Γιατί υπάρχουν πολλές μορφές αγάπης.. Αγαπάμε τον/την σύντροφό μας, τα παιδιά μας, τη μαμά μας, τον μπαμπά μας, το ζεστό ψωμί, τις βόλτες, το σκύλο μας, τα λουλούδια μας, το καλοκαίρι, το ηλιοβασίλεμα, την ποίηση.. Πολλές αγάπες…
Ποιό είδος αγάπης κινεί τον θαυμασμό;
Ποιός δεν έχει ακούσει την συζήτηση:
«Μ’ αγαπάς;»
«Μα και βέβαια καρδούλα μου..»
«Δεν μ’ αγαπάς»
«Μα εγώ Χαρά μου σ’ αγαπώ όσο τίποτα άλλο»
«Ναι αλλά δεν αγαπάς εμένα. Αγαπάς το κορμί μου».
Πασίγνωστος διάλογος. Η Χαρά μιλά για δυό αγάπες .Την αγάπη για την ίδια και την αγάπη για το κορμί της. Η αγάπη που επιζητεί αντιδιαστέλεται με την αγάπη για το κορμί της. Είναι διαφορετικό είδος αγάπης; Ο καημένος ο αγαπημένος της, μπορεί να πέφτει και στη φωτιά για χάρη της, συνεπαρμένος από τα κάλλη της Χαρούλας, εντούτοις η Χαρούλα, τον κατηγορεί, ότι δεν την αγαπά όπως θάθελε αυτή. Γιατί η Χαρούλα λέει κάτι τέτοιο; Πιστεύει ότι ο αγαπημένος της την αγαπά γιατί είναι ιδιοτελής και σκέφτεται μόνο την δική του απόλαυση; Μήπως δεν την περιποιείται με συγκινητική αυταπάρνηση; Δεν περιμένει την δική του γνώμη. Λέει αυτό, και μέσα στη φράση
΄αυτό που αγαπάς σ΄εμένα είναι το κορμί μου΄ προσδιορίζει από μόνη της το αντικείμενο της εν λόγω αγάπης . Η φράση αυτή είναι ισοδύναμη με την φράση ΄μ΄αγαπάς για το κορμί μου΄. Είναι διαφορετικά το αντικείμενο της αγάπης με το αίτιό της; Ο αγαπημένος της ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν δύο αντικείμενα αγάπης. Ή τέλος πάντων το ένα είδος είναι άμεσα εξαρτημένο απ΄ το άλλο. Όταν κάποιος χαίρεται με το κορμί της Χαρούλας, τότε νοιάζεται και για την υπόλοιπη Χαρούλα, η οποία έχει και αυτή αξία γι΄ αυτόν αφού τα κάλλη της την προϋποθέτουν. Η υπόλοιπη Χαρούλα είναι επίσης κάποιου είδους αγαθό γι΄αυτόν, αλλά ως προϋπόθεση του κορμιού της, και αυτή η αξία που της αποδίδεται εξηγεί την αγάπη του γι΄ αυτήν. Μόνο που πάλι και αυτή η εξήγηση παραπέμπει στο ωραίο κορμί της, και εφόσον η Χαρούλα είναι ωραία, τότε η εξήγηση τελειώνει εδώ και δεν χρειάζεται άλλη συζήτηση. Η συζήτηση τελειώνει γιατί η Χαρούλα είναι κουκλάρα και όποιος μπορεί να δεί, βλέπει. Όμως τι αναζητεί η Χαρούλα; Αναζητεί μια αγάπη που το πρωταρχικό της αντικείμενο να μην είναι το κορμί της ή κάποια άλλη ιδιότητά της, και η ίδια να αγαπιέται ως φορέας αυτής της ιδιότητας, αλλά μιαν αγάπη, που αυτό που ο άλλος αγαπά σ΄αυτήν να μην είναι τίποτα άλλο παρά το ίδιο με αυτό που είναι η Χαρούλα. Τι να υποθέσουμε; Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η Χαρούλα είναι μία υπέροχη άνθρωπος, και αφού είναι τέτοια, αυτό είναι αρκετό για την αγάπη του, και όχι για ό,τι τύχει να κατεβάσει το κεφάλι του, ή οι ορέξεις του; Σ΄ αυτό το σημείο, όμως προκύπτει το εξής παράδοξο: εντάξη συμφωνούμε ότι η ζητούμενη αγάπη για την 
Χαρούλα πρέπει να έχει αντικείμενο την Χαρούλα, συμφωνούμε ότι η Χαρούλα είναι ένα εξαίρετο όν, αλλά δεν συμφωνούμε όλοι ότι η Χαρούλα πρέπει να είναι ένα αγαθό γι΄αυτόν που όντως την αγαπά. Είναι συνηθισμένο όταν συνδυάζουμε την αγάπη για την Χαρούλα με το καλό που συνιστά για τον αγαπημένο της, να θεωρούμε την αγάπη αυτή ιδιοτελή, ως το εγωιστικό ενδιαφέρον του άλλου που δεν νοιάζεται για την αυταξία της Χαρούλας. Και επίσης είναι συνηθισμένο να θεωρούμε το ενδιαφέρον για την αυταξία της Χαρούλας και την ΄πραγματική΄αγάπη όπως λέει αυτή, ως ένα ενδιαφέρον ΄αλτρουιστικό΄, ανεξάρτητο από το καλό για αυτόν που ενδιαφέρεται. Τώρα, γίνεται να αγαπά κανείς την Χαρούλα και να μην είναι κάτι πολύτιμο για αυτόν; Αυτό είναι πασίγνωστο. Πολλοί όμως επιμένουν να το αγνοούν, κυρίως γιατί δεν μπορούν να αντιστοιχίσουν το αγαθό που η Χαρούλα συνιστά για αυτόν που την αγαπά με τη σπουδαιότητα της ίδιας της Χαρούλας….. Μάλλον δεν βλέπουν ή δεν ξέρουν πώς η αξία της γίνεται κάτι καλό για αυτόν επειδή δεν εντοπίζουν μια ενέργεια προς την ίδια την Χαρούλα ανάλογη με την προφανή ενέργεια προς το σωματικό της κάλος…
Δεν ξέρω αλήθεια ποιά ενέργεια θα μπορούσε να είναι αυτή…
