Ταινίες της χρονιάς που αξίζει να δείτε
του Δημήτη Χατζηβρέττα Γ3
Παρακολούθησα αρκετές ταινίες το έτος 2018 και φυσικά δεν γινόταν να μην βρεθώ και εγώ στον χώρο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Ξεκινώ λοιπόν με μία ταινία που προβλήθηκε στο φεστιβάλ, την ταινία “Roma” του Αλφόνσο Κουαρόν ( γνωστού για το “Gravity”, «Τα παιδιά των ανθρώπων» και την τρίτη ταινία στο franchise του Χάρρυ Πότερ).
ROMA του Αλφόνσο Κουαρόν
Το “Roma” είναι ένα ώριμο και συμβολικό έργο για μιa οικογένεια στο Μεξικό και την «περιπέτεια» της υπηρέτριας, που ξαφνικά μένει έγκυος και προσπαθεί να βρει τρόπο να επιβιώσει σε μια ζωή γεμάτη πίκρα και δοκιμασίες. Κάποιες φορές όμως αυτές οι δοκιμασίες μας κάνουν πιο δυνατούς ανθρώπους. Μια ταινία για την αχαλίνωτη δύναμη της ψυχής, την αξία της οικογένειας και της αγάπης και μια άρτια δοσμένη ιστορία για τους ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή…
Οι ερμηνείες είναι αξιόλογες, η σκηνοθεσία εξαιρετική και η φωτογραφία… αλάνθαστη. Κάθε εικόνα- η ταινία είναι ασπρόμαυρη- είναι ένας πίνακας ζωγραφικής, γεγονός που κάνει το Roma μια από τις πιο όμορφες ταινίες του 2018. Ένα πραγματικό έργο τέχνης.
CLIMAX του Γκασπάρ Νοέ
ΥΠΟΘΕΣΗ: Μια νύχτα, μια παρέα χορευτών οργανώνει ένα μεγάλο πάρτι, γεμάτο ενέργεια και πάθος. Όταν όμως κάποιος βάζει LSD στο ποτό, αυτή η εύθυμη νύχτα μετατρέπεται σε έναν αδιάκοπο εφιάλτη μέσα στον οποίο χορευτές αναζητούν αγάπη, συγχώρεση, πίστη, ζωή και θάνατο.
Eίναι μια ταινία που δεν συνιστώ σε όλους. Πρόκειται για μια χαοτική, σουρεαλιστική εμπειρία που θα σας προκαλέσει αντιφατικά και απωθητικά συναισθήματα. Παραμένει όμως ένα αισθησιακό έπος που δύσκολα διαγράφεται από τα μυαλά των θεατών.
SUSPIRIA του Luca Guadagnino
ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Σόφι γίνεται μέλος μιας σχολής χορού στο Βερολίνο. Αυτή, μια δασκάλα χορού και ένας ψυχίατρος μπλέκονται σε έναν χορευτικό εφιάλτη γεμάτο χάος, τρόμο και μάγια. Κάποιοι θα επιβιώσουν, άλλοι θα υποκύψουν στις δυνάμεις των μαγισσών.
H ταινία είναι remake της κλασικής ταινίας του Ντάριο Αρτζέντο “Suspiria” του 1977. Παρόλο που ξεχειλίζει και αυτή από τρόμο, διαφέρει στο σενάριο καθώς και στη φωτογραφία. Το καινούριο Suspiria είναι γυρισμένο με μια βαριά μουντάδα και ένα γκρίζο, μελαγχολικό backround. Ακόμη, ο Luca Guadagnino (σκηνοθέτης και του «Call me by your Name» χρησιμοποιεί τεχνικές κάμερας που ανήκουν καθαρά στη δεκαετία του ‘70 και προσδίδουν ένα classic feel στην ταινία. Η Ντακότα Τζόνσον ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο με απίστευτη ωριμότητα και με τρομερές κινήσεις του σώματος δείχνει το πάθος και τη θέλησή της για αυτό που κάνει. Την παράσταση βέβαια κλέβει η Τίλντα Σούιντον, που στην ταινία έχει τρεις ρόλους. Το βλέμμα της είναι πιο διαπεραστικό από ποτέ και η παρουσία της προκαλεί δέος σε κάθε ψυχή που παρακολουθεί αυτό το εξωφρενικό επίτευγμα.
«Το Suspiria είναι ένα σκοτεινό ποίημα που μιλά με κινήσεις και κραυγές, θέλοντας να πει ότι η ψευδαίσθηση και η αγάπη στη σύγχρονη κοινωνία είναι δύο έννοιες που εύκολα συγχέονται. Αυτή την εντύπωση έδωσε σε εμένα».
Οι χορογραφίες είναι άψογες και η ατμόσφαιρα σαγηνευτική και εσκεμμένα αποκρουστική, πράγμα λογικό για μια ταινία που φύτρωνε μέρα με τη μέρα στα μυαλά του Guadagnino και της Σουίντον για 25 ολόκληρα χρόνια.
First man του Ντάμιεν Σαζέλ
ΥΠΟΘΕΣΗ: Η συγκλονιστική ιστορία του πρώτου ανθρώπου που πάτησε στη σελήνη, του Νιλ Αρμστρονγκ.
Από τις πρώτες σκηνές συνειδητοποιούμε ότι αυτή η ταινία δεν επικεντρώνεται στο ταξίδι στο φεγγάρι, αλλά στον Νιλ, στα παθήματα και στον διαρκή πόνο του.
«Είναι η βιογραφία ενός προσώπου που έχασε πολλά, αλλά με τη συμπαράσταση της γυναίκας του και των ανθρώπων γύρω του κατάφερε να αφήσει πίσω το σκληρό παρελθόν του και να γράψει ιστορία».
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ (έχει βάλει ήδη τροχιά για τα Όσκαρς) ερμηνεύει άψογα τον χαρακτήρα του Νιλ και μας μεταδίδει τον πόνο του. Ο Ντάμιεν Σαζέλ (σκηνοθέτης του La La Land) κάνει ό,τι μπορεί για να μας βάλει στη θέση του ήρωα και να μας κάνει να ταυτιστούμε με τον σιωπηλό, αποστασιοποιημένο και βασανισμένο χαρακτήρα του Νιλ Άρμστρονγκ. Αξιόλογη είναι ακόμη και η μουσική επένδυση της ταινίας (κομμάτια όπως το «Quarantine» και το «Landing» προκαλούν ένα μείγμα συναισθημάτων).
Isle of Dogs του Wes Anderson
YΠΟΘΕΣΗ: Η οδύσσεια ενός αγοριού να βρει τον σκύλο του, που έχει σταλθεί σε ένα νησί μόνο με σκυλιά. Η εγκατάσταση των σκυλιών στο νησί αυτό προέρχεται από μια ιδέα των Ιαπώνων πολιτικών, που θεωρούν ότι τα σκυλιά βλάπτουν τη χώρα τους.
Ο Wes Anderson, μια μεγάλη προσωπικότητα στο σινεμά (Τhe Grand Budapest Hotel, The Royal Tenembaums, Fantastic Mr. Fox, Moonrise Kingdom και άλλα αριστουργήματα) κατασκευάζει ένα stop motion κομψοτέχνημα , χρησιμοποιώντας κυρίως οργανικά υλικά (ύφασμα, βαμβάκι και άλλα) και εφαρμόζοντας τη δική του ιδιοσυγκρασιακή φόρμουλα (απίστευτη συμμετρία, μια επιβλητική σταθερότητα στην κάμερα καθώς και ο υπερβολικά περίεργος διάλογος μεταξύ των χαρακτήρων) κατασκευάζει ένα όμορφο και ρεαλιστικό σύμπαν, με αξιολάτρευτους χαρακτήρες, μια πληθώρα σκηνικών και το χαρακτηριστικό quirky feel μιας ταινίας του Wes Anderson.
«Το Νησί των σκύλων είναι μια τρυφερή ιστορία που μας θυμίζει την σημασία των ισχυρών δεσμών και πιο συγκεκριμένα τον δεσμό μεταξύ του ανθρώπου και του καλύτερου του φίλου… του σκύλου!»
The Favourite του Γιώργου Λάνθιμου
Το «Τhe Favourite» είναι η νέα ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου, ο οποίος έχει αφήσει το στίγμα του στον κινηματογραφικό κόσμο με άλλες λαμπρές και ιδιαίτερες ταινίες, όπως τον «Κυνόδοντα», τον «Αστακό» και «τον Θάνατο ενός ιερού Ελαφιού». Η ταινία διαδραματίζεται στην Αγγλία του 18ου αιώνα και αφηγείται τη διαμάχη δύο γυναικών για το ποια θα γίνει η αγαπημένη της βασίλισσας Άννας.
Με την αυθεντικότατη φωτογραφία και τα μεγαλοπρεπέστατα σκηνικά και κουστούμια καθώς και με τις απίστευτες ερμηνείες τριών ηθοποιών που ποτέ δεν απoγοητεύουν (μιλάμε φυσικά για την Emma Stone,την Rechel Weisz και την Olivia Colman), η ταινία μας μεταφέρει στην εποχή αυτή και αφηγείται με μια ανατριχιαστική και ανήσυχη οπτική και με μπόλικο μαύρο χιούμορ μια ιστορία ζήλιας, δόλου και εξουσίας μέσα από τα μάτια ενός σκηνοθέτη που εκπροσωπεί τη χώρα μας και εξελίσσεται σε κάθε του εγχείρημα. Το «Τhe Favourite » θα είναι διαθέσιμο στις κινηματογραφικές αίθουσες από 7 Φεβρουαρίου και σας συνιστώ να το παρακολουθήσετε.
Bohemian Rhapsody του Brian Singer
Μια ταινία αφιερωμένη σε έναν μουσικό θρύλο, που άγγιξε τη καρδιά κάθε ανθρώπου, τον Φρέντι Μέρκιουρι , τον πασίγνωστο τραγουδιστή του βρετανικού συγκροτήματος Queen.
H ταινία έχει σαφώς καρδιά, είναι γεμάτη από χρώματα και μουσική (θα ακούσετε όλα τα μεγάλα κομμάτια των Queen, όπως Bohemian Rhapsody, Don’t Stop me now, We will Rock you, We are the Champions, Love of my Life και άλλα) και έχει μια έντονη παρουσία, αλλά της λείπουν τα κόκαλα, δηλαδή ορισμένες αρχές που κάνουν μια βιογραφία τέλεια. Η ταινία πέφτει πολλές φορές σε παγίδες (αρκετά κλισέ και κάποια κομμάτια ανούσιου διαλόγου) και ένιωσα ότι επικεντρώνεται σε ασήμαντα πράγματα και αφήνει στο περιθώριο άλλα. Παρόλα όμως τα ψεγάδια της, αξίζει να τη δείτε, κυρίως για τη μεγαλειώδη ερμηνεία του Rami Malek (και αυτός θα διεκδικήσει το χρυσό αγαλματάκι) ως Φρέντι Μέρκουρι.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι η ταινία αυτή μετατρέπει τον κάθε θεατή σε fan των Queen. Τιμά με άξιο τρόπο μια προσωπικότητα που ποτέ δε θα πεθάνει, που αναβίωσε την έννοια της μουσικής καθώς και της αγάπης για αυτήν. Με τη θαυματουργή φωνή του, μας έφερε πιο κοντά και μας έκανε να νιώσουμε αγάπη και αγαλλίαση, αισθήματα που απουσιάζουν από τη σημερινή μας κοινωνία. Είθε να βασιλεύει αιώνια ο καλύτερος τραγουδιστής όλων των εποχών, ο Φρέντι Μέρκουρι.
