Επιλογή στελεχών εκπαίδευσης: μήπως είναι στραβός ο γιαλός;

Καθώς οι διαδικασίες για την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης «τρέχουν» ήδη εδώ και μήνες, βλέπουμε συχνά στους εκπαιδευτικούς ιστοχώρους να συζητιέται εάν αυτό ή κάποιο άλλο σύστημα επιλογής είναι το καλύτερο. Αυτή όμως είναι μια συζήτηση που απλώς αποπροσανατολίζει και αναπαράγει το λάθος που κάνουμε εδώ και δεκαετίες: σχεδιάζουμε συστήματα «επιλογής» στελεχών αλλά δεν προχωράμε σε ένα σύστημα «δημιουργίας» στελεχών.
Η «επιλογή», χρονικά περιορισμένη εκ φύσεως, απαιτεί αντικειμενικά κριτήρια ώστε η διαδικασία να ολοκληρωθεί γρήγορα. Έτσι καταλήγουμε να τοποθετούνται Δντές που έχουν πτυχία και επιμορφώσεις αλλά δεν έχουν ασχοληθεί με την επίλυση μια ενδοσχολικής σύγκρουσης, δεν έχουν οργανώσει μια εκδρομή, δεν έχουν συντάξει ΕΩΠ…
Αντίθετα, σε έναν σχεδιασμό για τη «δημιουργία» στελεχών τα πτυχία παίζουν και αυτά τον ρόλο τους αλλά όχι τον καθοριστικό. Αυτό που μετράει είναι η «διαδρομή», η επιτυχία στα διοικητικά πρότζεκτ που ο υποψήφιος είχε αναλάβει τα προηγούμενα χρόνια, η πρακτική εφαρμογή των γνώσεών του στη σχολική πραγματικότητα, η συνεισφορά του στο θετικό σχολικό κλίμα, η έφεση να παίρνει θετικές πρωτοβουλίες και να ηγείται πριν ακόμα γίνει Δντής. Και όλα αυτά μπορούν να αξιολογηθούν άμεσα από τον Δντή ή/και τον Σύλλογο Διδασκόντων με βάση απλά αντικειμενικά κριτήρια.
Ας μη κρυβόμαστε, αυτοί/τές που κάνουν για μελλοντικοί Δντές αναγνωρίζονται εύκολα μέσα στα σχολεία, όπως και αυτοί/ές που δεν κάνουν. Ένα πλαίσιο «δημιουργίας» στελεχών θα έδινε υπηρεσιακή υπόσταση σε αυτή την αναγνώριση, θα έδινε κίνητρα και προοπτική στους ικανούς ανθρώπους και θα αποθάρρυνε αυτούς που, γνωρίζοντας τις ηγετικές αδυναμίες τους, στρέφονται στη συσσώρευση ανούσιων πτυχίων για να τις υπερκεράσουν.