Το μόνο υλικό που ξεπερνά τη σκληρότητα του διαμαντιού είναι μια μορφή του ίδιου που προκύπτει μετά από μια διαδικασία δύο σταδίων: αρχικά αποτίθεται ένα νέο στρώμα διαμαντιού σε ένα ήδη υπάρχον (από άτομα άνθρακα προερχόμενα από τη θερμική αποσύνθεση μεθανίου) και ακολούθως η επιφάνεια αποκόπτεται σε μικρά κομμάτια που υποβάλλονται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία και πίεση. Οι συνθήκες αυτές επιτρέπουν κάποιες μικρές αλλαγές στις θέσεις των ατόμων που καθιστούν τα διαμάντια σκληρότερα έως και κατά 50% σε σχέση με τα φυσικά ή τα «κανονικά» συνθετικά διαμάντια.  Αυτά συμβαίνουν σε συνηθισμένη θερμοκρασία δωματίου. Όμως η σκληρότητα του διαμαντιού ελαττώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας, ούτως ώστε σε θερμοκρασία 1100 ^οC το καρβίδιο του βορίου να παίρνει τα πρωτεία.

*Τα χημικά ρεκόρ είναι εμπνευσμένα από το βιβλίο του Hans-Jürgen Quadbeck-Seeger και άλλων “World records in Chemistry”, αγγλική έκδοση Wiley-VCH (1999). Ωστόσο πολλά από τα ρεκόρ που θα εμφανίζονται είναι από την τρέχουσα βιβλιογραφία ή αναζητήσεις στο Διαδίκτυο. Το μεγαλύτερο μέρος της συγκεκριμένης ενότητας αποτελεί ευγενική προσφορά του Ομότιμου Καθηγητή Αναστάσιου Βάρβογλη.