Δευτέρα, 19 Μαρτίου 2018
Μάλλον είχα μια ωραία στιγμή σήμερα. Μου δόθηκε η ευκαιρία να δω την ταινία μικρού μήκους που βραβεύτηκε με όσκαρ στην 90η απονομή, στις 4 Μαρτίου. Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους από κοινού στον σκηνοθέτη Γκλεν Κιν (Glen Keane), που η ακαδημία του το χρωστούσε μετά από τόσα διάσημα και αβράβευτα κινούμενα σχέδια, και στον πρωταγωνιστή και αφηγητή Κόμπι Μπράιαντ (Kobe Bryant).
«Αγαπητό Μπάσκετ» (Dear Basketball), έτσι ακριβώς λέγεται η ταινία που είδα σήμερα, μια ταινία μικρού μήκους αλλά με μεγάλο νόημα. Ένας μεγάλος αθλητής του ΝΒΑ, ο Κόμπι Μπράιαντ, αποφασίζει με τον πιο πρωτότυπο αλλά συνάμα συγκινητικό τρόπο να αποσυρθεί από το άθλημα. Αποφασίζει να γράψει ένα ποίημα. Ένα ποίημα που κλείνει μέσα όλη του την αγάπη και λατρεία για το μπάσκετ.
Η ταινία βασίζεται εξ ολοκλήρου στους στίχους του ποιήματος και μου άρεσε πάρα πολύ γιατί από μικρό παιδί είχε το μεράκι με την μπάλα, να την κρατά στα χέρια του και να βάζει καλάθια. Η ταινία μας διηγείται την αγάπη που είχε από μικρός για το μπάσκετ, την αγάπη που είχε στην μπάλα, φτιάχνοντας την πρώτη του από τις κάλτσες του πατέρα του και βάζοντας καλάθια στον απέναντι τοίχο.
Η αγάπη του αυτή για ένα τόπι, ένα σύμβολο, μια μπάλα, τον έκανε έναν από τους πιο φημισμένους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών.
Το μπάσκετ τον «καλούσε», αλλά και αυτός ένιωθε να «γεμίζει» και να ολοκληρώνεται από αυτό. Δεν υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να τον αποσπάσει από την αγάπη του, κάνοντας όλη την ομάδα του να πιστεύει σε αυτόν. Ακόμα και στα τελευταία δευτερόλεπτα, υπήρχε η σιγουριά ότι φτάνοντας η μπάλα σε αυτόν, με τον χρόνο να κυλά αντίστροφα, εκεί πλησιάζοντας προς το τέλος της επίθεσης, η μπάλα από τα χέρια του Κόμπι θα μπει μέσα στο καλάθι και ας έχει κοκκινίσει το ταμπλό.
Ο Κόμπι Μπράιαντ τελείωσε την 20ετή επαγγελματική του καριέρα δείχνοντας τον δρόμο σε όσους θέλουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Στους θαυμαστές του και στα μικρά παιδιά δίνει παράδειγμα πως πρέπει να αγωνίζονται στη ζωή τους για να πετύχουν.
Μεταδίδοντας την συγκίνησή του και την αγάπη του, αφήνει σαν τελευταία του σκέψη ότι θα είναι πάντα εκείνο το μικρό παιδί με τις τυλιγμένες κάλτσες και την μπάλα στα χέρια, που θα είναι αντιμέτωπο με το καλάθι, μετρώντας αντίθετα το χρόνο…5…4…3…2…1…
Μια αγάπη που θα κρατήσει για πάντα!
Αντίο Κόμπι!
Οι μαθητές της Α΄ Τάξης του Εσπερινού ΕΠΑ.Λ. Σάμου
Copyright © 2018 Εσπερινό ΕΠΑ.Λ. Σάμου. Με την επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων.
