Δια χειρός… των γλυκών μαθητών μου.
Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ
Μες στον κήπο δες πως ξεπροβάλλει
με τα ωραία και ανθισμένα της κλαδιά
η αμυγδαλιά μας που και πάλι
την λεπτή σκορπίζει ευωδιά.
με τα ωραία και ανθισμένα της κλαδιά
η αμυγδαλιά μας που και πάλι
την λεπτή σκορπίζει ευωδιά.
Μυγδαλιά μου, μυγδαλιά μου,
άκουμε και μέ να ζήσεις!
Τί εβιάστηκες ν΄ανθίσεις;
Δε φοβάσαι το χιονιά;Άκου εμένα που ΄χω χρόνια!
Μα η καλή μας μυγδαλιά
εστολίστηκε διπλά
με λουλούδια και με χιόνια.Πάντα πρώτη αυτή ανθίζει
να μας θυμίζει πως φθάνει η άνοιξη γοργή
άκουμε και μέ να ζήσεις!
Τί εβιάστηκες ν΄ανθίσεις;
Δε φοβάσαι το χιονιά;Άκου εμένα που ΄χω χρόνια!
Μα η καλή μας μυγδαλιά
εστολίστηκε διπλά
με λουλούδια και με χιόνια.Πάντα πρώτη αυτή ανθίζει
να μας θυμίζει πως φθάνει η άνοιξη γοργή
με τα κάλλη της γυρεύει να μας πλανεύει
όταν ξυπνούμε την αυγή.
όταν ξυπνούμε την αυγή.
Μυγδαλιά την ομορφιά σου
όπου στολίζεις του σπιτιού μας την αυλή
την λεπτή την ευωδιά σου
μη μας την πάρεις τόσο γρήγορα καλή.
όπου στολίζεις του σπιτιού μας την αυλή
την λεπτή την ευωδιά σου
μη μας την πάρεις τόσο γρήγορα καλή.
Τώρα επάνω σ΄ ένα της κλαδάκι
κάθεται και τραγουδεί γλυκά, γλυκά
ένα παιχνιδιάρικο πουλάκι
και της λέει γλυκά και μυστικά.
κάθεται και τραγουδεί γλυκά, γλυκά
ένα παιχνιδιάρικο πουλάκι
και της λέει γλυκά και μυστικά.
Δεν βαστούν πολύ τα κάλλη
θα έλθει πάλι η μαύρη βαρυχειμωνιά
και τα φύλλα σου θα ρίξεις
σαν σου τ΄αγγίξει τ΄άγριο χέρι του βοριά.Μυγδαλιά μου ανθισμένη
όταν σε βλέπω έτσι όμορφα ν΄ανθείς
συλλογίζομαι καημένη πως θα ρθει η ώρα
που κι εσύ θα μαραθείς.
θα έλθει πάλι η μαύρη βαρυχειμωνιά
και τα φύλλα σου θα ρίξεις
σαν σου τ΄αγγίξει τ΄άγριο χέρι του βοριά.Μυγδαλιά μου ανθισμένη
όταν σε βλέπω έτσι όμορφα ν΄ανθείς
συλλογίζομαι καημένη πως θα ρθει η ώρα
που κι εσύ θα μαραθείς.
Πολύ όμορφα! Μπράβο!