Με γέλασαν τα πουλιά, της άνοιξης τ’ αηδόνια Με γέλασαν κι μου ‘πανε, πως φέτος δεν πεθαίνω. Φκιάχνω το σπίτι μου, ψηλά-ψηλά κι ανωγιασμένο Κι ακόμα δεν το πόφκιαξα, βγαίνω στο παραθύρι Βλέπω τον χάρο να ‘ρχεται, στους κάμπους καβαλάρης. Μαύρος είν’ μαύρα φορά, μαύρο κι τ’ άλογο του. Ζυγώνω κι τον αρωτώ, γλυκά […]