμικό που παρέχεται μαζί με το ειδικό ποντίκι μεταφράζει το κείμενο που εμφανίζεται στην οθόνη σε γραφή Μπράιγ.

Στην παραδοσιακή της μορφή της συγκεκριμένης γραφής που χρησιμοποιείται από όσους δεν μπορούν να δουν, οι αριθμοί και τα γράμματα αντικαθίστανται πάνω στο χαρτί από μικρά «εξογκώματα». Τώρα οι ακίδες στο ποντίκι μπορούν να αντικαταστήσουν τα διογκωμένα σημεία στο χαρτί.

Εύκολη ερμηνεία κειμένου

Καθώς ένας κέρσορας που ελέγχεται από το ποντίκι κινείται πάνω στην οθόνη, οι ακίδες που βρίσκονται στην επιφάνειά του ανασηκώνονται ή κατακάθονται, έτσι ώστε να σχηματίζονται σε γραφή Μπράιγ οι λέξεις του κειμένου που βρίσκεται στην οθόνη του υπολογιστή. Η μία συστοιχία αναπαριστά το γράμμα πάνω από το οποίο βρίσκεται ο κέρσορας, ενώ η άλλη δίνει πληροφορίες στον χρήστη σχετικά με το τι πρόκειται να επακολουθήσει, όπως παραδείγματος χάριν εάν έπεται ένα γράμμα ή το τέλος της πρότασης. Αυτή η έγκαιρη προειδοποίηση κάνει ευκολότερη την ερμηνεία του κειμένου. Επίσης, καθώς ο αναγνώστης διαβάζει το κείμενο, το σύστημα μπορεί να τον πληροφορήσει για την ύπαρξη συνδέσμων προς άλλες ιστοσελίδες. Τέλος, ο χρήστης μπορεί να προτιμήσει να «ακούσει» το κείμενο που πρέπει να διαβάσει. Με τον ίδιο τρόπο περίπου ο τυφλός χρήστης μπορεί να διαβάσει και γραφικές παραστάσεις ή ακόμα και χάρτες. Το λογισμικό του ποντικιού διαθέτει την ικανότητα να διατηρείται πάνω στην ίδια γραμμή, καθώς ο χρήστης διαβάζει το κείμενο. Ο χρήστης επίσης μπορεί να πατήσει ένα κουμπί πάνω στο ποντίκι και το κείμενο θα «τρέχει» κάτω από τις άκρες των δακτύλων του χωρίς να χρειαστεί να κινήσει καθόλου τον κέρσορα.

Και γραφήματα

Οταν χρειαστεί να «διαβάσει» ένα γράφημα, μία παράσταση ή χάρτη σηκώνονται οι ακίδες όσο το ποντίκι ακουμπά πάνω σε ευθεία γραμμή, ενώ ο αριθμός τους αντιπροσωπεύει το πάχος της γραμμής. Εάν ξεφύγει από τη γραμμή, οι ακίδες εξαφανίζονται. Με αυτό τον τρόπο είναι δυνατόν ο τυφλός να παρακολουθήσει την καμπή ενός γραφήματος. Η αλήθεια είναι ότι το νέο σύστημα δεν είναι μόνο το τελειότερο μέχρι σήμερα, αλλά είναι και αρκετά πιο φτηνό από τους υπόλοιπους «αναγνώστες» της γραφής Μπράιγ.
The Economist

Συνεχείς ανεπαίσθητοι ήχοι από πάτημα ηλεκτρονικών κουμπιών έσπαγαν την επιβλητική ησυχία στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Μια ομάδα μαθητών επισκέπτεται τον χώρο. Δεν στέλνουν μηνύματα στους φίλους τους. Απλά χρησιμοποιούν τα κινητά τους ως πολύτιμα βοηθήματα στην εκπαιδευτική διδασκαλία. Δυστυχώς, η εικόνα ανήκει στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο 2003. Διότι μετά τα γεγονότα της Αμαρύνθου και την καθολική απαγόρευση της χρήσης κινητών τηλεφώνων από τους μαθητές, μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά. Αντί να ανοίξει ο διάλογος και να ενημερωθούν μαθητές, καθηγητές και γονείς για τη σωστή χρήση του κινητού, επιβλήθηκε καθολική απαγόρευση. Η τότε υπουργός Παιδείας, με εξαιρετικά επείγουσα εγκύκλιό της προς τα σχολεία, απαγόρευσε ακόμα και την κατοχή κινητού εντός του σχολείου. Βέβαια το τι πραγματικά συμβαίνει, είναι γνωστό τοις πάσι.

Είναι σαφές ότι υπάρχουν και λόγοι για τη μη χρήση, όπως η απόσπαση της προσοχής και η βιντεοσκόπηση συμμαθητών ή καθηγητών σε στιγμές που εκείνοι δεν θα ήθελαν, με επόμενη κίνηση τη δημοσιοποίηση των εικόνων στο διαδίκτυο (YouTube κ.λπ.). Ομως αυτά μπορούν να αποφευχθούν, εάν δοθούν σωστές οδηγίες και κίνητρα. «Από τη στιγμή που υπάρχει μια εγκύκλιος η οποία καταστρατηγείται, είναι σήμα οξύμωρο. Μακάρι η καινούργια ηγεσία του υπουργείου να προχωρήσει στην αποδέσμευση από την εγκύκλιο», λέει στην «Ε» ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Καθηγητών Πληροφορικής (ΠΕΚαΠ) Αρης Λούβρης. «Πρέπει να ενσωματώσουμε στη διαδικασία μια μορφή τεχνολογίας που είναι αποδεκτή από τους μαθητές. Είμαστε αρτηριοσκληρωτικοί σε τέτοια θέματα, αλλά νομίζω πως πολλοί εκπαιδευτικοί θα θέλουν να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους προγράμματα, αρκεί να δοθούν οι κατευθυντήριες γραμμές».

Οσον αφορά για το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο σε όλα τα ελληνικά σχολεία, ο κ. Λούβρης είναι σαφής. «Με σωστή πολιτική και σχεδιασμό που θα καταλήξουν σε ένα κατ’ αρχήν πιλοτικό πρόγραμμα. Δεν είναι ανάγκη να το κάνει το υπ. Παιδείας, αλλά οι 13 γραμματείες περιφερειών της χώρας μας. Να διδαχθεί στην αρχή η ηθική και η δεοντολογία των κινητών. Η παιδεία αποκτάται στις μικρές ηλικίες. Οταν ένα παιδί μάθει ότι το κινητό στο δημόσιο χώρο πρέπει να είναι σε σίγαση, θα το κάνει και όταν μεγαλώσει».

Η εικόνα με τα παιδιά στην Αρχαία Ολυμπία και τη χρήση της τεχνολογίας αφορά την Ελληνογερμανική Σχολή, της οποίας οι μαθητές το 2003 επισκέφθηκαν πολλούς αρχαιολογικούς χώρους χωρισμένοι σε ομάδες χρησιμοποιώντας τα κινητά τους τηλέφωνα. Ετσι τους δόθηκε η δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε περαιτέρω πληροφορίες για το εκάστοτε μνημείο, να απαθανατίσουν τα μνημεία κάνοντας παράλληλα τα σχόλιά τους και να επικοινωνούν με τις άλλες ομάδες συμμαθητών τους ανταλλάσσοντας ιδέες και εμπειρίες.

«Τα παιδιά θα πρέπει να εκμεταλλεύονται την τεχνολογία και όχι να τιμωρούνται που τη χρησιμοποιούν». Την ώρα που στην Ελλάδα η χρήση των κινητών τηλεφώνων στα σχολεία απαγορεύεται ακόμα και στα διαλείμματα, η Ενωση Διευθυντών των Σχολείων της Αγγλίας προτείνει όχι μόνο να επιτραπούν, αλλά και να χρησιμοποιούνται σε όλα τα μαθήματα ως βοηθήματα στην εκπαιδευτική διαδικασία («Observer» 11/10).

Στη Γηραιά Αλβιώνα -που απ’ ό,τι φαίνεται κάθε άλλο παρά γερασμένες απόψεις επικρατούν- οι καθηγητές προτείνουν μεταξύ άλλων να χρησιμοποιούνται οι φωτογραφικές μηχανές των κινητών και να μη σημειώνουν πλέον τα παιδιά τα γραφόμενα στον μαυροπίνακα. Με ένα «κλικ» δηλαδή και με τη φωτογραφία που θα μπορούν να επεξεργαστούν στο σπίτι, όλα θα γίνονται πιο γρήγορα και δεν θα αποσπάται η προσοχή των παιδιών την ώρα που διδάσκει ο καθηγητής.

Μάλιστα πριν από ενάμιση χρόνο το πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ δημοσιοποίησε μια μεγάλη μελέτη με τίτλο «Πώς τα κινητά τηλέφωνα βοηθούν στη μάθηση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση». Τα αποτελέσματα ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακά. Από τη χρήση του απλού κομπιούτερ για τα μαθηματικά μέχρι τη χρήση GPS στο μάθημα της γεωγραφίας, ή τη βιντεοσκόπηση και διατήρηση στο αρχείο χημικού πειράματος, οι μαθητές εντυπωσιάστηκαν και πάνω απ’ όλα συμμετείχαν στη μάθηση.

Πολλαπλά οφέλη

Και πώς να μην είναι έτσι, αφού η εκπαιδευτική διαδικασία σταμάτησε να είναι στείρα και βαρετή και τους έδωσε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν κάτι που το ξέρουν καλά. Σύμφωνα με την έρευνα, το 96% χρησιμοποίησαν τη φωτογραφική μηχανή, 22% τη βιντεοκάμερα, 10% έκαναν μεταφορά δεδομένων και 7% έστειλαν δεδομένα μέσω bluetooth στους συμμαθητές τους. Κανείς δεν χρειάστηκε να κρατήσει σημειώσεις, αφού όλα καταγράφονταν και αρχειοθετούνταν.

Το αγγλικό πανεπιστήμιο προχώρησε βέβαια και μερικά βήματα παραπέρα, δίνοντας τη δυνατότητα στους μαθητές να λαμβάνουν υπενθυμιστικά μηνύματα από τους καθηγητές για την ύλη, να συνδέονται μέσω κινητού με τον κεντρικό υπολογιστή του σχολείου και να «κατεβάζουν» αρχειακό υλικό που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει και να μαγνητοφωνούν τον καθηγητή λογοτεχνίας που απαγγέλλει ένα ποίημα ώστε να μπορούν να το μελετήσουν.

«Είναι σαφές ότι έχουμε πολύ δρόμο μέχρι αυτό το σημείο. Υπενθυμίζω όμως ότι όταν οι νέες τεχνολογίες ξεκίνησαν την πορεία τους στην Ελλάδα, η εφαρμογή τους αποτελούσε μακρινό όνειρο», επισημαίνει ο κ. Λούβρης και προσθέτει: «Χρειάστηκε μια δεκαετία για να μπουν σε μια συντηρητική κοινωνία όπως είναι το σχολείο. Ομως μπήκαν και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Πάντα θα υπάρχουν γκρινιάρηδες. Ομως πιστεύω ότι πρέπει οι όποιες δυσκολίες να ξεπεραστούν, ώστε να προκαλέσουμε τα παιδιά και το ενδιαφέρον τους για συμμετοχή στην κουρασμένη και κουραστική εκπαιδευτική διαδικασία».  Ελευθεροτυπία

Δεν μπορώ ούτε να σχολιάσω!  Άλαλη…

Το πρώτο ανθρωποειδές ρομπότ, που μιλάει αραβικά, κατασκεύασε επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), με επικεφαλής τον Νικόλαο Μαυρίδη, βοηθό καθηγητή του Τμήματος Πληροφορικής του πανεπιστημίου. Ο Ιμπν Σίνα, όπως ονομάστηκε το ρομπότ, από τον μεγάλο μουσουλμάνο φιλόσοφο του 11ου αιώνα, γνωστότερο ως Αβικένα, «είναι το πρώτο αραβόφωνο ανθρωποειδές του κόσμου», διαβεβαίωσε ο κ. Μαυρίδης. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Ιμπν Σίνα μπορεί να συνδράμει την επιστημονική έρευνα και παράλληλα είναι ένα εκπαιδευτικό εργαλείο με το οποίο ενθουσιάζονται να δουλεύουν οι φοιτητές του.

Ο Ελληνας ομογενής, ο οποίος εργάστηκε με μια ομάδα 12 ατόμων, πολιτών του Εμιράτου και ξένων φοιτητών, είπε ακόμη ότι το ρομπότ θα μπορούσε να αναλάβει χρέη «ρεσεψιονίστ», αλλά και πωλητή στα μεγάλα εμπορικά κέντρα του Αμπού Ντάμπι, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορεί να κάνει μόνο του: όπως να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα, να συνδεθεί με το Ιντερνετ, να λάβει πληροφορίες, καθώς και να σου δείξει στην οθόνη, τι θέλεις να αγοράσεις», είπε ο κ. Μαυρίδης. «Είμαστε πολύ κοντά να το καταστήσουμε ικανό για εργασία σε χώρους υποδοχής ή σε καταστήματα. Αν εργαστούμε μια ομάδα πέντε ανθρώπων πάνω σ’ αυτό ακριβώς το πρόγραμμα, μέσα σε έξι μήνες μπορεί να είναι έτοιμο για πλήρη απασχόληση», πρόσθεσε ο ίδιος.

Ο Αβικένας φορά λευκό μανδύα και τουρμπάνι κι έχει μακριά γκρίζα γενειάδα, ώστε να παραπέμπει στη φυσιογνωμία του πρωταρχικού χαρακτήρα, ο οποίος γεννήθηκε κοντά στην Μπουχάρα του Ουζμπεκιστάν. Μιλάει αραβικά και οι απαντήσεις του συνοδεύονται από εκφραστικές κινήσεις του προσώπου του, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση ενός κανονικού ανθρώπου.

Ο τεχνικός και μηχανικός σχεδιασμός του Αβικένα, στον οποίο περιλαμβάνονται και τα εργαλεία που προσδίδουν τις εκφράσεις στο πρόσωπό του, κατασκευάστηκαν από τη Hanson Robotics, ενώ το software αποτελεί έργο του κ. Μαυρίδη και της ομάδας του. Οι επιστήμονες χρειάστηκαν περισσότερο από ένα χρόνο δουλειάς για την ανάπτυξη του λογισμικού, ήτοι το μυαλό του ρομπότ, το οποίο είναι σε θέση να δει, να διακρίνει πρόσωπα και αντικείμενα, ενώ τα υποσυστήματα που διαθέτει του εξασφαλίζουν ομιλία, κατανόηση ομιλίας και απάντηση.

Οπως δήλωσε ο κ. Μαυρίδης στο Γαλλικό Πρακτορείο, ήδη αρκετές εταιρείες έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους για το ρομπότ, προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν σε εμπορικά κέντρα ή χώρους υποδοχής. Η χρηματοδότηση του εργαστηρίου στο οποίο κατασκευάστηκε ο Αβικένας, όπως και η σύσταση του College of Information Technology του πανεπιστημίου, προέρχεται από τον κυβερνήτη του Αμπού Ντάμπι και κόστισε περί τα 200.000 δολάρια.

Οπως παρατήρησε και ο κ. Μαυρίδης, «είναι πολύ σημαντικό ότι στο πλαίσιο όλης αυτής της ανάπτυξης, που χαρακτηρίζει την περιοχή, εκτός από την κατασκευή του μεγαλύτερου κτιρίου στον κόσμο και άλλα παρόμοια κτίρια, να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε κάτι που έχει σχέση με την επιστήμη και τη διανόηση».

Η θεωρία των χορδών, που δημιουργήθηκε μεταξύ άλλων από τον 63χρονο Μάικλ Γκριν, έγινε η πρώτη στην ιστορία της φυσικής που προέβλεψε τον αριθμό δέκα διαστάσεων του χωρο-χρόνου. Ένας από τους δημιουργούς της «θεωρίας των χορδών» στην κοσμολογία, ήδη από τη δεκαετία του ΄70, ο 63χρονος Μάικλ Γκριν, ανακοινώθηκε ότι θα είναι ο επόμενος καθηγητής στη διάσημη Λουκασιανή Έδρα Μαθηματικών του πανεπιστημίου Κέιμπριτζ, διαδεχόμενος τον εξίσου διάσημο Στέφεν Χόκινγκ. Ο τελευταίος διατηρούσε τη συγκεκριμένη έδρα από το 1980, αλλά παραιτήθηκε πρόσφατα, σε ηλικία 67 ετών (καθώς σύμφωνα με τους κανονισμούς του Κέιμπριτζ είναι το ανώτατο όριο ηλικίας για τον κάτοχο της θέσης), αναλαμβάνοντας πλέον μια διακεκριμένη θέση ερευνητή στο καναδικό Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Περίμετρος.

Παράλληλα, ο Χόκινγκ παραμένει διευθυντής ερευνών στο Τμήμα εφαρμοσμένων μαθηματικών και θεωρητικής φυσικής του Κέιμπριτζ, όπου θα συνεχίσει τις ερευνητικές εργασίες του στην κοσμολογία και τη βαρύτητα. Από το 1993 ο Γκριν, ο οποίος θα αναλάβει επίσημα το νέο πόστο του την 1η Νοεμβρίου, ήταν συνάδελφος του Χόκινγκ και καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο Κέιμπριτζ, από όπου είχε πάρει και το διδακτορικό του, ενώ έχει επίσης περάσει από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Λονδίνου (Κουίν Μέρι) και του Πρίνστον (ΗΠΑ).

Η Λουκασιανή έδρα του Κέιμπριτζ -που φέρει το όνομα του μέλους του βρετανικού Κοινοβουλίου Χένρι Λούκας, ο οποίος είχε κάνει τη σχετική δωρεά στο πανεπιστήμιο για τη δημιουργία της- δημιουργήθηκε το 1663 και θεωρείται το «πόστο» με το μεγαλύτερο επιστημονικό κύρος στον κόσμο. Μεταξύ άλλων, τη θέση κατείχαν ο Ισαάκ Νεύτων (από το 1669 έως το 1702) και ο νομπελίστας Πολ Ντιράκ (από το 1932 έως το 1969).

Για περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση:

http://www.lucasianchair.org/.

Ο Γκριν, μέλος της Βασιλικής Εταιρίας, του κορυφαίου επιστημονικού φορέα της Βρετανίας, είναι ο 18ος κατά σειρά επιστήμονας που καταλαμβάνει την επίζηλη θέση. Το 1984, μαζί με τον Τζον Σβαρτς του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), ο Γκριν ξεκίνησε την «επανάσταση των χορδών» στη σύγχρονη φυσική.

Η συγκεκριμένη άκρως πολύπλοκη θεωρία υποστηρίζει ότι τα πάντα στο σύμπαν αποτελούνται από μικροσκοπικές δονούμενες χορδές ενέργειας, ενώ περιγράφει τους διαφορετικούς τύπους σωματιδίων στον κόσμο και πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η θεωρία των χορδών έγινε η πρώτη στην ιστορία της φυσικής που προέβλεψε τον αριθμό δέκα διαστάσεων του χωρο-χρόνου και σταδιακά, από μια περιθωριακή, θεωρία, βρέθηκε στο επίκεντρο των κύριων θεωρητικών αναζητήσεων στη φυσική και την κοσμολογία.

Η θεωρία των χορδών, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κέιμπριτζ, θεωρείται γενικά σήμερα η πιο πετυχημένη «υποψήφια» για να ενώσει την κβαντική θεωρία και την θεωρία της γενικής σχετικότητας, δηλαδή τις δύο θεμελιώδεις θεωρίες της φυσικής, δημιουργώντας έτσι μια συνεκτική κβαντική θεωρία της βαρύτητας.

ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να σκεφτεί μια λέξη, να εφαρμόσει τους κανόνες της γραμματικής σε αυτήν και να τη στείλει στο στόμα ως λόγο. Για πρώτη φορά, οι νευροεπιστήμονες παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο την επεξεργασία της γλώσσας στον εγκέφαλο, κατέγραψαν αναλυτικά αυτή την αστραπιαία διαδοχή καταστάσεων και την «έσπασαν» σε διακριτά βήματα. Η ανακάλυψη έγινε μέσω ηλεκτροδίων που είχαν εμφυτευτεί σε εγκεφάλους εθελοντών επιληπτικών. Το «δίκτυο της γλώσσας» στον εγκέφαλο μελέτησε ομάδα επιστημόνων υπό τους Νεντ Σαχίν και Στίβεν Πίνκερ του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ και η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό «Science».

Με ποιο τρόπο η πρόθεσή μας να μιλήσουμε, μετατρέπεται σε πραγματικό λόγο; Στον εγκέφαλο δημιουργείται ένα προλεκτικό μήνυμα, που διαφέρει στους ανθρώπους, ανάλογα με τη συγκεκριμένη γλώσσα που μιλάει ο καθένας. Μέσα από διαδοχικά βήματα, το προλεκτικό μήνυμα γίνεται λόγος. Τα βήματα αυτά περιλαμβάνουν την ανάκληση από τον εγκέφαλο διαφορετικών ειδών πληροφοριών (σημασιολογικών, συντακτικών, φωνολογικών), που στη συνέχεια συνδυάζονται σε μεγαλύτερες δομές, μια διαδικασία που καλείται «ενοποίηση».

Αν και μέχρι εδώ οι επιστήμονες γενικά συμφωνούν, δεν υπάρχει συναίνεση από εκεί και πέρα για το πώς ακριβώς η σκέψη γίνεται λόγος. Μετά την ανακάλυψη από το Γάλλο γιατρό Πολ Μπροκά, το 1865, του ρόλου του αριστερού κατώτερου μετωπιαίου φλοιού στην παραγωγή της γλώσσας, πολύ μικρή πρόοδος από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει για την κατανόηση της νευρωνικής υποδομής που υποστηρίζει την παραγωγή του λόγου. Ένας βασικός λόγος είναι ότι η γλώσσα αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου, με συνέπεια να μην μπορεί να μελετηθεί η νευροβιολογία της γλώσσας σε πειράματα με ζώα. Ένα σημαντικό ερώτημα είναι αν τα διάφορα στάδια παραγωγής της γλώσσας λαμβάνουν χώρα παράλληλα μεταξύ τους ή διαδοχικά το ένα μετά το άλλο.

Η νέα έρευνα έδειξε ότι τα διαφορετικά είδη γλωσσικών πληροφοριών επεξεργάζονται με σειριακό (διαδοχικό) τρόπο μέσα στην περιοχή του Μπροκά. Τα ηλεκτρόδια που είχαν εμφυτευτεί στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη γλώσσα, έδειξαν μια ξεχωριστή και διαδοχική νευρωνική δραστηριότητα σε τρία διαφορετικά στάδια: λεξιλογική (σχετίζεται με τις φράσεις που χρησιμοποιούνται και όχι με τη γραμματική) διάρκειας 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου, γραμματική-συντακτική με διάρκεια 320 χιλιοστών του δευτερολέπτου και φωνολογική (οργάνωση του ήχου) με διάρκεια 450 χιλιοστών του δευτερολέπτου (συνολικά 970 χιλιοστά του δευτερολέπτου). Οι χρόνοι αυτοί αφορούν την επεξεργασία των ουσιαστικών και των ρημάτων, από τη στιγμή που συλλαμβάνεται μια σκέψη μέχρι που γίνεται λόγος.  “Κ”