ΚΠΑ

–         Τι σας έκανε να γίνεται ιερέας;

–         Από μικρός πήγαινα στο ιερό της εκκλησίας του χωριού μου. Ο παππούλης μου φερόταν με πολύ αγάπη. Μου μιλούσε για τον Χριστό και για τους αγίους κι ένιωθα αγαλλίαση. Ακόμα καθόμουν δίπλα στον ψάλτη και τον παρακολουθούσα. Ένας δεσπότης με παρακίνησε να πάω στην ιερατική σχολή κι αν μου αρέσει να μπω. Ο μαγνήτης όμως ήταν ο Χριστός.

–         Το έχετε μετανιώσει ποτέ;

–         Και τώρα να ξανάρχιζα τη ζωή μου θα ξαναγινόμουνα κληρικός. Ούτε μετάνιωσα, ούτε μετανιώνω και θέλω να παραδώσω την ψυχή μου στο Θεό.

–         Η ζωή σας είναι διαφορετική από τους άλλους;

–         Πρέπει να είναι διαφορετική, πρέπει να είμαι πιο αφοσιωμένος στην εκκλησία, στη διδασκαλία του Χριστού, στο Ευαγγέλιο που είναι η καλύτερη διδασκαλία που έχουμε γνωρίσει στη ζωή. Χωρίς όμως να στερούμαστε από τις χαρές.

–         Νιώθετε ότι βοηθάτε τον κόσμο;

–         Η διδασκαλία του Χριστού βοηθάει τον κόσμο και πρέπει και εμείς σαν διάκονοί του να βοηθάμε. Πόσα όμως επιτυγχάνουμε, δεν ξέρω, γιατί μερικές φορές δεν είμαστε εκείνοι που πρέπει να είμαστε.

–         Θα λέγατε σε νέα παιδιά να γίνουν ιερείς ή σε κορίτσια να παντρευτούν ιερείς;

–         Βεβαίως και ναι. Θα το έλεγα υπό τον όρο ότι οι μεν νέοι έχουν την πρόσκληση από το Θεό, οι δε νέες ότι μπορούν να δεχτούν κάποιες μικροστερήσεις.

–         Ο Χριστός ήταν ένας απλός άνθρωπος. Γιατί σήμερα οι ιερείς φοράνε χρυσοποίκιλτα άμφια;

–         Αυτά που φαίνονται χρυσά δεν είναι, είναι ψεύτικα. Δυστυχώς έχει επηρεαστεί η εκκλησία από τους βυζαντινούς χρόνους και έγινε μια παράδοση στους κληρικούς να φοράνε το μαύρο ράσο και τα χρωματιστά άμφια…

Μάντω Καστάνη

Στα πλαίσια του μαθήματος της ΚΠΑ τα παιδιά πήραν συνέντευξη από ιερείς και μοναχούς. Η πρώτη που θα διαβάσετε ανήκει στην Ανδριανή Γεωργούλη.

–         Πότε αποφασίσατε να γίνετε μοναχός;

–         Από μικρό παιδί μου άρεσε να διαβάζω βίους αγίων. Τόσο με ενθουσίαζε που ήθελα να τους μιμηθώ, γι’ αυτό αποφάσισα να πάω στο Άγιο Όρος.

–         Γιατί φύγατε από ‘κει;

–         Αρρώστησα και οι γέροντες με έστειλαν έξω γιατί χρειαζόμουν φάρμακα και καλή διατροφή. Όμως πάντα ήλπιζα να ξαναγυρίσω, εκεί, στην αγκαλιά της Παναγίας μας.

–         Ποια ήταν η πιο όμορφη στιγμή σας στην εκκλησία;

–         Η πιο μεγάλη ευχαρίστηση για έναν ιερέα είναι η ώρα της Θείας Λειτουργίας. Τότε που όλοι μέσα στην εκκλησία ερχόμαστε δίπλα στον Χριστό. Ο ίδιος ο Χριστός μπαίνει μέσα στο Άγιο Δισκοπότηρο και με τη Θεία Μετάληψη έρχεται μέσα μας.

–         Ποια ήταν η πιο άσχημη;

–         Όταν ήμουν νέος ιερέας απέναντι από την εκκλησία μου ήταν ένα δισκοπωλείο. Κάθε Κυριακή την ώρα της λειτουργίας ακούγονταν τόσο δυνατά τα τραγούδια που δεν μπορούσα να προσευχηθώ. Πολύ στενοχωριόμουν. Μέχρι που μου ήρθε φώτιση από το Θεό. Σκέφτηκα: «αν εγώ έχω το νου μου μόνο στο Θεό, όχι σε ό,τι γίνεται γύρω μου, τότε ποιος μπορεί να με βλάψει;»

–         Τι συμβουλεύετε να κάνουν τα παιδιά;

–         Παιδιά, να είστε ξύπνιοι για τη μόρφωση, για το καλό, για την αγάπη. Μόνο η αγάπη τα κάνει όλα όμορφα και γεμίζει η ζωή μας και αποκτάει νόημα. Ο κακός εαυτός θέλει την τεμπελιά, την αδιαφορία. Αλλά αυτό κάνει άνοστη τη ζωή, χωρίς νόημα κι ομορφιά.

–         Τι συμβουλεύετε να κάνουν οι γονείς;

–         Αν θέλουμε τα παιδιά μας να κάνουν κάτι πρέπει πρώτα εμείς οι μεγάλοι να δίνουμε το καλό παράδειγμα.

Ανδριανή Γεωργούλη