Πρώτη ταινία της χρονιάς για μένα ήταν η “Άφιξη” (“Arrival”) του Καναδού Ντενί Βιλνέβ. Κι ενώ περίμενα να δω μια ακόμα αμερικανιά επιστημονικής φαντασίας, κομπλέ με πανοραμικά καταστροφής, βαρυσήμαντους λόγους προέδρων και το λοιπό πακέτο, από τα πρώτα λεπτά καθηλώθηκα από εικόνες και αισθήσεις απρόσμενες. Ευαισθησία, μοναξιά, απώλεια, σασπένς, αγωνία, φιλοσοφικά αγκάθια, ελπίδα. Και φως. Μια απόλυτα αισιόδοξη και ανέλπιστα μεστή ταινία. Με ερμηνείες, μουσικάρες, ατμόσφαιρα και δυνατές εικόνες, ακόμα και υπερβολές, αλλά υπερβολές που τις θες να σε παρασύρουν.
Ωραία.
