Δημήτρης Ροτζιώκος

   Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες γεγονότων και καταστάσεων που, πέρα από τα ερωτηματικά και τις απορίες που δημιουργούν, μας γεμίζουν με προβληματισμούς και αβεβαιότητα για το μέλλον της πατρίδας μας.
   Θα σταθώ στο θέμα των ημερών που δεν είναι άλλο από τις κινητοποιήσεις των μεταφορέων.
   Σίγουρα, αυτοί οι άνθρωποι (μια μεγάλη μερίδα τους ίσως), έχουν κάποια δίκαια και είναι αλήθεια πως η κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν χειρίστηκε το θέμα με τον τρόπο που απαιτούν οι περιστάσεις και οι συγκυρίες.
   Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι πρέπει επιτέλους να γίνει και στην πατρίδα μας η απελευθέρωση των επαγγελμάτων, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο. Δυστυχώς όμως, εν ονόματι του πολιτικού κόστους όλων των κυβερνήσεων, το θέμα πήγαινε κάθε φορά για τον …επόμενο χρόνο!
   Για να μην τα πολυλογούμε, η σημερινή κυβέρνηση πήρε την απόφαση και μετά από τις έντονες γνωστές καλοκαιρινές αντιδράσεις, φτάσαμε στην πολιτική επιστράτευση. Μέτρο σκληρό, ακραίο αλλά αναγκαίο σε κάποιες των περιπτώσεων.
   Εδώ αρχίζει η φαρσοκωμωδία. Μια κυβέρνηση ανίκανη να επιβάλει το νόμο προς κάθε κατεύθυνση. Δεν είχαμε ξαναδεί, πολιτικά επιστρατευμένοι εργαζόμενοι να κλείνουν τους δρόμους και να καταλύουν τους νόμους και κάθε έννοια δικαίου. Είδαμε σκηνές που οι απεργοί καθοδηγούσαν τους αστυνομικούς για το πώς θα ενεργούν και ποιους θα ελέγχουν. Είπαμε πως μετά την ψήφιση του νόμου τα πράγματα θα ηρεμούσαν. Όμως, μέχρι σήμερα, η αγορά στενάζει, η ελλείψεις τεράστιες, οι απεργοί δηλώνουν αμετακίνητοι στις θέσεις τους, προκαλούν άμεσα την κυβέρνηση και έμμεσα το κοινωνικό σύνολο και από την άλλη μια κυβέρνηση ανήμπορη, αδύναμη να κάνει το αυτονόητο: να επιβάλει το νόμο!
   Τι μπορούμε εμείς οι απλοί πολίτες να πούμε και με ποιο τρόπο να σχολιάσουμε τα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας;
   Και μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Δεν αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ότι ή έλλειψη δυναμισμού και αποφασιστικότητας, θα είναι η «αχίλλειος πτέρνα» της, σε ό, τι πρόκειται να ακολουθήσει τους επόμενους μήνες εν όψει των νέων απελευθερώσεων;
   Το μόνο που μένει να πούμε αυτή τη στιγμή είναι:
   Ο Θεός να βάλει το χέρι του!