Ο Αυτισμός είναι μια Νευροαναπτυξιακή Διαταραχή στα πλαίσια της οποίας Γνωσιακές δυσλειτουργίες παίζουν καθοριστικό ρόλο και στην αιτιολογία της οποίας οι γενετικοί παράγοντες φαίνεται να είναι οι πιο σημαντικοί (Bailey, Phillips & Rutter).
Τα άτομα με αυτισμό παρουσιάζουν διαφορετικό γνωστικό ύφος, δηλαδή ο εγκέφαλός τους επεξεργάζεται διαφορετικά τις εισερχόμενες πληροφορίες. Είναι σε θέση να ακούσουν, να δουν και να πιάσουν, αλλά χειρίζονται τις πληροφορίες αυτές με διαφορετικό τρόπο.
Στα άτομα με αυτισμό υπάρχουν επιπτώσεις στην κοινωνική αλληλεπίδραση και δημιουργία σχέσης, στην επικοινωνία (λεκτική και μη λεκτική) και στη φαντασία (παιχνίδι, ενδιαφέροντα).
Χαρακτηριστικό για την πρώτη εκτίμηση είναι η έναρξη του λόγου, η οποία αργεί να επιτευχθεί σε περιπτώσεις αυτισμού. Το σύνδρομο Asperger διακρίνεται από τις υπόλοιπες αυτιστικές διαταραχές στο ότι δεν υπάρχει καθυστέρηση στην έναρξη του λόγου και των άλλων τομέων της ανάπτυξης των δεξιοτήτων προσαρμογής.
Υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες στο λόγο των αυτιστικών. Κάνουν ηχολαλία άμεσα ή με καθυστέρηση και αντιστροφή αντωνυμιών (ιδιαίτερα δυσκολεύονται στη χρήση του πρώτου και δεύτερου προσώπου). Επίσης μιλούν με νεολογισμούς και έχουν ένα δικό τους ιδιοσυγκρασιακό λόγο.
Γενικά, η ομιλία των ατόμων με αυτισμό χαρακτηρίζεται ως:
- μονότονη και συχνά περίεργη
- η συχνότητα της φωνής πολύ χαμηλή ή πολύ υψηλή και δυσανάλογη με την ηλικία και το φύλο,
- ο αριθμός της ομιλίας είναι ακατάλληλα γρήγορος ή παράξενα αργός και
- ο επιτονισμός των λέξεων και η ένταση της φωνής είναι ανάρμοστα.
Δες εδώ την Τριάδα των διαταραχών όπως ορίζονται από τους περισσότερους ειδικούς:
Τα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού έχουν και κάποιες ακόμα «ιδιαίτερες ικανότητες» όπως εξαιρετική ικανότητα απομνημόνευσης και παπαγαλίας, υψηλή αριθμητική ικανότητα, υπερλεξία (hyperlexia), επιδεξιότητα σε παζλ και σε παιχνίδια με περίπλοκους μηχανισμούς.
Μια άτυπη διάκριση των παιδιών με αυτισμό που, προτείνεται από κάποιους ειδικούς, γίνεται ανάλογα με την έκταση και την έκφραση της κοινωνικότητας. Υπάρχουν 4 τύποι:
- «Ο Αποτραβηγμένος» δεν ενδιαφέρεται για τους άλλους και δεν αναζητά την κοινωνική επαφή.
- «Ο Παθητικός» δέχεται χωρίς να αντιδρά την κοινωνική προσέγγιση από τους άλλους
- «Ο Ιδιόρρυθμος» πλησιάζει τους άλλους αλλά μόνο για να εξυπηρετήσει δικά του στερεότυπα ενδιαφέροντα.
- «Η Ομάδα με την πολύ τυπική και εξεζητημένη συμπεριφορά» που αναπτύσσεται στους πιο ικανούς με καλό γλωσσικό επίπεδο και εμφανίζεται κατά την εφηβική και ενήλικη ζωή. Η συμπεριφορά των ατόμων αυτών είναι πολύ ευγενική, τυπική και προσκολλημένη στους κανόνες, χωρίς όμως να τους καταλαβαίνουν στην πραγματικότητα.
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.