Κατά το σχολικό έτος 2014 – 2015 η εκπαιδευτικός Βότση Ελένη (ΠΕ02) υπηρετώντας με πενταετή θητεία στο Π.Π. Ζάννειο Γυμνάσιο Πειραιά ανέλαβε μαζί με συνάδελφο φιλόλογο την παιδαγωγική ευθύνη της διοργάνωσης της εθνικής γιορτής της 25ης Μαρτίου την οποία συνέδεσε με το μάθημα της Ιστορίας. Στο πλαίσιο αυτό της διδασκαλίας της Ιστορίας αλλά και της Λογοτεχνίας υλοποιήθηκαν δύο διδακτικές επισκέψεις από τους παιδαγωγικά υπεύθυνους εκπαιδευτικούς των δράσεων στο Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη. Εκεί μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν διαλέξεις και προγράμματα αφιερωμένα στις εθνικές επετείους. Συγκεκριμένα παρακολούθησαν αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου 1940 “Το καθήκον της μνήμης – Όταν το παρόν συναντά το παρελθόν” με εισηγήτρια την κ. Αιμιλία Καραλή και αφιέρωμα στην 25η Μαρτίου 1821 “Θέματα από την Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης” με εισηγήτρια την Αναπληρώτρια καθηγήτρια του Ιστορικού – Αρχαιολογικού ΕΚΠΑ κ. Μαρία Ευθυμίου. Επιπλέον, οι μαθητές εξασκήθηκαν συστηματικά σε δημοτικούς παραδοσιακούς χορούς, σε όλη τη διάρκεια του 2ου και 3ου τριμήνου, για να συμμετέχουν στην εθνική γιορτή του σχολείου. Δεν σταμάτησαν ωστόσο, να εξασκούνται και μετά την υλοποίηση της γιορτής, γιατί με την παιδαγωγική καθοδήγηση της υπεύθυνης για τη γιορτή εκπαιδευτικού συμμετείχαν στο 4ου φεστιβάλ μαθητικού χορού παρουσιάζοντας τους δημοτικούς χορούς ενώπιον κοινού γονέων, εκπαιδευτικών και μαθητών υπό την εποπτεία του Γραφείου Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ.Δ. Πειραιά. Έτσι είχαν τη δυνατότητα να χορέψουν μπροστά σε ένα ευρύτερο κοινό μαζί με άλλους συμμαθητές τους και να απολαύσουν τους καρπούς των κόπων τους, μέσα από τη διαδικασία του επαίνου και της δημόσιας αναγνώρισης, ώστε να ενεργοποιήσουν τον ζήλο για περαιτέρω προσπάθεια συμμετοχής στα πολιτιστικά δρώμενα υπηρετώντας την τέχνη σε όλες τις μορφές της. Δύο εκ των συμμετεχόντων μαθητών ανέλαβαν τον ρόλο του χοροδιδασκάλου και εφάρμοσαν την αλληλοδιδακτική μέθοδο διδασκαλίας. Άλλοι δύο εκ των συμμετεχόντων μαθητών είχαν την ευκαιρία να συνοδέψουν τους χορούς των συμμαθητών τους παίζοντας μουσικά όργανα, βιολί και μπουζούκι, και όλα αυτά σε μία περίοδο που το σχολείο δεν διέθετε καθηγητή μουσικής, οπότε με αυτόν τον τρόπο συμπληρώθηκε ένα κενό στα μουσικοχορευτικά δρώμενα της σχολικής εκπαίδευσης συνδυαζόμενα με τη διδασκαλία της Ιστορίας και τις επετειακές εθνικές σχολικές γιορτές.
