Ένας βασιλιάς βγήκε βόλτα στον κήπο του και διαπίστωσε πως τα δέντρα, τα φυτά, τα λουλούδια του μαράζωναν και πέθαιναν. Προσπάθησε να μάθει γιατί. Ο κισσός του είπε πως μαράζωνε γιατί δεν μπορούσε να φτάσει τόσο ψηλά όσο το κυπαρίσσι. Το κυπαρίσσι πως μαράζωνε γιατί δεν μπορούσε να βγάλει νόστιμα σταφύλια σαν την κληματαριά. Και η κληματαριά μαράζωνε γιατί δεν είχε λουλούδια σαν την τριανταφυλλιά. Η τριανταφυλλιά έκλαιγε γιατί δεν γινόταν να σκαρφαλώσει τόσο ψηλά όσο ο κισσός.
Ο βασιλιάς προχωρούσε κι όλο παράπονα άκουγε, όλο μαραζωμένα φυτά έβλεπε. Ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σε μια φραουλίτσα, δροσερή και κατακόκκινη. Ο βασιλιάς απόρησε:
–Πώς καταφέρνεις και είσαι τόσο όμορφη και ολοζώντανη σε αυτόν τον σκιερό κήπο με τα μαραζωμένα φυτά;
–Δεν ξέρω, απάντησε η φραουλίτσα, ίσως ο λόγος είναι πως πιστεύω ότι με φύτεψες επειδή ήθελες φράουλες. Αν ήθελες κληματαριές ή τριαντάφυλλα, θα τα είχες φυτέψει. Αυτό σκέφτηκα όταν ήμουν ακόμα σποράκι. Και αποφάσισα πως θέλω να γίνω φράουλα. η ωραιότερη φράουλα του κόσμου.
Χόρχε Μπουκάι
