no rotate image set no rotate image set no rotate image set no rotate image set

Άρθρα σχετικά με Πρόσωπα

Πώς μπορεί ένα παιδί να μη γελάει όταν γελάει η μαμά του;

Ένα κύμα αισιοδοξίας και θετικής ενέργειας θα σας πλημμυρίσει παρακολουθώντας τη συνέντευξη που πήρε ο Anthony Robbins από την 108χρονη Alice Herz Sommer και την οποία ανέβασε πρόσφατα στο blog του.

Η Alice ήταν μία πετυχημένη πιανίστα, της οποίας η ζωή άλλαξε για πάντα όταν το 1942 οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μαζί της και ο γιος της ηλικίας 5,5 χρονών… Λόγω του εξαιρετικού της ταλέντου στο πιάνο, επέζησε. Οι Ναζί την χρειάζονταν για να τους ψυχαγωγεί παίζοντας πιάνο, αλλά και να συμμετάσχει σε φιλμ-προπαγάνδα που γύριζαν για τα μάτια του κόσμου.

Το βίντεο της συνέντευξης δεν έχει τη δυνατότητα ενσωμάτωσης, οπότε μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο post του Anthony Robbins, θα γράψω όμως εδώ τα αγαπημένα μου σημεία.
Το εκπληκτικό πιάνο που ακούγεται σε όλη τη διάρκεια του βίντεο αλλά ιδιαίτερα ο Chopin στο ξεκίνημα. Είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου κομμάτι κλασσικής μουσικής κι έτσι όταν πάτησα play και το άκουσα, ήξερα ότι έπρεπε να παρακολουθήσω το βίντεο με προσοχή.
Σε ηλικία 104 ετών έγραψε βιβλίο με τίτλο “A garden of Edem in hell” (Ο κήπος της Εδέμ στην Κόλαση) με τα απομνημονεύματά της και τις εμπειρίες της από το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Όχι απλά επέζησε. ΕΖΗΣΕ και ακόμα ζει.

”Κοιτάζω τα καλά. Ξέρω τα άσχημα αλλά κοιτάζω τα καλά.”

”Ποτέ δε μίσησα τους ανθρώπους που μου το έκαναν αυτό (στρατόπεδο συγκέντρωσης). Όλοι μας, μερικές φορές είμαστε καλοί, μερικές φορές κακοί.”

”Ήμουν ευγνώμων και ευτυχισμένη.” (στο στρατόπεδο συγκέντρωσης)

”Η μουσική ήταν το φαγητό μας. Η μουσική μας κράτησε ζωντανούς.”

”Πάντα γελούσα. Καθόμουν στο έδαφος με το γιο μου και με έβλεπε να γελάω.

Πώς μπορεί ένα παιδί να μη γελάει όταν γελάει η μαμά του;
”Όταν ένα παιδί είναι κοντά στη μαμά του, δε φοβάται. Νιώθει ασφάλεια. Και πάντα γελούσα!”
“Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Μπετόβεν, τον Schubert τον Schumann, τον Brahms. Μας έδωσαν ομορφιά. Απερίγραπτη ομορφιά. Μας έκαναν χαρούμενους.”

”Το χειρότερο στη ζωή κατά τη γνώμη μου είναι η βαρεμάρα. Οι άνθρωποι που δεν ξέρουν τι να κάνουν είναι πολύ πολύ φτωχοί.”

“Γεννήθηκα αισιόδοξη. Δε το έκανα εγώ αυτό! Η μαμά μου έσπρωξε, γεννήθηκα και βγήκα αισιόδοξη! Και γελούσα από την αρχή της ζωής μου. Η δίδυμη αδελφή μου ήταν απαισιόδοξη. Περίμενε την καταστροφή. Και μερικές φορές ερχόταν!”

”Νόσησα από καρκίνο! Στα 83. Δεν αισθανόμουν καλά, πήγα στο γιατρό και εκείνος με έβαλε αμέσως στο χειρουργείο. Και είμαι ακόμα ζωντανή!”

“Η μαμά μου με έμαθε να μαθαίνω, να μαθαίνω να μαθαίνω. Κάθε μέρα να βάζω κάτι στο μυαλό μου. Και μου έμαθε να είμαι ευγνώμων. Όλα είναι ένα δώρο. Αυτό έμαθα. Να είμαι ευγνώμων για τα πάντα.”
“Το μυστικό της ευτυχίας καθώς μεγαλώνω είναι να σκέφτομαι προς τα πίσω. ‘Εκείνο ήταν υπέροχο… Το άλλο ήταν υπέροχο…’ Αντί να ζω προς τα μπροστά, ζω τώρα προς τα πίσω.”
“Το μίσος τρώει την ψυχή αυτού που μισεί, όχι αυτού που μισείται.”
Σήμερα η Alice στα 108 της, ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Λονδίνο, χωρίς βοήθεια. Εξασκείται  στο πιάνο, 3 ώρες την ημέρα.

κάτω από: Πρόσωπα
Ετικέτες:, , , ,

Καλό σου ταξίδι, Θόδωρε.

Συγγραφέας: | 25 Ιανουαρίου, 2012
| 18 σχόλια |

Αργά χθες το βράδυ, έφυγε ο ποιητής της μεγάλης οθόνης Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Η Ελλάδα είναι σήμερα φτωχότερη!

“Η άλλη θάλασσα” … έφυγε μαζί του.
Καλό σου ταξίδι!

Περισσότερα για τον Αγγελόπουλο και το έργο του … από  Βικιπαίδεια

  • 1968: Η Εκπομπή, μικρού μήκους
  • 1970: Αναπαράσταση
  • 1972: Μέρες του ’36
  • 1975: Ο θίασος
  • 1977: Οι Κυνηγοί
  • 1980: Ο Μεγαλέξανδρος
  • 1983: Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη
  • 1984: Ταξίδι στα Κύθηρα
  • 1986: Ο Μελισσοκόμος
  • 1988: Τοπίο στην Ομίχλη
  • 1991: Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού
  • 1995: Το βλέμμα του Οδυσσέα
  • 1998: Μια αιωνιότητα και μια μέρα
  • 2003: Τριλογία – Ι. Το λιβάδι που δακρύζει
  • 2008: Τριλογία – ΙΙ. H σκόνη του χρόνου
κάτω από: Πρόσωπα
Ετικέτες:, , , , ,
Μέσα στη θλίψη των ημερών, την έλλειψη ελπίδας και την
αβεβαιότητα που οι περισσότεροι αισθανόμαστε, παραθέτω
το παρακάτω χωρίς άλλο σχόλιο...

Μαγκάκης: «Αυτός ο τόπος δεν είναι η Ελλάδα μου»

«Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτόν που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους; Να ‘στε όλοι καλά.
Στον τάφο μου να γράψετε: Αντιστάθηκε το 1941-1944 στη ναζιστική κατοχή, το 1967-1974 στη στρατιωτική δικτατορία και το 1989-1996 στην ηθική σήψη. Μετά, στην πλημμύρα του άνοου, δεν υπάρχει αντίσταση και το μετά από την πλημμύρα αυτή δεν υπάρχει πια».
Το τελευταίο ιδιόχειρο σημείωμα του Γεώργιου – Αλέξανδρου Μαγκάκη με τίτλο «Η ζωή πάνω στο νήμα», λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή. Σε κίτρινο χαρτί με διορθώσεις και σημειώσεις, αφήνει τις τελευταίες του σκέψεις, παρά τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του.
κάτω από: Επικαιρότητα, Πρόσωπα

Τις ημύνθη περί πάτρης;
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.

Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, ον ήθελαν παρουσιάσουν.
Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…
Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.

Από την εφημερίδα Ακρόπολη το 1896

κάτω από: Πρόσωπα, Φωνές

Το “κοχλιάριον”!!!

Συγγραφέας: | 29 Σεπτεμβρίου, 2011
| 18 σχόλια |
Εμμανουήλ Ροΐδης   
(1836 – 1904)
Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις τοιαύτας:
α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντες κοχλιάριον βυθίζωσιν τούτο εις την χύτραν τού προϋπολογισμού.
β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον ζητούν επί παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον.
γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχουν κοχλιάριον ούτε ζητούν τοιούτον, αλλά είναι επιφορτισμένοι να γεμίζωσι την χύτραν διά τού  ιδρώτος των.

Διαχρονικές σκέψεις …
κάτω από: Επικαιρότητα, Πρόσωπα

Αντίο στον Λεωνίδα Κύρκο…

Συγγραφέας: | 4 Σεπτεμβρίου, 2011
| 18 σχόλια |

…Μόνιμη επωδός του: «Πρέπει να είμαστε, πάνω απ’ όλα, άνθρωποι»  και συμβουλή του: «Μη δίνεις σημασία στις μικρότητες. Όποιος ασχολείται με τα μικρά, χάνει τα μεγάλα. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις και τα δύο».

… από τον Στέλιο Κούλογλου στο  LIFO περισσότερα

κάτω από: Πρόσωπα
Ετικέτες:, ,

…κάποιες αλήθειες πρέπει να ειπωθούν!!!kwnstantinos-karatheodorh.jpg

«Εγώ προσωπικά αλλά και η Mαθηματική Eπιστήμη, η Φυσική, η σοφία του αιώνα μας, του χρωστάμε τα πάντα» Mε αυτήν την αναφορά στον Kωνσταντίνο Kαραθεοδωρή έκλεισε ο Aϊνστάιν την τελευταία συνέντευξη της ζωής του, το 1955. Eνιωθε πιθανότατα την ανάγκη να αποκαταστήσει, έστω και αργά, μια «αδικία», φέρνοντας στο προσκήνιο το έργο ενός ανθρώπου που το όνομά του παρέμενε άγνωστο πέρα από τα όρια της διεθνούς πανεπιστημιακής κοινότητας.

Aντίθετα από τον διάσημο «μαθητή» του, ο Kαραθεοδωρή έμεινε πάντα στη σκιά δίνοντας ακόμη και αφορμή σε διάφορες θεωρίες συνωμοσίας ότι αυτός ήταν που επινόησε την περίφημη θεωρία της σχετικότητας και ήταν οι τύψεις που οδήγησαν τον Aϊνστάιν (ο οποίος υποτίθεται ότι είχε υφαρπάξει το έργο του Kαραθεοδωρή) να δηλώσει τα παραπάνω.

O ίδιος ο Kαραθεοδωρή μιλούσε με υπερβολική μετριοφροσύνη για το έργο του: «Aι ιδικαί μου εργασίαι, δεν πρόκειται να ζήσουν πλέον των 15-25 ετών, δεν είναι εργασίαι του Aμπελ (σ.σ.: Nορβηγός μαθηματικός) ή του Πυθαγόρα». Eδώ όμως έκανε λάθος ο «σοφός Eλλην του Mονάχου» που γεννήθηκε το 1873 στο Bερολίνο -εκεί εργαζόταν ως διπλωμάτης ο πατέρας του, Στέφανος Kαραθεοδωρή, από την Aνατολική Θράκη.

Eκατό χρόνια μετά, το 1973, γιορτάστηκε σε όλο τον κόσμο της επιστήμης ως «Eτος Kαραθεοδωρή». O Kαραθεοδωρή «ανακαλύφθηκε» πια ακόμη και στην Eλλάδα, με μεγάλη, φυσικά, καθυστέρηση. Στις 30 Aυγούστου 2008 η πολιτεία, με μια πανηγυρική τελετή, παρέδωσε, μέσω του υπουργού Παιδείας, 39 χειρόγραφες επιστολές του «σοφού του Mονάχου» στον Δήμο Kομοτηνής. Eκεί βρίσκεται το Μουσείο Kαραθεοδωρή και περιμένει τα εγκαίνιά του. Ποτέ δεν είναι αργά…

O Kωνσταντίνος Kαραθεοδωρή, πέρα από την κλίση του στα μαθηματικά -που έδειξε μαθητής ακόμη, κερδίζοντας διάφορους διαγωνισμούς- είχε και τη σπάνια τύχη να προέρχεται από μια πλούσια, κοσμοπολίτικη οικογένεια Φαναριωτών. O Στέφανος Kαραθεοδωρή, εξάδελφος του πατέρα του, είχε ιδρύσει την Aυτοκρατορική Iατρική Σχολή στην Tουρκία, ενώ ο γιος του (εξάδελφος δηλαδή του Kωνσταντίνου) διορίστηκε ηγεμόνας της Σάμου και αργότερα της Kρήτης. Για να αφοσιωθεί όμως στα μαθηματικά έπρεπε να ξεπεράσει το εμπόδιο του πατέρα του, ο οποίος θεωρούσε ότι το επάγγελμα δεν είχε πολύ… μέλλον.

H παραχώρησή του στο πατρικό πείσμα ήταν να σπουδάσει στη Στρατιωτική Σχολή του Bελγίου, από την οποία αποφοίτησε ως αξιωματικός του Mηχανικού. Aκολούθησαν μια σύντομη επίσκεψη στην Eλλάδα και μια εμπειρία δύο ετών στην Aίγυπτο -ως βοηθός μηχανικού- στο φράγμα του Aσουάν. Kι εκεί όμως συνέχισε να μελετά μαθηματικά συγγράμματα, ενώ έκανε και μετρήσεις στην κεντρική είσοδο της πυραμίδας του Xέοπα. Mε την αυγή του 20ού αιώνα επιστρέφει στη Γερμανία για να γραφτεί στο τμήμα Mαθηματικών του Πανεπιστημίου του Bερολίνου.

Aυτό είναι το σημείο που ένα από τα πιο λαμπερά μυαλά του 20ού αιώνα βρίσκεται στον κατάλληλο τόπο την κατάλληλη στιγμή. Στο Bερολίνο είχε καθηγητές τους μεγάλους μαθηματικούς Φρομπένιους, Σβαρτζ, Σμιντ, ενώ παρακολούθησε μαθήματα φυσικής από τον περίφημο Mαξ Πλανκ. Aργότερα στο Γκέτιγκεν ήταν μαθητής των Xίλμπερτ (για πολλά χρόνια ανταγωνιστής του Aϊνστάιν στη μάχη της θεωρίας της σχετικότητας), Kλάιν και τον Mινκόφκσι. Tο 1908 παρουσιάζει τη διδακτορική του διατριβή «Περί των ασυνεχών λύσεων στον λογισμό των μεταβολών», μια έρευνα που θα αποδειχθεί αργότερα πολύ σημαντική όχι μόνο για τα μαθηματικά αλλά για την επιστήμη γενικότερα.

Την iδια χρονιά παντρεύτηκε στην Πόλη την Eυφροσύνη Kαραθεοδωρή, μακρινή συγγενή του. Aπέκτησαν δύο παιδιά, τη Δέσποινα και τον Στέφανο. «Hταν ένας γλυκός άνθρωπος με απύθμενες γνώσεις στη μουσική και στη ζωγραφική», θα θυμηθεί αργότερα η Δέσποινα. «Tα μαθηματικά δεν ήταν μόνο το όνειρό του αλλά ο κόσμος του, η ζωή του όλη, για εμάς όμως ήταν απλώς ο πατέρας μας. Tρία χρόνια πριν πεθάνει συνειδητοποιήσαμε το μέγεθός του ως διάνοια…»

Kαραθεοδωρή – Αϊνστάιν: Mια σχέση ζωής

O Kαραθεοδωρή γνωρίστηκε με τον Aϊνστάιν το 1915, όταν ο δεύτερος επισκέφθηκε το Πανεπιστήμιο του Γκέτιγκεν για μια σειρά διαλέξεων επάνω στη θεωρία του για τη βαρύτητα και τη σχετικότητα. H αλληλογραφία τους ξεκινά με μια επιστολή του Aϊνστάιν, στις 6 Σεπτεμβρίου του 1916, όπου ζητάει τη γνώμη του Kαραθεοδωρή για συγκεκριμένα προβλήματα. O Kαραθεοδωρή απάντησε τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς και ο Aϊνστάιν συνέχισε να ζητάει τη βοήθειά του.

Σε άλλη επιστολή σημειώνει: «Aγαπητέ συνάδελφε, βρίσκω θαυμάσιο τον υπολογισμό που κάνατε. Tώρα τα καταλαβαίνω όλα. […]. Aν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εξηγήσετε και τους κανονικούς μετασχηματισμούς, θα έχετε βρει έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Aν μάλιστα λύσετε και το πρόβλημα των κλειστών τροχιών του χρόνου, θα υποκλιθώ ενώπιόν σας».

O Aϊνστάιν αναφερόταν συχνά στη θεωρία Kαραθεοδωρή για τη θερμοδυναμική με ενθουσιασμό. «Eίναι η μόνη φυσική θεωρία με τέτοιο οικουμενικό περιεχόμενο που είμαι πεπεισμένος ότι δεν πρόκειται ποτέ να ανατραπεί». Aπό την άλλη, ο Kαραθεοδωρή δημοσίευσε το 1924 τη μελέτη του «Σχετικά με την αξιωματική της Eιδικής Θεωρίας της Σχετικότητας». H επικοινωνία τους όπως και η αλληλοεκτίμησή τους δεν σταμάτησε ποτέ στο πέρασμα του χρόνου.

Tο 1928 ο Kαραθεοδωρή γίνεται ο πρώτος επισκέπτης καθηγητής στο Xάρβαρντ, ενώ ταυτόχρονα είναι προσκεκλημένος της Aμερικανικής Mαθηματικής Eταιρείας για μια σειρά διαλέξεων σε 20 αμερικανικά πανεπιστήμια. Oταν τελειώνουν οι διαλέξεις το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ έχει έτοιμη την πρόταση για να τον κρατήσει στην Aμερική αλλά εκείνος προτιμά να επιστρέψει στο Mόναχο, το 1932. Συνέχισε μέχρι το τέλος να ζει και να εργάζεται στη Γερμανία. H τελευταία επιστημονική τοποθέτησή του έγινε στο Mαθηματικό Συμπόσιο του Mονάχου τον Δεκέμβριο του 1949, δύο μήνες πριν από τον θάνατό του.

O Kαραθεοδωρή ασχολήθηκε με όλους τους κλάδους των Mαθηματικών, ενώ σημαντική ήταν η συμβολή του στη Φυσική σε τομείς όπως η θερμοδυναμική, η γεωμετρική οπτική και η μηχανική. Oι μελέτες του στη Γεωμετρική Oπτική οδήγησαν σε εφαρμογές τόσο αξιόλογες ώστε ένα σύστημα τηλεσκοπίων στο γνωστό αστεροσκοπείο του όρους Πάλομαρ έχει βασιστεί σε αυτές. O Kαραθεοδωρή ασχολήθηκε και με την Aρχαιολογία. Oι μελέτες του αναφέρονται σε κατασκευές της αρχαίας Eλλάδας και της αρχαίας Aιγύπτου.

Στο άρθρο του Έθνους περισσότερα…

Και επιτέλους!!!
Η αναγνώριση από τον Αϊνστάιν

«Kύριοι, ζητήσατε να σας απαντήσω σε χίλια δυο πράγματα, κανείς όμως δεν θέλησε να ρωτήσει ποιος ήταν ο δάσκαλός μου, ποιος μου έδειξε και μου άνοιξε τον δρόμο προς την ανώτερη Mαθηματική Eπιστήμη και έρευνα. Kαι για να μη σας κουράσω, σας λέω απλά, χωρίς περιστροφές, ότι μεγάλος μου δάσκαλος υπήρξε ο αξεπέραστος Eλληνας Kωνσταντίνος Kαραθεοδωρή, στον οποίο, εγώ προσωπικά αλλά και η Mαθηματική Eπιστήμη, η φυσική, η σοφία του αιώνα μας, του χρωστάμε τα πάντα».

-Απόσπασμα από την τελευταία συνέντευξη του Aλμπερτ Aϊνστάιν, το 1955

Προς τιμήν του ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ

Aνδριάντας του Καραθεοδωρή έχει στηθεί στην Kομοτηνή με πρωτοβουλία του εκεί παραρτήματος της Eλληνικής Mαθηματικής Eταιρείας.

Tο 1994 κυκλοφόρησαν ελληνικά γραμματόσημα που απεικονίζουν τον Kαραθεοδωρή και τον Θαλή τον Mιλήσιο. O K. Kαραθεοδωρή είναι ο μόνος μαθηματικός της νεότερης Eλλάδας που έχει τιμηθεί από τα Eλληνικά Tαχυδρομεία.

Σύνδεσμος Φίλων
www.karatheodori.gr

Είναι η ιστοσελίδα του «συνδέσμου φίλων Kαραθεοδωρή» με έδρα την Kομοτηνή. Περιλαμβάνει πλούσιο υλικό γύρω από τον Kαραθεοδωρή το οποίο εμπλουτίζεται διαρκώς με άρθρα και ανακοινώσεις. Mοναδική υποχρέωση των μελών να συμβάλουν με όποιο τρόπο μπορούν στην ανάδειξη του K. Kαραθεοδωρή. Mέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης των μελών αποτελεί η διμηνιαία εφημερίδα «K. Kαραθεοδωρή».

κάτω από: Ανήσυχα πνεύματα!, Επιστήμη, Πρόσωπα
Ετικέτες:

Καλό ταξίδι, Μαρία

Συγγραφέας: | 10 Ιανουαρίου, 2009
| 18 σχόλια |

sea.jpg

Θάλασσα πλατιά η ζωή σου..

http://www.youtube.com/watch?v=2iokppAGK0Q

Όταν τα συναισθήματα ξεχειλίζουν, οι λέξεις είναι φτωχές…

Η φωνή σου θα μας ταξιδεύει πάντα στο παραμύθι της ζωής μας!

Μια φορά κι έναν καιρό…

κάτω από: Πρόσωπα, Ταξίδια
Ετικέτες:,

martin-luther-king.jpgΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ  (1929 – 1968)

Στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμας, την 1η Δεκεμβρίου 1955, μια μαύρη γυναίκα ονόματι Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό επιβάτη. Συνελήφθη για παράβαση των νόμων περί φυλετικού διαχωρισμού. Οι μαύροι ακτιβιστές της πόλης σχημάτισαν το Montgomery Improvement Association (Σύνδεσμο Βελτίωσης του Μοντγκόμερι) για να μποϊκοτάρουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Επέλεξαν για αρχηγό τους τον ευφραδή Βαπτιστή ιερέα της εκκλησίας της λεωφόρου Ντέξτερ, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον νεότερο. Ηταν νέος, μορφωμένος, σχετικά σεβαστός και η φήμη του πιθανόν να τον βοηθούσε να βρει νέα θέση, αν αυτή που είχε του αφαιρείτο λόγω της δράσης του. Στον πρώτο του λόγο ως αρχηγού, ο Κινγκ διακήρυξε: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη διαμαρτυρία». Από το 1960 ως το 1965 η επιρροή του Κινγκ ήταν καθοριστική. Η τακτική της ειρηνικής διαμαρτυρίας, η καταδίκη της βίας ως νόμιμου μέσου για την επίτευξη ενός δίκαιου στόχου τον έκαναν δημοφιλή σε μαύρους και λευκούς. Στις 28 Αυγούστου 1963 200.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν ειρηνικά στη σκιά του μνημείου Λίνκολν, στην Ουάσιγκτον, για να ακούσουν τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ…. ………………………………………………..

«…….Δεν παραβλέπω ότι κάποιοι από εσάς έχουν έρθει εδώ ύστερα από μεγάλες δοκιμασίες και βάσανα. Κάποιοι από εσάς έρχεστε μόλις από στενά κελιά. Κάποιοι από εσάς έχουν έρθει από περιοχές όπου η αναζήτησή σας για ελευθερία σας άφησε χτυπημένους από τις θύελλες της καταδίωξης και κλονισμένους από τους ανέμους της αστυνομικής βίας. Εχετε υπάρξει βετεράνοι των δημιουργικών βασάνων. Συνεχίστε να εργάζεστε με την πίστη ότι τα αναίτια βάσανα είναι λυτρωτικά. Γυρίστε πίσω στον Μισισιπή, γυρίστε πίσω στην Αλαμπάμα, γυρίστε πίσω στη Γεωργία, γυρίστε πίσω στη Λουιζιάνα, γυρίστε πίσω στις φτωχογειτονιές και στα γκέτο των βορείων πόλεών μας, γνωρίζοντας ότι με κάποιο τρόπο αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει. Ας μην κυλιστούμε στην κοιλάδα της απόγνωσης.

Σας λέγω σήμερα, φίλοι μου, ότι παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της στιγμής, έχω ακόμη ένα όνειρο. Είναι ένα όνειρο γερά ριζωμένο στο αμερικανικό όνειρο.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής του: «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες: ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι.»

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα στους κόκκινους λόφους της Γεωργίας οι γιοι των πρώην σκλάβων και οι γιοι των πρώην ιδιοκτητών θα μπορέσουν να καθήσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφότητας.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα ακόμη και η Πολιτεία του Μισισιπή, μια έρημη Πολιτεία, πνιγμένη από τη λάβρα της αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Εχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου μια ημέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος όπου δεν θα κριθούν από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.

Εχω ένα όνειρο σήμερα.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα η Πολιτεία της Αλαμπάμας […] θα μεταμορφωθεί σε μια κατάσταση όπου τα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να πιαστούν χέρι χέρι με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να περπατήσουν μαζί σαν αδελφές και αδελφοί.

Εχω ένα όνειρο σήμερα.

διάβασε περισσότερα:  Το ΒΗΜΑ, 10/11/2002

ή και στο Wikipedia

ή άκουσε τον ίδιο το λόγο:  The Speech

….Το όνειρο του Μαρτιν Λούθερ Κινγκ, είναι κοντά και στα  δικά μας όνειρα, προσαρμοσμένο πάντα στην εποχή του και στην εποχή μας αντίστοιχα!

Αλήθεια, θα γίνουν κάποτε  τα όνειρά μας, πραγματικότητα;

Αξίζει λeς, να προσεγγίσουμε με αισιοδοξία και ελπίδα την περίπτωση “Ομπάμα” ή η επιφυλακτικότητα αρμόζει περισσότερο;

Ας είναι!

Dum spiro, srero!

κάτω από: Ανήσυχα πνεύματα!, Πρόσωπα
Ετικέτες:, , , , , ,

Wangari Maathai, Νόμπελ Ειρήνης 2004

Συγγραφέας: | 30 Οκτωβρίου, 2008
| 18 σχόλια |

wangari-maathai.jpg Αξίζει να θυμόμαστε και να γνωρίζουμε…

Πρόσωπα που πρέπει να σκύβουμε ευλαβικά μπροστά τους…

Πρόσωπα που μας σημάδεψαν, που μας γέμισαν θαυμασμό και δέος,  μας γέμισαν περηφάνεια γιατί υπάρχουν και δίνουν αξία στη ζωή μας!

Όταν η αγάπη για τη φύση και τη ζωή γίνεται πάθος και δύναμη!

Μια γυναίκα – φωτιά σώζει τα δάση της Κένυας

από άρθρο του Απ. Φωτιάδη από την Καθημερινή

Είναι μια ιδιαίτερη γυναίκα. Οχι γιατί τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης αλλά γιατί, παρά τις σπουδές της και τη δυνατότητα μιας εύκολης ζωής στο εξωτερικό, η βιολόγος Wangari Maathai επέστρεψε στην πατρίδα της για να αγωνιστεί για την προστασία του δασικού πλούτου της Κένυας.25 εκατομμύρια(!!!) καινούργια δέντρα ήταν το αποτέλεσμα της οργάνωσης «green belt movement» που ίδρυσε το 1977.Το Nobel Eιρήνης με το οποίο τιμήθηκε η Wangari Maathai πριν από λίγες μέρες έχει πολλαπλή σημασία. Η Maathai είναι η πρώτη Αφρικανή και μία από τους ελάχιστους Αφρικανούς γενικότερα που η Δύση έχει ποτέ τιμήσει. Η Maathai είναι μαύρη, σε ένα κόσμο που ακόμη και σήμερα το χρώμα του δέρματος μπορεί να στερήσει σε κάποιον βραβεία και αίγλη. Η Maathai είναι γυναίκα που γεννήθηκε σε μια κοινωνία που τοποθετεί το φύλο της σε ρόλο διακοσμητικό. Γεννημένη το 1940 στο Nyeri, μπόρεσε να μορφωθεί και να σπουδάσει στο εξωτερικό, κάτι σπάνιο για κορίτσι που μεγαλώνει σε αγροτική περιοχή της Κένυας. Πήρε το πρώτο πτυχίο της στη Βιολογία από το Mount St Scholastica College στο Κάνσας και συνέχισε τα μεταπτυχιακά της στο Πανεπιστήμιο του Pitsbourg.Αφήνοντας μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα και μια άνετη ζωή, επέστρεψε στη Κένυα. Για την ίδια το δίλημμα δεν υπήρξε ποτέ. Το κίνητρό της δεν ήταν ποτέ η ανάγκη της για να ξεφύγει από τον ζοφερό κόσμο της, αλλά να παλέψει για να τον αλλάξει: «Αν έφευγα από την Κένυα, θα σκεφτόμουν πάντα πως αν ήμουν εκεί θα μπορούσα κάτι να προσφέρω», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή της. «Δεν μετάνιωσα ποτέ που αποφάσισα να μείνω εδώ και να βοηθήσω στην ανάπτυξη αυτής της χώρας. Πιστεύω ότι έχω αλλάξει κάτι. Αυτό που μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση είναι ότι πολύς κόσμος με πλησιάζει για να μου πει ότι η προσπάθειά μου τον έχει εμπνεύσει». Η «ανταμοιβή» αυτή φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σημαντική για την Wangari Maathai που, έχοντας πληρώσει το προσωπικό κόστος των επιλογών της, γνωρίζει πολύ καλά το τίμημα. Ο άντρας της τη χώρισε στη δεκαετία του ’80 κατηγορώντας την ως «άπιστη», αφήνοντάς την να μεγαλώσει τα τρία παιδιά τους. Λέγεται ότι στην πραγματικότητα χώρισε από αυτήν γιατί ήταν πολύ δραστήρια, πληθωρική και δύσκολα χειραγωγήσιμη!!! Το στίγμα του διαζυγίου, αν και την ακολούθησε σε κάθε της βήμα, δεν τη λύγισε ποτέ. Τα λόγια της κόρης της Wanjira Maathai είναι η καλύτερη επιβεβαίωση για τη στάση ζωής της, «πάντα μας έλεγε ότι το σωστό είναι σωστό, ακόμη και αν είσαι ο μόνος που το πιστεύεις. Πάντα μας έλεγε ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο. Eχει φωτιά μέσα της και προσπάθησε να μας δώσει λίγη από αυτήν».

Καθημερινή

Διαβάστε περισσότερα

κάτω από: Ανήσυχα πνεύματα!, Οικολογία, Πρόσωπα
Ετικέτες:,

« Νεώτερα Άρθρα

Κατηγορίες