Δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα «Βόρεια Εύβοια» (φύλλο Σεπτ. 2000)
Το θέμα του άρθρου μοιάζει ανεπίκαιρο, όμως η έναρξη της νέας Σχολικής χρονιάς και η υπόσχεση του Υπ. Παιδείας, ότι τον Οκτώβριο θα συζητήσει τυχόν «αδικίες» του νέου συστήματος, το ξαναφέρνουν στο προσκήνιο. Οι σκέψεις άλλωστε πάνω σ? αυτό ίσως τώρα να ?ναι ψυχραιμότερες, άρα ορθότερες(;). Τον τελευταίο καιρό, η λέξη εκσυγχρονισμός έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, και μάλιστα σε ορισμένους τομείς η πρακτική του εφαρμογή έχει και καλά αποτελέσματα (τραπεζικό σύστημα). Στο χώρο της παιδείας ο «εκσυγχρονισμός», εκτός των άλλων, εκφράστηκε με το νέο σύστημα πρόσληψης εκπαιδευτικών. Στόχος κάθε τέτοιου συστήματος θα πρέπει να? ναι η αξιοκρατία, η αντικειμενική επιλογή των καλύτερων αλλά και η διατήρηση σε υψηλό επίπεδο της αξιοπρέπειας των εκπ/ κών μέσω της διασφάλισης της άψογης εφαρμογής του. Αλλιώς δεν είναι εκσυγχρονιστικό αλλά απλά διαφορετικό. Ας δούμε κάποιες παραμέτρους αυτού του συστήματος για να αποφασίσουμε που θα το κατατάξουμε.
1. Αντικειμενικότητα: Τι συμβαίνει τελικά με τις γραπτές εξετάσεις ; Τη μια μέρα περιορίζεται ο ρόλος τους για την εισαγωγή των μαθητών στην 3/θμια Εκπ/ση επειδή κρίνεται ως σύστημα άδικο, αναξιόπιστο και απαρχαιωμένο και την άλλη επανέρχεται σαν το απόλυτο κριτήριο για την επιλογή των «άριστων» εκπ/κών; Αλήθεια στους καθηγητές και δασκάλους δεν ισχύει η βασική αρχή πως δεν μπορείς να κρίνεις σε μερικές ώρες τη δουλειά χρόνων; Και πώς διασφαλίζεται η στοιχειώδης αντικειμενικότητα, όταν τα προγράμματα σπουδών διαφέρουν από Παν/μιο σε Παν/μιο και από καθηγητή σε καθηγητή; Αν οι εξετάσεις δεν κρίνονται αξιόπιστες για μαθητές με κοινή ύλη, σκεφτείτε τι γίνεται σε φοιτητές που διάβασαν διαφορετικά βιβλία!
2. Αξιοκρατία: δεν είναι περισσότερο «άξιος» ο αριστούχος φοιτητής; Αν ναι, γιατί εξισώνεται με το φοιτητή της «βάσης»; Αν όχι, γιατί κόπιασε 4 χρόνια κυνηγώντας το «Άριστα»; Και τι γίνεται μ? αυτούς που απέκτησαν μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Ελλάδα ή το εξωτερικό; Θα δώσουν εξετάσεις χωρίς να ληφθούν υπ? όψη οι επιπλέον σπουδές;
3. Αξιοπρέπεια: Οι εκπ/κοί πρέπει να διδάξουν εκτός των άλλων ήθος, αξιοπρέπεια, περηφάνια, πρέπει να εμπνεύσουν σεβασμό στους μαθητές τους. Πώς θα το καταφέρουν αυτό προερχόμενοι από μια μίζερη διαδικασία, όπου το σκονάκι και ο «καλός» επιτηρητής (είναι κοινό μυστικό πια τι συμβαίνει στους διαγωνισμούς του Α.Σ.Ε.Π.) καταρράκωσαν κάθε έννοια αξιοπρέπειας και αξιοκρατίας; Καταλήγοντας, είναι νομίζω φανερό πως καθετί καινούργιο δεν είναι απαραίτητα και εκσυγχρονιστικό. Σίγουρα η επετηρίδα, σαν μέθοδος, είχε φτάσει στα όριά της. Αντικαταστάθηκε όμως από ένα σύστημα που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ? όσα λύνει. Ελπίζω ο κ. Υπουργός να αντιληφθεί σύντομα το πρόβλημα και να τροποποιήσει το νομοσχέδιο περιορίζοντας τη σημασία των γραπτών εξετάσεων και εισάγοντας επιπλέον κριτήρια όπως ο βαθμός πτυχίου, το έτος αποφοίτησης, τα μεταπτυχιακά, οι ξένες γλώσσες κ.λ.π. Ένα δικαιότερο σύστημα και τις αντιδράσεις θα εξουδετερώσει και τον αντικειμενικό στόχο της πρόσληψης των άριστων θα πετύχει.
