Δημήτρης Ροτζιώκος

   Τον τελευταίο καιρό μου κάνει εντύπωση, το ότι κανείς δεν ασχολείται με την τιμή του ψωμιού, ένα είδος καθημερινής ανάγκης για πλούσιους και φτωχούς που στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξε σημείο αναφοράς και τριβής κυρίως μεταξύ των κομμάτων, όταν ήθελαν να αντιπαρατεθούν και να κοντράρουν τα ξίφη τους!
   Θυμάμαι εκείνες τις μαραθώνιες συζητήσεις και την ανάλυση του κόστους του ψωμιού, που με βάση την υψηλή τιμή του πετρελαίου τότε, αλλά και την αλματώδη αύξηση της τιμής του σιταριού, έπρεπε να διαμορφωθεί ( σιωπηρά τουλάχιστο όλοι συμφώνησαν) στην τιμή των 1,40  το κιλό (βλ. 750(!) γραμμάρια).
   Σήμερα, λοιπόν, ουδείς ασχολείται με αυτό και κανένας φούρναρης δεν παίρνει, έστω και με δική του πρωτοβουλία, την απόφαση, να κατεβάσει λίγο την τιμή του. Το πετρέλαιο (ως τιμή βαρελιού στη διεθνή αγορά) βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο σχεδόν δεκαετίας και τα σιτηρά, εφέτος, σε κατιούσα πορεία. Τούτο σημαίνει – με απλά λόγια – πως εξέλιπαν πλέον οι λόγοι που το ψωμί βρισκόταν σε τόσο ψηλά επίπεδα και έπρεπε αυτόματα, με βάση πάντα τη λογική αλλά και τα τότε επιχειρήματα των φουρνάρηδων, να προσαρμοστεί σε χαμηλότερα επίπεδα.
   Είναι απαράδεκτο να εξακολουθεί σήμερα να πουλιέται στην παραπάνω τιμή και ουδείς να ασχολείται με αυτό! Δεν αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες, πως κάποια στιγμή πρέπει να ασχοληθούν και με τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων; Δε βλέπουν πως ήρθε ο καιρός να παταχθεί η αισχροκέρδεια και να ξεριζωθούν τα αποστήματα της αγοράς;
   Όμως, στην πατρίδα μας, που το εμπόριο ποτέ δεν ήταν υγιές, ισχύει αυτό που μου είπε ένας παππούς προχθές με απλό αλλά αφοπλιστικό τρόπο:     «… ό, τι ανεβαίνει, δεν κατεβαίνει.. μην το …ψάχνεις!».