H άνοιξη περαστικιά…

Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Καθημερινές. Στα ποιήματα της συλλογής αυτής ο ποιητής ρίχνει το κέντρο βάρους στις αλλαγές που σημειώνει ο χρόνος πάνω στα αντικείμενα. Τονίζοντας τη γραφικότητα του σπιτικού χώρου δείχνει το δεσμό μας με ό,τι άψυχο μας περιβάλλει.
Το ποίημα αυτό εκφράζει μια απλή σοφία: να χαιρόμαστε ό,τι ωραίο μας προσφέρεται, χωρίς να λυπόμαστε που φεύγει.

H άνοιξη, περαστικιά

απ’ το σπίτι,

έσυρε μια χαρακιά

στο φεγγίτη.

Xάραξε κλαδιά πλεχτά

σα γαϊτάνι,

και τα φύλλα τα δετά

σε στεφάνι,

και τ’ αγέρι όταν περνά

στα κοτσάνια,

κάνουν όλα ταπεινά

μια μετάνοια.

Πέρασε απ’ τις γνωστικές

τις κοπέλες

κι άνθισαν ποδιές λευκές

και κορδέλες.

Άγιασε τα χώματα

μ’ άγια μύρα,

κι είν’ ευκές τα χρώματα,

γύρα-γύρα.

Πήγε κι απ’ την εξοχή

κι απ’ το ρέμα,

κι όλοι οι φράχτες, οι φτωχοί,

τρέχουν αίμα.

Tώρα ο δρόμος της μακριά

θα τη βγάλει,

κει που βρέχει τη στεριά

τ’ ακρογιάλι,

στα νερά τα χαμηλά,

κούφια, λίγα,

για να βάλει μια λιλά,

μια ίσια ρίγα.

Άδειασε κι εδώ κι εκεί

τόσα δώρα

και σα Mοίρα στοργική

φεύγει τώρα

– στην καλή της ώρα!

 

  • Ο ποιητής λέει πως η άνοιξη “άδειασε και δω και κει τόσα δώρα”. Ποια είναι αυτά;
    ……………………………………………………………………………………………………………….
    ……………………………………………………………………………………………………………….
    ……………………………………………………………………………………………………………….
  • Ποιοι στίχοι δείχνουν τη μεταμορφωτική δύναμη της άνοιξης πάνω στη φύση και τους ανθρώπους;
    ……………………………………………………………………………………………………………….
    ……………………………………………………………………………………………………………….
    ……………………………………………………………………………………………………………….
  • Ποιος στίχος του ποιήματος εκφράζει την απλή σοφία που αναφέρουμε στο εισαγωγικό κείμενο;
    ……………………………………………………………………………………………………………….