Δημήτρης Ροτζιώκος

   Όλοι προσπαθούμε να μάθουμε, να καταλάβουμε και να …μαντέψουμε, πού τελικά θα οδηγηθούμε ως χώρα το επόμενο κρίσιμο χρονικό διάστημα. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας πίστευαν στη βοήθεια των θεών αλλά αλλά και στο …κούνημα των χεριών τους!
   Μας λένε για φως στο βάθος του τούνελ, άλλοι για επερχόμενη χρεοκοπία, για επιστροφή στη δραχμή και άλλα πολλά. Ο πολύς κόσμος ούτε καταλαβαίνει πολλά πράγματα ούτε κατανοεί αυτά που του σερβίρουν γιατί σκοπίμως του τα σερβίρουν μπερδεμένα ή – στην καλύτερη περίπτωση – στρογγυλεμένα!
   Εκείνο όμως που βλέπουμε ολοκάθαρα όλοι, είναι ότι έχουμε μια κυβέρνηση που έχει βαλτώσει γενικώς!
   Πριν από ένα περίπου εξάμηνο είχαν ξεκινήσει με όρεξη και κυρίως με κραυγές και αφορισμούς για την πάταξη της φοροδιαφυγής από τη μια και το οριστικό άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων από την άλλη, μέχρι τέλος Μάρτη όπως είχαν πει. Έκτοτε δεν κουνιέται φύλλο. Για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς παρατηρούνται κινήσεις υπουργών αλλά με σκοπό τη σύγκρουση μεταξύ τους!
   Εκείνο που καταλαβαίνει πλέον και ο τελευταίος από άποψη γνώσεων πολίτης, δεν θέλουν να το καταλάβουν όλοι, σχεδόν, οι εκπρόσωποι του Έθνους!
Ότι, δηλαδή, είναι δώρο άδωρο να προσπαθείς καθημερινά να βρίσκεις καινούργιους δανειοδότες τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που δανειζόμαστε, πηγαίνει για τις υποχρεώσεις του δημόσιου τομέα (πληρωμές υπαλλήλων και λειτουργία δημοσίων οργανισμών).
   Έστω κι αν μας χάριζαν κάποια στιγμή όλα τα χρέη μας, μέσα σε δέκα χρόνια το πολύ, με τη σημερινή υπάρχουσα στρεβλωμένη κατάσταση στο δημόσιο, θα δημιουργούσαμε τα ίδια χρέη.
   Το σαράκι λοιπόν που μας κατατρώει και πρέπει να πολεμήσουμε είναι τα ελλείμματα και ταυτόχρονα να κάνουμε καμιά προσπάθεια μήπως και καταφέρουμε να δημιουργήσουμε κάποια παραγωγή προϊόντος,γιατί αυτή τη στιγμή ακόμη και τις καρφίτσες τις αγοράζουμε από το εξωτερικό. Έτσι απλά.