Η Καλαντήρα, από την οποία πήρε το όνομά του και το έθιμο, είναι μία ξύλινη τετράγωνη βάση στην οποία προσαρμόζονται σταυρωτά δύο ξύλινα τόξα έτσι ώστε να δημιουργείται ένας θόλος. Στο σημείο επαφής των τόξων στο πάνω μέρος υπάρχει ένα ομοίωμα πτηνού. Μπροστά στη βάση του ενός τόξου είναι σκαλισμένο το ομοίωμα του Λαζάρου. Η καλαντήρα είναι στολισμένη με όμορφα λουλούδια, όπως ο επιτάφιος και συμβολίζει τον τάφο του Λαζάρου. Το χελιδόνι είναι ο συμβολισμός της Άνοιξης.

Τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους ξεκινούν από το σχολείο, τραγουδώντας τη Βηθανία:

Η Βηθανία σήμερον θαύματι προκηρύττει
την του Χριστούν Ανάσταση και όλον το παν εκπλήττει.
Διαπιστοί δ’ο αναστάς εκ τάφου τεταρταίος,
ότι ο Άδης έπεσε και ενεκρώθη τέως.
Λάζαρος ην τις ασθενών από της Βηθανίας,
των Μυροφόρων αδελφός, της Μάρθας και Μαρίας.

Το τραγούδι της Καλαντήρας το τραγουδούν πλέον όταν συναντούν κόσμο, σε πλατείες είτε σε δρόμους:

Καλαντήρα πέρασε- και έκατσεν και λάλησε
Και πύργον οικοδόμησε- κι όποιος δεν μας δίν’αυγόν
Μέσα ψύλλος και κοριός- Βάγια- Βάγια των Βαγιών
Τρώμε ψάρι και κωβιό- κι ως την άλλη Κεργιακή
Τρώμε κόκκινον αβγό.

Κι εμείς είπαμε το τραγούδι της Καλαντήρας σε όλα τα τμήματα των νηπιαγωγείων και στους γονείς, αφού πρώτα τη φτιάξαμε από χαρτί και το ομοίωμα του Λαζάρου από πλαστελίνη.