ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ  ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ  ΣΟΛΩΜΟΣ  (ΣΧΟΛΙΑ)

11 Δεκεμβρίου 2018 ΑΡΚΟΥΛΗ ΕΛΕΝΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΣΧΟΛΗ» ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Σχολή ονομάζεται ένα σύνολο καλλιτεχνών οι οποίοι παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά στα θέματα και στην τεχνοτροπία.

ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ

Οι Επτανήσιοι λογοτέχνες του 19ου αιώνα που παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά στα θέματα και στην τεχνοτροπία αποτελούν την Επτανησιακή  Σχολή.

ΑΙΤΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ  ΣΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ  ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ

  • Τα Επτάνησα δεν γνώρισαν τουρκική κατοχή.
  • Ήταν σε επαφή με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό γιατί γνώρισαν βενετική, γαλλική και αγγλική κατοχή.
  • Δέχτηκαν μεγάλη επίδραση από την Κρητική λογοτεχνία, διότι πολλοί λογοτέχνες  από την Κρήτη, μετά την κατάκτηση της  από τους Τούρκους (1669), κατέφυγαν στα Επτάνησα.

ΟΜΑΔΕΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

  • Προσολωμικοί: προηγούνται της εμφάνισης του Σολωμού.
  • Σολωμικοί: οι σύγχρονους και μεταγενέστεροι του Σολωμού, που επηρεάζονται απ’ αυτόν.
  • Εξωσολωμικοί: όσοι δεν επηρεάζονται από τον Σολωμό, αν και είναι σύγχρονοί του.

ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

  • Διονύσιος Σολωμός
  • Ανδρέας Κάλβος
  • Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

  • Πατρίδα
  • Φύση
  • Γυναίκα
  • Έρωτας

ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑ ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

  • Η χρήση της δημοτικής γλώσσας.
  • Η ιδιαίτερη φροντίδα στη μορφή των έργων, με επιδίωξη την τελειότητα του στίχου και της μορφής.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ

 ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ  ΣΟΛΩΜΟΣ  (1798-1857)

Υπήρξε κορυφαίος ποιητής, ηγέτης της Επτανησιακής σχολής και μια από τις σημαντικότερες πνευματικές φυσιογνωμίες  του νεότερου ελληνισμού. Η πατρίδα  και οι αγώνες της, η φύση, ο έρωτας υπήρξαν οι βασικοί τομείς πάνω στους οποίους εργάστηκε και συνέθεσε μοναδικά έργα. Η ποιητική του δημιουργία επηρεάστηκε από τα δημοτικά τραγούδια, την Κρητική Λογοτεχνία,  τους προγενέστερους ποιητές,  τα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης και τον τιτάνιο αγώνα της πατρίδας του.

Κυρίαρχες ιδέες στο έργο του είναι η πατρίδα, η θρησκεία, η ελευθερία και η πολιτική ισότητα.

Μεγάλη προσφορά του ήταν η σύνθεση του «Ύμνου εις την ελευθερία» (1823) που μετουσιώνει ποιητικά  τα σημαντικότερα γεγονότα της επανάστασης, καταγγέλλει τον δόλιο ρόλο των μεγάλων δυνάμεων και στηλιτεύει (=κατηγορεί έντονα) τη διχόνοια των Ελλήνων. Ο Ύμνος μελοποιήθηκε από τον Κερκυραίο μουσικό  Νικόλαο Μάντζαρο  (1828) και,  αργότερα, (1865) οι δύο πρώτες στροφές του καθιερώθηκαν ως εθνικό ύμνος του ελληνικού κράτους.

Η σκέψη του Σολωμού είναι προσανατολισμένη σε δύο αξίες, την ελευθερία και την ομιλούμενη γλώσσα που τη θεωρεί αξία ισοδύναμη με την ελευθερία και την πατρίδα.

Για τη ζωή και το έργο του Διονύσιου Σολωμού (1798-1857) παράλληλα με τις ιστορικές εξελίξεις της εποχής του, πατήστε εδώ.

Για να παρακολουθήσετε βίντεο από το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ για τον Διονύσιο Σολωμό, πατήστε εδώ και για το έργο του «Ύμνος εις την ελευθερία» εδώ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ  ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ

Οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» αναφέρονται στη δωδεκάμηνη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου (Απρίλιος 1825- Απρίλιος 1826) από τους Τούρκους με τον Κιουταχή και στη συνέχεια  από τους Αιγύπτιους με τον Ιμπραήμ και, ειδικότερα, των 15 τελευταίων ημερών πριν την ηρωική έξοδο.

Η σύνθεση περιλαμβάνει τρία Σχεδιάσματα όπου υμνείται η ηρωική υπερπήδηση όλων των υλικών και ψυχικών εμποδίων από τους πολιορκημένους και η υπέρτατη απόφασή τους να προτιμήσουν τον θάνατο παρά την ταπεινωτική παράδοση. Υπήρξε «έργο ζωής» του Διονύσιου Σολωμού, και παρόλο που δεν ολοκληρώθηκε, ανέδειξε την ποιητική ιδιοφυία του.

Τα συγκεκριμένα αποσπάσματα προέρχονται από το Β΄ Σχεδίασμα, όπου στο μεν πρώτο αποτυπώνεται η τραγική κατάσταση των κατοίκων και των υπερασπιστών του Μεσολογγίου, που υποφέρουν από την πείνα και την έλλειψη πολεμοφοδίων, ενώ στο δεύτερο υμνείται η χαρά της φύσης του Απρίλη που λειτουργεί ως «πειρασμός» για τους πολιορκημένους, τον οποίο τελικά υπερνικούν με τον εκούσιο (=με τη θέλησή τους) θάνατο. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, ο ποιητής βρισκόταν  στο απέναντι μέρος, στην πατρίδα του τη Ζάκυνθο και συμμετείχε ψυχικά στο δράμα των Μεσολογγιτών.

Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ

Ο τίτλος (Ελεύθεροι πολιορκημένοι) περιέχει μια αντίθεση (οξύμωρο σχήμα) που στοχεύει να αποδώσει την αντίθεση της πολιορκίας των Μεσολογγιτών ως ανθρώπων (ως ύλης) και της ψυχικής δύναμης, της γενναιότητας και της θέλησης που τους διέθεταν. Ως «ύλη», λοιπόν, ήταν πολιορκημένοι, αλλά ως πνεύμα και ψυχές, ήταν ελεύθεροι και το απέδειξαν με τον ηρωικό τους θάνατο για να αποφύγουν τη σκλαβιάς.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Η πείνα και η απόγνωση των υπερασπιστών του Μεσολογγίου.

Η φύση, η άνοιξη και ο έρωτας.

Η χαρά της ζωής και ο πειρασμός.

Ο εσωτερικός διχασμός των πολιορκημένων.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1

ΕΝΟΤΗΤΕΣ

1η ΕΝΟΤΗΤΑ «Άκρα …. Μνέει»,  στίχοι 1-3: Η εικόνα της μάνας.

2η ΕΝΟΤΗΤΑ «στέκει …ξέρει», στίχοι 4-6: Η εικόνα του Σουλιώτη πολεμιστή.

ΘΕΜΑ

Η πείνα και η συνακόλουθη εξάντληση του άμαχου πληθυσμού και των πολεμιστών που πολιορκούνται.

ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο κάμπος με τη νεκρική σιγή, το πουλί που τρώει αμέριμνο, η μάνα με τους μαύρι=ους κύκλους, ο Σουλιώτης που κλαίει παράμερα και μιλά στο τουφέκι του

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ  1ου  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ

Η πείνα έχει εξαθλιώσει τους πολιορκούμενους και ο ποιητής την περιγράφει σε όλο της το μέγεθος μέσα από  παραστατικές εικόνες όπου συμμετέχει η φύση και ο άνθρωπος.

Ο 1ος στίχος είναι το σκηνικό του δράματος. Η κατάσταση που επικρατεί στον κάμπο του Μεσολογγίου είναι η απόλυτη σιωπή, η ερημιά και η ακινησία.  Η σιωπή είναι νεκρική (του τάφου), αφού παραμονεύει ο θάνατος από  την πείνα, τις αρρώστιες, τις μάχες και φανερώνει την εξάντληση. Η νεκρική σιγή σε αντίθεση με το θόρυβο της μάχης: α) ίσως να είναι το προμήνυμα  της σφαγής των Μεσολογγιτών στην Έξοδο (γαλήνη πριν τη θύελλα), β) ίσως να έρχεται σε αντίθεση  με τη φασαρία που θα επικρατούσε στον κάμπο από τις γεωργικές δουλείες που  θα γίνονταν την άνοιξη.

Ο 2ος  στίχος παρουσιάζει τα έμψυχα με τη δράση τριών ρημάτων. Τα δύο από αυτά  εκφράζουν την ξεγνοιασιά και την ελευθερία του πουλιού (λαλεί –παίρνει σπυρί) και το τρίτο τη συναισθηματική κατάσταση της μάνας απέναντι στο χορτάτο πουλί (το ζηλεύει). Η μάνα πεινάει και ζηλεύει το πουλί που είναι ελεύθερο  βρίσκει τροφή, ενώ εκείνη δεν μπορεί να εξασφαλίσει τροφή για το παιδί της (χάνει τον βασικό της ρόλο ως τροφός). Υπάρχει αντίθεση  ανάμεσα στη φύση που ζει σε φυσιολογικούς ρυθμούς και στους πολιορκημένους που είναι κατώτεροι κι από το πουλί.

Στον 3ο στίχο αισθητοποιείται (γίνεται κατανοητό) και αιτιολογείται το συναίσθημα της μάνας με μια ζωντανή εικόνα: μαύροι κύκλοι στα μάτια της μαρτυρούν την πείνα, την εξάντληση και γενικά την τραγική της θέση. Υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στο χορτάτο πουλί και στην πεινασμένη μάνα. Η φράση «στα μάτια η μάνα μνέει (ορκίζεται)», ίσως δηλώνει ότι η πείνα, η σημαντικότερη βιολογική στέρηση του ανθρώπου, αποτυπώνεται στα μάτια που είναι πολύτιμα και γι’ αυτό ορκίζεται σε αυτά. (λέμε «στο φως μου»). Ίσως έτσι επιβεβαιώνεται η αποφασιστική στάση της μάνας και του Σουλιώτη πολεμιστή.

Στον 4ο στίχο ο Σουλιώτης  ο καλός  δηλαδή αυτός που έχει πολλά προτερήματα, στέκει παράμερα, δηλαδή από την πείνα και την αδυναμία έχει παροπλιστεί-αχρηστευθεί και βρίσκεται στο περιθώριο του αγώνα (παράμερα) πράγμα που τον κάνει να ντρέπεται. Κλαίει, όχι από φόβο ή δειλία, αλλά από φιλότιμο, πίκρα και παράπονο. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη γενναιότητα και τη σκληρότητα ενός πολεμιστή. Φαίνεται έτσι το δράμα  του πολεμιστή.

Στον 5ο στίχο ο Σουλιώτης απευθύνεται στο τουφέκι του σαν να είναι έμψυχο, αποκαλώντας το έρμο και σκοτεινό (παρατημένο και δύστυχο), αφού είναι μάταιη η ύπαρξή του.

Στον 6ο στίχο αιτιολογείται το περιεχόμενο των δύο προηγούμενων και μεγαλώνει η απελπισία του Σουλιώτη πολεμιστή, επειδή γνωρίζει καλά πως οι εχθροί, δηλαδή οι Μωαμεθανοί γενικά, ξέρουν την εξάντληση και την αδυναμία του, εξαιτίας της οποίας δεν μπορεί να σηκώσει το τουφέκι. Η εικόνα αυτή μας δημιουργεί θλίψη και συμπόνια.

ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ

Κατά την πολιορκία του Μεσολογγίου, βρίσκονταν μέσα σε αυτό και πολλοί Σουλιώτες, που είχαν καταφύγει εδώ, ύστερα από τους αγώνες του Σουλίου κατά του Αλή Πασά και την ηρωική πτώση του.

ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ

Μεταφορά (του τάφου, βασιλεύει, έρμο, σκοτεινό)

Υπερβατό (άκρα του τάφου σιωπή)

Παρήχηση του λ  (λαλεί πουλί)

Ομοιοτέλευτο (λαλεί πουλί)

Προσωποποίηση του τουφεκιού

Επανάληψη (τα μάτια η πείνα εμαύρισε, στα μάτια η μάνα μνέει)

ΕΚΦΡΑΣΙΚΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

Προσωποποίηση του τουφεκιού

Διάλογος με τη χρήση  β΄προσώπου

Ερώτηση (στ.5)

Μεταφορά (έρμο, σκοτεινό, βαρύ)

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Άλλα προβάλλονται ξεκάθαρα και άλλα υπονοούνται. Δηλώνονται η ζήλια που νιώθει η μάνα για το πουλί και η θλίψη του Σουλιώτη. Υποδηλώνονται (υπονοούνται) η πικρία και η απογοήτευση που φτάνει ως την απελπισία στον διάλογο του Σουλιώτη με το  τουφέκι του.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 2

ΕΝΟΤΗΤΕΣ

ΟΛΟ ΜΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ: η ομορφιά της ανοιξιάτικης φύσης

ΘΕΜΑ

Η ομορφιά της ανοιξιάτικης φύσης, που καλεί τους Μεσολογγίτες να απολαύσουν τη ζωή εγκαταλείποντας τον αγώνα τους.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η φύση λειτουργεί ως πειρασμός και απειλεί την ανδρεία και το φρόνημα των πολιορκημένων, έτσι ώστε αργότερα ο ποιητής  να τους εξυψώσει ακόμη περισσότερο ηθικά και ψυχικά, εφόσον κατορθώνουν να υπερνικήσουν αυτόν τον πειρασμό. Ο ποιητής παραθέτει μια σειρά από λυρικές και γεμάτες ζωντάνια εικόνες.

Στίχος 1

Ξεκινά από την  προσωποποίηση του Απρίλη και του Έρωτα, που βρίσκονται σε κατάσταση γλεντιού και χαράς. Ο Απρίλης, ο μήνας που η φύση ντύνεται με όλες τις ομορφιές συνταιριάζεται με τον έρωτα που είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή του ανθρώπου. Αυτό από τη μια είναι πειρασμός που μπορεί να κάμψει την ανδρεία των πολιορκημένων κι από την άλλη προκαλεί λύπη για τις ομορφιές που δεν μπορούν να γευτούν.

Στίχος 2

Η τραγική κατάσταση δίνεται από την εικόνα της μεγάλης ανοιξιάτικη ανθοφορίας και καρποφορίας της φύσης που βρίσκεται σε αντίθεση  με τη μεγάλη εχθρική δύναμη γύρω από τους Μεσολογγίτες. Χαρά και ελευθερία έξω, κλοιός πολιορκίας μέσα στο Μεσολόγγι.

Στίχοι 3-11

Ο ποιητής εξυμνεί τις ομορφιές της φύσης με λεπτομερείς περιγραφές, με εικόνες όμορφες (κινητικές, ηχητικές κ.λπ.) γεμάτες ζωντάνια. Όλα τα στοιχεία της φύσης, η θάλασσα, η γη και ο ουρανός, καθώς και τα ζώα που ζουν και κινούνται μέσα σε αυτά, συντελούν με την ομορφιά και την ξεγνοιασιά τους  στο να κάμψουν τη θέληση των πολιορκημένων.

  • Ένα κοπάδι πρόβατα, που βόσκει ανέμελο βελάζοντας, καθρεφτίζεται στη θάλασσα και αναμειγνύεται με τα χρώματα του ουρανού. Έτσι το κοπάδι απλώνεται σε όλη την πλάση, δημιουργώντας μια μεγάλη εικόνα ομορφιάς και ηρεμίας (στ.3-5)
  • Η ομορφιά της φύσης συνεχίζεται με την εικόνα της γαλάζιας πεταλούδας που έφτασε βιαστικά , έπαιξε με το είδωλό της  που καθρεφτίζονταν στα ήρεμα νερά της λίμνης και συνέχισε με έναν ευωδιαστό ύπνο μέσα  στον άγριο κρίνο (στ. 6-8).
  • Η ομορφιά της φύσης παρουσιάζεται ακόμη και στο σκουληκάκι, που βρίσκεται και εκελινο σε μια γλυκιά ευτυχισμένη στιγμή (στ.9).
  • Μια μαγεία είναι η φύση και ένα όνειρο με αυτές τις ομορφιές. Ακόμη και τα πιο ασήμαντα όντα ζουν ευτυχισμένες στιγμές. Ξεφεύγει από τα όρια του πραγματικού και γίνεται όνειρο αφού τα άσχημα και τα αδύνατα πράγματα γίνονται όμορφα και δυνατά, όπως η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι χλωρό (στ.10-11). Τα πιο απλά και ασήμαντα όπως το σκουλήκι που ανήκει στους κατώτερους ζωικούς οργανισμούς ακόμη και τα ανόργανα (μαύρη πέτρα) και τα ξερά χόρτα, τώρα την άνοιξη παίρνουν εξαιρετική ομορφιά και τονίζουν την αξία της ζωής.

Στίχοι 12-13

Η φύση κλείνει μέσα της τη δύναμη της ζωής. Προσωποποιείται και γίνεται πειρασμός, που από μέσα της ξεχειλίζει η ομορφιά και καλεί τους πολιορκημένους να ζήσουν και να χαρούν τη ζωή. Έτσι όμως εμποδίζει το ηθικό χρέος των Μεσολογγιτών να υπερασπιστούν την πατρίδα τους μέχρι θανάτου, γιατί ο θάνατος, σε μια τέτοια μαγευτική στιγμή με τόση φυσική ομορφιά πολλαπλασιάζεται και γίνεται δυσβάσταχτος. Γι’ αυτό, όποιος πεθαίνει σε μια τέτοια ονειρεμένη εποχή είναι σα να πεθαίνει χίλιες φορές.

ΚΛΙΜΑΚΩΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΕΙΚΟΝΩΝ

Οι εικόνες δίνονται με φθίνουσα κλιμάκωση, δηλαδή από τη μια στην άλλη μικραίνουν και τα στοιχεία τους λιγοστεύουν :το οπτικό πεδίο της πρώτης εικόνας είναι ευρύτατο (γη, θάλασσα, ουρανός) με χρώμα, ήχο και κίνηση.  Στη δεύτερη εικόνα το οπτικό πεδίο μικραίνει, τα επιμέρους πράγματα λιγοστεύουν  παραμένουν, όμως, στοιχεία οπτικά, κινητικά και οσφρητικά (πεταλούδα). Η Τρίτη εικόνα περιορίζεται σε ένα στίχο με μόνο το κεντρικό της θέμα, το σκουληκάκι με μέγεθος μικρό (υποκοριστικό) και μόνο οπτικό στοιχείο. Η τέταρτη εικόνα , είναι ακόμα πιο περιορισμένη και μόνο οπτική (μαύρη πέτρα, ξερό χορτάρι).

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΥ

Η ψυχή του Μεσολογγίτη αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε δύο επιλογές: αγώνας και ηρωική έξοδος ή παράδοση και απόλαυση της ομορφιάς της φύσης και της ζωής.

ΟΜΟΡΦΙΑ

Φορείς ομορφιάς γίνονται:

  • η θάλασσα με τη λίμνη, η γη και ο ουρανός
  • το σύνολο των ζώων: όσα πετούν, όσα περπατούν και όσα έρπουν (πρόβατα, πεταλούδα, σκουληκάκι)
  • τα φυτά (άνθια, καρποί, κρίνος, χορτάρι)
  • πράγματα που δεν έχουν ζωή (πέτρα, βρύσες)

 ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ

Κάνουν τον λόγο πιο ζωηρό, εκφραστικό, λυρικό στην παρουσίαση των στοιχείων της φύσης:

Αντίθεση (άνθια- άρματα)

Μεταφορά (βουνάκι=κοπάδι, ξαναπετιέται(=ξαναεμφανίζεται), ώρα γλυκιά (= ευχάριστη) κ.α.

Προσωποποίηση (Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε)

Υπερβολή( στ. 2, 12 και 13)

Επανάληψη (στ.12-13, χίλιες, πεθαίνει)

Η ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Η γλώσσα είναι  δημοτική με κάποιους ιδιωματισμούς των Επτανήσων. Είναι πλούσια ως προς το λεξιλόγιο  και την ποικιλία των μερών του λόγου. Κυριαρχεί το ρήμα που δίνει τα κύρια νοήματα. Υπάρχουν πολλά σχήματα λόγου και χρησιμοποιείται συχνά ο δραματικός ενεστώτας (βασιλεύει, λαλεί, παίρνει κλπ) που δίνει ζωντάνια και παραστατικότητα.

ΤΟ ΥΦΟΣ  ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Το ύφος είναι:

  • ζωντανό λόγω του διαλόγου δραματικού ενεστώτα,
  • γλαφυρό (=λογοτεχνικό, κομψό) λόγω  των πολλών σχημάτων λόγου και του λυρισμού,
  • παραστατικό, λόγω των εικόνων

ΣΤΙΧΟΥΡΓΙΚΗ

Οι στίχοι είναι ιαμβικοί δεκαπεντασύλλαβοι και η ομοιοκαταληξία ζευγαρωτή.

ΠΗΓΕΣ

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ΄ Γυμνασίου  εμπλουτισμένο ψηφιακό βιβλίο

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C113/351/2365,8989/

Το Βιβλίο του Εκπαιδευτικού (ΟΕΔΒ)

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ΄ Γυμνασίου ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ΄ Γυμνασίου ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/timeline.html?cnd_id=10

http://filolologikamathhmata.blogspot.com/2013/04/blog-post_14.html

 

 

 

Δημοσιευμένο στην κατηγορία  ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ .

Τα σχόλια δεν επιτρέπονται.


Πρόσφατα άρθρα

Πρόσφατα σχόλια

    Ιστορικό

    Kατηγορίες

    Μεταστοιχεία


    Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
    Αντίθεση