Η φωτογραφία παρουσίαζε έφηβους μαθητές και έφηβες μαθήτριες στα κάγκελα του σχολείου τους. « Κάτω από τη μάσκα έχουμε φωνή» αναγραφόταν στο πανό της σχολικής κατάληψης. Σε μία περίοδο αναζήτησης της προσωπικής ταυτότητας και έντονης επαναστατικής διάθεσης η αντινομία είναι εμφανής: οι έφηβοι πειθαρχούν στη χρήση της μάσκας αλλά προβαίνουν σε μία μορφή συλλογικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης με το εκπαιδευτικό σύστημα.
Σύμφωνα με έρευνες η ψυχική υγεία των νέων επιβαρύνθηκε σημαντικά την περίοδο της πανδημίας. Φόβος, άγχος, εγκλεισμός, κατάθλιψη ήταν βασικά εφηβικά συναισθήματα που καταγράφηκαν. Ταυτόχρονα, αναπτυξιακές διαδικασίες όπως η ανεξαρτητοποίηση από τους γονείς, η κοινωνικοποίηση με συνομηλίκους παρεμποδίστηκαν και επαναπροσδιορίστηκαν. Η επιβεβλημένη χρήση της μάσκας αλλοίωσε την εφηβική αυτοεικόνα επηρεάζοντας την εφηβική αυτοαντίληψη, δημιουργώντας την αίσθηση μη ελέγχου του σώματος και επιτείνοντας τη σύγχυση.
Αλήθεια, πόσες ευκαιρίες είχαν οι έφηβοι και οι έφηβες να μιλήσουν για όλα αυτά; Μήπως τελικά το ζητούμενο και η προσδοκία των έφηβων καταληψιών είναι να ακουστεί η φωνή τους;