Παιδαγωγικές έξοδοι

Είμαστε στα μέσα της σχολικής χρονιάς, όπως κάθε Χριστούγεννα άλλωστε. Έτσι μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω να δούμε τι έγινε τη χρονιά που πέρασε αλλά να δούμε και τι σχεδιάζουμε για τη χρονιά που έρχεται.

Ανατρέχοντας στο ημερολόγιο βλέπω :

12/1 : Κοπή πίτας Κριτών Καλαθοσφαίρισης με αφιέρωμα στο Κώστα Βουτσά.

13/1 : Κοπή Βασιλόπιτας στο Σχολείο

4/2 : Επίσκεψη Άλκης Ζέη στο Σχολείο

11/2 : Ημερίδα στο Δημόκριτο για την ασφάλεια στο διαδίκτυο.

14/2 : Μουσική Βραδιά

19 – 23 / 2 Πενθήμερη εκδρομή Γ Λυκείου στη Πράγα.

25 – 27/2 Τριήμερη εκδρομή με μαθητές από όλο το σχολείο για σκι. ( από Ε δημοτικού τ0υ Γαλλικού τομέα μέχρι και Β Λυκείου από τον Ελληνικό τομέα : Σύνολο 138 μαθητές )

8/3 Θεατρική έξοδος των μαθητών του Λυκείου

15/3 Ημερίδα για την μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, με ομιλίες, δράσεις, παρουσιάσεις τόσο για τους γονείς όσο και για τους μικρούς μαθητές.

22/3 Συμμετοχή στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Χημείας της ΕΕΧ.

28/3 Παιδί στη κρίση. Το παιδί στα χρόνια του πολέμου.

2-4 /4 Μαθητικό Κοινοβούλιο των Επιστημών.

10/4 Μουσικοθεατρική παράσταση NIRVANA στο σχολείο.

28/4 Portes Ouvertes : Εκδήλωση όπου οι μαθητές παρουσιάζουν τις εργασίες όλης της σχολικής χρονιάς.

27/6 Εκδήλωση για τη λήξη της Σχολικής Χρονιάς.

29/6 Αποφοίτηση

Έτσι τελειώνει η περυσινή σχολική χρονιά. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά… έχουν γίνει πολλά στη σχολική χρονιά που πέρασε… Έτσι έχουμε τη συμμετοχή στον διαγωνισμό της Μαθηματικής εταιρείας, το Διαγωνισμό Φυσικής που οργανώνει το σχολείο μας για μαθητές  της Γ Γυμνασίου, τη συμμετοχή στο μαθητικό συνέδριο του ACSTAC στη Θεσσαλονίκη αλλά και πολλές άλλες όπως εβδομάδα κινηματογράφου, εβδομάδα γαλλικού κινηματογράφου, διαγωνισμοί συγγραφής, παρουσάσεις ερευνητικών εργασιών,  και και και…

Το καλύτερο ήταν βέβαια τα αποτελέσματα από τις πανελλαδικές εξετάσεις που έδωσε ποσοστό πάνω από 40 % στους απόφοιτούς μας βαθμό άριστα ( >18 ) στο βαθμό πρόσβασης. Αυτό έδωσε στους μαθητές μας τη δυνατότητα να πετύχουν στις σχολές που ήθελαν και να συνεχίσουν εκεί τη πορεία τους.

Στη καινούργια σχολική χρονιά αλλά το 2014 έχουμε :

12/9 : Βραδιά Ερευνητή – Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών.

26/9 : Βραδιά Ερευνητή – Δημόκριτος

8 / 10 : Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης μιλάει στους μαθητές για το μπάσκετ

14/10 : Πανευρωπαϊκή Εβδομάδα Κώδικα : Code What ? Ομιλία αποφοίτων στους μαθητές για τη σημασία της συγγραφής κώδικα.

16/10 : Ημερίδα στίβου για ΑΜΕΑ και άτομα με Αναπηρία

15 και 17/10 : Μονολογώντας : Θεατρική παράσταση της θεατρικής ομάδας στο σχολείο.

17 / 10 : Σχολική γιορτή για την 28η Οκτωβρίου

23/10 : Επίσκεψη και ξενάγηση στο Εθνικό Ϊδρυμα Ερευνών των μαθητών της Θετικής κατεύθυνσης και του Θετικού προσανατολισμού της Β Λυκείου και όχι μόνο.

4/11 Ευρώπη σε κρίση : Ομιλία στους μαθητές της Β Λυκείου.

14 / 11 : Σχολική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

28 / 11 : Παιδαγωγική Έξοδος όλου του σχολείου προς διάφορες κατευθύνσεις.

13/12 : Συμμετοχή στο Διαγωνισμό EUSO 2015 στο Χαλάνδρι.

14/12 : Χριστουγεννιάτικο Bazar

Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται το 2014 από δραστηριότητες. Και εδώ πρέπει να αναφέρω ότι η καταγραφή είναι ελλιπής, μια και έχουν γίνει πολλές δραστηριότητες που δεν έχουν καταγραφεί. Ενδεικτικά αναφέρω την ημέρα διατροφής για την Α γυμνασίου, την έξοδο στη Πάρνηθα για αθλητικές δραστηριότητες της Α γυμνασίου, επισκέψεις σε ιδρύματα, την ενίσχυση του κοινωνικού παντοπωλείου του δήμου της Αγίας Παρασκευής, διαδικτυακά σεμινάρια και πολλά άλλα.

Οι εκδηλώσεις αυτές καταγράφονται στην ηλεκτρονική εφημερίδα : ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ LFH

Σημαντικό γεγονός της φετεινής σχολικής χρονιάς είναι η επίσημη σελίδα στο Facebook της Σχολής. Στη σελίδα αυτή μπορείτε να ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες της Σχολής.

Τώρα για φέτος… έχουμε ήδη αρκετές εκδηλώσεις στα σκαριά… Σε κάποιες υπάρχουν και ημερομηνίες. Κάποιες απλά δεν έχουν κλείσει ημερομηνίες. Πάλι θα μπορείτε να ενημερώνεστε είτε από την εφημερίδα είτε από το FACEBOOK. Το ημερολόγιο για φέτος γράφει :

11 / 1 : Κοπή βασιλόπιτας των Κριτών καλαθοσφαίρισης με αφιέρωμα φέτος στη Μαρία Φαραντούρη.

12 / 1 : Κοπή Βασιλόπιτας στο Σχολείο.

18 / 1 : Αναδάσωση στη Πεντέλη ( Καραούλι )

29/1  : LFH en scene : Ο αυτοσχεδιασμός και η δημιουργικότητα επί σκηνής. Όποιος από την κοινότητα του LFH  θέλει να παρουσιάσει κάτι στη Σχολή, το βήμα είναι δικό του. Ανοικτή εκδήλωση..

1-5 / 2 : Εκπαιδευτικό ταξίδι της Β Λυκείου στη Grenoble – Lyon και επίσκεψη στα εκεί Πανεπιστήμια.

13 / 2 : Ημερίδα Safer Internet – Συμμετοχή στη κεντρική εκδήλωση με παρουσίαση από τη μαθήτρια Ελένη Μουζάκη, θέματος σχετικού με τον κυβερνοεκφοβισμό.

13 / 2 : Μουσική βραδιά : Το φετεινό θέμα είναι : Το έντεχνο τραγούδι με θέμα τη θάλασσα. Ανοικτή εκδήλωση και συνήθως υπερπλήρης.

19 / 2 : Επίσκεψη μαθητών Θετικής και τεχνολογικής κατεύθυνσης στο ΕΜΠ και ξενάγηση στους χώρους.

7 / 3 : Ημερίδα για τη μετάβαση των παιδιών από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο. Ανοικτή εκδήλωση με δήλωση συμμετοχής.

20 /3 και 1/ 4 : Διαγωνισμός Φυσικής για τη Γ Γυμνασίου.

28 / 3 : Συμμετοχή στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό της ΕΕΧ.

Απρίλιος : Στρογγυλό τραπέζι χημείας. Χημικοί μιλάνε για τη χημεία στον επαγγελματικό χώρο στους μαθητές της Θετικής κατεύθυνσης και του Θετικού προσανατολισμού.

Μάρτιος : Εβδομάδα θεματικού κινηματογράφου με θέμα τις θετικές επιστήμες ( Μαθηματικά – Φυσικές επιστήμες ). Ταινίες με θέματα που άπτονται των θετικών επιστημών, θα προβληθούν επιλεγμένα σε όλες τις τάξεις και μετά θα συζητηθούν με όλους τους μαθητές.

Για βίντεο από τις εκδηλώσεις του σχολείου, μπορείτε να ανατρέξετε στο YOU TUBE και στο κανάλι της Σχολής : LFHEDGR  όπου 172 βίντεο από δραστηριότητες της σχολής ( 62 του 2014) σας περιμένουν για να τα δείτε. Εμφανίζοντας συνεχή ανοδική πορεία στις θεάσεις ( 2927 – 7115 – 8532 για τα τρία χρόνια ύπαρξής του : 25/12/2011 δημιουργήθηκε ) δείχνει ότι το επισκέπτεστε όσο πάει και περισσότερο, όσο πάει και περισσότεροι.

Επίσης οι εκδηλώσεις της σχολής μεταδίδονται ζωντανά από το USTREAM ζητώντας : LFHED-live  όπου διατηρούνται οι πιο πρόσφατες μεταδόσεις σε υψηλή ανάλυση ( 5 ΜΡ). Με 15 βίντεο από παλιές εκδηλώσεις, αυτή τη στιγμή και 3800 θεάσεις από τη δημιουργία του και αυτό εμφανίζει συνεχή ανοδική πορεία.

Θα υπάρξουν και πολλές ακόμα εκδηλώσεις που είναι δύσκολο να καταγραφούν εδώ και σήμερα. Αλλά αν παραμείνετε συντονισμένοι θα έχετε έγκαιρη ενημέρωση για όλες τις εκδηλώσεις.

Έτσι μια πλήρης χρονιά… περνάει στην ιστορία, ενώ μια καινούργια πολλά υποσχόμενη ξεκινάει.

Από όλους εμάς

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

και

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2015

Τη καλημέρα μου…

Μπορούμε να δώσουμε μια διάλεξη… να φτιάξουμε ένα power point… να δείξουμε ένα βίντεο… Σε όλες τις περιπτώσεις όμως οι μαθητές είναι απέναντι και…βλέπουν. Πως μπορούν λοιπόν να έρθουν μπροστά;

Αυτή την ερώτηση προσπάθησε να απαντήσει η Ελένη Κτιστάκη, βιολόγος στην Ελληνογαλλική Σχολή Αγίας Παρασκευής Ευγένιος Ντελακρουά… και έφτιαξε τυρί.

Έδειξε στους μαθητές τον τρόπο και πολύ γρήγορα πιάσανε δουλειά…

Λίγο γάλα ενισχυμένο με κρέμα γάλακτος, θέρμανση λίγο αλατάκι και λίγο λεμονάκι και να “το τυρί”.

Όχι ακόμα αλλά… αύριο. Το τυλίγουμε στο “τουλπάνι” και το αφήνουμε στο σουρωτήρι να στραγγίξει και μετά… το τρώμε.

Τρώγεται σκέτο αλλά και με μέλι και μπαγκέτες…

Η αλήθεια είνα ότι έγινε καλό “φαγοπότι” δίνοντας μια άλλη διάσταση στην βιωματική μάθηση…

Είχα τη τιμή και μου φέρανε να δοκιμάσω… Νοστιμότατο φρέσκο τυρί… Ομολογουμένως…

Τι είναι όμως αυτό που συμβαίνει; Θα προσπαθήσω να ανακαλέσω τις βασικές γνώσεις από τη Βιοχημεία και τη Χημεία τροφίμων : Οι πρωτεΐνες και τα λιπαρά οξέα του γάλακτος ανήκουν στα βιολογικά μεγαλομόρια. Με μέγεθος αρκετές δεκάδες χιλάδες φορές ( περίπου 100.000 φορές ) μεγαλύτερο από αυτό του μορίου, βρίσκονται σε μια ισορροπία πολύ ευαίσθητη δημιουργώντας ένα “κολλοειδές σύστημα διασποράς”. Η ύπαρξη του οφείλεται σε μια ισορροπία ηλεκτροστατικής φύσης ανάμεσα στα μόρια αυτά και τα μόρια του διαλύτη ( νερού).  Όταν θερμανθεί και βάλουμε οξύ ( στη περίπτωση μας το λεμονάκι που περιέχει κιτρικό οξύ ), το ιόντα που δημιουργούνται προσελκύουν πάνω τους τα μόρια των πρωτεϊνών και των λιπών και έτσι γίνονται ( πολλά μαζί όταν κολλάνε ) βαρύτερα και πέφτουν… ( κροκκίδωση η επίσημη έκφραση, κόβει το γάλα η κοινή έκφραση ) και έτσι όλα αυτά τα θρεπτικά συστατικά πέφτουν στο πάτο του ποτηριού σαν “λάσπη”. Όσο περνάει ο χρόνος, αυτό το στερεό κατακάθεται στο πάτο και πάνω εμφανίζεται ένα “αραιό γάλα”. Εκεί το μαζεύουμε, το βάζουμε στο “τουλπάνι” που είναι ένα ύφασμα με πόρους αρκετά μεγάλους ώστε να περνάει το νερό αλλά όχι το στερεό ίζημα, αλατίζουμε και λιγάκι για γεύση… και περιμένουμε να στραγγίξει. Αν περιμένουμε πολύ θα γίνει μυζίθρα… αν περιμένουμε ακόμα περισσότερο και το κρεμάσουμε και σε ανοικτό χώρο, να στεγνώνει πιο εύκολα παίρνουμε μυζίθρα ( αλατίζουμε εννοείται περισσότερο ).

Λοιπόν θα κάνουμε πείραμα στη κουζίνα μας να φτιάξουμε τυρί; Το δικό μας τυρί… Δυστυχώς δεν μπορούμε να σας κεράσαμε… το φάγαμε όλο…

Τη καλησπέρα μου

Αυτές είναι οι φωτό από το εργαστήριο που κάναμε στη βιολογία για παρασκευή τυριού. Βασίστηκε στην αποδιάταξη πρωτεινων σε υψηλη θερμοκρασία και χαμηλο pH (βρασμος & λεμονι). Αν βρισκεις κατι ενδιαφερον για την ηλεκτρονικη εφημεριδα. Και οι πιο δυσπιστοι ευχαριστηθηκαν παντως το τυρι με μελι, καρυδια και μπαγκετες …

Παλιότερα οι σχολικές εκδρομές ήταν μια βόλτα, έτσι να πάρουμε αέρα και να ξεκουραστούμε. Οι καιροί άλλαξαν, οι πληροφορίες αυξήθηκαν όπως και οι δυνατότητες. Έτσι οι εκδρομές πλέον έχουν αποκτήσει σκοπό και στόχο.

Εμείς στη Σχολή προσπαθούμε μέσα από τις παιδαγωγικές εξόδους που κάνουμε να πετύχουμε διπλό στόχο. Αφενός να δώσουμε μια αφορμή στους μαθητές μας να δούνε και να μάθουν κάτι νέο. Αφετέρου να έχουν τον ελεύθερο χρόνο για να μπορέσουν να ξεκουραστούν αλλάζοντας παραστάσεις.

Η Τετάρτη ήταν η ημέρα της παιδαγωγικής εξόδου της Σχολής. Ο καιρός εμπόδισε το Γυμνάσιο να βγουν στη προγραμματισμένη έξοδο. Οι “μεγάλοι” του Λυκείου αποφασίσαμε ότι θα μπορούσαμε να πάμε και πήγαμε.

Έτσι ένα μέρος της Β Λυκείου βρέθηκε στο μουσείο του ΟΤΕ. Υπήρχε λόγος… Όλα τα παιδιά έχουν τα κινητά στη τσέπη τους… αλλά τι μεσολάβησε για να έχουν αυτές τις υπερσυσκευές στις τσέπες τους. Οι δυνατότητές τους είναι τέτοιες που πριν δέκα χρόνια πρωταγωνιστούσαν μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Και τώρα είναι κτήμα όλων μας. Μέσα λοιπόν από αυτή τη ξενάγηση μπόρεσαν να κάνουν ένα ταξίδι 3000 ετών από τον Τρωικό πόλεμο μέχρι τις μέρες μας και να δουν πως φτάσαμε από τις φρυκτωρίες στα 3G κινητά. Στην φωτό που ακολουθεί οι μαθητές παρακολουθούν των τρόπο λειτουργίας του υδραυλικού τηλέγραφου στο μουσείο.

Η Γ λυκείου πήγε στο Λαύριο και επισκέφτηκε το μουσείο εκεί. Ας δούμε πως μας παρουσιάζει την επίσκεψη η κ. Σαββινίδου Υποδιευθύντρια του Λυκείου και φιλόλογος της Σχολής.

“Η πολιτιστική μας έξοδος από ανασκαφή στον αρχαιολογικό χώρο του Λαυρίου κατέληξε να είναι πειράματα με ορυκτά και πετρώματα λόγω καμωμάτων του καιρού. Μάθαμε όμως να ξεχωρίζουμε  πετρώματα, ορυκτά και μεταλλεύματα, Εντοπίσαμε μέσα από εργασίες που κάναμε όλοι μαθητές και καθηγητές την χρήση αυτών στην καθημερινή ζωή και διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν ορυκτά ακόμη και στα πιάτα που τρώμε, στα είδη υγιεινής, στην ταλκ, στην οδοντόκρεμα αλλά και τα μεταλλεύματα  βρίσκονται από τα σκάγια μέχρι και τους πυρηνικούς σταθμούς.

Από αρχαιολόγοι λοιπόν γεωλόγοι. Η γη του Λαυρίου μάς υποδέχτηκε όπως και να ΄χει  φιλόξενα.”

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν μπορείτε να δείτε τους μαθητές στο χώρο του μουσείου και πως, συζητάνε, ψάχνουν, παρατηρούν και κυρίως μαθαίνουν και όπως είπε και η κ Σαββινίδου … μαθητές και καθηγητές.

Βλέπετε λοιπόν ότι το ψάχνουμε λιγάκι. Όταν βγαίνουμε μια παιδαγωγική έξοδο έχουμε αιτία, αλλά και plan B που λένε για να αντιμετωπίσουμε τα απρόοπτα. Μόλις έχω πληροφόρηση από τις απισκέψεις των άλλων τμημάτων θα έχετε και εσείς.

Τη καλησπέρα μου.

Ήταν 1992, όταν τεσσάρων ετών καθηγητής σε σχολείο, συνόδευσα τη πρώτη μου πενθήμερη. Χθες γύρισα από την τελευταία μου πενθήμερη. Τι μεσολάβησε, εκτός από μια εικοσαετία; Πολλές πενθήμερες, δεν μπορώ να θυμηθώ, πρέπει να είναι ακόμα τέσσερις ή πέντε – δεν θυμάμαι σίγουρα.  Στη πρώτη εκδρομή, ήμουν απλός συνοδός με πολύ καλούς εκπαιδευτές, όπως η Κατερίνα και ο Μιχάλης. Στη τελευταία εκδρομή ήμουν αρχηγός, με μια καλή ομάδα συναδέλφων και 64 παιδιά… Στη πρώτη εκδρομή, όταν ο φιλόλογος και μέντορας μου στα εκπαιδευτικά, Γιώργος Χουρμέντης με ρώτησε, όταν περιχαρής του ανακοίνωσα ότι θα συνοδεψω “πενθήμερη” : “Πας ή σε στέλνουν” δεν κατάλαβα γιατί. (Γεια σου δάσκαλε,  “εκεί πάνω” που είσαι). Χθες μου έλεγε η “Μαρία” στο Fummicino : “Κύριε το έχετε συνειδητοποιήσει ότι είστε πέντε καθηγητές και έχετε  64 μαθητές, στους οποίους φυσιολογικά αντιστοιχούν 128 γονείς, ενώ εσείς οι πέντε, τους έχετε στην ευθύνη σας για πέντε μέρες και γυρνάτε σε ξένη χώρα (Ιταλία – Ρώμη). Εγώ θα είχα πάρα πολύ άγχος και θα ήμουν εντελώς “σκύλα” και δεν θα άφηνα κανένα να κουνηθεί. (Σχόλιο από άλλο παιδί δίπλα… : Άσε μην τον αγχώνεις τώρα!!!). Της εξήγησα ότι όλα αυτά είναι γνωστά από πριν τα ξεκινήσουμε.

Λοιπόν, τι είναι αυτό που κάνει πέντε καθηγητές να παίρνουν 60 – 70 παιδιά και να γυρνούν για πέντε μέρες την Ελλάδα, ή την Ευρώπη αδιαφορώντας για τους κινδύνους και την κούραση; Νομίζω ότι μπορείτε να το καταλάβετε βλέποντας την φωτογραφία που ακολουθεί :

Δείτε πόσα δυσαρεστημένα πρόσωπα βλέπετε σε αυτή τη φωτό… Μάλλον ελάχιστα αν σκεφτούμε ότι επί πέντε μέρες γράφαμε χιλιόμετρα σε όλη τη Ρώμη και υπάρχει πολύ μεγάλη σωματική κούραση.

Προσωπικά θεωρώ ότι η πενθήμερη εκδρομή, είναι μια μοναδική ευκαιρία εναλλακτικής εκπαίδευσης. (Εκπαίδευση αλλιώς όπως συνηθίζω να λέω).

Η συνύπαρξη μεταξύ των μαθητών, βοηθάει την κοινωνικοποίηση για αυτό και αρκετά συχνά βλέπουμε εντάσεις μεταξύ των μαθητών στις πενθήμερες, μια και οι πολλές ώρες μαζί αποκαλύπτουν πτυχές των συμμαθητών και φίλων τους που δεν φαντάζονταν. Το σημαντικό όμως είναι ότι σχεδόν πάντα, οι σχέσεις αποκαθίστανται. Δεν ξέρω αν το “κρατάνε” αλλά σίγουρα μαθαίνουν  να συζητάνε. Εκεί ο ρόλος ο δικός μας είναι του παρατηρητή και όχι του δικαστή. Έτσι, – μιλώντας για εμένα  – δηλώνω παρών, για να καταλάβουν ότι έχει γίνει αντιληπτή η “κρίση” και αφήνω τα πράγματα  να εξελιχθούν μόνα τους… Αν δεν φαίνεται, σε σύντομο χρόνο, να έρχεται ηρεμία, γίνονται μικροπαρεμβάσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν παίρνω θέση… Η παραπάνω εξέλιξη είναι σπάνια και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα έντασης, επέρχεται γαλήνη.

Μετά η αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης. Στο ξενοδοχείο, υπάρχουν και άλλοι ένοικοι,  οι οποίοι δεν συμμερίζονται την ανέμελη διάθεση των μαθητών. Έτσι μαθαίνουν να σέβονται τους “συγκάτοικους” του ξενοδοχείου. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι είναι απαραίτητο οι καθηγητές που συνοδεύουν να είναι σε εγρήγορση και να τους έχουν τονίσει τη συγκεκριμένη υποχρέωση. Είναι γνωστό ότι τα ξενοδοχεία που φιλοξενούν μαθητές έχουν μεγαλύτερο θόρυβο, μια και οι μετακινήσεις μεταξύ των δωματίων των μαθητών είναι πάρα πολύ συχνές και κοινές. Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι οφείλουμε σεβασμό στους ενοίκους που πρέπει να πάνε στη δουλειά τους αύριο το πρωί ή ήρθαν κουρασμένοι από κάποιο ταξίδι. Αυτά συνήθως είναι μακρινά για τους μαθητές, αλλά η συζήτηση με τους καθηγητές τους μπορεί να έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Μια καλή ιδέα είναι να είμαστε εκτός ξενοδοχείου μέχρι το απόγευμα, αποφεύγοντας με αυτό το τρόπο τις μεσημεριανές ώρες κοινής ησυχίας. Εμείς όσο μπορώ να θυμηθώ, τα έχουμε καταφέρει και αυτό οφείλεται κυρίως σε ειλικρινείς συζητήσεις μεταξύ μαθητών και καθηγητών. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Η ομάδα των συνοδών είναι σημαντικό να λειτουργεί συντονισμένα ώστε οι μαθητές να αισθάνονται ασφαλείς, κάτι που είναι σημαντικό κυρίως στα ταξίδια εξωτερικού.

Η οργάνωση και ο σχεδιασμός της εκδρομής είναι και αυτό ένα έμμεσο μάθημα. Βλέπουν έμπρακτα αν υπάρχει κάποια προχειρότητα, τα αποτελέσματά της, αν υπάρχει κάποια ολιγωρία, τα προβλήματα που πιθανόν να δημιουργηθούν. Αυτό βέβαια προκαλεί ένα παραπανίσιο άγχος στους συνοδούς. Γιατί πρέπει να προλάβουν και όχι να λύσουν τα προβλήματα. Εδώ η ομάδα των συνοδών είναι σημαντικός παράγων. Οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες με ένα καθηγητή αρχηγό σε μικρότερο αριθμό μαθητών. Έτσι η μετακίνηση, η καταμέτρηση και η πρόσβαση σε μουσεία είναι πολύ πιο εύκολη.

Εκτός όπως από τις προγραμματισμένες δραστηριότητες πρέπει να υπάρχει ευελιξία και συντονισμός για το απρόοπτο. Έτσι στην επίσκεψη μας στο Τίβολι, είδαμε τον καιρό να χαμηλώνει, και κόψαμε το μεσημεριανό φαγητό, για να πιέσουμε λίγο το χρόνο. Τους το ανακοινώσαμε σε μια στάση να φάνε “κάτι” μια και δεν θα είχαμε στάση για φαγητό. Πήγαμε στη Villa d’Este και μόλις που προλάβαμε να ολοκληρώσουμε την περιήγηση – με πολύ ψιλή βροχή – και φύγαμε. Δεν είχαμε στρίψει  τη γωνία – που λένε και μας έπιασε μια χιονοθύελλα φοβερή  – και με τις δύο έννοιες της έκφρασης – . Το επόμενο ήταν που θα μπορούσαμε να πάμε “τα παιδιά” μια και είχε παγωνιά και πολύ βροχή. Σίγουρα όχι ο καλύτερος συνδυασμός για βόλτα στη Ρώμη. Και η λύση ήταν… ένα εμπορικό κέντρο. Θα μου πείτε είναι λύση; Λύση ανάγκης ναι και σαφώς όχι αξιοθέατο. Αλλά είχε πολλά “προσόντα”. Τα βασικά είναι : ήταν στεγνό, ήταν ζεστό και είχε φαγητό για κάθε διάθεση και όρεξη. Άρα δεδομένων των συνθηκών ήταν καλό. Οι εκφράσεις τους στο τέλος έδειξε ότι ήταν καλή επιλογή. Κάποια παιδιά βρήκαν και την ευκαιρία να πάρουν τα δωράκια που ήθελαν για συγγενείς και φίλους.

Στο τέλος άφησα το κλασσικό. Να δούνε νέα μέρη και να επισκεφτούν μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους του χώρου που βρίσκονται.

Τελικά μια πενθήμερη είναι πολλά, πολλά περισσότερα από το να περάσεις κάποιες μέρες χωρίς διάβασμα ή να κάνεις όλα όσα δεν τολμάς να κάνεις με τους γονείς σου. Και οι καθηγητές έχουν πολλαπλό ρόλο. Μέσα από την συμπεριφορά τους δίνουν στους μαθητές τους πρακτικά μαθήματα σωστής συμπεριφοράς και διαχείρισης καταστάσεων και “κρίσεων”. Αν με ρωτήσετε αν θα ξαναπάω πενθήμερη, η απάντηση είναι ναι, αν και ακόμα δεν κατάφερα να ξεκουραστώ μια και στα τέσσερα βράδια, μάζεψα περίπου 12 ώρες ύπνο…  Γιατί ναι η πενθήμερη δεν είναι για να περνάει καλά ο καθηγητής και τα υπόλοιπα όπου βγάλουν. Είναι “εντεταλμένη υπηρεσία εκτός έδρας” με πολλές απαιτήσεις.

Την καλησπέρα μου…

Πολλές φορές έχει δημιουργηθεί η ανάγκη να δώσουμε στους μαθητές μας κάτι διαφορετικό και χρήσιμο. Ο λόγος είναι ότι η “παραδοσιακή εκπαίδευση” κουράζει τους μαθητές. Ψάχνουμε να βρόυμε το τρόπο να τους παρακινήσουμε και να τους κάνουμε συμμέτοχους στη διαδικασία της μάθησης.

Μια τέτοια διαδικασία που πολύ μου αρέσει και προσπαθώ να επαναλαμβάνω κάθε χρόνο, είναι ο περίπατος στη Πλάκα. Έχω γράψει και πέρυσι για αυτό και μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό άρθρο ΕΔΩ.

Φέτος το εμπλούτισα λίγο περισσότερο και έβαλα… το ναό του Πασειδώνα, τους στύλους του Ολυμπίου Διός και την Πύλη του Αδριανού.  Φαινομενικά άσχετα κομμάτια (κυρίως ο ναός του Πασειδώνα) αλλά προσπάθησα να τους βάλω λιγάκι στην “λογική” των Αρχαίων Ελλήνων με τις ισορροπίες ανάμεσα στους Θεούς και την πολιτική τους να τα έχουν με όλους καλά. Σχολιάστηκε το μέγεθος του ναού του Ολυμπίου Διός που ποτέ δεν τέλειωσε, το ότι ο ναός του Πασειδώνα τελείωσε πολύ πιο γρήγορα από τον Παρθενώνα μια και ήταν ο θεός των θαλασσών και η Αθήνα ήταν ναυτική δύναμη. Περπατήσαμε στην Αρεοπαγίτου, και μιλήσαμε για τις χορηγίες και την οδό Τριπόδων. Σχολιάσαμε τη σημασία τους, τόσο στην δημιουργία των έργων που παίζονταν στο Θέατρο του Διονύσου, όσο και στην μόρφωση των Αθηναίων, μια και δεν υπήρχε εισιτήριο για την παράσταση. Σχολιάσαμε την σημασία του Περιπάτου, για τους Αθηναίους και την σύνδεση της Αρχαίας αγοράς με το θέατρο του Διονύσου.

Φεύγοντας από το θέατρο, περάσαμε από το Ωδείο του Περικλέους, και μιλήσαμε για την ιστορία του Άγιου Γεωργίου του Αλεξανδρινού αλλά και για το γεγονός ότι ο Άγιος εμφανίζεται σαν Άραβας, διαφορετικός από ότι τον γνωρίζουμε με το άσπρο του άλογο. Ανεβήκαμε στα Αναφιώτικα, όπου σχολιάστηκε γιατί δημιουργήθηκαν, από ποιούς και πότε.  Ανεβαίνοντας στον εξώστη είδαμε όλη την Αθήνα.

Στην συνέχεια κατεβήκαμε προς την οικία Κλεάνθους, την οποία πρέπει να ομολογήσω ότι “τη χάσαμε” μια και περάσαμε την οδό Θόλου και δεν το πήρα χαμπάρι. Μετά φτάσαμε στην Ρωμαϊκή Αγορά και τους Αέρηδες όπου μιλήσαμε σχετικά και τέλος καταλήξαμε στην Πλατεία μπροστά από την Μητρόπολη, όπου μάθαμε την ιστορία της.  Μιλήσαμε και για το Μοναστηράκι και τον Ηριδανό.

Γιατί τα έγραψα τόσο αναλυτικά σήμερα; Ήθελα απλά να δείξω τον τρόπο που μπορεί κάποιος να οργανώσει μια τέτοια έξοδο. Απαιτείται άσκηση επί χάρτου αλλά και επι τόπου επίσκεψη. Ο περίπατος κράτησε 2 ώρες και φυσικά δεν ήταν και πολύ ενθουσιασμένοι με τον περίπατο… Υπήρχε μουρμούρα με το περπάτημα… αλλά αντέξανε.

Οι εργασίες που έπρεπε να παρουσιαστούν, δεν θα μπορούσα να τις χαρακτηρίσω σαν υποδείγματα ερευνητικής εργασίας, αλλά όλοι δουλέψανε, και στην ανάγνωση επι τόπου, των σημειώσεων, γενικά υπήρχε ενδιαφέρον στο κοινό.

Σαν ιδέα πάντως δεν είναι μοναδική… Είναι πολλά μέρη γύρω από κάθε σχολείο που οι μαθητές δεν ξέρουν τι είναι. Θα μπορούσαν με την κατάλληλη προετοιμασία, να μάθουν για τον χώρο που ζουν. Πως είπατε; Πατριδογνωσία; Ακριβώς. Πατριδογνωσία αλλά στο Λύκειο. Κάποτε στα σχολικά βιβλία, υπήρχε η πατριδογνωσία με εικόνες από βουνά του χωριού, την Εκκλησιά και άλλα τέτοια ειδυλλιακά και όμορφα. Η αλήθεια είναι ότι έχει περάσει πολυς χρόνος από τότε και σαφώς δεν ξέρω πια τι υπάρχει στα σχολικά βιβλία. Αλλά ξέρω ότι γύρω μας υπάρχουν πάρα πολλά μέρη που δεν ξέρουμε εμείς, πολύ περισσότερο οι μαθητές μας.

Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε…Για παράδειγμα στην Οργανική Χημεία της Β’ Λυκείου, τα θέματα γενικού ενδιαφέροντος δεν τα παρουσιάζω εγώ, αλλά οι μαθητές με την μορφή εργασίας. Η πρόκληση είναι να μη “αντιγράψουν” το σχολικό βιβλίο.  Έτσι για το πετρέλειο, η πρόκληση είναι να γράψουν κάτι διαφορετικό… και γράψανε. Γράψανε για την πολιτική σημασία του πετρελαίου, για την οικολογική σημασία και επικινδυνότητα του, για την εξάρτηση της καθημερινής ζωής και της οικονομίας από το πετρέλαιο. Έτσι εγώ έκανα μια μικρή εισαγωγή, με τα κύρια σημεία από το σχολικό βιβλίο και μετά αναλάβανε οι μαθητές, και τα είχε όλα, παρουσίαση, βίντεο κείμενο… τα πάντα. Το επόμενο θέμα είναι καυσαέρια και καταλύτες… αλλά το ζητούμενο – πάλι – είναι άλλο. Εναλλακτικοί κινητήρες, υβριδικά αυτοκίνητα, περιστροφικοί κινητήρες, ηλεκτρικοί κινητήρες. Πως να γίνει. Σε αυτό το κόσμο θα ζήσουν αυτοί οι σημερινοί μαθητές. Να μη ξέρουν τι είναι αυτά που βλέπουν ή χρησιμοποιούν; Πάλι θα κάνω μια μικρή αναφορά, σε αυτά που μάθαμε να χρησιμοποιούμε εμείς – δηλαδή τους κινητήρες εσωτερικής καύσης – και μετά πάλι ο λόγος στους μαθητές.

Για να δούμε τι άλλο μπορούμε να σκεφτούμε….

Ένας διαγωνισμός εργαστηριακών ασκήσεων… τι σας λέει σαν ιδέα; Αυτό δεν είναι δικό μας αλλά εμείς πήγαμε επισκέπτες και ειδαμε. Τι; Θα σας τα μεταφέρει – δικην δημοσιογράφου – η βιολόγος της Σχολής μας Βάλια Κορόζη…

Τα μεταφέρω “ως έχουν” :

“Πολύ συχνά έχουμε αναφερθεί  στη χαρά της δημιουργικής εκπαίδευσης,!!

Σήμερα 12 Οκτωβρίου 2012, στο Ε.Κ.Φ.Ε. Αιγάλεω, στο σχολικό συγκρότημα του 6^ου Γενικού Λυκείου Αιγάλεω  είχαμε την ευκαιρία να δούμε και τα αποτελέσματά της.

Η κ. Στεργιοπούλου και η κ. Κορόζη παρευρέθηκαν στους 7^ους Πανελλήνιους Αγώνες Κατασκευών και Πειραμάτων Φυσικών με θέμα : «Ξεπερνώντας τα σύνορα στη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών»

Η εκδήλωση οργανώθηκε  από το Εργαστηριακό Κέντρο Φυσικών Επιστημών (Ε.Κ.Φ.Ε.) Αιγάλεω και την Ελληνική Συντονιστική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «Οι Φυσικές Επιστήμες στο Προσκήνιο – Ευρώπη» (Science on Stage – Europe). Περιλαμβάνει έκθεση με 65 εργασίες από 45 ομάδες, αποτελούμενες από 188 μαθητές και 67 εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (κατασκευές, πειράματα, προσομοιώσεις, video, cd-rom, λογισμικά και θεατρικές παραστάσεις). Οι αγωνιζόμενοι προέρχονται από πολλές  πόλεις όλης της Ελλάδας.

Η εμπειρία ήταν πολύ συγκινητική και ενδιαφέρουσα αφού ήταν από εκείνες τις φορές που μικροί και μεγαλύτεροι μαθητές υποστήριζαν με ένα τεράστιο χαμόγελο και με μεγάλο πάθος τις δουλειές τους δίπλα στους πραγματικά περήφανους -και με το δίκιο τους -καθηγητές τους……

Για μία ακόμη φορά συνειδητοποιήσαμε ότι οι μαθητές μας είναι ικανοί να γίνονται μικροί επιστήμονες και ερευνητές αρκεί να έχουν τα αντίστοιχα ερεθίσματα  και ότι οι Φυσικές Επιστήμες δεν διδάσκονται μόνο αλλά «βιώνονται»!!!

Μακάρι να δίνουμε συνεχώς τέτοιες ευκαιρίες στους μαθητές μας …….”

Νομίζω ότι δεν έχω να συμπληρώσω κάτι στο παραπάνω κείμενο.

Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει κανείς….χμ!!! Υπομονή τα καλύτερα έρχονται. Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, μια μεγάλη ομάδα μαθητών μας παρακολουθεί την ταινία : “Ο Θεός αγαπά το χαβιάρι” γιατί την Τετάρτη θα έχουμε συζήτηση με το σκηνοθέτη στη Σχολή. Βλέπετε ότι τελικά υπάρχουν πολλές μορφές εκπαίδευσης… Θα έχετε ενημέρωση…

Μέχρι τότε… τη καλησπέρα μου.

Προχθές είχε γιορτή στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών. Ήταν η Βραδυά του Ερευνητή. Μια βραδυά όπου το ίδρυμα ήταν ανοικτό  στο κοινό και όλοι μπορούσαμε να δούμε πως λειτουργεί ένα ερευνητικό κέντρο.

Είπαμε τρεις συνάδελφοι…να ξεσηκώσουμε τα “παιδιά” Παρασκευή βράδυ να πάμε στο ΕΙΕ και να δούμε τις εκθέσεις. Εκεί παρατηρήσαμε ότι σε  κάποια παιδιά…”γυάλιζε”  το μάτι τους. Τους άρεσε η ιδέα…οπότε νάμαστε Παρασκευή στις 8.00 μπροστά στο Ίδρυμα. Και εκεί αποκαλύφθηκε όλη η μαγεία της νιότης. Η φυσική περιέργεια του να ρωτήσεις : Τι είναι αυτό, τι κάνει, πως έγινε, γιατί έγινε και όλες εκείνες οι ερωτήσεις που είναι φυσιολογικές σε κάθε νέο άνθρωπο και συνήθως καταπνίγονται στη καθημερινότητα του σχολείου. Και μια  και μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, μπορείτε να το δείτε στην έκφραση των παιδιών όταν ακούνε τον ομιλητή στο περίπτερο που είχε το αγωνιστικό αυτικινητο που έφτιαξαν οι μηχανολόγοι φοιτητές της Θεσσαλονίκης – αν κατάλαβα καλά..

Και μετά μπήκαμε στη βιβλιοθήκη και είδαμε τι σημαίνει βιβλιοθήκη ερευνητικού κέντρου. Εντυπωσιακή σε μέγεθος και όγκο βιβλίων. Χάρτινων βιβλίων γιατί υπήρχαν και τα άλλα τα ψηφιακά.  Αυτό το μάθαμε στο Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης. Και πήγαμε στα άδυτα του ΕΙΕ. Δύσκολα περιγράφεται αυτό που είδαμε. Η απλοϊκή θεώρηση ήταν μερικές ντουλάπες με κλιματισμό. Η ουσία όμως είναι ότι είδαμε τις κεντρικές “αποθήκες” της πληροφορίας και της γνώσης στην Ελλάδα. Με βάση το ξεναγό μας όλα τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, περνανε από το Εθνικό Ίδρυμα, πριν πάνε οπουδήποτε στο κόσμο. Αλλά και αντίστροφα. Και το ΕΙΕ φροντίζει να είναι παντα εκεί και να φροντίζει ώστε αυτή η επικονωνία να είναι πάντα διαθέσιμη. Στο “πόλεμο των γνώσεων” ανάμεσα στα ιδρύματα η πληροφορία πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμη και δεν πρέπει για κανένα λόγο να διακόπτεται.

Και πάλι μια φωτό από την επίσκεψη…

Ο χώρος σίγουρα είχε πολλά να δεις και όπως και να το πούμε ένα απόγευμα είναι λίγο. Μας δόθηκε η ευκαιρία και μπήκαμε και σε ερευνητικά εργαστήρια βιολογίας. Όπου μας ξενάγησαν στους βασικούς μηχανισμούς της έρευνας… μια και δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να καταλάβουμε περισσότερα. Μπορείτε να δείτε και πάλι μια φωτό.

Στη συνέχεια η ομάδα ενισχύθηκε με την τρίτη Λυκείου. Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να επαναλάβουμε την ξενάγηση και έτσι αρκεστήκαμε σε κάποια πειράματα υπεραγωγιμότητας με υπεραγώγιμους μαγνήτες και ένα τραινάκι να κινείται πάνω σε μαγνητικό πεδίο, χωρίς τριβές (κυριολεκτικά) και να παίρνει ώθηση από ένα μικρό σπρώξιμο με το χέρι μας. Αυτό ήταν αρκετό να αρχίσει να κινείται “ασταμάτητα” μέχρι να ζεσταθεί. Εντυπωσιακό. Και η ομάδα όλη σχεδόν… παρακολουθεί.

Είναι μάλλον βέβαιο ότι αυτή τη Παρασκευή βράδυ θα τη θυμούνται τα παιδιά που ήρθαν. Σίγουρα τους έδωσε ερεθίσματα, για την έρευνα, για το πως γίνεται, που γίνεται και τι σημαίνει. Ίσως τους δημιούργησε και την επιθυμία να βρεθούν κάποτε και αυτοί σε εκείνα τα εργαστήρια.

Η δική μου άποψη είναι πως άξιζε κάθε λεπτό της Παρασκευής αυτή η επίσκεψη. Και αν μπορώ να ερμηνεύσω τις συμπεριφορές των παιδιών πρέπει να το ευχαριστήθηκαν και αυτά.  Την εκδήλωση τη μάθαμε τυχαία μέσα από προσωπικά κανάλια επικοινωνίας. Και δεν μπορώ να σκεφτώ πόσο καλό θα ήταν να είχαν αυτή τη δυνατότητα και άλλοι μαθητές. Καλό θα ήταν λοιπόν τέτοιες εκδηλώσεις να γίνονται ευρύτερα γνωστές. Πάντως απ΄ότι κατάλαβα γίνεται κάθε χρόνο, οπότε όσοι το χάσατε φέτος…κρατείστε μια σημείωση για του χρόνου.

Για μια ακόμα φορά γίνεται – τουλάχιστον για εμένα αλλά και τις δύο συναδέλφους που είμασταν μαζί – ότι η εκπαιδευση δεν γίνεται μόνο μέσα στη τάξη. Υπάρχουν πολλοί τρόποι.

Τη καλησπέρα μου…

Η σχολική χρονιά τελειώνει. Το τέλος της είναι ήδη ορατό. Με βάση το ημερολόγιο σε 15 μέρες, με βάση την πραγματικότητα…σε οκτώ μέρες. Οι επερχόμενες εκλογές, έφεραν το τέλος ακόμα πιο κοντά.  Σήμερα λοιπόν με εχει πιάσει μια διάθεση, να αναπολήσω ότι έκανα τη χρονιά που πέρασε και με ποιο τρόπο, μπόρεσα να δώσω στους μαθητές μου το κάτι διαφορετικό αλλά ταυτόχρονα χρήσιμο . Κάτι που ξεφεύγει λίγο από τα σφικτά αναλυτικά προγράμματα, αλλά ταυτόχρονα μέσα στη πραγματικότητα.

Βολευτείτε λοιπόν στη πολυθρόνα σας και διαβάστε αλλά κυρίως… δώστε μου τη γνώμη σας, γιατί σίγουρα η γνώμη σας μετράει… (που έλεγε και ένα σλόγκαν κάποτε…).

Το πρώτο και πολύ σημαντικό που έκανα φέτος είναι αυτό το blog και η δημοσιογραφική ομάδα της τάξης. Τρεις κοπελιές που μπόρεσαν και πήραν συνεντεύξεις από όλους μας στο τμήμα. Έτσι για να γνωριστούμε. Δεν είναι εύκολο ξέρετε… να μιλάς σε όλους για τον εαυτό σου. Όμως το κάναμε και μπορείτε να ακούσετε τις συνεντεύξεις αυτές μια και είναι αναρτημένες στο δεξί περιθώριο του blog.

Το δεύτερο είναι ένα κανάλι της σχολής στο YOU TUBE : το κανάλι λέγεται LFHEDGR και εκεί αναρτώνται τα βίντεο από τις σχολικές δραστηριότητες. Εκεί μπορείτε να δείτε βίντεο από τη μουσική βραδιά, από το θέατρο στα Γαλλικά, από το Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη… αλλά και πολλά άλλα. Στο προσωπικό μου κανάλι που λέγεται manaliss υπάρχουν περίπου 100 και εκπαιδευτικά βίντεο με ειδικά θέματα πάνω στη χημεία του Λυκείου. Μικρά θέματα των 10 λεπτών με αφήγηση και εικόνα, που – όπως πιστεύω – βοηθάνε τους μαθητές να καταλάβουν αυτά τα θέματα και να τα όσες φορές θέλουν. Πολλά από αυτά τα βίντεο δημιουργήθηκαν φέτος. Η συγκεκριμένη σειρά θα αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο.

Ακολούθησαν οι παιδαγωγικές έξοδοι… Δύο τον αριθμό. Η μία ήταν “Η εκδρομή της Πλάκας” που κάθε άλλο παρά της πλάκας ήταν. Το κάναμε σαν μια μικρή ερευνηική εργασία με συγκεκριμένα ερωτήματα για διερεύνηση με αποτέλεσμα να ανακαλύψουν πολλά καινούργια πράγματα που ήταν στα πόδια τους. Με την ευτυχή κατάληξη του “σουβλακίσματος” με την λήξη του περιπάτου στα στενά της Πλάκας (ποιος είπε ότι το σουβλάκι έχει ώρα…), έφυγαν πλήρεις εμπειριών και δεδομένων.  Η άλλη ήταν στον FLASH RADIO… ( σε τρεις συνέχειες έχει καταγραφεί αυτή η επίσκεψη). Μια άλλου τύπου παιδαγωγική έξοδος όπου η δημοσιογραφική ομάδα “έδωσε ρέστα” παίρνοντας συνέντευξη από τους δημοσιογράφους. Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά στις εγγραφές για την εκδρομή. Γενικά οι παιδαγωγικές έξοδοι πρέπεινα έχουν ένα σχεδιασμό και στόχο. Να εμπεριέχουν και μια δόση πρόκλησης… για το κάτι διαφορετικό… Άρα, όταν είναι να πάτε κάπου…μπορεί να είναι και το παρκάκι της γειτονιάς σας, αρκεί να τους βάλετε να καταγράψουν πχ τους δρομους και να βρουν γιατί λέγονται έτσι…Ένα απλό παράδειγμα, εμπλοκής των μαθητών.

Μετά ήταν το συνέδριο…Εδώ η συμμετοχή μου ήταν μικρή – οφείλω να ομολογήσω – μια και την ιδέα και το μεγαλύτερο μέρος της υλοποίησης αναλάβανε οι συνάδελφοι βιολόγοι, κ. Κορόζη και κ. Καραβιώτη. Η δική μου η συμμετοχή ήταν κυρίως στην τεχνική υποστήριξη αλλά…γλυκάθηκα και του χρόνου θα τα ξεσηκώσω τα παιδάκια στο τμήμα το οποίο θα έιμαι υπέυθυνος για να “κατεβάσουμε ομάδα”. Γιατί κυριές και κύριοι συνάδελφοι, κακά τα ψέμματα…αν εμείς δεν είμαστε ενθουσιασμένοι…δεν πρόκειται να ενθουσιάσουμε κανένα. Αν εμείς δεν τρέξουμε πρώτοι, κανένας δεν θα μας ακολουθήσει. Απλό είναι…Κρατείστε το λοιπόν : ACSTAC 2013 θα λέγεται. Προς το παρόν δείτε το περυσινό… Η εμπειρία ήταν μοναδική για όλους μας – και το εννοώ το “όλους μας”. Μπορείτε να δείτε όλη την εργασία, ότι έγινε και όλες τις εργασίες…στο site που δημιουργήθηκε ακριβώς για αυτό το λόγο…

(Για όποιον ενδιαφέρεται η δημιουργία site στα GOOGLE sites είναι υπόθεση δύο λεπτών η δημιουργία τους και μετά είναι το γέμισμα…Και είναι και δωρεάν… Αυτο το λέω γιατί είναι πολύ όμορφο για τους μαθητές μας να βλέπουν τις εργασίες τους δημοσιευμένες…)

Για να καταλάβετε τι εννοώ…να σας βγάλω μια βόλτα στα site που έχουν φτιαχτεί με αφορμές εργασίες. Το συνέδριο της Θεσσαλονίκης το είδατε ήδη.

Πέρυσι έγινε μια εργασία με θέμα την μεγάλη Ελλάδα και τη γεωλογία της Σικελίας. Το site μπορείτε να το δείτε εδώ. Μια πρώτη προσπάθεια για δημιουργία site με αφορμή τις εργασίες. Υπάρχουν αρκετές εγγραφές σχετικά με το συγκεκριμένο πρόγραμμα και τη επίσκεψη.

Φέτος το αντίστοιχο πρόγραμμα είχε σαν θέμα το “Ανθρώπινο Σώμα στη Βιολογία και τη Τέχνη” και τελικό στόχο τη Φλωρεντία. Μια εκπαιδευτική εκδρομή που ήταν ένα τεράστιο σχολείο τεσσαρων ημερών. Πληροφορίες και εμπειρίες μοναδικές για όλους.  Η εργασία δεν έχει ολοκληρωθεί μια και μένει να παρουσιαστούν οι εργασίες στο κοινό και αυτό θα γίνει στις 16 Μαΐου.

Οι Ερευνητικές Εργασίες της Α’ λυκείου, ολοκληρώθηκαν και προυσιάστηκαν στο κοινό την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου του 2012. Όλο το υλικό βρίσκεται ήδη αναρτημένο στο σχετικό site. Αλλά δεν σταματήσαμε εκεί. Επισκεφτήκαμε τα Εκπαιδευτήρια ΔΟΥΚΑ σε μια ημερίδα που οργάνωσαν για τις Ερευνητικές Εργασίες και παρουσιάσαμε τις δικές μας εμπειρίες και ταυτόχρονα μαζέψαμε καινούργιες από τα άλλα σχολεία που συμμετείχαν. Υπήρξαν και άλλες δραστηριότητες σχετικά με τις Ερευντηικές Εργασίες αλλά είναι ακόμα σε εξέλιξη, οπότε υπομονή… σίγουρα θα υπάρξει και άλλη εγγραφή.  Τώρα πηγαίνουμε ολοταχώς προς το τέλος του δεύτερου τετραμήνου. Η πρόθεση είναι να έχουμε πάλι τη παρουσίαση των εργασιών και το αντίστοιχο site.

Οι μαθητικοί διαγωνισμοί είναι μια άλλη μαθητική διαδικασία…αλλιώς. Τρέξανε αρκετοί φέτος…να σας αναφέρω μερικούς…

Ο διαγωνισμός Βιολογίας όπου διακρίθηκε η Αλεξάνδρα αλλά και όλοι οι άλλοι διαγωνισμοί για μαθητές. Από τη Μαθηματική Εταιρεία, την Ένωση Ελληνων Χημικών, την Ένωση Ελληνων Φυσικών… όλοι αυτοί οι ιδαγωνισμοί είναι μια καλή αφορμή για κάποιους μαθητές με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα να διαγωνισθούν και γιατί όχι… να διακριθούν.  Από εμάς αυτό που χρειάζεται είναι να παρακολουθούμε τις εγκυκλίους και να φροντίζουμε έγκαιρα να ενημερώνουμε τους μαθητές. Έτσι αυτή τη περίοδο τρέχει ένας διαγωνισμός σκίτσου για μαθητές…και ήδη δυο μαθήτριες μας είναι μέσα στις συμμετοχές. Ένας άλλος διαγωνισμός είναι το U4ENERGY που έγραψα στη τελευταία εγγραφή. Δεν θα πάρουμε μέρος στον επίσημο φορέα που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά θα τον κάνουμε εσωτερικό διαγωνισμό αφίσας.  Και σήμερα τα δύο τμήματα δουλεύανε στη βιβλιοθήκη…Ξέρετε αυτές που δεν χρειάζονται και κλείνουν η μία μετά την άλλη.  Δείτε τι εννοώ…

Βλέπετε τον ρόλο των βιβλιοθηκών και του χώρου συνεργασίας. Έτσι για να βλέπουμε αν τελικά οι βιβλιοθήκες χρειάζονται ή όχι…Είναι κρίμα όλες οι βιβλιοθήκες που έχουν οργανωθεί σε πολλά σχολεία, να μαραζώνουν και να ερημώνουν. Τέλος πάντων. Η συμμετοχή σε ένα διαγωνισμό είναι πολλαπλά σχολείο.

Έπειτα υπάρχουν οι εσωτερικοί διαγωνισμοί. Έχω ήδη γράψει για το διαγωνισμό διηγήματος που τρέχει. Έχουν κατατεθεί τα έργα, και μένει η αξιολόγηση, η οποία θα τελειώσει σύντομα. Είχα επίσης μιλήσει για τον διαγωνισμό αφίσας που έτρεχε παλιότερα…

Κάπου πρέπει να σταματήσω…Γιατί τα έγραψα όλα αυτά…Είναι μια μορφή απολογισμού όλων εκείνων των διαδικασιών που έγιναν γύρω από τους μαθητές με σκοπό να μάθουν πράγματα, να ανακαλύψουν, να εκτιμηθεί η δουλειά τους και να δημοσιευθεί. Όλα αυτά από ότι μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης. Οι μαθητές όταν τους δωθούν τα κατάλληλα κίνητρα και ερεθίσματα, δίνουν το καλύτερο εαυτό τους. Αλλά και εμείς πρέπει να έχουμε τη διάθεση να βοηθήσουμε, να σχεδιάσουμε, να ψάξουμε, να ασχοληθούμε. Όλα αυτά σίγουρα δίνουν μια εκπαίδευση αλλιώς. Διαφορετική, δημιουργική, πρωτότυπη…Μια εκπαίδευση που αργότερα θα θυμούνται οι μαθητές.

Σε κάποια επόμενη φάση θα αναφερθώ στις δραστηριότητες της χρονιάς που είναι πιο κοντά στη τυπική μορφή της εκπαίδευσης, που είναι πιο κοντά στο αναλυτικό πρόγραμμα και στο κλασσικό μάθημα.

Τη καλησπέρα μου… και μη ξεχνάτε. Περιμένω τα σχόλια σας και τις ιδέες σας.

Μετά από μια πολυήμερη περιήγηση στο διαδίκτυο και λόγω της απουσίας μου στη Θεσσαλονίκη ( θα έχετε ανταπόκριση μια και το τμήμα εκπροσωπήθηκε με δύο εργασίες ) έφτασε επιτέλους και είναι εδώ μπροστά σας μια ανταπόκριση από την Ειρήνη. Απλή, ξεκάθαρη, χωρίς μασημένα λόγια και δήθεν. Απολαύστε την

” ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ Ρ/Σ FLASH
Eντυπώσεις …

Όταν μας ανακοινώθηκε  η προγραμματισμένη επίσκεψη μας στον ραδιοφωνικό σταθμό FLASH δεν νομίζω πως κανένας από εμάς θα μπορούσε να προβλέψει την επιτυχία της. Όλοι πάνω κάτω ήμασταν ικανοποιημένοι με την μια μέρα χωρίς σχολείο και τα υπόλοιπα αποτελούσαν για μας απλά ψιλά γράμματα  σε όρους συμβολαίου. Πολλές φορές όμως αυτά τα γράμματα είναι που έχουν σημασία και μπορούν να  φέρουν τα πάνω κάτω. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της επίσκεψης μας.

Η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε κάτι σκοτεινό! Επηρεασμένοι από όσα λέγονται για το επάγγελμα του δημοσιογράφου αλλά και όσα βλέπουμε μόνοι μας σήμερα, οι περισσότεροι έχουμε χωρίσει, άτυπα, τους δημοσιογράφους στο μυαλό μας σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που ασχολούνται με τα πολιτικά δρώμενα μεν, αλλά άκρως πολιτικοποιημένοι, συμφεροντολόγοι και διεφθαρμένοι, και στους «δημοσιογράφους»(κρατήστε τα εισαγωγικά) που κάνουν  ρεπορτάζ γύρω από φλέγοντα ζητήματα όπως «Όλη η αλήθεια για το διαζύγιο Μενεγάκη-Λάτσιου». Έτσι τους δημοσιογράφους που επρόκειτο να συναντήσουμε τους είχαμε κατατάξει στην πρώτη κατηγορία οπότε τους φανταζόμασταν κάπως έτσι.. Αγχωμένους, κοστουμαρισμένους τύπους με γυαλιά και ένα πάκο χαρτιά στον ώμο να τρέχουν αλαφιασμένοι μέσα στους διαδρόμους ρουφηγμένοι στο άγχος της δουλειάς τους. Ίσως όλα αυτά να ακούγονται λίγο παιδιάστικα όμως αυτές ήταν οι σκέψεις μας που όμως ευτυχώς αναιρέθηκαν κατευθείαν με την άφιξη μας στον σταθμό.

Μόλις φτάσαμε  στον ραδιοφωνικό σταθμό μας περίμεναν ο κ.Ηλίας Παπανικολόπουλος, υπεύθυνος διευθυντής του σταθμού και ο κ.Κωστής Παράς , μέλος της δημοσιογραφικής ομάδας του FLASH. Στην αρχή η επίσκεψη μας άρχισε με συζήτηση και οι δύο κύριοι μας κέρδισαν αμέσως  με την ζεστασιά και την αυθεντικότητα τους.

Αυτό που εκτιμήσαμε είναι ότι δεν επιχείρησαν με σοβαροφάνειες να μας προσεγγίσουν χρησιμοποιώντας κάποια επίσημη ξύλινη γλώσσα ώστε να προβάλουν «την σκληρή  δουλειά και  την μεγάλη προσφορά τους στην ενημέρωση…» Ήταν άνθρωποι αληθινοί , καθημερινοί που μίλησαν στην γλώσσα μας και προσπάθησαν να μας καταλάβουν και να μας προσεγγίσουν με αληθινό ενδιαφέρον. Αυτό μετρούσε.

Στην συνέχεια ύστερα από την πρώτη συζήτηση γνωριμίας μας , περιηγηθήκαμε ανά  ομάδες στους βασικούς χώρους του σταθμού. Στο στούντιο παραγωγής, όπου είχαμε και την δυνατότητα να παρακολουθήσουμε από κοντά πώς στήνεται για να βγει στον αέρα  μια ραδιοφωνική εκπομπή και τι κρύβεται πίσω από τις ευχάριστες φωνές που ακούμε στο ραδιόφωνο .Ύστερα επισκεφτήκαμε την αίθουσα σύνταξης αλλά πριν από αυτό είχαμε την δυνατότητα να ηχογραφήσουμε και την δική μας εκπομπή ως τάξη. Αυτό νομίζω ήταν  και το πιο συναρπαστικό κομμάτι  της υπόθεσης. Μπήκαμε μέσα στο στούντιο, επιλέξαμε τα τραγούδια που μας άρεσαν και αυτή τη φορά εμείς βάζαμε τους όρους του παιχνιδιού. Μάλιστα είχαμε την δυνατότητα να μιλήσουμε και με τον ιδιοκτήτη του FLASH ,τον κ. Κυριακίδη ο οποίος μας δήλωσε ότι όλοι όσοι θέλουμε να ασχοληθούμε με την δημοσιογραφία στο μέλλον  είμαστε καλοδεχούμενοι στον σταθμό (η συγκεκριμένη δήλωση έχει καταγραφεί ως ηχητικό  ντοκουμέντο και έχει ανέβει στο διαδίκτυο. Ως μέλλουσα δημοσιογράφος είμαι διατεθειμένη να του την υπενθυμίσω σε λίγα χρόνια αν ποτέ την ξεχάσει …..).
Φεύγοντας, κάναμε πάλι μια στάση στο στούντιο παραγωγής την ώρα που ο γοητευτικότατος (νομίζω πως τα κορίτσια του Ε1 ξέρουν πολύ καλά για τι μιλάω), Σπύρος Χαριτάτος έκανε την εκπομπή του. Βγήκαμε και στον αέρα! Δηλαδή εγώ μίλησα ως η ξανθιά Ειρήνη που έγινα από άκρη σε άκρη γνωστή σε όλο το ραδιοφωνικό σταθμό ως η ξανθιά μαθήτρια και είχα την τιμητική μου. Απορώ αν βάψω τα μαλλιά μου στο φυσικό τους καστανό  θα με δέχονται για δουλειά η όχι; Φοβάμαι να το  επιχειρήσω μήπως και καταλήξω απλώς μια άνεργη καστανή.

Εντυπώσεις ; Μιλώντας για το μεγαλύτερο μέρος της τάξης πολύ θετικές. Για να είμαστε ειλικρινείς μια μεγάλη αλήθεια που πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίσουν οι καθηγητές είναι πως όσο ενδιαφέροντα και να είναι όλα τα μουσεία και τα αξιοθέατα  που επισκεπτόμαστε με το σχολείο, η ορθοστασία, η πολυλογία-από μια συνήθως αντιπαθητική ξεναγό -και η βαβούρα, μας την δίνουν στα νεύρα!!! Εμάς το μόνο που μας αρέσει είναι ότι χάνουμε μάθημα και αυτό είναι όλο. Όμως αυτή τη φορά ήταν μια από τις λίγες εκδρομές που μας τράβηξε το ενδιαφέρον. Περάσαμε καλά και αυτό αποτυπώθηκε στις συζητήσεις στον γυρισμό όταν αντί για συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων, κουβεντιάζαμε για όλα όσα είχαμε δει και ακούσει. Επιπλέον αν και το ποσοστό ήταν πολύ χαμηλό ως μηδαμινό όσον αφορά τους επίδοξους δημοσιογράφους της τάξης μας,  από ότι πήρε το αυτί μου υπήρξε κάποια αύξηση και κάποιοι άλλοι άρχισαν να το σκέφτονται….Αυτές είναι οι εκδρομές που μας αρέσουν, που μας μαθαίνουν πράγματα ουσιαστικά και όχι απλά ιστορικές πληροφορίες για ένα άγαλμα που θα ξεχάσουμε μόλις περάσουμε στο επόμενο έκθεμα. Όλη η ομάδα του FLASH εξάλλου μας δήλωσε πως περιμένει την επόμενη μας επίσκεψη και ελπίζουμε αυτό να γίνει πραγματικότητα(κατά προτίμηση την ώρα του κύριου Χαριτάτου ).

Όπως λέει και ο κύριος Αλισαβάκης: Την καλησπέρα μου…

Ειρηνη”

Είναι φανερό ότι εγώ δεν έχω κάτι να συμπληρώσω. Απλά να δηλώσω ότι μόλις βρω λίγο χρόνο, θα σας γράψω ανταπόκριση από την επίσκεψη μας στο συνέδριο του ACSTAC μια και δύο ομάδες από το τμήμα μας συμμετείχαν με παρουσιάσεις εργασιών…

Υπομονή και φυσικά…τη καλησπέρα μου

αλλά μάλλον εδώ είναι το τέλος.

Αλήθεια έχετε βρεθεί μπροστά από μικρόφωνα, να σας παίρνουν συνέντευξη; Έχει μια γερή δόση άγχους… Πολύ περισσότερο όταν ξέρεις ότι όσα πεις… θα ξεφύγουν από τα όρια της συζήτησης και θα πιάσον τα όρια της Ελλάδας.  Είπαμε μου έτυχε και η αλήθεια είναι ότι αισθάνθηκα κάπως περίεργα. Αλλά εμείς ξεπεράσαμε τα όρια. Πήραμε συνέντευξη από τους δημοσιογράφους. Έτσι η δημοσιογραφική όμάδα, έβαλε απέναντι στο κασσετόφωνο τον Αργύρη Κωστάκη, δημοσιογράφο στον FLASH, και τον ρώτησαν, γιατί κάνει την δουλειά που κάνει, και του βάλανε δύσκολα…

Θέλετε να ακούσετε τι είπε, ακούστε εδώ…

Συνεντευξη από τον Αργύρη Κωστάκη

Αλλά τελικά ακόμα δεν τελειώσαμε…Έχουμε ακόμα μια ανταπόκριση που περιμένουμε να έρθει. Ήρθε αλλά δεν μόρεσα να την διαβάσω…Υπομονή.

Προς το παρόν σταματάμε.

Τη καλησπέρα μου…

…Όπως την είδα εγώ…Γιατί; Γιατί θα ακολουθήσουν και άλλες εγγραφές που θα περιγράφουν πως είδαν οι μαθητές την έξοδο, και θα υπάρξουν και συνεντεύξεις.

Ας τα πάρουμε από την αρχή…

Δυο φορές το χρόνο κάνουμε παιδαγωγικές εξόδους. Η προσπάθεια μας είναι να βρεθούν οι μαθητές σε χώρους που δεν θα μπορούσαν να βρεθούν ιδιωτικά και να ενημερωθούν για πράγματα, τα οποία δύσκολα θα μπορούσαν να μάθουν μόνοι τους. Σε αυτή τη λογική κινήθηκε και η πρώτη παιδαγωγική έξοδος όπου επισκεφτήκαμε τα Αναφιώτικα, περιοχή της Αθήνας, “μέσα στα πόδια μας” που κανείς δεν έχει ασχοληθεί.

Η σημερινή δέυτερη έξοδος είχε “στόχο” τον ραδιοσταθμό FLASH 96. Ο λόγος, είναι ένας σταθμός τόσο ενημερωτικός όσο και ψυχαγωγικός. Έχει υλικό για τον νέο που θα ήθελε να σχοληθεί με τη δημοσιογραφία, όσο και για τον νέο που του αρέσει απλά να βάζει μουσική.

Βρεθήκαμε λοιπόν στο σταθμό γύρω στις 9.15 όπου μας περίμενε ο δημοσιογράφος Κωστής Παράς. Μας υποδέχτηκε με κάποιες βασικές πληροφορίες για το σταθμό, και την ιστορία του και πολύ σύντομα μαζί μας ήταν και ο διευθυντής του σταθμού Ηλίας Παπανικολόπουλος.

Η όλη ατμόσφαιρα ήταν οικεία και άνετη και πολύ σύντομα η αρχική αμηχανία αντικαταστάθηκε από μια άνεση και μια χαλαρή διάθεση, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις για πολλά θέματα γύρω από τη δημοσιογραφία. Μπορώ να πω, χωρίς υπερβολή ότι επί δύο ώρες ο σταθμός βρισκόταν “υπό κατάληψη” μια και παντού ήταν οι μαθητές, πότε συζητώντας μεταξύ τους και πότε με το κ. Παρά ή τον κ. Παπανικολόπουλο, ρωτώντας, αναλύοντας, ψάχνοντας, και δημιουργώντας – κατά τη γνώμη μου – ένα ζουζούνισμα μέσα σε όλο το σταθμό. Δεν ξέρω κατά πόσο ήταν προετοιμασμένοι για αυτή την εξέλιξη, πάντως δείξανε να ανταπεξέρχονται πολύ καλά.

Όλοι περάσανε από παντού – σχεδόν. Το στούντιο ηχογράφησης δυστυχώς έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για δουλειά, οπότε μια ομάδα που ήταν στην αίθουσα σύνταξης, τελικά δεν είχε τη δυνατότητα να βρεθεί στο στούντιο.

Μέσα στο στούντιο, με τη βοήθεια του ηχολήπτη Σπύρου Ηλιάδη, μπορέσαμε να κάνουμε μια συζήτηση για την δημοσιογραφία και σε κάποια στιγμή μπορέσαμε με τη βοήθεια της τεχνολογίας, να βάλουμε και κάποιες ερωτήσεις στο κύριο Κυριακίδη, ιδιοκτήτη του σταθμού.

Στη συνέχεια περάσαμε στην αίθουσα σύνταξης, όπου ο κ. Παράς με το κ. Αργύρη Κωστάκη μας είπαν τον τρόπο με τον οποίο επιλέγονται και διασταυρώνονται οι ειδήσεις. Μια συζήτηση ειλικρινής και με καίρια ερωτήματα.  Οι μαθητές δεν ξεκολλάγανε. Ταυτόχρονα ομάδες μαθητών μπαίνανε στο στούντιο κατά την διάρκεια της εκπομπής – ενώ ήταν στον αέρα – και ζούσαν από πρώτο χέρι… την αίσθηση της εκπομπής. Στο τελευταίο είπα να μπω και εγώ να δω πως είναι..και βρέθηκα συνεντευξιαζόμενος, μια και  ο Σπύρος Χαριτάτος ήθελε να ρωτήσει τον συνοδό καθηγητή ορισμένα πράγματα…και  έτσι βράθηκα από παρατηρητής και θεατής, ενεργός συνετευξιαζόμενος, μπροστά από ένα μικρόφωνο, που με έβγαζε σε όλο το κόσμο…Περίεργη αίσθηση πρεπει να ομολογήσω. Αν το σκεφτείς σε πιάνει πανικός. Δεν το σκέφτηκα. Προσπάθησα να συγκεντρωθώ στις ερωτήσεις που δέχτηκα. Αυτοί που με ακούγαν από έξω (δεν ήταν όλα τα παιδιά μέσα στο στούντιο) μου είπαν ότι “ακουγόμουν” μια χαρά. Η αλήθεια είναι ότι όταν βγήκα τα μισά τα είχα κάνει delete από το άγχος. Αλλά κρατήθηκα και δεν το έδειξα…Ναιιιι!!! κράτησα χαρακτήρα. Ζήτησα αντίγραφοτης εκπομπής για να δω τι με ρώτησαν και τι είπα…Τέτοιος πανικός λέμε. Πάντως μόλις το πάρω θα το ακούσετε και εσείς…για να μου πείτε και τη γνώμη σας.

Η καλύτερη ανταπόδοση ήταν, φεύγοντας τα γελαστά πρόσωπα των παιδιών. Η ικανοποίηση ότι σήμερα, είδαν και μάθανε πράγματα, που δύσκολα θα μάθαιναν. Είδαν από μέσα πράγματα που αλλιώς δεν θα έβλεπαν. Μίλησαν, ρώτησαν είδαν, γενικά θα έλεγα έζησαν.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σίγουρα, σε όλους μέσα στο σταθμό, που σήμερα τους δώσαμε μια άλλη εικόνα. Δεν ξέρω πόσες φορές τους έχει ξανατύχει να πρέπει να παραμερίσει κόσμος για να φτάσει μια είδηση από την αίθουσα σύνταξης στο στούντιο. Ούτε η στάθμη θορύβου στους διαδρόμους να ήταν τόση μεγάλη. Να σας δείξω και μερικές φωτό   από το στούντιο και την αίθουσα σύνταξης…

Ο κ. Παράς και ο κ. Παπανικολόπουλος μιλάνε στους μαθητές κατά την επίσκεψη στον FLASH 961

Μέσα στο στούντιο με τον κ. Παπανικολόπουλο και τον κ. Ηλιάδη (μόνο τα χέρια του φαίνονται)

Όπως γίνεται συνήθως, οι τεχνικοί ήχου είναι αυτοί που χωρίς αυτούς δεν γίνεται εκπομπή, αλλά  δεν “φαίνονται”.

Στην αίθουσα σύνταξης με τον κ. Παρά.

Να σας δώσω και τα δύο ηχητικά ντοκουμέντα από το στούντιο.

Η αρχική συζήτηση με τον κ. Παπανικολόπουλο.ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ 01 15-02

Ακολουθεί η συζήτηση με τον κ. Κυριακίδη. ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ 02 15-02

Δεν έχουμε τελειώσει όμως… περιμένω την συνέντευξή μου αλλά και την συνέντευξη που πήραμε από τον Αργύρη Κωστάκη.  Επίσης μου υποσχέθηκαν ανταπόκριση οι ίδιοι οι μαθητές. Υπομονή λοιπόν.

Τη καλησπέρα μου.