Ο χρόνος
«Έτρεχε κάποτε ο χρόνος, κι από την πολύ βιασύνη του, σκόνταψε πάνω στη χαρά. Και
μετά από λίγο σε μια λύπη. Δεν είχε καιρό για χάσιμο ο χρόνος, κι έτσι πήρε μαζί του τη
χαρά και την λύπη. Στο δρόμο τον βάρυναν πολύ και πέταξε τα δύο εμπόδια στον Κόσμο.
Ελάφρυνε ο χρόνος, βάρυναν οι άνθρωποι. Άρχισε από τότε να σκοντάφτει η ζωή των
ανθρώπων στου χρόνου τα εμπόδια. Να πέφτει, να σηκώνεται, να συνεχίζει…
… μέσα από τα άλματα αυτά της ζωής γεννήθηκαν η μνήμη και η λήθη».
Από το ημερολόγιο 2000 της Ο.Ε.Φ.Ε.
