Δημήτρης Ροτζιώκος

Ένα ελεύθερο βήμα σκέψεων και διαλόγου…

Αρχεία για 'ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ'

« Τούβλο: το παρεξηγημένο μόρφωμα »

Συγγραφέας: drotziokos στις 6 Απριλίου 2012

Του Στέφανου Καρακώστα
διακεκριμένου μαθηματικού

   ( Αν από ένα νοητικό τοπίο, αποσυρθούν τα άπειρα και τα μηδενικά του, τότε αποσύρεται και η δυνατή σκέψη! Μένει το αισθητηριακό οπλοστάσιό μας, που δεν μας προάγει σε κάτι περισσότερο από απλούς θεατές. Το μόνο που μας μένει, είναι να το υμνήσουμε, είτε χορεύοντας και τραγουδώντας είτε ζωγραφίζοντας, είτε λογοτεχνώντας.)
   Τούβλο!
   Για την αποσυρμένη σκέψη, είναι απλό χώμα ή ύβρις. Λίγο πιο πέρα, απλά, με αυτό φτιάχνουμε τοίχους. Δεν είναι έτσι! Είναι κι αυτό μορφωμένο κι ενέχει μέσα του φυτεμένο πνεύμα.
   Απ’ την απλή χύμα λάσπη, το καλούπι, του χαρίζει γεωμετρικά χαρακτηριστικά, πνευματικά υλικά, για παραγωγή νόησης.
   Κύρια από αυτά είναι οι έδρες, οι ακμές, οι κορυφές, οι στερεές γωνίες και άλλα.
   Με αυτά γίνεται μέλος του συνόλου των κυρτών πολυέδρων. Τέτοια είναι π.χ. τα πολυεδρικά διαμάντια.
   Τώρα, πάρτε ένα οποιοδήποτε, απ’ αυτά τα πολύεδρα.
   ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ!
   αριθμός εδρών + αριθμός κορυφών = αριθμός ακμών +2
  
Στο τούβλο: 6 έδρες + 8 κορυφές = 12 ακμές + 2
    Προσέξτε! Σε οποιοδήποτε απ’ αυτά!
   Κρύβει, λοιπόν, και το τούβλο, υπεράνθρωπο πνεύμα, μια παγκόσμια αναλλοίωτη σχετική σταθερά – αναφορά. Από όλα τα πολύεδρα, εκείνο που έκανε την καλύτερη εντύπωση, ήταν ο κύβος ( ό, τι το τετράγωνο στο επίπεδο ).
   Στον κύβο συνέβαινε κάτι περίεργο, που γεννούσε άδικο για τα υπόλοιπα πολύεδρα. « Είχε και έχει ίσες έδρες, ίσες ακμές και ίσες στερεές γωνίες ».
   Αβίαστα ήρθε τότε το ερώτημα: Υπάρχουν άλλα πολύεδρα με τα προνόμια του κύβου;
   Ναι!
  
Υπάρχουν άλλα τέσσερα (4).
Τετράεδρο (4 έδρες), οκτάεδρο (8 έδρες), δωδεκάεδρο (12 έδρες), εικοσάεδρο (20 έδρες). Με τον κύβο όλα – όλα  5.
   Είναι τα περίφημα 5 πλατωνικά στερεά, ονομασία προς τιμήν αυτού, που πρώτος είδε τις ιδέες, φυλακισμένες στην ύλη, όχι μόνο απ’ αυτές που μορφώνουν την ύλη, αλλά εκείνες που είναι άφαντα κρυμμένες μέσα της.     Προς τιμήν αυτού, που αποτέλεσε τον πρώτο μεταμαθηματικό του είδους μας και σίγουρα ενός από τους καλύτερους ερμηνευτές της συμπαντικής δημιουργίας.
   Σκέψεις:
1. Ο μυστηριακός χαρακτήρας τους, είχε απορροφήσει την προσοχή του νομοθέτη του ουρανού,
Κέπλερ.
2. Τα πολυεδρικά διαμάντια, θαυμάζονται όχι μόνο από το λαμπύρισμά τους, αλλά για το πώς και το γιατί;
Έδρες + κορυφές = ακμές+2
3. Η πνευματική δυναμική των αρχαίων, ερμήνευε με αυτά τον κόσμο.
(ύδωρ – φωτιά – αέρας …σύμπαν ).
4. Για την μυστήρια αυτή σχέση και για το πλήθος των κανονικών πολυέδρων ( ακριβώς 5 ) υπάρχουν αποδείξεις, περιέχουσες πνευματικά άλματα, άφθαστης ωραιότητας.
5. Αποτελούν για τον αριθμό 5 μυστηριακή του επένδυση, στις τελετουργίες των αριθμών.
6. Εάν, στα συμπαντικά τελωνεία, υπάρχουν σφραγίδες εισόδου – εξόδου, υποψιάζομαι πως κάποια απ’ αυτές, θα φέριε κάποιο ή κάποια κανονικά πολύεδρα. Η σχέση του ΤΟΥΒΛΟΥ δεν είναι δική μας, έρχεται από αλλού.
7. Όταν, ο Σοφοκλής και Τζιοκόντα, δεν θα υπάρχουν, ( αυτά είναι αναλώσιμα για την ανθρώπινη αγορά ), οι σχέσεις των πολυέδρων θα εμφανίζεται σε οποιουδήποτε τύπου λάσπης, όταν αυτή, με οποιοδήποτε « φύσημα – καλούπι », γίνεται μορφωμένη.
8. Γνωρίζω ότι κάποιοι δυσκολεύεστε. Αν ναι, πάρτε στα χέρια σας ένα τούβλο και ρωτήστε το. Από τα προηγούμενα έχετε να κάνετε ερωτήσεις. Πάντως να μην το υποτιμήσετε και ακόμη χειρότερα μην το βρίσετε ( π.χ. μην το πείτε άνθρωπο ). Γιατί, όπως εμείς θυμώνουμε, έτσι κι εκείνο. Μπορεί τότε να πεταχτεί από το θυμό του στο κεφάλι μας και να μας το σπάσει! ( κάποιοι θα πουν: και τι έγινε; Πόσοι σήμερα δεν έχουν κεφάλι!)
9. Όταν εγώ το ρώτησα, μου έθεσε ένα πρόβλημα: « Από όλα τα τρίγωνα, σταθερής περιμέτρου, ποιο έχει το μεγαλύτερο εμβαδό; »
10. Περιμένει να απαντήσω!

Κατηγορία ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ | Δε βρέθηκαν σχόλια »

Αν ήμουν γέροντας

Συγγραφέας: drotziokos στις 27 Δεκεμβρίου 2008

Του dr. Ηλία Παπαγεωργίου.   

   Τα γηρατειά είναι μια ηλικία ανεπιθύμητη και, ταυτόχρονα, αναπόφευκτη για όσους, τουλάχιστον, έχουν την τύχη να φτάσουν σ’ αυτήν. Αναπόφευκτη, γιατί πρόκειται για τη φυσιολογική κατάληξη της ζωής. Ανεπιθύμητη, γιατί «το γήρας ου μόνον έρχεται» τόσο για το γέροντα, όσο και για το περιβάλλον του. Ο καθένας θέλει -και δικαιούται- να έχει την ησυχία του. Τα περί υποχρεώσεων προς τους γονείς είναι μια άλλη ιστορία. Όταν, λοιπόν, φτάσω σε ηλικία κατά την οποία θα χρειάζομαι πολλή φροντίδα, γιατί δε θα μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ, το γηροκομείο θα είναι ο πιο φιλόξενος χώρος. Ένας χώρος όπου θα έχω παρέα συνομηλίκους με τους οποίους θα έχουμε κοινά πάθη και ενδιαφέροντα, θα μοιραζόμαστε αναμνήσεις, θα φιλοσοφούμε χωρίς να φιλοδοξούμε, θα μιλούμε χωρίς να ονειρευόμαστε, θα θυμούμαστε χωρίς να προγραμματίζουμε. Θα μπούμε σε συγκεκριμένο για την ηλικία μας πρόγραμμα: θα έχουμε το στρωμένο μας κρεβάτι, το τακτικό μας φαγητό, τα φάρμακα στην ώρα τους και χωρίς να τα ξεχνάμε ή να τα παίρνουμε διπλά, την τακτική και δωρεάν ιατρική παρακολούθηση, το διάβασμά μας – όσον καιρό θα βλέπουμε- τα αστεία με το νοσηλευτικό και το υπηρετικό προσωπικό. Θα μοιραζόμαστε ατομικά κατορθώματα από τα νιάτα μας -πάντα με υπερβολές- θα διηγούμαστε ιστορίες που φανταστήκαμε, αλλά ποτέ δεν πραγματοποιήσαμε. Αφού θα βράζουμε στο ίδιο καζάνι, ο ένας δε θα έχει να ζηλέψει τίποτε από τον άλλον, εκτός εάν ο άλλος είναι πιο υγιής, έχει καλύτερες αναλύσεις, βλέπει και ακούει καλύτερα, έχει μεγαλύτερη όρεξη για φαγητό. Ζήλιες των νηπίων δηλαδή! Γι’ αυτό και το ρήμα ξεμωραίνω σημαίνει: ξαναγίνομαι μωρό. Αυτός θα είναι ο τελευταίος μας επί της γης κόσμος: ένα κοινόβιο συνομηλίκων, μια κοινωνία υποψηφίων για απόσυρση. Μια κοινωνία ξεγραμμένη, λησμονημένη, αχρείαστη και άχρηστη. Αυτό που επιθυμεί είναι η απόλυτη ησυχία. Αυτό που αντιπαθεί είναι η επιδρομή περίεργων και, τάχα, φιλάνθρωπων πολιτικών, σωματείων, ομάδων μια φορά το χρόνο, κατά κανόνα τις γιορτές των Χριστουγέννων. Είναι βέβαιο ότι οι τέτοιοι επιδρομείς-επισκέπτες ούτε τους γέροντες και τις γριές αγαπούν ούτε για τη βελτίωση της υλικής και ψυχικής των ζωής ενδιαφέρονται. Αν, πράγματι, ενδιαφερόταν για κάτι τέτοιο, οι επισκέψεις θα ήταν συχνές και ουσιαστικές, θα γινόταν χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων και τηλεοπτικών μέσων. Αντίθετα, θα χαρακτηριζόταν από διακριτικότητα, σεμνότητα, σεβασμό, χωρίς τυμπανοκρουσίες, υποκριτικές ευχές και τρυφερά (;) φιλάκια! Αν ήμουν γέροντας, λοιπόν, θα αρνιόμουν να γίνω αντικείμενο εκμετάλλευσης από τον οποιονδήποτε που θα φέρει γλυκίσματα και κουλούρια που δε θα φάω, ποτά που δε θα πιω, ευχές που δεν ταιριάζουν. Όσοι ενδιαφέρεστε να βελτιώσετε τους όρους ζωής των γερόντων ελάτε αθόρυβα, σεμνά και πρόθυμοι να ανταλλάξετε δυο λέξεις μακριά από φωτογραφικές μηχανές και κάμερες. Μη θέλετε να γίνουμε το άλλοθι της προβολής σας. Μη μας εκμεταλλεύεστε ακόμη και σε αυτή την ηλικία. Αφήστε μας, θα έλεγα, να πεθάνουμε με αξιοπρέπεια!
Μας το έστειλε ο Στέλιος Παππάς

Κατηγορία ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ | Δε βρέθηκαν σχόλια »