Εδώ και χιλιάδες χρόνια τα ξωτικά παίζουν σημαντικό ρόλο στην παράδοση των ανθρώπων παγκοσμίως και αναφέρονται σε αστικούς θρύλους, καθώς και σε πολλά βιβλία ή ταινίες. Παρουσιάζονται πάντα με διαφορετικό τρόπο, είτε ως κοντά, μικρά σκανδαλιάρικα πλάσματα με μυτερά αυτιά, είτε ως σοφή, αγέραστη φυλή που κατέχει υπερφυσικές δυνάμεις. Πάντα όμως, το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η μαγεία. Είναι αγαπητά πλάσματα από μικρούς και μεγάλους, ανεξάρτητα από το τι ρόλο έχουν- καλό ή κακό – και έχουν παρεισφρήσει σημαντικά στη μεταμοντέρνα κουλτούρα μας.

Η πιο γνωστή εμφάνιση και αναφορά των ξωτικών, είναι αυτή στις χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Ποια είναι όμως η πραγματική προέλευσή τους; Τι συνέβαλλε στο να γίνουν τόσο διαδεδομένοι χαρακτήρες στις παιδικές ιστορίες; Είναι πραγματικά όντα ή απλά προϊόν μυθοπλασίας;

Η μαγευτική ιστορία τους ξεκινάει αιώνες πριν, και σχετίζεται με τον γερμανικό παγανισμό. Τα ξωτικά, αρχικά θεωρούνταν πλάσματα του φωτός και ότι κατοικούσαν στα ουράνια. Ήταν μικρόσωμα πλάσματα που έμοιαζαν με νάνους, αρσενικά ή θηλυκά, αγέραστα και αθάνατα που διέθεταν μαγικές δυνάμεις.

Αργότερα, ο κόσμος πίστευε ότι ζούσαν στη γη κρυμμένα σε δάση και πηγές, χρησιμοποιώντας τις μαγικές τους ικανότητες μόνο για να επηρεάζουν τα οράματα και τα βιώματα των ανθρώπων.  Επίσης, τα ξωτικά και οι νεράιδες σχετίζονται σημαντικά με το μανιτάρι “Amanita Muscaria” ή αλλιώς στα ελληνικά Αμανίτης Μυγοκτόνος, ένα μαγικό μανιτάρι που συχνά θεωρείτο ότι κατοικούνταν από φανταστικά πλάσματα. Όσον αφορά τα ξωτικά των Χριστουγέννων βλέπε παρακάτω στο αρχείο word

ξωτικά