Το 1683, ο μεγάλος Ελβετός Μαθηματικός Jacob Bernoulli (1655 – 1705), στην προσπάθεια εύρεσης της βέλτιστης λύσης ενός προβλήματος ανατοκισμού, ήρθε αντιμέτωπος με τον υπολογισμό της παράστασης,
![\[$\left ( \displaystyle\frac{\nu+1}{\nu} \right )^\nu$\]](https://blogs.sch.gr/dkonas/wp-content/ql-cache/quicklatex.com-34eb1dfa0c5e69d7a036dcbe98eac62f_l3.png?x32006 "Rendered by QuickLaTeX.com")
για “μεγάλες” τιμές του 
,
δηλαδή, τροποντινά, με τον υπολογισμό του ορίου,
![\[$\displaystyle\lim_{\nu \rightarrow +\infty}\left ( \frac{\nu+1}{\nu} \right )^\nu$.\]](https://blogs.sch.gr/dkonas/wp-content/ql-cache/quicklatex.com-92337b0f4e0f97cdbcb62e88e98cab0c_l3.png?x32006 "Rendered by QuickLaTeX.com")
Σήμερα, η (άρρητη) τιμή του παραπάνω ορίου είναι γνωστή ως “αριθμός του Euler”, προς τιμήν, ενός άλλου σπουδαίου Ελβετού Μαθηματικού, του Euler (1707 – 1783). Συμβολίζεται διεθνώς με το 
, γράμμα που ο ίδιος ο Euler υϊοθέτησε για να τον παραστήσει.
Στην ακόλουθη διαδραστική εφαρμογή, πιθανώς, σ’ ένα πρόβλημα, παρόμοιο μ’ αυτό που οδήγησε στην ανακάλυψη του , καλείστε να βοηθήσετε έναν χρηματιστή να διαφυλάξει τα συμφέροντα του πελάτη του. Ίσως να χρειαστεί να υπολογίσετε την προσεγγιστική τιμή του αριθμού του Euler, όπως και διάφορες δυνάμεις του, απαντώντας, έτσι, την αντίστοιχη εκθετική συνάρτηση.
Copyright © 2016. Με την επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων.