“Συχνά οι πραγματικές ευλογίες εμφανίζονται με τη μορφή του πόνου, της απώλειας και της απογοήτευσης. Ας έχουμε υπομονή και σύντομα θα τις δούμε στις σωστές τους διαστάσεις.”                                                                                                                                     Joseph Addison

Σύμφωνα με έναν κινέζικο μύθο, ήταν κάποτε ένας γεωργός που είχε ένα γέρικο άλογο για να οργώνει τα χωράφια του. Μια μέρα το άλογο το έσκασε στα βουνά και όταν οι γείτονες εξέφρασαν στο γέροντα τη συμπόνια τους για την κακοτυχία του, εκείνος απάντησε: “Κακοτυχία; Καλοτυχία; Ποιός ξέρει;” Μια εβδομάδα αργότερα το άλογο επέστρεψε από τα βουνά με ένα κοπάδι άγρια άλογα και αυτήν τη φορά οι γείτονες τον συγχάρηκαν για την καλή του τύχη. Η απάντησή του ήταν πάλι: “Καλή τύχη; Κακή τύχη; Ποιός ξέρει;” Όταν ο γιος του γεωργού προσπάθησε να δαμάσει ένα από τα άγρια άλογα, έπεσε από τη ράχη του ζώου κι έσπασε το πόδι του. Όλοι το θεώρησαν πολύ κακή τύχη. Όχι όμως ο γεωργός, του οποίου η μόνη αντίδραση ήταν: “Κακή τύχη; Καλή τύχη; Ποιός ξέρει;”  Μερικές εβδομάδες αργότερα, μπήκε ο στρατός στο χωριό και επιστράτευσε όλους τους γερούς νέους. Όταν είδαν το γιο του γεωργού με το σπασμένο πόδι, τον άφησαν ήσυχο. Τώρα αυτό ήταν καλή τύχη; Κακή τύχη; Ποιός ξέρει;

(de Mello, 1978)