Ψυχογενής Ανορεξία
Διατροφική διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από άρνηση διατήρησης του κατώτερου φυσιολογικού σωματικού βάρους, έντονο φόβο
για πρόσληψη βάρους και διαταραγμένη εικόνα σώματος.
ΣΤΟΧΟΙ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
– Να κατανοήσουν οι μαθητές/τριες τι είναι η συγκεκριμμένη διατροφική διαταραχή
και ποια τα αίτιά της.
– Να είναι σε θέση να διακρίνουν τα χαρακτηριστικά ενός ανορεξικού ατόμου.
– Να γνωρίσουν τις επιπτώσεις αυτής της διατροφικής διαταραχής στην υγεία και τους τρόπους αντιμετώπισής τους
Το Προφίλ Ενός Ανορεξικού Ατόμου
Η ψυχογενής ανορεξία μπορεί να ξεκινήσει σαν μία απλή προσπάθεια απώλειας βάρους. Η έφηβη ή νεαρή γυναίκα περιορίζει τη θερμιδική πρόσληψη στο ελάχιστο και χάνει βάρος συνεχώς. Το βάρος της σε τελικό στάδιο μπορεί να φθάσει τα 30-35 κιλά! Το φαγητό αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της.
Ενημερώνεται για τα παχυντικά φαγητά, προτιμά τα light προϊόντα, γνωρίζει καλά τη θερμιδική τους απόδοση, τρώει πολύ μικρές ποσότητες, τις οποίες κόβει σε μικρά κομμάτια. Για να αποφύγει το φαγητό, το πετάει κρυφά στα σκουπίδια ή το κρύβει, και όταν πεινάει, τρώει τσίχλες. Μπορεί να καταναλώνει μόνο 300-600 Kcal την ημέρα. Της αρέσει επίσης να ασχολείται με την προετοιμασία
του φαγητού και συνήθως μαγειρεύει για την οικογένεια. Χαρακτηριστικό της είναι η διαταραγμένη εικόνα που έχει για τον εαυτό της: Θεωρεί ότι, έστω και αν χάνει βάρος, είναι παχιά!
Ως προσωπικότητα, η ανορεξική γυναίκα είναι τελειομανής. Συνήθως θέτει υψηλούς στόχους για τον εαυτό της και είναι ανταγωνιστική και με εμμονές. Συχνά η οικογένειά της περιμένει πολλά απ’ αυτήν. Επειδή θέλει να πάρει τον
έλεγχο της ζωής στα χέρια της και δεν μπορεί, θέλει να έχει το βάρος της υπό αυστηρό έλεγχο. Αποφεύγει τις κοινωνικές εκδηλώσεις, όπου θα αναγκαστεί να φάει, και συνήθως προβάλλει τη δικαιολογία ότι είναι «παραφαγωμένη», αν και «πεθαίνει στην πείνα». Συνήθως είναι νευρική και εχθρική και υποφέρει από διαταραχές στον ύπνο.
Αν και οι ρίζες της ψυχογενούς ανορεξίας είναι ψυχολογικές, η ασιτία είναι
αυτή που προκαλεί επιπλοκές στην υγεία. Όλα σχεδόν τα συστήματα του οργανισμού επηρεάζονται από την ανεπάρκεια των θρεπτικών συστατικών.
Οι επιπτώσεις, πολλές από τις οποίες παραμένουν και μετά την πρόσληψη βάρους, είναι:
- Απώλεια ικανότητας ρύθμισης της θερμοκρασίας του σώματος λόγω
δραματικής μείωσης του λιπώδους ιστού. - Χαμηλός μεταβολικός ρυθμός λόγω ορμονικών διαταραχών.
- Επιβράδυνση καρδιακών παλμών, που συνεπάγεται ατονία, λιποθυμία,
υπνηλία. - Σιδηροπενική αναιμία και άλλες αβιταμινώσεις.
- Ξηρό και άγριο δέρμα, απώλεια μαλλιών.
- Προβλήματα του πεπτικού συστήματος – δυσκοιλιότητα.
- Αφυδάτωση λόγω μεταβολών στους ηλεκτρολύτες του σώματος.
- Αμηνόρροια (τρόπος διάγνωσης της νόσου)
- Μείωση της οστικής πυκνότητας λόγω ορμονικών διαταραχών, που
μπορεί να προκαλέσουν οστεοπόρωση. - Καρδιακή δυσλειτουργία και ανεπάρκεια, που αποτελεί και αιτία θανάτου.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Οι στόχοι της διαιτητικής θεραπείας θα πρέπει να είναι:
■ Να σταματήσει η απώλεια βάρους.
■ Να αυξηθεί αργά και σταθερά η θερμιδική πρόσληψη (περίπου 200
Kcal/εβδομάδα) και κατά συνέπεια το βάρος.
■ Να δίνονται μικρά και τακτικά γεύματα, με ποικιλία τροφίμων, ώστε
να μην αισθάνεται ο ασθενής «φουσκωμένος».
■ Καλό θα είναι να δίνονται και συμπληρώματα βιταμινών, όταν κρίνεται αναγκαίο.
■ Να μάθει ο ασθενής να τρώει με βάση το αίσθημα της πείνας και του
κορεσμού.
Παράλληλα με τη διατροφική αντιμετώπιση είναι απαραίτητη η παρέμβαση του ψυχολόγου, για να αντιμετωπιστούν τα ψυχολογικά προβλήματα. Μόνον έτσι θα βοηθηθεί ο ασθενής να συνειδητοποιήσει τη βάση του προβλήματος και να επιστρέψει σε μια φυσιολογική ζωή.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ebooks.edu.gr/ebooks/v/pdf/8547/5242/24-0591-02_Stoicheia-Eidikis-Diatrofis_B-EPAL-Vivlio-Mathiti/