Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία.
Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινούπολη. Έτσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ.
Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. Τότε ο Άγιος Βασίλειος έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος , και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα. Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.
Γιατί κόβουμε βασιλόπιτα; Πότε επικράτησε το έθιμο;
Ζωντανεύοντας τα παλιά παιχνίδια!
Το Μουσείο σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης σήμερα έφτασε στην τάξη μας…
Μόλις ανοίξαμε την πόρτα μια ευχάριστη εκπληξη μας περίμενε…
” Πολλοί Φρίξοι ήρθαν στην τάξη μας…”
οι κοπέλες δεν καταλάβαιναν τι λέγαμε ….
έλεγαν πως ήρθαν από την Αθήνα…
πως τους λένε Μίμη Και Λόλα…
αλλά τα παιδιά επέμεναν “πολλοί Φρίξοι”
και ο Φρίξος βρήκε ευκαιρία να βγει από τη γωνιά του
και να γνωρίσει τους συγγενείς του…
Συγκηνήθηκαν μέχρι και τα κορίτσια…δεν πίστευαν πως είχαμε έναν ίδιο…
Στη συνέχεια αφού μας συστήθηκαν οι ήρωες του παλιού αναγνωστικού μας μίλησαν για τα παιχνίδια που έφτιαχναν με τη γιαγιά τους
από
ύφασμα, μαλλί, πηλό και ξύλο
και μας τα παρουσίασαν
Στη συνέχεια είδαμε ένα βίντεο με παιδιά από το παρελθόν
που έπιαζαν στην αυλή του σχολείου και στην πλατεία ….
έφτιαξε ο καθένας
μια ίυγκα (αρχαιοελληνικό παιχνίδι)
και παίξαμε σβούρες, γιογιό, σκοινάκι, ρόδα
σε ομάδες !
Καλικάντζαροι
Ο λαός τους φαντάζεται με διάφορες μορφές κατά περιοχή με κοινό γνώρισμα την ασχήμια τους. Κατά Αραχωβίτικη περιγραφή αυτοί είναι: «κακομούτσουνοι» και «σιχαμένοι», «καθένας τους έχει κι απόνα κουσούρι, άλλοι στραβοί, άλλοι κουτσοί, άλλοι μονόματοι, μονοπόδαροι, στραβοπόδαροι, στραβόστομοι, στραβοπρόσωποι, στραβομούρηδες, στραβοχέρηδες, ξεπλατισμένοι, ξετσακισμένοι και κοντολογής όλα τα κουσούρια και τα σακατιλίκια του κόσμου τα βρίσκεις όλα πάνω τους».
Συνήθως φαντάζονται νάνοι, αλλά και ψηλοί, σκουρόχρωμοι, με μαλλιά μικρά και ατημέλητα, μάτια κόκκινα, δόντια πιθήκου, δασύτριχοι, χέρια και νύχια πιθήκου, πόδια γαϊδάρου ή το ένα γαϊδάρου και το άλλο ανθρώπινο, (“μισοί γαϊδούρια και μισοί άνθρωποι όπως λένε στη Σύρο) αλλά και σαν «μικροί σατανάδες» – (σατανοπαίδια όπως λένε στη Νάξο), άλλοτε γυμνοί και άλλοτε ρακένδυτοι με σκούφο (οξυκόρυμβο) από γουρουνότριχες και με παπούτσια άλλοτε σιδερένια και άλλοτε με τσαρούχια ή τσαγγία.
Η τροφή τους κυρίως ακάθαρτη: σκουλήκια, βαθράκοι (=βάτραχοι), φίδια, ποντίκια κ.ά. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποστρέφονται τα εδέσματα του Δωδεκαήμερου.
Είναι πολύ ευκίνητοι ανεβαίνουν στα δένδρα πηδούν από στέγη σε στέγη σπάζοντας κεραμίδια κάνοντας μεγάλη φασαρία. Και ότι βρουν απλωμένα τα ποδοπατούν. Άμα βρουν ευκαιρία κατεβαίνουν από τις καμινάδες στα σπίτια και μαγαρίζουν τα πάντα.
Να κι ένα σχετικό τραγούδι
και μια παρουσίαση
Η ιστορία των ξωτικών (Μύθοι και Θρύλοι)
Εδώ και χιλιάδες χρόνια τα ξωτικά παίζουν σημαντικό ρόλο στην παράδοση των ανθρώπων παγκοσμίως και αναφέρονται σε αστικούς θρύλους, καθώς και σε πολλά βιβλία ή ταινίες. Παρουσιάζονται πάντα με διαφορετικό τρόπο, είτε ως κοντά, μικρά σκανδαλιάρικα πλάσματα με μυτερά αυτιά, είτε ως σοφή, αγέραστη φυλή που κατέχει υπερφυσικές δυνάμεις. Πάντα όμως, το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η μαγεία. Είναι αγαπητά πλάσματα από μικρούς και μεγάλους, ανεξάρτητα από το τι ρόλο έχουν- καλό ή κακό – και έχουν παρεισφρήσει σημαντικά στη μεταμοντέρνα κουλτούρα μας.
Η πιο γνωστή εμφάνιση και αναφορά των ξωτικών, είναι αυτή στις χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Ποια είναι όμως η πραγματική προέλευσή τους; Τι συνέβαλλε στο να γίνουν τόσο διαδεδομένοι χαρακτήρες στις παιδικές ιστορίες; Είναι πραγματικά όντα ή απλά προϊόν μυθοπλασίας;
Η μαγευτική ιστορία τους ξεκινάει αιώνες πριν, και σχετίζεται με τον γερμανικό παγανισμό. Τα ξωτικά, αρχικά θεωρούνταν πλάσματα του φωτός και ότι κατοικούσαν στα ουράνια. Ήταν μικρόσωμα πλάσματα που έμοιαζαν με νάνους, αρσενικά ή θηλυκά, αγέραστα και αθάνατα που διέθεταν μαγικές δυνάμεις.
Αργότερα, ο κόσμος πίστευε ότι ζούσαν στη γη κρυμμένα σε δάση και πηγές, χρησιμοποιώντας τις μαγικές τους ικανότητες μόνο για να επηρεάζουν τα οράματα και τα βιώματα των ανθρώπων. Επίσης, τα ξωτικά και οι νεράιδες σχετίζονται σημαντικά με το μανιτάρι “Amanita Muscaria” ή αλλιώς στα ελληνικά Αμανίτης Μυγοκτόνος, ένα μαγικό μανιτάρι που συχνά θεωρείτο ότι κατοικούνταν από φανταστικά πλάσματα. Όσον αφορά τα ξωτικά των Χριστουγέννων βλέπε παρακάτω στο αρχείο word
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ BAZAAR – ΣΟΝΕ & DOWN ΕΛΛΑΔΟΣ (Χριστούγεννα 2018-2019)
Η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Ελλάδος (ΣΟΝΕ) διοργανώνει
Χριστουγεννιάτικο Φιλανθρωπικό Bazaar αγάπης,
την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018 από τις 10 το πρωί έως τις 10 το βράδυ.
Από τις 13.30 έως και τις 22:00,
ανά μισή ώρα θα εμφανίζονται
- χορωδίες από όλη την Ελλάδα,
- μουσικά σχήματα – συγκροτήματα,
- μπαλέτα και
- guest καλλιτέχνες
πλαισιώνοντας μουσικά και καλλιτεχνικά το Bazaar αγάπης.
Ηλεκτρισμός μια μορφή Ενέργειας
Οποιαδήποτε μορφή δράσης από τα παιδικά παιχνίδια μέχρι τη λειτουργία των μηχανών και από το μαγείρεμα τροφών μέχρι τη γραμμή παραγωγής στο εργοστάσιο προϋποθέτει κατανάλωση ενέργειας. Οι πράγματι πολυποίκιλες μορφές ενέργειας βρίσκονται πίσω από την ασύλληπτη ποικιλία των φυσικών φαινομένων.
Η ενέργεια με την οποία τροφοδοτείται ο πλανήτης μας προέρχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τον Ήλιο. Διαβάστε όλο το άρθρο »
Πρόσφατα σχόλια