elsolanaki's blog

ΠΟΥ ΖΕΙ

Ζει  σε  ολόκληρη  την  Ευρώπη  , και  κυρίως  στη  Σκανδιναβία  και  σε  πολλές   περιοχές  της  Ασίας  (Σιβηρία, Καύκασο). Στη  χώρα  μας  ζει  στον  Παρνασσό  και  στα   βουνά  της  Αιτωλοακαρνανίας, της Ηπείρου  της  Μακεδονίας  και  της   Θράκης. Το ζαρκάδι ζει στα δάση   και   στις   βουνοπλαγιές που έχουν  πυκνά  χαμόκλαδα.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Είναι φυτοφάγα και   μυριστικά. Τρώει  χλόη, καρπούς,  τρυφερούς βλαστούς  και   λαχανικά.

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΟΥΣ

Το θηλυκό γεννά στο τέλος της άνοιης 1-2 μικρά, που τα φροντίζει με εξαιρετική στοργή. Αν τύχει να κινδυνέψουν προτιμά να θυσιαστεί το ίδιο, για να τα σώσει! Τα μικρά ζαρκαδάκια έχουν στο σώμα τους πολλές μικρές βούλες, που σιγά σιγά χάνονται.

ΕΧΘΡΟΙ

Εχθροί του ζαρκαδιού  είναι  ο   λύκος, η  αλεπού  και  αλλά  άγρια  ζώα.  Το  ζαρκάδι  είναι  ζώο  ευαίσθητο  και   πολύ   συναισθηματικό.  Αν  πιαστεί  αιχμάλωτο   ή   αν  τραυματιστεί,    κλαίει    λυπητερά   και    χύνει   δάκρυα   όπως   ένα    μωρό   παιδί!   Το   ίδιο   κάνει   και   η  μητέρα,  αν  χάσει  κάποιο    από  τα   παιδιά   της.

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΗΓΗ

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Που ζει;

Είναι πουλί μεταναστευτικό. Τον χειμώνα φεύγει από τις Βόρειες χώρες προς την Αφρική, και την άνοιξη επιστρέφει. Από την χώρα μας περνά στις αρχές του φθινοπώρου και την άνοιξη.

Είναι πουžλί έξυπνο και προνοητικό. Προτιμά να μένει κάτω στο έδαφος, που έχει ίδιο χρώμα με τα φτερά της, για να μην γίνεται αντιληπτή από τους εχθρούς της. Γι’ αυτό τη  φωλιά της  τη  φτιάχνει  στις  ρίζες  των  θάμνων  στα  μέρη  της  μόνιμης  κατοικίας  της.

Πώς βρίσκει τη τροφή της;ž

Το ράμφος της είναι πολύ μακρύ, ίσιο και λεπτό στην άκρη του, για να μπορεί να το χώνει στο έδαφος και να βρίσκει την τροφή της. Τρέφεται με σκουλήκια,  σαλιγκάρια,  έντομα και σπόρους. Γι’ αυτό διαλέγει τα υγρά εδάφη όπου υπάρχει άφθονη τροφή. Χρησιμοποιεί το μακρύ ράμφος της για να βρει τροφή κάτω από τα σάπια φύλλα.

Πώς φροντίζει τα μικρά της;

žΕκεί  η  θηλυκιά  γεννά  την  άνοιξη  4 εώς 5  αυγά,  τα  οποία  τα  κλωσά  18 εώς 20  μέρες. žΤα  μικρά, μόλις βγουν  από τα αυγά, ακολουθούν τη μητέρα τους. Οι γονείς τους τα προσέχουν πολύ. Σε περίπτωση κινδύνου δεν διστάζουν να θυσιάσουν ακόμα  και τη ζωή τους, για να τα σώσουν.

 Τι κίνδυνους αντιμετωπίζει;

žΕπειδή έχει νοστιμότατο κρέας, οι κυνηγοί  ξέρουν τις εποχές που οι μπεκάτσες  μεταναστεύουν  και τις κυνηγούν.

žΗ μπεκάτσα  είναι  πουλί έξυπνο, προνοητικό και πονηρό. Είναι νυχτόβιο. Όλη τη μέρα περιφέρεται γύρω από τη φωλιά της και το βράδυ πετάει μακριά, για να βρει τη τροφή της. Για να μην γίνεται αντιληπτή από τους εχθρούς της, παραμένει πάντα πάνω στο έδαφος, που έχει το ίδιο σχεδόν χρώμα με τα φτερά της. Μόλις αντιληφθεί κάποιο κίνδυνο, τότε αν αυτός είναι μακριά πετάει αμέσως και απομακρύνεται. Μάλιστα, για να μη δώσει εύκολο στόχο στον κυνηγό, πετάει στην αρχή σαν μεθυσμένη αριστερά-δεξιά και μόνο, όταν ανεβεί σε μεγάλο ύψος, πετά ίσια. Αυτό το ξέρουν οι κυνηγοί και περιμένουν να πάρει αυτή τη θέση, για να της ρίξουν με το όπλο τους. Αλλά μόνο επιδέξιοι κυνηγοί μπορούν να την πετύχουν στον αέρα. Αν όμως ο εχθρός είναι κοντά και δεν προλαβαίνει ν’ απομακρυνθεί, τότε πιέζει το σώμα της πάνω στο έδαφος και γίνεται ένα με αυτό. Έτσι, γίνεται αθέατη και τον ξεγελά.

Βίντεο

Πηγή

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα πουλιά», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Που ζει

Το τρυγόνι ζει στη ΝΑ. Ευρώπη, τη ΒΔ. Ασία και τη ΒΔ. Αφρική. Από τη χώρα μας περνάνε κατά σμήνη το φθινόπωρο και την άνοιξη καθώς μεταναστεύουν.

Μερικά τρυγόνια την άνοιξη και το καλοκαίρι παραμένουν στην χώρα μας, στα ορεινά μέρη, κυρίως στα δάση της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης, για να γεννήσουν εκεί τα αυγά τους και να μεγαλώσουν τα μικρά τους. Όμως και αυτά το χειμώνα ενώνονται με τα σμήνη που μεταναστεύουν από την Βόρεια Αυρώπη προς την Αφρική, και φεύγουν από την χώρα μας.

Όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει, τα τρυγόνια εγκαταλείπουν το δάσος και πηγαίνουν στις ακροποταμιές, όπου φτιάχνουν την φωλιά τους. Η φωλιά χτίζεται από το θηλυκό ενώ το αρσενικό μαζεύει μικρά κλαδιά από το έδαφος. Δεν φροντίζουν τόσο για την καλή κατασκευή της φωλιάς, όσο για την ασφάλεια της. Γι’ αυτό τη φτιάχνουν σε μέρος απόμερο και δυσκολοδιάβατο, ώστε να μην τη βρίσκουν οι άνθρωποι, αλλά και τα φίδια και οι χελώνες που τρώνε τα αυγά τους.

Τα μικρά τους

Το θηλυκό τρυγόνι γεννά, κατά τον Μάιο, 4 έως 5 αυγά, που τα κλωσούν διαδοχικά και οι δύο γονείς. Ύστερα από 20 μέρες βγαίνουν τα μικρά, που είναι στην αρχή γυμνά και τυφλά.

Διατροφή

Τα τρυγόνια τρώνε σκουλήκια, έντομα και μικρά σαλιγκάρια και σπόρους, κυρίως από τα ζιζάνια, καθώς και ηλιόσπορούς που τους έχει αδυναμία. Συνηθίζει να κουρνιάζει σε μια περιοχή όπου υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες και να μετακινείται νωρίς τα πρωί και το απόγευμα για εύρεση τροφής.

Κίνδυνοι

Εκτός από τους ανθρώπους κινδυνεύει και από τα αρπακτικά πουλιά, από τις χελώνες και τα φίδια, που τρώνε τα αυγά τους. Είναι δειλά ζώα, και ο μόνος τρόπος να αποφύγουν τους εχθρούς τους, είναι να πετούν γρήγορα και με ελιγμούς.

Βίντεο

Πηγή

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα πουλιά», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

ž

Η  χελώνα  είναι  ένα   ζώο που  μπορεί  και  ζει στην  ξηρά, μέσα στα δάση, στα  έλη, στους  ποταμούς  και  στις  λίμνες. Όποτε αντιληφθεί οποιοδήποτε κίνδυνο, ή θέλει να ησυχάσει, μαζεύει τα πόδια και τž ο κεφάλι της και τα κλείνει στο καβούκι  της. Το  χειμώνα, επειδή  δεν αντέχει  το  κρύο, καταφεύγει  σε  κάποια  κοιλότητα  του  εδάφους  ή  στον  κούφιο  κορμό  ενός  μεγάλου  δέντρου  και  πέφτει  σε  νάρκη.

Την άνοιξη η θηλυκιά χελώνα  γεννά 10-15  αυγά, τα  οποία  τοποθετεί  μέσα  σε μια   τρύπα  στο  έδαφος, που  την  ανοίγει  μόνη  της  με την  ουρά  της. Εκεί τα σκεπάζει με λίγο χώμα και εκκολάπτονται μόνα τους με τη θερμότητα του ήλιου.

žΕίναι ζώο φυτοφάγο.  Προτιμά πολύ τα λαχανικά  του  κήπου.  Τρώει, επίσης, σκουλήκια, γυμνοσάλιαγκες, σκαθάρια  κ.α.

ΒΙΝΤΕΟ

Πηγές

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Η ΠΟΝΗΡΗ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Που ζει

Ζει σε δάση όχι μακριά από χωριά. Κατοικεί  σε υπόγεια φωλιά που φτιάχνει μόνη της, ή σε φωλιά  άλλου ζώου ιδίως του ασβού που τον αναγκάζει να την εγκαταλείψει λερώνοντας τη με ακαθαρσίες. Φροντίζει η φωλιά της να είναι μεγάλη με πολλές εισόδους και εξόδους, ώστε να μπορεί να ξεφύγει σε περίπτωση κινδύνου.

Διατροφή

Είναι νυχτόβιο, σαρκοφάγο και αρπακτικό ζώο, αρκετά λαίμαργο. Βγαίνει τη νύχτα για αναζήτηση της τροφής του. Τρώει κότες, λαγούς,  μικρά  ζαρκάδια, άγρια κουνέλια, ποντίκια, σκαντζόχοιρους, πουλιά, διάφορους καρπούς και φρούτα. Επιθέσεις σε κοτέτσια κάνει κυρίως τη νύχτα σε ώρες κακοκαιρίας. Της αρέσουν πολύ τα σταφύλια.

Τα μικρά της

Η  θηλύκια, κατά τον μήνα Μάιο, γεννά  3 έως 6 μικρά, τα οποία είναι τυφλά. Τα περιποιείται με στοργή και τα τρέφει με στοργή και τα τρέφει  με το γάλα της . Όταν μεγαλώσουν λίγο, τα εκπαιδεύει, για να μπορούν να βρίσκουν μόνα τους την τροφή τους.

Απειλές

Ο άνθρωπος κυνηγά την αλεπού όχι μόνο για τις ζημιές που του προξενεί, αλλά και για την γούνα της. Το κυνήγι της είναι δύσκολο. Ξεγλιστρά σαν χέλι από τα δόντια του σκύλου. Αλλά και τις παγίδες, που της στήνει ο άνθρωπος, τις αντιλαμβάται και δεν πέφτει εύκολα σε αυτές.

Βίντεο

Πηγές

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ

Η ζωή του σκαντζόχοιρου

• Ζει σε όλη την Ευρώπη και την Ασία. Τον συναντάμε σε κήπους, και χωράφια.
• Είναι νυχτόβιο ζώο, τρέφεται τη νύχτα, ενώ τη μέρα αποτραβιέται στη φωλιά του, που την φτιάχνει μέσα σε πυκνά βατά, ή κρύβεται ανάμεσα σε θάμνους.
• Τον χειμώνα πέφτει σε χειμερία νάρκη σε καταφύγιο που έχει βρει σε κάποια τρύπα του εδάφους, ανάμεσα στις ρίζες ενός δέντρου, ή σε πυκνά βάτα.

Η διατροφή του

• Τη νύχτα βγαίνει για αναζήτηση της τροφής του.
• Τρώει σαλιγκάρια, ποντίκια, αρουραίους, βατράχους και σκουλήκια. Αδυναμία έχει στα φίδια , τα οποία πιάνει με τα δόντια του και , αφού κουλουριαστεί, εκείνα, προσπαθώντας να ξεφύγουν, χτυπιούνται πάνω στα αγκάθια του και έτσι σκοτώνονται μόνα τους. Όταν σταματήσουν να κινούνται , καταλαβαίνει , ότι είναι πια νεκρά και τότε ξεκουλουριάζεται και τα τρώει. Είναι φοβερός εχθρός της οχιάς. Το δηλητηριώδες δάγκωμα της δεν τον βλάπτει. Επίσης τρώει φρούτα και κυρίως σταφύλια.
• Για να μεταφέρει ρώγες σταφυλιών στη φωλιά του, κουνάει το κλήμα και πέφτουν κάτω οι ρώγες. Ύστερα κυλιέται πάνω τους. Έτσι οι ρώγες καρφώνονται στα αγκάθια του και τις μεταφέρει στη φωλιά του!
• Το φθινόπωρο τρώει πολύ, ώστε το παχύ στρώμα λίπους να τον προστατέψει από το κρύο του χειμώνα.

Τα μικρά του

• Είναι ζώο θηλαστικό. Ο θηλυκός γεννά  τρείς φορές τον χρόνο από 3 εώς4 μικρά κάθε φορά, τα οποία είναι τυφλά τις πρώτες 10 μέρες και το σώμα τους δεν έχει αγκάθια.

Οι εχθροί του

Εχθροί του σκαντζόχοιρου είναι ο σκύλος, ο λύκος, το τσακάλι, η αλεπού, ο αετός και ο μπούφος.

Βίντεο

Πηγή

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Πού  ζει;

Ζει στην ξηρά μέσα στα δάση και στα χωράφια και στο νερό  μέσα σε βάλτους,   σε   λίμνες   και  στις  ακροποταμιές.  Του  αρέσει  περισσότερο να ζει μέσα  στο  νερό. Τον συναντάμε σχεδόν σ’ όλο τον  κόσμο. Τον χειμώνα οι βάτραχοι χώνονται μες τη λάσπη της λίμνης ή του ποταμού όπου ζουν και πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Στην Ελλάδα ζουν πολλά βατράχια. Τα περισσότερα απ’ αυτά βγαίνουν την άνοιξη από τα ποτάμια και τις λίμνες και τριγυρίζουν ως το φθινόπωρο σε κήπους, χωράφια και δάση.

Διατροφή 

Τρώνε τα αυγά και τους γόνους των ψαριών, σκουλήκια και έντομα.

Στα βατραχοτροφεία για να μεγαλώνουν γρήγορα και να παχαίνουν τους ταϊζουν με μικρά ψαράκια και καβούρια.  

Τα μικρά του

Ο βάτραχος πολλαπλασιάζεται με πολλά αυγά που γεννά σε μεγάλο αριθμό (5.000-6.000) μέσα στα ρηχά νερά των ποταμών και των λιμνών. Οι  μικροί  βάτραχοι  που  βγαίνουν  από  τα  αυγά,  δεν  μοιάζουν  με  τους  γονείς  τους. Έχουν  μεγάλο  κεφάλι  και  μακριά  ουρά. Δεν  έχουν  καθόλου  πόδια. Όταν  βρίσκονται  στη  μορφή  αυτή  λέγονται  γυρίνοι. Ύστερα από τρεις μήνες οι γυρίνοι σιγά-σιγά μεταμορφώνονται και παίρνουν την κανονική μορφή βατράχου.

Βίντεο

Πηγή

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Που ζει ο γκιώνης;

Ο γκιώνης ζει σε όλη την κεντρική και νότια Ευρώπη, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Στη χώρα μας το συναντάμε στην Αττική και ιδιαίτερα στα περίχωρα της Αθήνας. Μένει μέσα στα δάση γι αυτό λέγεται δασόβιος. Τη φωλιά του τη φτιάχνει πρόχειρα ο ίδιος  στις διχάλες των δέντρων, σε χαλάσματα  σπιτιών, στις  κουφάλες  και  στις  κοιλότητες  στον  βράχων  η  σε  φωλιές  που  έχουν  εγκαταλείψει άλλα πουλιά. Συνηθίζει να διατηρεί  την ίδια φωλιά για  πολλά  χρόνια, αφού  της  κάνει  κάθε  χρόνο  την  αναγκαία  επισκευή.

Τι τρώει;

Τρέφεται με ποντίκια, κάμπιες, πεταλούδες, βατράχια και μικρά πουλιά.

Πώς φροντίζει τα μικρά του;

Τον Μάρτιο ο  θηλυκός  γεννά 3 έως 4 αυγά. Το κλώσημα των αυγών το αναλαμβάνει ο θηλυκός γκιώνης , ενώ ο αρσενικός φροντίζει για τη τροφή του. Όταν, ύστερα από 30 ημέρες, βγουν τα μικρά τους από τ’ αυγά, τα φροντίζουν και οι δύο γονείς και γίνονται πολύ επικίνδυνοι σ’ όποιον τολμήσει να πλησιάσει τη φωλιά τους. Οι μικροί γκιώνηδες δεν μπορούν να πετάξουν μέχρι να περάσουν τριάντα μέρες. Όταν τα μικρά φύγουν από τη φωλιά τους, στην αρχή τρώνε μόνο έντομα, μετά μπορούν να πιάσουν και μικρά τρωκτικά. Αρκετοί, όμως, δεν καταφέρνουν να βρουν την απαιτούμενη τροφή και πεθαίνουν από την πείνα.

Βίντεο

Πηγή

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα πουλιά», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Μας εντυπωσίασε ότι  όταν  οι  ακτίνες  του  ήλιου πέσουν στο φτέρωμά του φασιανού, τα  χρώματά  του  φαίνονται  ζωηρότερα και  αποδίδουν  μια   ιδιαίτερη  λαμπρότητα.

Πατρίδα του θεωρείται    η   Ινδία,  αλλά  ζει  και  στην  Ευρώπη   και  σε  μεγάλο  μέρος   της  Ασίας. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την παράδοση, μεταφέρθηκε από τους Αργοναύτες, που τον έπιασαν στον ποταμό Φάση της Κολχίδας. Γι’ αυτό ονομάστηκε φασιανός. Στις μέρες μας τον συναντάμε σε άγρια κατάσταση τα δάση της Θράκης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.

Προτιμά τις περιοχές του δάσους που δεν έχουν πολλά δέντρα αλλά καλύπτονται από θάμνους, για να κρύβεται μέσα σε αυτούς. Κάνουν τη φωλιά τους  στο έδαφος  μέσα σ  ένα μικρό λάκκο κάτω από τους θάμνους.

O θηλυκός γεννά 8 έως 1ο αυγ τα οποία κλωσά 25 μέρες.

Τρώει βλαστούς, φύλλα, σπόρους, καρπούς αλλά και  έντομα  και μικρά  θηλαστικά    και  ερπετά, σκουλήκια,  βατράχους.

Εχθροί του φασιανού είναι η αλεπού,  τοκουνάβι και όλα τα αρπακτικά  πουλιά. Έχει νοστιμότατο κρέας, γι’ αυτό οι άνθρωποι τον εξημερώνουν και τον εκτρέφουν μαζί με τις κότες.

Βίντεο