Αρχίζει σήμερα,   η διανομή των λογοτεχνικών βιβλίων των τριών πρώτων τάξεων του Δημοτικού στα σχολεία και ταυτόχρονα, μέσω της της Ψηφιακής Βιβλιοθήκης “Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία” (ebooks.edu.gr) του ΙΤΥΕ “Διόφαντος” προσφέρονται 19 λογοτεχνικά βιβλία, σε ψηφιακή μορφή PDF, για μαθητές και μαθήτριες όλων των τάξεων εκπαίδευσης. 

Τα βιβλία που θα διανεμηθούν στις τρείς τάξεις του Δημοτικού είναι: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ (Α΄Δημοτικού), ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ (Β΄Δημοτικού), ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ (Γ΄Δημοτικού).

Τα ψηφιακά βιβλία αναρτώνται σήμερα, 2/4, στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη e-books.edu.gr σε μορφή PDF, και οι μαθητές, οι μαθήτριες και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να τα αναζητούν εκεί με τον τίτλο τους ή επιλέγοντας την τάξη ή το μάθημα που τους ενδιαφέρει ή χρησιμοποιώντας ποικίλα φίλτρα αναζήτησης.

Επιπλέον, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της ψηφιακής βιβλιοθήκης, μπορούν να πραγματοποιούν αναζητήσεις και μέσα στα κείμενα των λογοτεχνικών βιβλίων, διευρύνοντας έτσι τις ευκαιρίες παιδαγωγικής αξιοποίησής τους με ποικίλους τρόπους.

Παράλληλα, παρέχεται η δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα ψηφιακά λογοτεχνικά βιβλία μέσα στην τάξη, ενισχύοντας τη μαθησιακή εμπειρία και την πρόσβαση σε ποιοτικό λογοτεχνικό υλικό.

Τα βιβλία που έχουν αναρτηθεί και είναι διαθέσιμα στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη “Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία” ebooks.edu.gr είναι:

Νηπιαγωγείο

•    Μύθοι Αισώπου → Προβολή ψηφιακού βιβλίου 
•    Παραμύθια – Επιλογή (Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) → Προβολή ψηφιακού βιβλίου
•    Παραμύθια – Επιλογή (Αδελφοί Γκριμ) → Προβολή ψηφιακού βιβλίου

Δημοτικό

•    Ελληνική Μυθολογία (Α’ Δημοτικού) → Προβολή ψηφιακού βιβλίου
•    Ο Μικρός Πρίγκιπας (Β’ Δημοτικού) → Προβολή ψηφιακού βιβλίου
•    Παραμύθι Χωρίς Όνομα (Γ’ Δημοτικού) → Προβολή ψηφιακού βιβλίου
•    Μαύρη Καλλονή (Ε’ Δημοτικού) → Προβολή ψηφιακού βιβλίου
•    Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες (ΣΤ’ Δημοτικού) → Προβολή ψηφιακού βιβλίου

1^ο ΒΡΑΒΕΙΟ

1. Ιακωβίνα Λαζαρίδου Δ1 «Ο βυθός κρύβει μυστικά»
2. Σδράλη Χρύσα ΣΤ2 «Εκεί που αναζητάς την ευτυχία»

2^ο ΒΡΑΒΕΙΟ

1. Νικολουζάκης Ηλίας ΣΤ2 «Αριθμο-γραμματο-μπερδέματα»
2. Φαρμάκης Ιωάννης Δ2 «Μέσα από το τηλεσκόπιό μου»

3^ο ΒΡΑΒΕΙΟ

1. Παπαδοπούλου Ραφαέλα ΣΤ2 «Ανήμερα της Ανάστασης»
2. Κατσαβάρα Σταυρούλα Δ1 και Κατσαβάρα Αικατερίνη Ε2: «Μαγική Βιβλιοθήκη»

Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για τη συμμετοχή τους!

Το 2025, η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (ICBD) χρηματοδοτείται από το εθνικό τμήμα IBBY της Ολλανδίας .

Το μήνυμα είναι ένα ποιήμα, από την εικονογραφημένη ποιητική συλλογή Alle wensen van de wereld (2021) του Rian Visser και της εικονογράφου Janneke Ipenburg. Αυτό το βιβλίο βραβεύτηκε με Zilveren Griffel στην Ολλανδία και Gouden Poëziemedaille (Χρυσό Μετάλλιο Ποίησης) στο Βέλγιο. Η αφίσα έγινε  από δύο Ολλανδούς δημιουργούς παιδικών βιβλίων.

Το θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου 2025 είναι:   “Η ελευθερία της φαντασίας”  και το σύνθημα είναι η τελευταία πρόταση του ποιήματος «Η γλώσσα των εικόνων»:

«Σας παρακαλώ φτιάξτε ζωγραφιές
για το ποίημά μου,
και μη σας νοιάζει αν χρησιμοποιήσετε
τις λέξεις που θα βρείτε μέσα του,
γιατί πλέον είναι δικές σας !  ΣΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ».

Η Γλώσσα των Εικόνων
Rian Visser (μετάφραση στα ελληνικά από την αγγλική μετάφραση: Αδαμίδου Ελπίδα )

Μπορείς να  φτιάξεις ζωγραφιές

τις λέξεις, που λέω;

Αν μπορείς  ζωγράφισε
ένα μικρό μόνο μέρος μιας ζωγραφιάς ,
το κρύο,
τον άνεμο,
έναν κόμπο στον λαιμό,
ή μια κακοτυχία.

Αν μπορείς ζωγράφισε έναν βήχα,
έναν αναστεναγμό,
το άρωμα του φρέσκου ψωμιού,
τον χρόνο που περνάει ,
τη στιγμή,
την αρχή ή το τέλος
ενός σχεδίου.

Αν μπορείς ζωγράφισε ένα  μέρος οπουδήποτε ,
ή ένα μέρος που απεικονίζει το πουθενά
ή ένα μέρος όπου κάτι πρόκειται να συμβεί.

Αν μπορείς ζωγράφισε τον πόνο που σου μένει όταν σε σπρώχνουν ,
τη γεύση της θάλασσας.

Υπάρχουν τόσα πολλά
που θέλω να δω να ζωγραφίζεις ,
όπως η αγάπη, για παράδειγμα .

Σας παρακαλώ φτιάξτε ζωγραφιές
για το ποίημά μου,
και μη σας νοιάζει αν χρησιμοποιήσετε
τις λέξεις που θα βρείτε μέσα του,
γιατί πλέον είναι δικές σας !

ΣΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ !

Το ποίημα προέρχεται από την εικονογραφημένη ποιητική συλλογή Alle wensen van de wereld (2021) της συγγραφέα Rian Visser και της εικονογράφου Janneke Ipenburg, βιβλίο το οποίο βραβεύτηκε με τα βραβεία Zilveren Griffel στην Ολλανδία και Gouden Poëziemedaille (Χρυσό Μετάλλιο Ποίησης) στο Βέλγιο.

“Στα υψηλής ποιότητας παιδικά βιβλία ανάβει και αναπτύσσεται η φαντασία του αναγνώστη. Αυτά τα βιβλία βοηθούν τα παιδιά να εξερευνήσουν τη φαντασία τους, να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους και να δουν τον κόσμο με έναν νέο τρόπο. Τα καλά βιβλία καλούν τους αναγνώστες να ερμηνεύσουν τις λέξεις μόνοι τους, κάνοντας την ιστορία δική τους“. Αυτά τα ολόσωστα μεταφέρει φέτος η IBBY στο συνοδευτικό σημείωμά της, ενώ προκηρύσσει και έναν διεθνή διαγωνισμό ζωγραφικής με τίτλο καλώντας τους ενδιαφερομένους να κάνουν ένα σχέδιο, ζωγραφική ή κάποιο άλλο είδος τέχνης με βάση το ποίημα «Η γλώσσα των εικόνων». “Στη συνέχεια, τραβήξτε μια φωτογραφία της τέχνης σας και (προαιρετικά) μια φωτογραφία του εαυτού σας με το έργο τέχνης σας και στείλτε τη με email στην IBBY της χώρας σας ή απευθείας στην IBBY της Ολλανδίας: ibby.secretariaat@gmail.com.

Καλούνται να συμμετάσχουν όλα τα παιδιά σε όλο τον κόσμο που συμμετέχουν στην Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου! Η IBBY της Ολλανδίας θα εμφανίσει όλες τις συμμετοχές στον ιστότοπό της και θα επιλέξει τους νικητές, οι οποίοι θα ανταμειφθούν με ένα πακέτο βιβλίων για το σχολείο τους. Αυτή η εικονική έκθεση είναι ο τρόπος μας να γιορτάσουμε την ελευθερία της φαντασίας.

Η Rian Visser γεννήθηκε το 1966 και είναι Ολλανδή συγγραφέας και ποιήτρια παιδικών βιβλίων. Γράφει αστεία και συναρπαστικά βιβλία που ταιριάζουν απόλυτα με τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Μαζί με την εικονογράφο Janneke Ipenburg, έχει δημιουργήσει τις ποιητικές συλλογές Alle wensen van de wereld (2021) και Het is een zachte dag vandaag (2024). Το 2022, η Rian Visser κέρδισε ένα Zilveren Griffel και το Gouden Poëziemedaille (Χρυσό Μετάλλιο Ποίησης). Είναι πολύ δραστήρια στην εκπαίδευση. Σχεδιάζει ψηφιακά μαθήματα σχετικά με τη δημιουργική γραφή και την προώθηση της ανάγνωσης, τα οποία οι δάσκαλοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν δωρεάν. Από το 2024 έως το 2026, ορίστηκε επίσημα Πρέσβειρα Παιδικής Λογοτεχνίας της Ολλανδίας. Περισσότερα στον ιστότοπό της: www.rianvisser.nl

Η Jannek Ipenburg γεννήθηκε το 1979 και είναι Ολλανδή εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Έχει κάνει δύο ποιητικές συλλογές με τον Rian Visser, μεταξύ των οποίων το Het is een zachte dag vandaag (2024). Ως συγγραφέας/εικονογράφος, δημιούργησε το εικονογραφημένο βιβλίο Voor altijd bij jou (2023), μια ιστορία για τη σύνδεση παρά τη μεγάλη απόσταση. Εκτός από τη δουλειά της ως εικονογράφος για παιδιά, η Janneke Ipenburg έχει δουλέψει σε μια σειρά από ταινίες κινουμένων σχεδίων και αυτή τη στιγμή εργάζεται ως σχεδιάστρια χαρακτήρων σε ένα μεγάλο κινεζικό stop-motion animation. Το 2023, ήταν στη μακρά λίστα των World Illustration Awards. Περισσότερα στον ιστότοπό της: www.jannekeipenburg.com

Ιστορίες για δειλούς και θαρραλέους

Υπόθεση

Ο Γιάννης σώζει τον φίλο του Ορέστη από τη συμμορία των «Αχώνευτων», που τον έχει στριμώξει σε μια γωνιά και τον κοροϊδεύει. Τον αποκαλούν «κοτούλα» επειδή του αρέσει το διάβασμα και τα γέλια-κακαρίσματά τους ακούγονται σε όλη τη γειτονιά. Το ίδιο βράδυ, ο παππούς και η γιαγιά συμβουλεύουν τον Γιάννη να μη δίνει σημασία σε λόγια του αέρα. Όμως εκείνος είναι αποφασισμένος να δώσει στη συμμορία ένα μάθημα. Πείθει τον παππού του να φέρει μερικές κότες από το χωριό και καταστρώνει ένα πονηρό σχέδιο… Λίγες μέρες αργότερα, ένα προκλητικό μήνυμα αρκεί για να μαζευτούν οι νταήδες στην μπλε αποθήκη πίσω από το σχολείο… και η επίθεση αρχίζει! Θα βάλουν άραγε οι Αχώνευτοι μυαλό;

Χαρακτηριστικά
Εκδότης: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Χρυσάνθη Τσιαμπαλή – Κελεπούρη
Εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου
Σελίδες: 48
Παρουσίαση από το ιστολόγιο της συγγραφέως εδώ

Ευχαριστούμε τη συγγραφέα για την προσφορά ενός αντιτύπου στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας!

Κριτική

Πολύ χαριτωμένη διδακτική περιπέτεια με θέμα τον σχολικό εκφοβισμό. Η εύληπτη γραφή και η σαφήνεια των μηνυμάτων επιτρέπουν στα παιδιά των μεσαίων τάξεων να απολαύσουν μια ιστορία για ένα θέμα που τους αφορά άμεσα. Η πλοκή κρατάει το ενδιαφέρον ζωντανό ως το τέλος και το γεγονός ότι το κείμενο δεν ξεπερνά τις 2000 λέξεις, επιτρέπει ακόμα και στους άπειρους αναγνώστες να το ολοκληρώσουν ξεκούραστα. Η ιστορία χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη, που διηγούνται το ίδιο περιστατικό από διαφορετικές οπτικές, παραδίδοντας ένα εξαίσιο μάθημα ενσυναίσθησης. Η πολύχρωμη εικονογράφηση επικεντρώνεται στις μορφές και λειτουργεί πολύ βοηθητικά, ενώ σε κάποια σημεία “παίζει” και με το κείμενο. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου μάς περιμένουν χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές γύρω από το ζήτημα της σχολικής επιθετικότητας, από την ψυχολόγο Γιούλη Μιγγείρου. Το βιβλίο προτείνεται περισσότερο σε παιδιά των μεσαίων τάξεων του Δημοτικού, με τα αγόρια να έχουν περισσότερες πιθανότητες ταύτισης με τους πρωταγωνιστές Γιάννη και Ντίνο.

Αξίες – Θέματα
Εκφοβισμός (bullying), Φιλία, Οικογένεια, Βία, Φιλαναγνωσία

Σκηνές που ξεχωρίσαμε
Όπου οι Αχώνευτοι μπαίνουν στον αχυρώνα και πέφτουν στην παγίδα του Γιάννη

Εικονογράφηση

Πολύχρωμη, με απλές γραμμές που παραπέμπουν σε παιδικό σχέδιο αλλά και ταυτόχρονα πλούσια, με ολοσέλιδες ζωγραφιές κάθε 3-4 σελίδες και παρουσία μικρότερων σκίτσων σχεδόν σε κάθε σελίδα κειμένου, ώστε να ξεκουράζονται τα μάτια και να γίνεται η ανάγνωση ευχάριστα.

Απόσπασμα
Βιβλία διαβάζουν τα κορίτσια! Τα αγόρια παίζουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ και πόλεμο με ξύλα ή βάζουν κόντρες! Κατάλαβες, «κοτούλα»;

Οι Αχώνευτοι, μια ενοχλητική παρέα παιδιών, είχε και πάλι μεγάλα κέφια. Είχαν στριμώξει σε μια γωνία, στη γειτονιά κάτω από το σπίτι μου, τον Ορέστη, το συμμαθητή μου, ένα ήσυχο και καλόβουλο παιδί που του άρεσαν τα βιβλία και γι’ αυτό το κορόιδευαν. Εκείνος είχε σαστίσει. Τα μάτια του έκρυβαν θυμό και φόβο. Δε μιλούσε. Κουβέντα δεν έλεγε. Μονάχα τους άκουγε μαζεμένος σε μια γωνιά.

Δεν ήταν η πρώτη φορά. Το αγαπημένο χόμπι των Αχώνευτων –παρατσούκλι που τους είχαν δώσει τα άλλα παιδιά του σχολείου, μια και με τη συμπεριφορά τους κανείς δεν τους χώνευε – ήταν να ενοχλούν τα άλλα παιδιά. Αν τύχαινε μάλιστα κάποιος να έχει μια φανερή διαφορά από τους υπόλοιπους, την είχε βάψει. Είχε φακίδες; Τον φώναζαν «φακή». Ίσια, ατίθασα μαλλιά; «Αχινό»! Κατσαρά; «Σφουγγαρίστρα». Φορούσε γυαλιά; «Γκαβάδι». Είχε πεταχτά αυτιά; «Αυτάρα». Ήταν αδύνατος; «Καλαμάκι». Χοντρός; «Κεφτέ». Κοντός; «Τάπα». Ψηλός; «Λελέκι»… Για όλους υπήρχε το κατάλληλο κοροϊδευτικό όνομα. Ακόμα και το προτέρημα κάποιου το μετέτρεπαν σε μειονέκτημα και τον κορόιδευαν για αυτό!

Τα σχόλιά τους όμως δεν είχαν να κάνουν μόνο με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά και με τις συνήθειες και με τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού, κι αυτό εμένα με έκανε να θυμώνω ακόμα περισσότερο… «Ακούς εκεί “κοτούλα” επειδή του αρέσουν τα βιβλία! Κι εμένα μου αρέσουν τα βιβλία», σκεφτόμουν, «είμαι δηλαδή κι εγώ κοτούλα; Και γιατί το διάβασμα να έχει να κάνει με αγόρια και κορίτσια, με δειλούς και θαρραλέους;» Ο παππούς μου, που τίποτα δε φοβάται, σας το λέω, συνέχεια βιβλία διαβάζει…

Κατέβηκα κάτω και στάθηκα πίσω τους.

– Βιβλία διαβάζουν όσοι ξέρουν να διαβάσουν! φώναξα με θυμό και αμέσως στενοχωρήθηκα που γινόμουν σαν και αυτούς, όχι, γινόμουν χειρότερος, γιατί κορόιδευα κι εγώ με τη σειρά μου το γεγονός πως ήταν κακοί μαθητές. Τότε όμως είδα τα φοβισμένα μάτια του Ορέστη στη γωνία να με παρακαλούν να τον σώσω, οπότε άφησα στην άκρη τις τύψεις μου.

– Κι εσένα ποιος σου μίλησε; πετάχτηκε ο Ντίνος, ο πιο αχώνευτος από τους Αχώνευτους.

– Ο Ορέστης είναι φίλος μου, μαζί διαλέγουμε τα βιβλία, μαζί διαβάζουμε, και αφού είπες αυτόν «κοτούλα» είναι σαν να είπες κι εμένα.

– Ε τότε ναι, αφού διαβάζετε μαζί, είσαι κι εσύ κοτούλα! Μήπως μένετε και στο ίδιο κοτέτσι; συνέχισε με ειρωνεία και έπιασαν όλοι την κοιλιά τους από τα γέλια.

– Και γιατί είμαστε κοτούλες;

– Γιατί τα αγόρια δε διαβάζουν βιβλιαράκια! Κάνουν αντρικά πράγματα! Οι δειλοί σαν τις κοτούλες διαβάζουν, φώναξε στο τέλος και άρχισε να κακαρίζει δυνατά γελώντας κοροϊδευτικά: Κα κα κα κα κα καααα!

Αμέσως τον ακολούθησαν και οι φίλοι του και γέμισε τόσα κακαρίσματα η γειτονιά που οι γείτονες βγήκαν στα μπαλκόνια να δουν τι συμβαίνει!

Έριξα στους Αχώνευτους ένα άγριο βλέμμα, τράβηξα τον Ορέστη από το μπράτσο και τον οδήγησα στην είσοδο της πολυκατοικίας μας. Όταν ανεβήκαμε επάνω, ο Ορέστης με κομμένη φωνή μού είπε δεκαπέντε ευχαριστώ.

– Με έσωσες, Γιάννη… δεν τους αντέχω. Και ίσως να έχουν δίκιο… ίσως να είμαι κοτούλα, γιατί πραγματικά τους φοβάμαι!

– Μην είσαι χαζός! Ποιον από αυτούς φοβάσαι; Μια παρέα κακομαθημένων παιδιών είναι που δεν έχουν τρόπους και που τους χρειάζεται ένα καλό μάθημα, είπα και η σκέψη μου αυτή μου άρεσε πολύ. Ένα μάθημα!

Το βράδυ ήρθαν στο σπίτι ο παππούς και η γιαγιά. Όταν έρχονται είμαι πάντα πολύ χαρούμενος, εκείνο το βράδυ όμως οι σκέψεις μου δε με άφηναν να είμαι όπως κάθε άλλη φορά. Το κατάλαβαν και με ρώτησαν τι έχω και αφού επέμειναν πολύ, τους είπα την ιστορία με τους Αχώνευτους.

– Και γι’ αυτό στενοχωριέσαι; απόρησε η γιαγιά και συνέχισε: Μην τους δίνεις σημασία, αγόρι μου! Εσύ να κάνει ό, τι σε ευχαριστεί! Άφησέ τους να λένε. Αέρας είναι τα λόγια και πετούν… αέρας είναι τα λόγια και χάνονται. Μη χαλάς την καρδιά σου για λόγια του αέρα, κατέληξε και με έσφιξε στην αγκαλιά της. Ύστερα έφυγε για το καθιστικό απ’ όπου τη φώναζε η μαμά.

Μείναμε μόνοι με τον παππού. «Η γιαγιά έχει δίκιο», σκεφτόμουν, «αέρας είναι τα λόγια και πετούν, μα γιατί πετούν συνεχώς γύρω από το κεφάλι μου και με κάνουν να τα σκέφτομαι; Γιατί με ενοχλούν όπως το χτύπημα στο γόνατο την προηγούμενη εβδομάδα;».