(Το παρακάτω άρθρο αφορά στα σχολεία του Δήμου Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας Εύβοιας. Δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο “Λιμνιώτικα” της εφημερίδας Βόρεια Εύβοια. )
Με ενδιαφέρον διάβασα τις απόψεις του κ. Δημάρχου για τις συνενώσεις των σχολείων της περιοχής μας. Δυστυχώς διέκρινα μια αντίληψη επί των πραγμάτων που μου θύμισε κάτι από τα παλιά. Τότε που ο παραλιακός δρόμος από το Καντήλι είχε αναχθεί ως το απόλυτο αίτημα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα αντικειμενικά στοιχεία που ουσιαστικά καθιστούσαν το αίτημα αυτό ανέφικτο.
Αποτύχαμε τότε και θα αποτύχουμε και τώρα αν επιμείνουμε σε μια στείρα άρνηση, παραθέτοντας μάλιστα αίολα επιχειρήματα (120 χλμ. κάθε μέρα ανά μαθητή, 2 ώρες μετακίνησης, κλπ). Τα εκπαιδευτικά ζητήματα είναι πολύ σοβαρά για να βιαζόμαστε. Σε αυτά τα θέματα χρειάζεται να προηγηθεί μελέτη και να αξιολογηθούν συγκεκριμένα στοιχεία (αριθμός μαθητών, αποστάσεις, απόψεις γονέων, κλπ). Θα πρέπει, πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση, να εκτιμηθούν και τα πλεονεκτήματα των μεγάλων σχολείων. Μερικά από αυτά είναι:
- ένας δάσκαλος ανά τάξη
- καθηγητής Γυμναστικής
- καθηγητής Αγγλικών (Γ-ΣΤ τάξη)
- καθηγητής δεύτερης ξένης γλώσσας (Γαλλικών ή Γερμανικών, Ε & ΣΤ τάξη)
- καθηγητής Πληροφορικής (για το ολοήμερο)
- καθηγητής Μουσικής ή/και Εικαστικών (για το ολοήμερο).
Τα παραπάνω όμως μοιάζουν να έχουν ξεχαστεί. Όπως ξεχάστηκε και το γεγονός ότι, ήδη, αρκετοί γονείς από μικρά χωριά έχουν αποφασίσει και στέλνουν τα παιδιά τους στα μεγαλύτερα σχολεία της Λίμνης και της Κηρίνθου.
Αν λοιπόν δε δούμε το θέμα σφαιρικά, επιμείνουμε στην άρνηση και δεν διαπραγματευτούμε με λογικά επιχειρήματα θα έχουμε δύο ενδεχόμενα:
- ή δε θα γίνει καμία συνένωση αφήνοντας κάποια παιδιά σε μειονεκτική θέση (σε επίπεδο εμπειριών και γνώσεων)
- ή οι συνενώσεις θα μας επιβληθούν (τώρα ή αργότερα) χωρίς εμείς να έχουμε λόγο στο σχεδιασμό τους.
Προτείνω λοιπόν να γίνει μια επιτροπή που θα μελετήσει το κάθε σχολείο κατά περίπτωση (μερικές φορές η συνένωση δεν είναι πρακτικά εφικτή) και θα προτείνει τελικά ένα συνολικό σχέδιο. Η διαπραγμάτευση μας δε θα πρέπει να περιλαμβάνει μόνο τον αριθμό των σχολείων που θα συνενωθούν αλλά και –κυρίως– τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των μεγάλων σχολείων που θα παραμείνουν. Αν διαπιστώσουμε ότι η πρόθεση της κεντρικής κυβέρνησης είναι να στριμωχτούν τα παιδιά σε υποβαθμισμένα σχολεία, τότε, φυσικά, οφείλουμε να το καταγγείλουμε και να αρνηθούμε. Μέχρι τότε όμως πρέπει να πέσει αρκετό νερό στο μύλο της σχολικής στέγης…
