-
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ Κατὰ Τιμοκράτους, 32-34
Το κείμενο στην πραγματικότητα προέρχεται από τον Κατά Αριστογείτονος λόγο (Α’ 32-33)
| ΚΕΙΜΕΝΟ | ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ |
|
Τί γὰρ οὗτος ὀκνήσειεν ἄν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν ἀνηκέστων ἢ δεινῶν, ἄνθρωπος μιαρὸς καὶ πατρικῆς ἔχθρας πρὸς τὸν δῆμον ἀνάμεστος; Τίς δ’ ἂν ἄλλος μᾶλλον, ὃ μὴ γένοιτο, ἀνατρέψειεν τὴν πόλιν, εἰ λάβοιτ’ ἐξουσίας; Οὐχ ὁρᾶθ’ ὅτι τῆς φύσεως αὐτοῦ καὶ πολιτείας οὐ λογισμὸς οὐδ’ αἰδὼς οὐδεμία, ἀλλ’ ἀπόνοι’ ἡγεῖται, μᾶλλον δ’ ὅλον ἔστ’ ἀπόνοι’ ἡ τούτου πολιτεία; Ἣ μέγιστον μέν ἐστιν αὐτῷ τῷ ἔχοντι κακόν, δεινὸν δὲ καὶ χαλεπὸν πᾶσι, πόλει δ’ οὐκ ἀνεκτόν. Ὁ γὰρ ἀπονενοημένος ἅπας ἑαυτὸν μὲν προεῖται καὶ τὴν ἐκ λογισμοῦ σωτηρίαν, ἐκ δὲ τοῦ παραδόξου καὶ παραλόγου, ἐὰν ἄρα σωθῇ͵ σῴζεται. . Τίς ἂν οὖν εὖ φρονῶν αὑτὸν ἂν ἢ τὰ τῇ πατρίδι συμφέροντα ταύτῃ συνάψειεν; Τίς οὐκ ἂν εἰς ὅσον δυνατὸν φεύγοι, καὶ τὸν ἔχοντα ταύτην ἐκποδὼν ποιήσαιτο, ἵνα μηδ’ ἄκων αὐτῇ ποτε περιπέσῃ; Οὐκ ἀπονοίας, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς ὑπὲρ πατρίδος βουλευομένους δεῖ ζητεῖν ὅτῳ κοινωνήσουσιν, ἀλλὰ νοῦ καὶ φρενῶν ἀγαθῶν καὶ προνοίας πολλῆς. Ταῦτα μὲν γὰρ εἰς εὐδαιμονίαν ἄγει πάντας ἀνθρώπους, ἐκείνη δ’ οἷ τοῦτον ἀπελθεῖν δεῖ. |
Ποιο θα μπορούσε αυτός να αποφύγει, άνδρες Αθηναίοι, από τα ολέθρια και φοβερά, ένας άνθρωπος αισχρός και γεμάτος από προγονική έχθρα προς τον λαό;Ποιος άλλος θα κατέστρεφε την πόλη περισσότερο, αν αποκτούσε εξουσία, πράγμα που μακάρι να μην γινόταν ποτέ.Δεν βλέπετε ότι τον χαρακτήρα του και την ζωή του, όχι η λογική ούτε καθόλου η ντροπή, αλλά η παραφροσύνη καθοδηγεί, μάλλον ολοκληρωτικά η ζωή του βρίσκεται μέσα στην παραφροσύνη;Αυτή είναι το μεγαλύτερο κακό γι’ αυτόν που την έχει, φοβερό και σκληρό για όλους, ενώ για την πόλη ανυπόφορο.Ο απερίσκεπτος ολόκληρος αδιαφορεί για τον εαυτό του και την σωτηρία του μέσω της λογικής και σώζεται, αν τελικά σωθεί, με παράδοξο και παράλογο τρόπο. Ποιος λοιπόν, άνθρωπος που σκέπτεται σωστά θα συνέδεε τον εαυτό του και όσα συμφέρουν την πατρίδα, με αυτήν (την απερισκεψία); Ποιος δεν θα την απέφευγε όσον τον δυνατόν περισσότερο, και δεν θα έδιωχνε μακριά αυτόν που την έχει, για να μην περιπέσει σ’ αυτήν χωρίς να το θέλει; Δεν πρέπει λοιπόν, άνδρες Αθηναίοι, αυτοί που αποφασίζουν για το καλό της πατρίδας να ζητούν με ποιον θα μοιραστούν την απερισκεψία αλλά το μυαλό και τις ορθές σκέψεις και την πολλή προνοητικότητα. Αυτά οδηγούν όλους τους ανθρώπους στην ευτυχία, εκείνη αντίθετα, εκεί όπου πρέπει αυτός να καταλήξει.
|
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
| ὀκνέω-ῶ | Διστάζω, αποφεύγω από φόβο ή οκνηρία |
| ἀνήκεστος (α+ ἀκέομαι =θεραπεύω) | Ανίατος, ολέθριος, αθεράπευτος |
| Μιαρός | Μολυσμένος, ακάθαρτος, αχρείος |
| Ανάμεστος | Γεμάτος |
| Λαμβάνομαι+ γενική π.χ
ἀρχῆς, καιροῦ, ἐλπίδος |
Καταλαμβάνω,
παίρνω την εξουσία, εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία αποκτώ ελπίδα |
| ἀνατρέπω | Αναποδογυρίζω, καταστρέφω, αφανίζω |
| Φύσις | Οι φυσικές ιδιότητες, η εμφάνιση, ο χαρακτήρας |
| Πολιτεία | Το πολίτευμα, η δημόσια δράση κάποιου, η καθημερινή του ζωή |
| ἀπόνοια (ἀπό + νοῦς) | Παραφροσύνη, απερισκεψία, απελπισία. |
| ἀπονενοημένος (ἀπονοέομαι-οῦμαι = είμαι σε απόγνωση | Χαμένος, πρόστυχος, αισχρός |
| ὅλον (επίρρημα) | Εντελώς, ολοκληρωτικά |
| ἡγοῦμαι | Προπορεύομαι, οδηγώ, είμαι αρχηγός, δείχνω τον δρόμο, διευθύνω, θεωρώ, πιστεύω. |
| Προΐημι | Στέλνω, αφήνω κάποιον να φύγει |
| Προΐεμαι | Αφήνω, εγκαταλείπω, αδιαφορώ, παραμελώ, είμαι απερίσκεπτος. |
| Συνάπτω
μηχανήν ἐμαυτόν εἰς λόγους τινί συνάπτομαι τινί |
Συνδέω, ενώνω
Καταστρώνω σχέδιο Ανοίγω συζήτηση συναναστρέφομαι |
| Περιπίπτω | Πέφτω πάνω σε κάτι, συναντώμαι (τινί), συγκρούομαι. |
