Δημήτρης Ροτζιώκος

   Ο Γ. Παπανδρέου, για λόγους που οι περισσότεροι Έλληνες δεν κατάλαβαν, βγήκε στην τηλεόραση και είπε ό, τι είπε, με τον τρόπο που τα είπε και τελείωσε. Τι να πούμε τώρα; Ότι έμοιαζε φοβισμένος και με μεγάλη δυσκολία έλεγε αυτά που πίστευε ότι έπρεπε να πει; Ότι φάνηκε ξεκάθαρα πως κάτι δεν πάει καλά; Το ότι τα όσα σχόλια έγιναν σήμερα από έγκυρους και σοβαρούς αναλυτές ήταν όλα αρνητικά; Ότι η εμφάνισή του τίποτε δεν θύμιζε από έναν πανίσχυρο Πρωθυπουργό που πριν ένα χρόνο «σάρωσε» στις εθνικές εκλογές και με την εμφάνισή του αυτή  ξεθώριασε τη νωπή ακόμη λαϊκη εντολή και το χαρτί του πανίσχυρου και αναμφισβήτητου Πρωθυπουργού;
   Δεν είχε κανένα λόγο ο Πρωθυπουργός να κάνει αυτήν τη διακαναλική συνέντευξη αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή. Ούτε οι συνθήκες υπαγόρευαν κάτι τέτοιο ούτε οι λόγοι που επικαλέστηκε στέκουν.
   Στις 7 Νοέμβρη έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές και ο Πρωθυπουργός μαζί με το επιτελείο των συμβούλων του έπρεπε να ήξεραν ότι η εφαρμογή ενός εξοντωτικού μνημονίου με τόσο επαχθείς όρους κυρίως για τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, θα είχε ως αποτέλεσμα την ψήφο διαμαρτυρίας ή και αγανάκτησης για όλα αυτά τα πρωτοφανή για το λαό μέτρα. Επομένως ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ευθύς εξαρχής να αποφύγει τα «χρίσματα», να δώσει και να επιμείνει στον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των επερχόμενων εκλογών και να ευχηθεί επιτυχία σε όλους τους ικανούς.  Αρκετά παίδεψαν και παιδεύουν την ποιότητα και τον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης τα «χρίσματα» και ο εναγκαλισμός των ημετέρων από την κεντρική εξουσία. Όποιος έχει ικανότητα και απήχηση στο λαό, να βγει Δήμαρχος ή Περιφερειάρχης ότι χρώμα κι αν έχει. Αντί όλων αυτών η Κυβέρνηση με πρώτο τον Πρωθυπουργό, εγκλωβίστηκε στο υποτιμητικό για να μην πω εξευτελιστικό ψευτοδίλημμα: Σγουρός ή εθνικές εκλογές.
   Από την άλλη, τώρα, έχουμε μια αξιωματική αντιπολίτευση που ενώ ισχυρίζεται ότι έχουμε έναν ανίκανο κι επικίνδυνο Πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή, δεν θέλει και δεν ζητάει εκλογές. Δεν είναι αυτό παραλογισμός;
   Για μια ακόμη φορά διαπιστώνουμε ότι είμαστε δέσμιοι του κακού μας παρελθόντος. Οι κομματικοί μηχανισμοί και η συμπεριφορά των κομμάτων είναι δεμένα στο χθες. Τίποτα δεν άλλαξε και φοβάμαι πως δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και ποτέ.