Προδημοσίευση – Βιβλίο για τη δράση της ΙΙΙ Ορεινής Ταξιαρχίας από τις εκδόσεις Πατάκη
Η πολεμική δράση της ΙΙΙ Ορεινής Ταξιαρχίας (ΙΙΙ ΕΟΤ) στο Ρίμινι της Ιταλίας το 1944 δοξάστηκε αρχικά, στη συνέχεια όμως ξεχάστηκε. Κυρίως, η ιστορική αυτή μονάδα του ελληνικού πεζικού υπό τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο λοιδορήθηκε για πολιτικούς λόγους για τη δράση της τον Δεκέμβριο του ’44 στην Αθήνα. Με την ιστορική της μελέτη «Ρίμινι 1944. Η λησμονημένη νίκη του Ελληνικού Στρατού», η Μαρίνα Πετράκη έρχεται να συμπληρώσει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική στρατιωτική ιστορία. Οι «Ριμινίτες» συνιστούν την πλέον σημαντική πτυχή της πολεμικής δράσης των Ελλήνων πεζών κατά την περίοδο 1942-44.
Το βιβλίο κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα από τις εκδόσεις Πατάκη.
Η. Μ.
Προδημοσίευση
Η ιστορική μελέτη της Μαρίνας Πετράκη έρχεται να συμπληρώσει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική στρατιωτική ιστορία.
Ενώ οι καναδικές δυνάμεις προσπαθούσαν να διασπάσουν τη γερμανική άμυνα στο Σαν Φορτουνάτο, η ΙΙΙ ΕΟΤ το πρωί της 20ής Σεπτεμβρίου προσπάθησε ξανά να καταλάβει το Ρίμινι. Αντικειμενικός σκοπός των ταγμάτων ορίσθηκε η κατάληψη των νοτίων οικισμών της πόλης. Θα ακολουθούσε η κατάληψη της καροποίητης οδού νότια του Ρίμινι και στη συνέχεια θα επιχειρείτο η διάβαση του ποταμού Αούζα. Οι γερμανικές δυνάμεις αμύνονταν στη γραμμή του ποταμού Αούζα, με προωθημένα τμήματα στους νοτιότερους οικισμούς του Ρίμινι, ενώ κατείχαν σταθερά τη Σάντα Μαρία ντέλλα Κολοννέλλα, νότια του Ρίμινι και σε απόσταση 1.200 μέτρων από έναν οικισμό βορειοανατολικά της. Ολόκληρη η περιοχή της γερμανικής άμυνας ήταν πυκνά ναρκοθετημένη. Λόγω της σθεναράς αντίστασης των αμυνομένων αλλά και της έλλειψης υποστήριξης της Ταξιαρχίας στο αριστερό της πλευρό από τις καναδικές δυνάμεις, που επιχειρούσαν στο Σαν Φορτουνάτο με το σύνολο του πυροβολικού, το ΙΙ και το ΙΙΙ Τάγμα της Ταξιαρχίας, που ενεργούσαν πρώτα, δεν πέτυχαν έως τις 15.00 αξιόλογη προώθηση. Ετσι, ο διοικητής της Ταξιαρχίας διέταξε το ΙΙΙ Τάγμα να επιτεθεί προς τη Σάντα Μαρία ντέλλα Κολοννέλλα και το ΙΙ προς τον παρακείμενο οικισμό, διαθέτοντας όλα τα μέσα υποστήριξης της Ταξιαρχίας. Το ΙΙΙ Τάγμα θα επιχειρούσε πρώτο προς τη Σάντα Μαρία ντέλλα Κολοννέλλα και εν συνεχεία το ΙΙ Τάγμα θα δρούσε με στόχο την κατάληψη των κτιρίων του παρακείμενου οικισμού.
Στις 16.00 της 20ής Σεπτεμβρίου, άρχισε, μετά από δεκάλεπτο βομβαρδισμό του πυροβολικού, η επίθεση του ΙΙΙ Τάγματος με τον λόχο Αποστολάκη. Μετά από σκληρό αγώνα και με την υποστήριξη αρμάτων μάχης, κατέλαβε στις 17.15 τη Σάντα Μαρία ντέλλα Κολοννέλλα. Εν συνεχεία ακολούθησε η επίθεση του ΙΙ Τάγματος, υποστηριζόμενου από δύο μοίρες πυροβολικού και από άρματα μάχης. Μετά από ηρωικό αγώνα ανέτρεψε τις αντιστάσεις του εχθρού και κατέλαβε τον οικισμό. Λόγω σφοδρών γερμανικών πυρών από τη γραμμή νότια του ποταμού Αούζα, τα δύο τάγματα καθηλώθηκαν στις νέες τους θέσεις, ενώ το αριστερό πλευρό της Ταξιαρχίας έμεινε ακάλυπτο λόγω της παρέκκλισης του 68ου Καναδικού Τάγματος δυτικότερα για να ενισχύσει, όπως αναφέρθηκε, τις καναδικές δυνάμεις στο Σαν Φορτουνάτο. Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια της νύχτας η Ταξιαρχία διέταξε το Ι Τάγμα να καλύψει το αριστερό της κενό και να είναι σε ετοιμότητα να υπερκεράσει την επόμενη μέρα τις εχθρικές θέσεις στον ποταμό Αούζα. Στις 21.00 της 20ής Σεπτεμβρίου, το τάγμα προώθησε έναν λόχο, ενώ το υπόλοιπο παρέμεινε βορειοδυτικά του αεροδρομίου. Οι απώλειες την ημέρα αυτή ανήλθαν σε 25 τραυματίες, εκ των οποίων 4 αξιωματικοί, και 9 νεκρούς οπλίτες, ενώ συνελήφθησαν 6 Γερμανοί οπλίτες και 5 Τουρκομάνοι. (…)
H αδυναμία των Γερμανών να κρατήσουν το ισχυρό τους προπύργιο στη Γραμμή Ρίμινι, στο οποίο είχαν επενδύσει όλη την οχυρωματική τους επιδεξιότητα, και η οδυνηρή τους υποχώρηση από το Σαν Φορτουνάτο αλλά και από τον διάδρομο του Ρίμινι έκριναν ουσιαστικά την τύχη της πόλης. Ο Κέσσελρινγκ πληροφορήθηκε το βράδυ της 20ής Σεπτεμβρίου ότι οι αλεξιπτωτιστές του Χάιντριχ που αμύνονταν στο μέτωπο της Αδριατικής σκόπευαν, αντί να μείνουν και να υπερασπιστούν το Ρίμινι πολεμώντας από σπίτι σε σπίτι, να αποχωρήσουν αφήνοντας στην πόλη μόνο οπισθοφυλακές και ελεύθερους σκοπευτές. Μετά τις εξελίξεις αυτές, ο Τσακαλώτος διέταξε το ΙΙ και το ΙΙΙ Τάγμα να συνεχίσουν τις επιθέσεις την επόμενη μέρα για την κατάληψη του Ρίμινι. Παράλληλα, τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Σεπτεμβρίου το Ι Τάγμα θα επεδίωκε με λόχο να υπερκεράσει από δυτικά τις εχθρικές αντιστάσεις προ του μετώπου του ΙΙΙ Τάγματος. Κατόπιν θα στρεφόταν στη δυτική παρυφή του Ρίμινι. (…) Ετσι, ο Τσακαλώτος με Διαταγή Επιχειρήσεων που εξέδωσε στις 21.00 διέταξε την εκπομπή περιπόλων για την τήρηση στενής επαφής με τον εχθρό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας η κατάσταση παρακολουθείτο συνεχώς – «ουδείς εκοιμήθη διότι η 20-21 Σεπτεμβρίου ήτο αφιερωμένη εις το προσεχές νικηφόρον άλμα».
