Πλησιάζει το τέλος και εγώ έχω μπροστά μου δύο σενάρια ανολοκλήρωτα.  Το σαββατοκύριακο κύλησε πάλι με τις γνωστές κοινωνικές υποχρεώσεις να καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του. Το Σάββατο το πρωί πήγα στου Σαββάλα κι αγόρασα ένα βοήθημα φυσικής της Α΄ Λυκείου, βλαστημώντας την κακή μου σχέση μαζί της και τον καθηγητή στο σχολείο που με είχε κάνει να την μισήσω βαθύτατα. Ξεφυλλίζοντας το βοήθημα, ανακάλυψα ότι το πρόβλημα που είχα σχεδιάσει για το Modellus, που μου φαινόταν απλό από μαθηματική σκοπιά, ήταν τελικά πολύ δύσκολο για την φυσική.  Έτσι φτου κι από την αρχή.
Στο βιβλιοπωλείο βρήκα κι ένα βιβλίο της Κολέζα, “Μαθηματικά και σχολικά Μαθηματικά” και βεβαίως το αγόρασα. Αν γράφει τόσο ωραία όπως μιλάει θα πρέπει να είναι εξαιρετικό. Ελπίζω να το διαβάσω κάποια στιγμή μετά τις εξετάσεις.
Είπα εξετάσεις και αγχώθηκα. Δεν τους φτάνουν οι δραστηριότητες και τα σενάρια, θα υποβληθούμε, για μια ακόμα φορά, σε γραπτές εξετάσεις. Προσπαθώ να θυμηθώ τον εαυτό μου να μην δίνει εξετάσεις σε κάτι αλλά αδυνατώ.
Οι εξετάσεις θα περιλαμβάνουν και ερωτήσεις multiple choice. Η κατασκευή τέτοιων ερωτήσεων είναι αρκετά απλή. Φτιάχνετε μια random συνάρτηση και ένα σύνολο λέξεων που να περιέχει οπωσδήποτε τις λέξεις “οικοδόμημα, αναστοχασμός, ομαδοσυνεργατική, διαμεσολάβηση, αφομοίωση, εννοιολογικά σχήματα, problem solving, μικρόκοσμος”, τις ανακατεύετε επαρκώς, βάζετε ένα ερωτηματικό στο τέλος και έτοιμη η ερώτηση:  “Ο κοινωνικός κονστρουκτιβισμός υποστηρίζει ότι τα idle artifacts μετατρέποnται σε tools μέσω στοχοποίησης;”.
Παραληρώ πρωινιάτικα, αρνούμενος να επιστρέψω στο χελωνόκοσμο που με περιμένει ημιτελής στο άλλο παράθυρο.