Το 1ο Τμήμα του 8ου  Νηπ/γείου Νεάπολης ετοιμάζει την χριστουγεννιάτικη παράσταση….που είναι ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι του Τριβιζά

“Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι!”

Το παραμύθι διασκευάστηκε και οι διάλογοι έχουν ως εξής:

Αφηγητής 1:      Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης που τον λέγανε  Τρωκτικούλη.
Ο Τρωκτικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό, ήθελε να τα αγγίξει.

Ποντικάκι:    – Παππού σήκωσέ με σε παρακαλώ s;στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι.

Παππούς:     – Δεν γίνεται αυτό που ζητάς εγγονάκι μου. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά.  Δεν είναι καθόλου εύκολο να τα αγγίξει κανείς.

Ποντικάκι:    – Μα γιατί είναι τόσο ψηλά παππού;

Παππούς:     – Είναι τόσο ψηλά για να μην τα αγγίζουνε τα ποντικάκια και λερώνεται η ασημόσκονή τους.

Ποντικάκι:    – Εγώ όμως παππού μια μέρα, να το δεις, θα αγγίξω ένα αστεράκι. Αλλά προτού το αγγίξω,  θα πλύνω καλά- καλά τα χεράκια μου για να μην λερώσω την ασημόσκονη του.

Παππούς:     Καλά…καλά!

Αφηγητής 2:    Και τι δεν έκανε ο Τρωκτικούλης για να αγγίξει ένα αστεράκι. Έπαιρνε φόρα και πηδούσε με όλη του την δύναμη όσο πιο ψηλά μπορούσε. Σκαρφάλωνε σε σκουπόξυλα. Σκαρφάλωνε σε τηλεγραφόξυλα. Σκαρφάλωνε σε κεραίες τηλεόρασης. Σκαρφάλωνε σε καμπαναριά. Τίποτα όμως. Όσο και να προσπαθούσε δεν κατάφερνε να αγγίξει ένα αστεράκι.

Ποντικάκι:    – Ίσως είχε δίκιο ο παπούλης. Ίσως να μην αγγίξω  ποτέ στην ζωή μου αστεράκι. Αλλά πάλι, το θέλω τόσο πολύ, που -ποιος ξέρει- ίσως κάποια μέρα να τα καταφέρω.     *

Αφηγητής 3:    – Έτσι περνούσαν οι μέρες και οι μήνες ώσπου ένα Χριστουγεννιάτικο βράδυ βγήκε ο Τρωκτικούλης από την ποντικότρυπα του και τι να δει; Μια οικογένεια που στόλιζε ένα χριστουγεννιάτικο έλατο.      Ένα  έλατο στην μέση του σαλονιού και στην κορφή του ελάτου ένα ασημένιο αστεράκι.

Παιδί 1 : Μμμμμ   πόσο μ’ αρέσουν οι κουραμπιέδες

Παιδί 2:   Εμένα μ’ αρέσουν τα μελομακάρονα

Παιδί 3 :  Μ’ αρέσει να λέω τα κάλαντα

Παιδί 1:    Εμένα μ΄ αρέσουν τα χριστουγεννιάτικα  δώρα, κάτω από το στολισμένο έλατο

Παιδί 2:  Ας τραγουδήσουμε λοιπόν!

Τραγούδι το έλατο

Παιδί 3:  Κοίτα τα αστέρια πάνω εδώ, φέγγουν ψηλά στον ουρανό σαν αγιοκέρια. Λες κι αυτά για τρη γιορτή να έχουνε ετοιμαστεί χρυσαστέρια.

Παιδί 2:  Κάνε θεέ μου φέτος ξανά το θαύμα σου για τα παιδιά στη γη να μείνει.

Ο πόλεμος να ξεχαστεί, αγάπη υγεία να κρατεί και επί γης ειρήνη

Μαμά:   Ε, παιδιά, αφήστε τις κουβέντες και ελάτε να βάλετε ένα χεράκι, έχουμε να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Παιδί 3:  Ωραία, εγώ θα σου δίνω τις μπάλες!..

Μπαμπά, μπαμπά έλα κι εσύ…

Μπαμπάς:    Έρχονται Χριστούγεννα κι όλη γύρω η  πλάση με χαρά ετοιμάζεται για να τα γιορτάσει. Οι εκκλησιές στολίστηκαν λάμπουν τα αγιοκέρια.  Έρχονται Χριστούγεννα δώστε όλοι τα χέρια!

Μαμά :  Μέσα στις καρδιές χίλιες  δυο ευχές. Μηνύματα αγάπης, φιλίας και χαράς.

τραγούδι :  Απόψε για να παν στην εκκλησιά…….
Αφηγητής 3 :  Ο Τρωκτικούλης, έτριψε τα μάτια του σαστισμένος, έκανε πέντε τούμπες από τη χαρά του, έκανε μπροστά, έκανε πίσω και έτρεξε στην ποντικοφωλιά του.

Ποντικάκι:    – Παππού! παππού! Έλα να δεις! ένα δέντρο φύτρωσε στη μέση του σαλονιού και στην κορυφή του έχει ένα αστεράκι.

παππούς:     – Είσαι σίγουρος εγγονάκι μου.

Ποντικάκι:    – Άμα σου λέω παππού! Θα το αγγίξω.  Δεν μου ξεφεύγει! θα το αγγίξω.

Αφηγητής 3:     Έτσι λοιπόν ο τρωκτικούλης έπλυνε τα χέρια του και για καλό και για κακό σαπούνισε τα ποδαράκια του και τα μουστάκια του και την ουρίτσα του και άρχισε να σκαρφαλώνει στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε.

Εκεί που σκαρφάλωνε συνάντησε ένα ξύλινο στρατιωτάκι. Φορούσε φανταχτερή στολή και στην μέση του είχε ζωσμένο ένα σπαθί.

στρατιωτάκι 1 :    – Γεια σου ποντικάκι. Για πού το’ βαλες;

ποντικάκι :  – Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι

στρατιωτάκι  1 :    – Αστεράκι; Τι νόημα έχει να αγγίξεις ένα αστεράκι;  Έχω να σου προτείνω κάτι πολύ καλύτερο.

ποντικάκι :   – Δηλαδή;

Στρατιωτάκι 1 :    – Να γίνεις και συ στρατιώτης –

Στρατιωτάκι  1 :     Βλέπεις εκείνο  εκεί το κουτί στη βάση του δέντρου;  Εκεί μέσα βρίσκονται άλλα δώδεκα στρατιωτάκια. Θα κάνουμε ένα στρατό και θα κατακτήσουμε όλο το σπίτι, θα κυριεύσουμε το μπάνιο. Θα λεηλατήσουμε την κουζίνα και ποιος ξέρει;

Στρατιωτάκι 2:         Μπορεί να βρούμε κανέναν άλλο στρατό και να τον κατατροπώσουμε. Μετά θα κατακτήσουμε και τον υπόλοιπο κόσμο. Θα είσαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι θα σε τρέμουνε. Θα κάνουμε ένα στρατό κι εσένα στρατηγό!!  Πάμε λοιπόν να πολεμήσουμε και την κουζίνα εμπρός να λεηλατήσουμε τα φλιτζάνια, τις τσαγιέρες  τα τηγάνια, τις φρουτιέρες
εμπρός, εμπρός, εμπρός ένας ανίκητος στρατός
κι εσύ μπροστά για αρχηγός, εμπρός, εμπρός, εμπρός!

Στρατιωτάκι  3 :     Πάμε το μπάνιο να ρημάξουμε και την μπανιέρα  εμπρός να ανατινάξουμε τα σφουγγάρια σε έναν κύκλο θα τα πιάσουμε στον ύπνο, χα χα!
εμπρός, εμπρός, εμπρός ένας ανίκητος στρατός κι εσύ μπροστά για αρχηγός (2)
εμπρός, εμπρός, εμπρός!

Στρατιωτάκι  4 :     Θα μάχεσαι με μίσος και με μένος κι όλοι θα λένε να ο στρατηγός, να ο στρατηγός ο δοξασμένος! Εμπρός, εμπρός, εμπρός
ένας ανίκητος στρατός κι εσύ μπροστά για αρχηγός εμπρός, εμπρός, εμπρός!

ποντικάκι :  – Δεν θέλω να είμαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι να με τρέμουνε.

στρατιωτάκια :    – Τι θέλεις;

ποντικάκι :    – Να αγγίξω ένα αστεράκι.
στρατιωτάκια: α α α!

 
Αφηγητής στρ.:          Έτσι ο Τρωκτικούλης συνέχισε να σκαρφαλώνει.

Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε -σκαρφάλωνε κι εκεί που σκαρφάλωνε, συνάντησε μια κουκλίτσα. Ήταν η πιο όμορφη κουκλίτσα που είχε δει ποτέ του. Είχε ολόξανθα μαλλιά και γαλάζια φουστίτσα.

κουκλίτσα 1 :    – Γεια σου ποντικάκι για πού τό  βαλες;

ποντικάκι :   – Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι.

κουκλίτσα 1 :  – Και τι θα καταλάβεις να αγγίξεις ένα αστεράκι; είπε η κουκλίτσα – Ενώ αν αγγίξεις εμένα, αν με αγκαλιάσεις, αν με φιλήσεις, αν με αγαπήσεις – ποιος ξέρει – μπορεί να σε αγαπήσω κι εγώ.

κουκλίτσα 2 :  Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί με το ροζ περιτύλιγμα και την βυσσινιά κορδέλα στη βάση του δέντρου;  Ε λοιπόν εκεί μέσα βρίσκεται ένα πανέμορφο κουκλόσπιτο, με λουλουδένια ταπετσαρία στη κρεβατοκάμαρα και μικρούλικα σερβίτσια στην τραπεζαρία. Θα ζήσουμε εκεί για πάντα ευτυχισμένοι

κουκλίτσα 3 :  Σ’ ένα κουκλίστικο σπιτάκι μονοιασμένοι μια χαρισάμενη ζωή μας περιμένει θα μ’ αγαπάς, θα σε λατρεύω τυροπιτάκια και γλυκά θα μαγειρεύω
και θα χορεύουμε μαζί αγκαλιασμένοι σε κουκλοθέατρα κι οι δυο μας μαγεμένοι
μαζί, μαζί, πάντα μαζί δε θα περνάμε χωριστά ούτε στιγμή. Εσύ κι εγώ, εγώ κι εσύ
μες του κουκλόσπιτου τη θαλπωρή.

ποντικάκι:    -Δ εν θέλω να ζήσουμε εκεί για πάντα ευτυχισμένοι ούτε να μου τηγανίζεις κάθε μέρα τυροπιτάκια ούτε την Κυριακή να πηγαίνουμε στο κουκλοθέατρο.

κουκλίτσες :    – Τι θέλεις;

ποντικάκι:    – Να αγγίξω  ένα αστεράκι.

κουκλίτσες  : – Καλά. Κάνε του κεφαλιού σου να δούμε τι θα καταλάβεις.

Αφηγητής στρ :      Έτσι το ποντικάκι συνέχισε να σκαρφαλώνει.

– Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε και εκεί που σκαρφάλωνε συνάντησε ένα ναυτάκι.

ναυτάκι 1 :    – Γεια σου ποντικάκι.  Για πού το’ βαλες;

ποντικάκι:    – Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι.

ναυτάκι 1 :     – Αστεράκι; Ποιος ο λόγος να αγγίξεις ένα αστεράκι; Γιατί να χάνεις τον πολύτιμο χρόνο σου με αστεράκια; Έχω να σου προτείνω κάτι πολύ -πολύ – πολύ μα πάρα πολύ καλύτερο.

ποντικάκι:    – Τι;

ναυτάκι 1 :    – Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί με το θαλασσί περιτύλιγμα και την μπλε κορδέλα στη βάση του δέντρου;  Ε λοιπόν εκεί μέσα βρίσκεται μια μπουκάλα που έχει μέσα ένα καραβάκι. Θα σπάσουμε την μπουκάλα, θα κλέψουμε το καραβάκι θα πάμε στο πιο κοντινό ρυάκι και θα σαλπάρουμε. Έχω εδώ στην τσέπη ένα χάρτη θησαυρών.

ναυτάκι 2 :   Πάμε ταξίδι μακρινό προς στον απέραντο ωκεανό

στης θάλασσας τα πέρατα με τις ρουφήχτρες και τα τέρατα

Ναυτάκι 3 :  Έλα, πάμε ταξίδι μακρινό προς στον απέραντο ωκεανό
στης θάλασσας τα πέρατα με τους Τρίτωνες και τις γοργόνες
τις θύελλες και τους κυκλώνες.

ναυτάκι 3 :   Σε ξωτικά νησιά θαμμένοι
μας περιμένουν θησαυροί
αμύθητοι και μαγεμένοι

ναυτάκι 4 :   Τι ρουμπίνια σαν καρύδια
τι σμαράγδια αστραφτερά
και πετράδια, τι στολίδια

ναυτάκι 2 :   Θα ‘σαι ζάμπλουτο ποντίκι ποντικάκι της χλιδής
θα σου κάνουν υποκλίσεις και σε μέγαρο θα ζεις! Τυριόροφον!
Ποντικούλης : – Δεν θέλω να είμαι ο πιο εύπορος ποντικός του κόσμου ούτε όλοι να μου κάνουν υποκλίσεις ούτε να ζω σε ένα τυριόροφο σπίτι, είπε το ποντικάκι.

ναυτάκια :    – Τι θέλεις;

Ποντικάκι :   – Να αγγίξω ένα αστεράκι – Πως το λένε ρε παιδιά; – Θέλω να αγγίξω ένα αστεράκι. Ένα αστεράκι. Δεν θέλω ούτε να γίνω δοξασμένος στρατιώτης ποντικός, ούτε να μου τηγανίζουν τυροπιτάκια, ούτε, ούτε να μου κάνουν υποκλίσεις. Ένα αστεράκι θέλω ν’ αγγίξω κι εγώ. Πως το λένε; Ένα αστεράκι.

ναυτάκια :    – Καλά ντε μη φωνάζεις.  Εσύ θα το μετανιώσεις..

Αφηγητής  στρ :   Έτσι το ποντικάκι συνέχισε ν’ ανεβαίνει, να ανεβαίνει να ανεβαίνει, ώσπου έφτασε στην κορυφή του ελάτου.

Εκεί αντίκρισε το πιο όμορφο αστεράκι που είχε δει ποτέ του. Το ποντικάκι άπλωσε δειλά -δειλά το χεράκι του που το είχε πλύνει οχτώ φορές και τ άγγιξε.

Το αστεράκι έγινε ακόμα πιο ασημένιο, πιο ζεστό, πιο λαμπερό. Το ποντικάκι αισθάνθηκε τόσο μα τόσο ευτυχισμένο.  Έτρεμε ολόκληρο από τη χαρά του.

Αστεράκι:    Είμαι το αστέρι των Χριστουγέννων!

Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη ποιος δεν το ξέρει; –

των Μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα λάμπει τ’ αστέρι.

Κι όποιος με βρει μέσα στ’ άλλα αστέρια ανάμεσα και δεν με χάσει

σε μια άλλη Βηθλεέμ ακλουθώντας με μπορεί να φτάσει!

Ποντικάκι:  Ε, ε ε ε, πού πας;
Ποντικάκι:  – Παππού… παππού… Το άγγιξα.

Παππούς :  – Ποιο άγγιξες εγγονάκι μου;

Ποντικάκι:  – Το αστεράκι! Το άγγιξα το αστεράκι!

Παππούς : – Μπράβο εγγονάκι μου – καμάρωσε ο παππούς. Είσαι το πρώτο ποντικάκι στην οικογένειά μας που αγγίζει αστεράκι. -Θα χουμε να το λέμε…

Ποντικάκι:  – Υπάρχουν χιλιάδες ακόμα αστεράκια για να αγγίξω.
– Αλλά αφού τα κατάφερα μια φορά, σίγουρα θα τα ξανακαταφέρω.  Θα τ’ αγγίξω όλα.

Παππούς :  – Ναι μικρό μου ποντικάκι… Κάποια μέρα θα τ’ αγγίξεις όλα…

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!