Αυτό 
το blog είναι αφιερωμένο στους μαθητές που είχα, έχω, θα έχω ή καλύτερα σ’ όλους τους μαθητές που με ανέχτηκαν, με ανέχονται και θα με ανέχονται!
Αυτό που μπορώ να τους βεβαιώσω πάντως είναι ότι παρόλα τα λάθη που πιθανόν έκανα, η αγάπη μου γι’ αυτούς ήταν, είναι και θα είναι ανεξάντλητη.
Ετικέτες: χαιρετισμός
12, Απρίλιος 2008 στις 23:47
Γεια, αυτό είναι ένα σχόλιο.
Για να διαγράψετε ένα σχόλιο, απλά συνδεθείτε και μεταβείτε στην προβολή Σχολίων μηνυμάτων, εκεί θα βρείτε την επιλογή για επεξεργασία ή διαγραφή τους.
5, Ιανουάριος 2012 στις 13:48
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Κανονικός πίνακας”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
Αφιερωμένο στο Δάσκαλο του Ελληνικού σχολείου…
Στον Δάσκαλο Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου, Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ! Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει, Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά, Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει. Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί Τα βάρη που κρατάς σαν ‘Ατλαντας στην πλάτη, Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
5, Ιανουάριος 2012 στις 17:46
🙂 🙂 🙂 !!!
Για όσους καταλαβαίνουν, βέβαια, το τι είναι να σμιλεύεις μικρές αθώες ψυχές… πόσο μεγάλο είναι το βάρος… πόση αγωνία, κόπο, χαρά κρύβει αυτό μέσα του… πόσο ΜΕΓΑΛΗ ηθική ικανοποίηση εισπράτεις μέσα στα μάτια των παιδιών.
Τι κι αν χωρίζουν οι δρόμοι μας;