ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ’ ΑΣΤΡΑ
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
“Πήχτωσε το βράδυ. Λιγόστεψε κι ο αχός απ’ τα κυπαρίσσια. Ανάψανε οι λαμπάδες τ’ ουρανού. Όλα ήταν γάλα, γάλα, λουλάκι και σπίθες. Το ποτάμι μουρμούριζε μες στον ύπνο του κρυφά παραμιλητά. Το παιδί κείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε, ολόκληρο το βράδυ. Έγραφε το πιο πικρό, το πιο μεγάλο του παραμύθι. Την αυγή ξεκίνησε. Ήταν παρηγορημένο. Είχε καταφέρει όλη τη νύχτα να μετρήσει τ’ αστρα. Να τα μετρήσει όλα, σιγά-σιγά, ένα-ένα… Όλα. Και τα βρήκε σωστά.”
Το κείμενο αναφέρεται σε ένα παιδί που ήθελε να μάθει γράμματα αλλά το αφεντικό στο οποίο εργαζόταν δεν τον άφηνε επειδή έλεγε ότι πρέπει να είναι συγκεντρωμένος στη δουλειά του. Ένα βράδυ που όλοι κοιμούνταν το παιδί πήγε να συναντήσει ένα δάσκαλο που είχε συμφωνήσει να του μάθει γράμματα χωρίς να το ξέρει το αφεντικό του. Ο δάσκαλος κατάλαβε ότι το παιδί πραγματικά ήθελε να μάθει κι ότι ήταν καλό και προσπαθούσε. Τον ανακάλυψε όμως το αφεντικό του και του απαγόρευσε να ξαναπάει. Τότε χώρισαν οι δρόμοι του δασκάλου και του παιδιού, αλλά κάτι στο παιδί έλεγε πως θα ξαναβρεθούν…
Στις 12/12/2011 το Γυμνάσιο Μεσοποταμίας βρέθηκε στην Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» της Μονής Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη, για να παρακολουθήσει την παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα», βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη. Ανάμεικτα συναισθήματα, σχόλια και εντυπώσεις άφησε η παράσταση στους θεατές που την παρακολούθησαν. Πρέπει να αναφέρω πως ένα πολύ δυνατό στοιχείο ήταν η πολύ έξυπνη και πρακτική σκηνογραφία. Τα σκηνικά αν και απλά στην εμφάνισή τους, ήταν βολικά και εύκολα στην εναλλαγή, ανάλογα με τις σκηνές του έργου. Αυτό κατά την γνώμη μου ήταν το καλύτερο στοιχείο της παράστασης.Τα σχόλια που θα ακολουθήσουν για τους ηθοποιούς, το κείμενο και την εξέλιξη του έργου δεν θα είναι τόσο θετικά, έως και μέτρια. Ας ξεκινήσουμε με τους ηθοποιούς. Θεωρώ πως οι χαρακτήρες του έργου δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για να ξεχωρίσουν, αλλά ο καλός ηθοποιός μπορεί να απογειώσει έναν ρόλο ανεξάρτητα από το πόσο ανιαρός είναι, και να τον γειώσει αντίστοιχα. Οι συγκεκριμένοι ηθοποιοί δεν υποστήριξαν σωστά τους ρόλους τους. Το συναίσθημα ήταν πολύ επιφανειακό και οι κινήσεις υπερβολικές με αποτέλεσμα να φαίνονται ψεύτικες και όχι αληθινές. Το κείμενο ήταν πρόχειρο και συνοπτικό, ενώ η εναλλαγή των σκηνών λανθασμένη, καθόλου ξεκάθαρη και χωρίς να συνδέονται ομαλά και οργανωμένα τα γεγονότα που διαδραματίζονταν.Γενικά θα πω ότι ήταν μια σχετικά καλή παράσταση, αν και δεν θα επέλεγα να την ξαναδώ.Ελένη Μπούλλη, μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου