Ο Μαγικός Κόσμος της Frida Kahlo

Ο μαγικός κόσμος της Frida Kahlo

Το Μπλε Σπίτι της μεξικάνας ζωγράφου, Φρίντα Κάλο, το οποίο βρίσκεται στο Μεξικό, εκεί όπου η ίδια έζησε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής της, πλέον είναι ένα μουσείο, στο οποίο εκτίθενται τα προσωπικά της αντικείμενα με έναν μοναδικό virtual τρόπο, δηλαδή μέσω μιας εικονικής, διαδικτυακής ξενάγησης.

Η βίλα είναι γνωστή ως Casa Azul (Μπλε Σπίτι) και στο εσωτερικό της μπορεί κανείς να διακρίνει τα μεγαλύτερα έργα της, όπως το “Long Live Life”, το “Frida and the Caesarian Operation” και το “Portrait of my Father”. Επιπλέον, τα αυθεντικά έπιπλα της βρίσκονται στο Μπλε Σπίτι, μαζί με τα προσωπικά της αντικείμενα, λαϊκή τέχνη του Μεξικού αλλά και έργα του Ντιέγκο Ρίβερα, συζύγου της.

Οι επισκέπτες μπορούν να δουν την εικονική έκθεση με τίτλο “Appearances Can Be Deceiving” , η οποία διαθέτει περισσότερα από 300 αντικείμενα της ζωγράφου, με πιο αναγνωρίσιμη την ενδυμασία της, παραδοσιακά μεξικάνικα φορέματα

, κεντημένες μπλούζες και έντονες χρωματιστές φούστες. Τέλος, ένα από τα ομορφότερα σημεία του σπιτιού είναι η κουζίνα της, φωτεινή και κίτρινη, και το τραπέζι της, όπου με τον συζυγό της θα κουβέντιαζαν.

(διασκευή από) Εφημερίδα Ελευθερία «Στο σπίτi της Φρίντα Κάλο»*

Με αφορμή το παραπάνω άρθρο, αποφασίσαμε να αναζητήσουμε περισσότερο υλικό για τη ζωή της γνωστής ζωγράφου και να το μοιραστούμε με τους αναγνώστες.

 Η Φρίντα Κάλο γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου του 1907 από γερμανοεβραίο πατέρα και ισπανομεξικάνα μητέρα, στην Πόλη του Μεξικού.  Όταν ήταν έξι μόλις ετών, αρρώστησε

 από πολιομυελίτιδα, (ασθένεια που προσβάλλει το νευρικό σύστημα του ατόμου, προκαλλώντας παράλυση) και ως αποτέλεσμα το ένα πόδι της ήταν μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. Καθώς επέβαινε σε ένα τραμ το 1925, αυτό συγκρούστηκε με ένα λεωφορείο και η ίδια υποβλήθηκε σε πολυάριθμες εγχειρήσεις που δυστυχώς οδήγησαν στην αδυναμία της να κάνει παιδιά.

Ένα χρόνο μετά το ατύχημα, το 1926, η Φρίντα ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής, αλλά λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης της οικογένειας, κατέληξε να εικονογραφεί βιβλία ιατρικής, Αυτά 3 χρόνια αργότερα τα έδειξε στον ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα, τον οποίο είχε γνωρίσει κάποια χρόνια πριν σε κάποια από τα σεμινάρια που παρακολουθούσε και, τελικά παντρεύτηκε την ίδια χρονιά.

Ο Ριβέρα , όντας αναγνωρισμένος ζωγράφος και τοιχογράφος στην Αμερική, πήρε την Φρίντα και μετακόμισαν στο Σαν Φρανσίσκο και αργότερα στο Ντιτρόιτ, όπου η Φρίντα απέβαλε και η θλίψη της αποτυπώνεται στους πίνακες της «Αποβολή στο Ντιτρόιτ»  και «Νοσοκομείο Χένρι Φορντ».

Αφού αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστή καλλιτέχνης και όχι ως σύζυγος του Ριβέρα, χώρισε για ένα μικρό διάστημα μαζί του και επέστρεψε στο Μεξικό, όπου έζησε στο Μπλε Σπίτι και ζωγράφισε έργα που παρουσίαζαν τη στεναχώρια της για τον χωρισμό της.

Ωστόσο, μαζί με και τα προβλήματα υγείας που ήδη αναφέρθηκαν, η ίδια είχε σπονδυλικά προβλήματα, που την έκαναν να χρειάζεται 28 υποστηρικτικούς κορσέδες, μεταξύ των ετών 1940 και 1954. Επίσης, τα πόδια της χειροτέρευαν μέρα με τη μέρα, είχε μια χρόνια λοίμωξη στα χέρια της και παράλληλα λάμβανε θεραπεία για τη σύφιλη. Η ψυχολογία της κατέρευσε ακόμα περισσότερο μετά τον θάνατο του πατέρα της, το 1941.

Παρά την κακή υγεία της, η ίδια απολάμβανε να φροντίζει τον κήπο και το Μπλε Σπίτι, ενώ γύρω της είχε φίλους, υπηρέτες, κατοικίδια ζώα, αλλά και τον Ριβέρο, με τον οποίο παντρεύτηκε για 2^η φορά.

Παρέμεινε δυνατή ακόμα και στα τελευταία χρόνια της ζωής της και δεν σταμάτησε ποτέ να κρατάει τον εαυτό της απασχολημένο με τέχνες ή πολιτική. Πιο συγκεκριμένα, γυρνώντας από την Αμερική μετά από ένα χειρουργείο που την έβαλε σε αναπηρικό καροτσάκι, η ίδια εντάχθηκε στο Μεξικανικό Κομμουνιστικό Κόμμα και έκανε εκστρατείες για ειρήνη.

 

Το δεξί της πόδι ακρωτηριάστηκε μετά από γάγγραινα που πέρασε το 1953. Μετά από αυτό, η κατάθλιψη της έγινε χειρότερη και πλέον ήταν εξαρτημένη στη λήψη παυσιπόνων. Προσπάθησε να δώσει τέλος στη ζωή της με υπερβολική δόση, αλλά όπως είπε «Ο Ντιέγκο με κρατάει πίσω, θα περιμένω λίγο», σκεπτόμενη το πόσο θα έλειπε στον σύζυγό της.

Η Κάλο πέθανε τελικά από βρογχοπνευμονία, στις 13 Ιουλίου του 1954,  έχοντας έντονο πυρετό και πόνους, αλλά αυτοψία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αφήνοντας κάποιους να πιστεύουν ότι πέθανε από υπερβολική δόση παυσιπόνων. Τελευταία της ζωγραφιά ήταν ένας άγγελος με τη λεζάντα «Περιμένω με χαρά την έξοδο – και ελπίζω να μην επιστρέψω ποτέ» .

 

Το μήνυμα που θέλουμε να μεταδώσουμε μετά την εξιστόρηση της ζωής της Φρίντα Κάλο, είναι πως όσο δύσκολες καταστάσεις και να βιώνεις στη καθημερινότητά σου είτε αυτές είναι προβλήματα υγείας είτε θάνατος αγαπημένων προσώπων είτε «απλά» μέρες που είσαι ψυχολογικά ή σωματικά αδύναμος, πρέπει να προσπαθείς να κοιτάς ψηλά και να πιστεύεις στον εαυτό σου, να βρίσκεις τις δυνάμεις σου μέσα από τις αδυναμίες σου.

Για να τα παρατήσει η Κάλο, προηγήθηκε μια σειρά δυσάρεστων γεγονότων, που σε καθένα από αυτά, μετέτρεπε τον πόνο της σε τέχνη. Το ίδιο περίπου ζητάμε από εσένα να κάνεις- παίρνοντάς την ως παράδειγμα, οποιαδήποτε φορά η ζωή δεν πάει όπως την σχεδιάζεις, ψάξε το «καλό» μέσα στο «κακό» και εκτονώσου μέσω αυτού.

Δεν πρέπει να ξεχνάς πως η ζωή δυστυχώς είναι γεμάτη τέτοιες άσχημες στιγμές, αλλά προτιμάμε να δίνουμε βάση σε αυτές παρά σε όλες τις χαρούμενες μικρές στιγμές που βιώνουμε σε κάθε απλή δραστηριότητά μας.

Ελπίζουμε μέσω του άρθρου μας, να κέρδισες έστω κάτι μικρό που θα συμβάλλει στον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίζεις τη ζωή από εδώ και στο εξής.

Ευχαριστούμε για τον χρόνο σου,

Ευαγγελία Ζιώγα

Βασιλική Καστόρη

Ζωή Κυριακίδου

 

*ΠΗΓΕΣ:

Άρθρο Ελευθερίας:

https://www.eleftheria.gr/πολιτισμός/item/275371-στο-μπλε-σπίτι-της-φρίντα-κάλο.html

Επιπλέον πληροφορίες για τη ζωή της: Βικιπαίδεια

ΕΙΚΟΝΕΣ:

Διαδίκτυο, πίνακες τις Φρίντα Κάλο.