Ανάμεσα σε πολλές ιδέες, που συζητήθηκαν στην τάξη για το φετινό θέμα της Ευέλικτης Ζώνης, επικράτησε ένα παλιό και πολύ πετυχημένο. Ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα, με θέμα: «Το Ευ ζην της Τέχνης – Η ζωγραφική».
Ένα πρόγραμμα μέσα από το οποίο τα παιδιά έμαθαν ότι όλοι είμαστε “εν δυνάμει” ζωγράφοι. Ότι δεν υπάρχει καλλιτεχνική δημιουργία «καλή» ή «κακή», όταν μέσα από αυτήν ο καλλιτέχνης εκφράζει τα συναισθήματά του.
Έμαθαν ότι η παιδική ζωγραφική ενέπνευσε πολλούς και μεγάλους καλλιτέχνες, όπως τον Picasso, που θεώρησαν πρόκληση να προσπαθήσουν να ζωγραφίσουν σαν τα παιδιά. «Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης!» έλεγε και συμπλήρωνε: «Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας.» Κι ακόμα: «Μου πήρε τέσσερα χρόνια για να ζωγραφίσω σαν τον Ραφαήλ, αλλά μια ζωή για να ζωγραφίσω σαν παιδί.»
Οι ψυχούλες των παιδιών μου είναι αγνές, απονήρευτες, καθαρές. Αναμένω λοιπόν σπουδαία έργα από τα χεράκια τους.
Μέχρι όμως να έχω νέα να σας δείξω, πάρτε μια γεύση απ’ τα παλιά!
