Δημήτρης Ροτζιώκος

Ένα ελεύθερο βήμα σκέψεων και διαλόγου…

οι αγώνες(;) των αγροτών μας

Συγγραφέας: drotziokos στις 6 Φεβρουαρίου 2010

Παρακολουθώντας τον τελευταίο καιρό όλα όσα ακούγονται και γράφονται γύρω από τις αγροτικές κινητοποιήσεις, αλλά κυρίως θαυμάζοντας τις καθημερινές παραστάσεις που λαμβάνουν χώρα στα δελτία ειδήσεων όλων των τηλεοπτικών σταθμών, θέλω να σταθώ με κατάνυξη(!), στα λεγόμενα κάποιων σπουδαίων(!), αγροτοσυνδικαλιστών μας. Ενώ αρχικά όλοι μιλούσαν με πάθος για τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις και τόνιζαν με έμφαση ότι είναι καιρός η κυβέρνηση να σκύψει πάνω από τα πολλά και χρονίζοντα προβλήματά τους που επί δεκαετίες ταλανίζουν τον αγροτικό κόσμο, μόλις η κυβέρνηση τους ανακοίνωσε την βούλησή της να κάνει τις μεγάλες τομές και να αρχίσει η θεσμική μεταρρύθμιση από την επομένη κιόλας μέρα, τότε, στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το τι γίνεται από δω και πέρα, ακούσαμε όλοι – με απογοήτευση, θα έλεγα – τη θέση των αγωνιζόμενων για τα … θεσμικά αγροτών: «Μόλις μας δώσει η κυβέρνηση το … παραδάκι, αμέσως θα ανοίξουν οι δρόμοι … »
Πώς μπορεί μια τέτοια συμπεριφορά κι ένας τέτοιος τρόπος διεκδίκησης να έχει την συμπαράσταση κοινωνική; Δεν αντιλαμβάνονται αυτοί οι μεγάλοι (!), αγωνιστές που … πεινάνε, ότι το πρώτο στοιχείο που πρέπει να έχει η διεκδίκηση μιας κοινωνικής ομάδας, είναι η κοινωνική αποδοχή και το δίκαιο των αιτημάτων της; Μπορείς με ωμό τρόπο και με ασέβεια απέναντι στους θεσμούς να διεκδικείς;  Δεν έμαθαν αυτοί οι κύριοι ότι οι καιροί άλλαξαν και ότι οι διεκδικήσεις πλέον δεν γίνονται με ρόπαλα και με το κλείσιμο των συνόρων; Ας μάθουν, τέλος πάντων, οι απανταχού συνδικαλιστές ότι το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να πετάξουν στους σκουπιδοτενεκέδες τις κομματικές τους ταυτότητες (τουλάχιστο όσο είναι συνδικαλιστές) και να μην είναι εγκάθετοι κανενός. Μόνο τότε θα είναι ισχυροί και σεβαστοί συνομιλητές της όποιας εξουσίας.
….Δεν θυμάμαι, μεταπολιτευτικά τουλάχιστον, άλλη περίπτωση διεκδικήσεων, που να είχε ως αποτέλεσμα την απαξίωση του αγώνα από όλη σχεδόν την κοινωνία.
….Είναι λυπηρό για τους αγρότες μας, για τους ίδιους και για το μέλλον τους, να βρεθούν χωρίς να το καταλάβουν σε μια τόσο άσχημη θέση και από κατήγοροι να γίνουν κατηγορούμενοι!
Με την ευκαιρία αυτή, ήθελα να απευθυνθώ στην κ. Παπαρρήγα. Με πολλή χαρά θα άκουγα να μας έλεγε, πώς αυτή θα χειριζόταν ένα παρόμοιο περιστατικό κινητοποιήσεων στο καθεστώς και το πολιτικό σύστημα που ευαγγελίζεται και θα ήθελε να ζει; Είναι ανεπίτρεπτο να νομιμοποιεί τέτοιες ακραίες ενέργειες από οπουδήποτε κι αν προέρχονται. Όταν κάποια στιγμή αποφασίσει να μας πει το πολιτικό σύστημα που εφαρμόζεται κάπου με επιτυχία και προτείνει και για τη χώρα μας, ό ελληνικός λαός θα ανοίξει την αγκαλιά του και γι αυτήν και για το σύστημα. Διαφορετικά θα πρέπει να βρει άλλον πιο σύγχρονο και επιτρεπτό τρόπο προς άγραν ψήφων.
Πριν κλείσω τις σημειώσεις μου, θα πω δυο λόγια για την εκάστοτε αντιπολίτευση:
Κύριοι, μην τάζετε, μην χαϊδεύετε και μην συμμετέχετε σε παράλογες και πολλές φορές παράνομες συμπεριφορές και διεκδικήσεις κοινωνικών ομάδων, γιατί όταν βρεθείτε στην εξουσία θα έρθει η ώρα του … ξεπληρώματος!

Αφήστε μια απάντηση