καλή μας Άνοιξη!

“εκ Λαρίσης ορμώμενη” : αυτή η μετοχή νομίζω ότι παγίωσε την εικόνα που θα παρατεθεί στο τέλος! Πάντα έτρεχα ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον…μόνο που το τρέξιμο στον κάμπο μεταμορφώθηκε σε τρέξιμο για εξετάσεις, σεμινάρια , εξειδικεύσεις, αλλαγή πάνας (Χ3), διορθώσεις, αναστοχασμό, ενσυναίσθηση, σύζυγο, μάνα, αδελφή, μαθητές και λοιπούς συγγενείς….κι έτσι ανάμεσα σε όλων των ειδών τα περιβάλλοντα ( βολεϊ, μπάσκετ, κολύμβηση, σχολές χορού, ομάδες σκάκι, κιθάρας, βιολιού, ακορντεόν, σαξόφωνου….) εγώ απλά έτρεχα στον” παράλληλο διάδρομο” που με έφερε και στην επιμόρφωση Β’ επιπέδου….κι άνοιξε “νέος διάδρομος” τρεξίματος, ορολογιών, μυστικών κλειδιών. Σήμερα όμως πλέκοντας τα βραχιολάκια του Μάρτη για την οικογένεια γύρω από τις διηγήσεις της γιαγιάς μας και χτες στην τάξη για τους 85 μαθητές μου μεταφέροντας τις ίδιες λαογραφικές διηγήσεις , φόρεσα “νέα παπούτσια, νέα βολικά ρούχα “, άδειασα το μυαλό , προεπισκόπησα τη διαδρομή, επιστράτευσα όποιο “φυλαχτό του νου διέθετε η παράδοσή μου” και με τη βοήθεια και της τεχνολογίας του avatar που ακολουθεί σας χαιρετώ. Ας τρέξουμε λοιπόν!